ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΕΙΑ 3,8

…………………………………………………………………

Ο ένας τρέχει ζητώντας σώμα να κρυφτή κι άλλος ανακαλύπτει τις καινούργιες χαρές του περάσματος. Στο τέλος συναντιούνται στην γενεσιουργό χοάνη όπου και καταγράφονται σαν πληροφορίες ότι ασπάστηκαν κατά την διάρκεια της σαρκικής τους ζωής.
Όπως ανέφερες παραπάνω, είναι πως τα βλέπουμε τα πράγματα δηλαδή το υποκειμενικό στοιχείο που μας καθορίζει και τον τρόπο που ζούμε. Κινούμαστε με ότι μας ενδιαφέρει περισσότερο και αυτό γιατί τα κλαδιά του δέντρου της ζωής είναι άπειρα οπότε αναγκαζόμαστε να αποφασίσουμε ποιο μας συμφέρει. Δεν ξέρω αν το παράδειγμα παρακάτω κάνει ξεκάθαρα τα παραπάνω
Δυο φίλοι βρέθηκαν σε μια ερημική παραλία, και ενώ ο ένας θαύμαζε το τοπίο άκουσε τον άλλον να βρίζει αγανακτισμένος. Γύρισε λιπών και τον είδε να κοιτά προς μια μεριά όπου είχαν στοιβαχτή, από την θάλασσα ξεβρασμένα ένας σωρός πλαστικά μπουκάλια. Το βλέμμα του ενός, δεν μπορούσε να ξεκολλήσει απ αυτήν την όντως ακαλαίσθητοι θέα. –Τη συμβαίνει των ρώτησε ο άλλος –Μα δεν βλέπεις φίλε μου αυτό το αίσχος; Του απάντησε , -Ναι, μα είναι εκεί, εκεί που τώρα βλέπεις εσύ, αυτό το αίσχος! Για κοίτα γύρο σου ολόκληρο το τοπίο!, -Εκεί που είναι η καρδιά σου βρίσκεται και ο θησαυρός της ψυχής σου, είπε, και παίρνοντας μια σακούλα πήγε και τα μάζεψε, ενώ ο άλλος συνέχιζε να περιλούζει το σύστημα την κοινωνία, τους ανθρώπους, τον κόσμο!

Ήταν δύό διαφορετικοί άνθρωποι δυο διαφορετικοί χαρακτήρες επάνω στον ίδιο δρόμο, κλαδί. Όμως στα ιδιαίτερα σημεία αυτού του δρόμου έβλεπαν με διαφορετικό τρόπο την πραγματικότητα, κι αυτό καθόριζε και την τελική τους δράση.

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΕΙΑ 3,7

Η ίδια η ύπαρξη είναι σαν ένα καζάνι που βράζει και μέσα του παράγονται όλα τα είδει. Μεταφορικά δεν είπες ε! Λιπών , μεταφορικά , όποιος καταλάβει ότι είναι μέσα σ αυτό το καζάνι υπάρχει μια πιθανότητα να βγει έξω απ αυτό, σαν φυσαλίδα! Αλά δεν θα βγει όπως ήταν μέσα στο καζάνι, μα μια φυσαλίδα στον αέρα, ελαφρείς όπως ο αέρας .Μπορείς να το συνειδητοποιήσεις ότι θα γίνει κάτι άλω απ αυτό πού νομίζει ότι είναι; Έχοντας πραγματικά αντίληψη αυτού που ήταν πρώτα;! Το πιστεύεις αυτό;
..-Το ζήτημα είναι αν εσύ το πιστεύεις!
-Το πιστεύω με την έννοια της συναιτιότητας, εγώ δεν είμαι οπαδός της αόριστης πίστης , μα της συνειδητής . Αυτής που έχει αποδείξεις. Δίχως αποδείξιμης θέσης δε θα μπορούσα ποτέ...
..-Όμως να λάβεις πολύ σοβαρά υπόψη σου ότι , πολύ συχνά , και συνήθως, να μην είμαι απόλυτος, ότι τα πράματα συμβαίνουν όπως τα βλέπεις να συμβαίνουν, όπως θέλεις να τα βλέπεις...
-Ναι! Αλλά μέσα απ την ζωή μου δεν συμβαίνει αυτό;
..-Όχι, θέλω.. Θέλω να σου δείξω... Να σου δείξω το υποκειμενικό στοιχείο...
-Ναι χαρά μου
Να σου δείξω το υποκειμενικό στοιχείο πως αντιλαμβάνεσαι εσύ αυτό...
-Εγώ ως υποκείμενο ισορροπώ μ αυτό;
..-Βεβαίως
-Οπότε; Τη να κάνω εγώ ας πούμε, εφόσον αυτή η δημιουργία αντιλαμβάνεται κατ αυτόν τον τρόπο...
..-Το έχουμε ξεκαθαρίσει αυτό...
-αναπτύσσεται και υπάρχει με αυτόν τον τρόπο...
..-Δεν είναι...
-κινείτε
..-Να σου πω; ...Δεν είναι
-Όμως δεν είμαι παρών τώρα
..-Τη;
-χρειάζομαι κάποια υποδομή, πνεύμα , για να σου αποδείξω κάτι τέτοιο. Κατάλαβες ; Δεν είμαι παρόν συγκριτικά με τις δυνάμεις για να ... Πρέπει να είμαι σε συνύπαρξη με τις δυνάμεις για να μιλήσουν μέσα από μένα σε εσένα. Δεν βλέπεις ανάμεσα στις μπίρες και τα τσιγάρα και το φαγητό ... Θα ήταν καλύτερα να μιλούσαμε για αυτά που κάνουμε τώρα ! Παρασύρομαι όμως ακολουθώντας παρορμητικά τις εικόνες που σχηματίζονται τώρα στο μυαλό μου, Ναι να σου αποδείξω, ας πούμε, σχετικά με τον κόσμο που,όπως ζει τώρα...
..-Ναι
-Έτσι; Με τους ανθρώπους . Με τον κόσμο που... Εγώ καταλαβαίνω ότι εγώ έβγαλα το κομπιούτερ, κάνοντας σε μια πέτρα μια γραμμή ... Μην με πάρεις στο ψιλό , παραδείγματος χάρη,
..-Καταλαβαίνω
-Με το πού σκάλισα στην πρώτη πέτρα κι έκανα το πρώτο στοιχείο, το πρώτο σημάδι, το δικό μου σημάδι, Μπορούσα να το πιάσω να το ακουμπήσω, να ε, μπορούσα να το πάρω , να το φυλάξω, όχι απ αυτά που έβλεπα πλέον τα είδη υπάρχοντα , μα κάτι που έκανα με τα ίδια μου τα χέρια εγώ! Που γέννησα εγώ!... Ναι αυτό το λέει η λέξη Γεννάν, διανοίγει διαπλάθει. Γέννηση, ωδίνες τοκετού ....Χμ... Πληρώνουμε τις ωδίνες του τοκετού . Όχι όμως έτσι πως βλέπουμε , τώρα, να είμαστε. Μα όπως η ψυχή αναλύει τι είναι,αποφασίζει ότι είναι ! Και έχει την μνήμη, και την ανακαλεί ,την μνήμη του σύμπαντος κόσμου σαν ποιο κοντινό και οικείο, πράμα σ αυτήν. Η ψυχή του ανθρώπου έχει την μνήμη. Αν μπορέσουμε να έρθουμε σε επαφή μαζί της , με την ψυχή μας, μας ανοίγει τα μάτια , τα μάτια όχι αυτά που συνηθίζουν, και αναγνωρίζουν, τα τελείως γνωστά πράματα Τα άλλα μάτια αυτά που κλαίνε απ το παράπονο της ψυχής, εκείνα τα μάτια που πρωτοβλέπονταν άκριτα και συνεχώς για πρώτη φορά, στα πρώτα χρώματα . Αυτό για να το ξανανιώσει ο άνθρωπος πρέπει να...
..-Να πάει προς τα πίσω;
-Όχι ! Να παγιώσει τις αισθήσεις του. Να τις παγώσει
..-Αυτό που λες...
-Ψυχραιμία, ψύχραιμος άνθρωπος. Αντί να πάρω ένα κασμά και να καταστρέψω ένα δέντρο...
..-Αποστασιοποιούμαι παίρνω απόσταση
-Ακριβός, και δεν το κάνω αυτό! Και δεν κάνω τίποτε απ όσα μου έρχεται να κάνω ... Δεν κάνω τίποτε .κι αυτό ας το κρατήσει μια μέρα, γιατί έτσι ο νους, θα να καταλάβει την ψευδαίσθηση του συνηθισμένου, θα διαπιστώσει την πραγματική ροή του χρόνου και του χώρου, που είναι απέραντα, και θα αφήσει την ψυχή λεύτερη να μιλήσει στον άνθρωπο! Να έρθει σε επαφή και κοινωνία μαζί με την ψυχή του. Ο νους που είναι κοντά στο πνεύμα, κι αυτό με την σειρά του κοντά στην ψυχή, κάθε όντως .
..-Αποστασιοποιούμαι λιπών, παίρνω απόσταση
-Έτσι, και δεν κάνω αυτό η εκείνο
..-Ξέρω, την τεχνική του παγώματος...
Το επόμενο βήμα είναι η συνείδηση, αυτής της αποχής, πως Πχ συνειδητοποιούν οι άνθρωποι την δύναμη τους μέσω της αποχής από κάποιο προϊών και κατορθώνουν να ρίξουν την τιμή του, αν κρατήσουν αυτήν την τακτική το επόμενο βήμα είναι να αντιληφθούν ότι είναι οι τελική συντελεστές κάθε προϊόντος,, και ότι μπορούν να ρυθμίζουν τη αξία του μέσω τις μαζικής αποχής απ αυτό. Αν το συνειδητοποιήσουν αυτό αυτόματα απελευθερώνονται απ αυτό.
Αυτό εννοώ επόμενο βήμα, ατομικά μιλώντας δεν υπάρχει περίπτωση να μην περάσει κάθε νοήμων ύπαρξη απ αυτό και συνεπώς όλα τελεολογικός βαίνουν καλός. Εξετάζοντας τα πράματα σφαιρικά κάτω απτό πρίσμα της συναιτιότητας, κάθε πλάσμα που φεύγει απ αυτόν τον κόσμο δικαιώνεται.
Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι μιλούμε για τους ανθρώπους που βρίσκονται σε αγωνία για το τη μέλει γενέσθαι , που ψάχνονται, αυτοί χρειάζεται να τα καταλάβουν αυτά για να επανακτήσουν την εμπιστοσύνη τους προς την κτίση, που ενώ δεν έχει γίνει γνωστή ως προς στον συλλογικό εαυτό της, εντούτοις δεν υπάρχει λάθος και τίποτε κακό σε αυτήν.
Όλα γίνονται για να πάψουν να γίνονται. Κάτω απ την αγωνία και τον φόβο που αντιμετωπίζει κάθε νέος , έτσι και η ίδια η ύπαρξη, απαλλάσσεται, ελευθερώνεται απ αυτές τις ένοιες .
Όσο για την Αίνεια του θανάτου όσο σκληρό και άδικο κι αν μας φαίνεται, σου λέω ότι όλη η ιστορία είναι το flashback στο οποίο πέφτει κάθε ύπαρξη μη έχοντας αναφορά στις συνηθισμένες της εντυπώσεις. Μέσο της αποχής συνειδητοποιείται κι αυτό, και συνεπώς, τελειώνεται. Αρκεί να συνειδητοποιηθώ ότι είμαι πεθαμένος . Πάνω σ αυτό ασχολήθηκαν τα Ελευσίνια μυστήρια των αρχαίων, η θιβετιανή και η Αιγυπτιακή βίβλος των νεκρών, και σε μας τώρα, το μυστήριο της θείας μεταλήψεις.
(*)
Μετά την παρένθεση. Του 3,6

ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΤΕΧΝΟΛΟΓΕΙΑ 3,6

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΊΑ 3,5 ΕΑΥΤΟΣ (σε παρένθεση)

(*) Καταλαβαίνω τότε , ότι με όποια δραστηριότητα κι αν καταπιαστώ , την ζωγραφική παρεμπιπτόντως, αν δεν αισθανθώ αγάπη γιαυτό δεν , δεν μπορώ να να το ολοκληρώσω.
">
Γιατί περιμένω , περιμένω πολλές ώρες απέναντι απ το έργο, νιώθω κουρασμένος να το πλησιάσω να απλώσω τα χρώματα έπειτα σκέπτομαι αυτόν που το περιμένει, δυσανασχετώ, ναι πρέπει να τελειώσει για να ανταποκριθώ στις υποχρεώσεις μου φαύλος κύκλος , περιμένω όμως και αναρωτιέμαι τη μου συμβαίνει , χρειάζομαι βιταμίνες , θεωρεία κάποιον συνάδελφο να το συζητήσουμε να ενθουσιαστώ , να πάρω απάνω μου , που λένε, όμως καθώς περνούσε ο καιρός αντιλήφθηκα ότι δεν έχω αγάπη γιαυτό! Δεν το αγαπώ γιαυτό δεν το πλησιάζω!.... Για την κοινωνικός αποδεχτή θεωρεία είναι ότι δεν πειθαρχώ κι ότι αν ζοριστώ λήγω στην άρχει μετά το πράγμα θα πάει μόνο του! Αμ δε! Έτσι λειτουργούσα στην ζωή μου καταπονώντας την δύναμή και το ήθος μου , σκεπτόμενος ότι είμαι άχρηστος και ίσως ανίδεος γιαυτό, ότι μου λείπουν γνώσεις ότι, τα χειρότερα! Όμως όταν σταμάτησα να βιάζομαι και άρχισα να περιμένω να με καλέσει το έργο, αντιλήφθηκα ότι δεν το αγαπώ , και έτσι έγινε ρουτίνα ! Κι αυτό αφορά ολόκληρη την ζωή μου... Ρουτίνα !



Καταλαβαίνεις Γιατροί, εκπαιδευτική, επιστήμονες, τεχνίτες, εργάτες ... Ρουτίνα ... Μα, κάθε ένας από μας είχε ένα όνειρο έναν πόθο και μια φιλοδοξία, για ότι έμαθε να κάνει στην ζωή του. Όμως όλοι οι περισσότεροι από μας, πιαστήκαμε στα δίχτυα αυτής τς ρουτίνας , της συνήθειας, της , “Πάλη τα ίδια “!... Καταλαβαίνεις, ακόμα μια μέρα αφόρητα βαρετή, ακόμα ένα ξημέρωμα μες στο άγχος και την τρεχάλα! Κι αυτό είναι η ζωή μας γιατί σταμάτησε το αίσθημα της αγάπης γι αυτήν την ίδια την ζωή μας Και τότε έρχεται η μανία, ή στην καλλίτερη περίπτωση η θρησκοληψία , το όποιο του λαού, που λενε !
Τα ορεχτικά , γιατί πια δεν πεινάμε, δεν διψάμε, θέλουμε λιπών κάτι να μας ανοίγει την όρεξη, χάπια, χόρτα σκόνες άσπρα μαύρα,γιατί ξέρουμε τη θα κάνουμε και σήμερα και τη θα γίνει . Και όποιος ξέρει σταματά να μαθαίνει και όλα χάνουν το χρώμα και τον ήχο τους γίνονται σχεδόν νεκρά αδύνατα να ανταποκριθούν στις ανθρώπινες συγκινήσεις.! Αντί να σταθούμε , να σκεφτούμε , που πήγε η χαρά μας , φτιάχνουμε μια καινούργια 'η πάμε και την αγοράζουμε με δόσεις ή ντούκου. Ωραία γίναμε και σήμερα , τη καλά!




Εδώ κολλάνε μια χαρά οι εικονικές συγκινήσεις, Πάμε λιπών Σήμερα έχει θρίλερ αύριο περιπέτεια η αισθηματικά... δύό ώρες φανταστικής αγωνίας άσε τις τσόντες! Και φυσικά όλα εδώ στον μάγο της τεχνολογίας , εύκολα και δωρεάν με μια κίνηση χωρείς να πας πουθενά ! Ωραία κίνηση! Body Lin να πούμε! Ξέφυγα πάλη!


ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΊΑ 3,5

Περιμένω, αν έρθει κάτι καλό και είμαι ξύπνιος, περιμένω άρα είμαι ξύπνιος, να αντιληφθώ αν χρειάζεται να μένω... Αν χρειασθεί να τα παρατήσω και να φύγω. Βρίσκουμε σε μια αναμονή μια μεσοβέζικη κατάσταση κι αυτό είναι πρόοδος, εσωτερική .

Αφήνοντας τα πράγματα να εξελιχθούν δίχως την δική μου συμμετοχή ο εαυτός, το εγώ, ίσως δράση μαζί με αυτά , όχι ξεκομμένα, λέω ίσος δεν είναι εύκολο αυτό. Όμως μόνο έτσι αντιλαμβάνομαι τη μου συμβαίνει κι όχι τη έκανα πάλη λάθος!

..-Τη συμβαίνει;

Συμβαίνει ότι οι ανθρωπότητα έχει στην διάθεσή της ένα καινούργιο παιχνίδι, έναν καθρέπτη, να κοιταχτεί πιο συλλογικά να επικοινωνήσει , να γνωριστεί, να ανταλλάξει απόψεις και πράγματα, διαλευκαίνοντας τις απόψεις τις κι αυτό φέρνει μια αναπροσαρμογή για την συνειδητοποίηση του ακριβός του ρόλου τις ανθρωπότητας στον κόσμο..

Μέσα απ την τεχνολογία συμβαίνει στον καιρό μας αυτό. Αν αγαπάς τους ανθρώπους, δεν μπορώ να το αγνοήσω. Αντίθετα το μαθαίνω και γνωρίζοντας το συνενώνουμε μέσα απ αυτό. Αυτό κάνω τώρα . Ότι σκέφτομαι είναι εδώ μέσα στην διάθεση οπουδήποτε που έχει αυτόν τρόπο να επικοινωνεί και να συνδιαλέγεται

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΕΙΑ 3,4

, Ω
ΦΟΒΟΥ ΣΥΝΕΧΕΊΑ
Τα συναισθήματα των ζώων και των ανθρώπων είναι κατ επέκταση συναισθήματα ολόκληρης της ύπαρξης. Μέσο αυτών το σύμπαν γνωρίζει τον πόνο, την χαρά, την σιχασιά και την ευχαρίστηση. Όταν ο άνθρωπος αποκτάει συνείδηση του compost, αυτό επαναλαμβάνεται συνειδητά πλέον. .Τη θέλω να πω, το σύμπαν δημιούργησε ένα εργαλείο για να αυτοκατανωείται και να αυτοεπιβεβαίωνετε, και αυτό το εργαλείο είναι τα συναισθήματα που συνειδητοποιούνται μέσο του ανθρώπου.
Κατά την άποψη μου, συνεπώς, ο άνθρωπος είναι το εργαλείο που το σύμπαν γνωρίζει τον εαυτό του.
Έτσι όταν ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται των φόβο , όταν τον κατανοεί και τον ξεπερνάει , επωφελείται το σύμπαν , γιατί δέχεται τη γνώση όπως εμείς κανονίζουμε μέσα απ τις επαναλαμβανόμενες εμπειρίες για το τη είναι ορθό και τη λάθος ανεξάρτητα αν δεν καταφέρνουμε να ακολουθούμε πάντα τους κανόνες μας..
Το σύμπαν είναι ένα παιδάκι που έχει γεννηθεί εδώ και λίγο καιρό , αναλογικά μιλώντας,
νιώθει χαρά και ευγνωμοσύνη, κι επίσης έναν φόβο να μην χαθεί αυτό , να μην χαθεί αυτό !
Ο άνθρωπος λιπών χαίρεται και φοβάται γεια χάρη του, γερνάει και πεθαίνει για χάρη του.
..- Ενδεχομένως το κάθε τη να κουβαλάει μέσα του το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.
- Έτσι, όταν αυτό ΄δεν υφίσταται πλέων σαν τέτοιο όταν περνάει στη θυσία για την διατήρηση της ισορροπίας του σύμπαντος και όχι κάποιου απ τα ιδιαίτερα γεννήματα του . Αυτό το ονομάσαμε αγάπη όταν συμβαίνει αφορά το γενικό καλό χωρείς ιδιοτέλεια.
Και χρειάζεται το ξεπέρασμα του φόβου σε τόλμη για να υπάρξει συνειδητά η αγάπη.
Ο άνθρωπος που τολμά να αγαπά, αληθινά αγαπά, κι όχι αυτός που από φόβο αγαπά μην και δεν τον αγαπήσουν , και μες σ¨αυτά να μην ξεχνάμε τον χρόνο που συμβαίνει αυτό στον καθένα , ότι δηλαδή αυτά ισχύουν για τους ανθρώπους της μέσης ηλικίας κι όχι στους νέους που ζουν μεγεθυμένα σε κάθε τη, την αμφισβήτηση.. Έτσι όπως οι γέροντες κληροδοτούν την γνώση στους νέους, έτσι και οι ανθρωπότητα την γνώση στο νεογέννητο σύμπαν.
..-Να κάνω μια παρατήρηση; Χρειάζεται ο φόβος, αυτός ο φόβος!
Μπορώ να καταλάβω γιατί τον Γκάντι δεν το ένοιαζε αν θα τον σκοτώσουν ένιωσε ότι το έργο του είχε ολοκληρωθεί μες απ την γενική αποδοχή και την πραγματοποιήσει της μη βίας..Ήταν όλοι οι άνθρωποι το ίδιο γι αυτόν και τους συμπονούσε όλους το ίδιο , καλούς η κακούς κι αυτό ήταν μέσα στο συναίσθημα του δεν ήταν λογική εκ τον προτέρων απόδειξη .
Το τίμημα για τους περισσότερους ανθρώπους είναι ο θάνατος για μένα οι άφιξη του. Αυτό που λες εσύ θάνατο εγώ το λέω άφιξη. Για τον άνθρωπο.
..-Μάλιστα.. Θα το πω με μια άλλη διατύπωση ...
-Είναι, ας πούμε, σαν να ζει σε έναν προθάλαμο . Εκεί που νομίζει ότι αυτό είναι η ζωή, ανοίγει ξαφνικά μια πόρτα και ξαναζεί με ποιο ουσιαστικό τρόπο και σε άπειρο χρόνο τις ποιο καταπληκτικές γι αυτόν λεπτομέρειες...
..-Το πιστεύεις αυτό;
-Γεννήθηκα με αυτό!
..-Το πιστεύεις αυτό!
-Έχω γεννηθεί με αυτό...
..- ...Είναι αυτό που πιστεύεις.
-Αυτό! “Η πίστη σου, σε έσωσε κι εσένα”


ΠΙΣΤΗ
..-Η πίστη είναι πολύ σημαντική, πάρα πολύ σημαντική, όνο που είναι και μια παγίδα τις περισσότερες φορές. Είναι ... Οι άνθρωποι τελικά δεν πιστεύουνε στον εαυτό τους μπορεί να πιστεύουν στον ΄δείνα η στον τάδε, σε μια ομάδα σ ένα πρόσωπο, σένα θεό κατάλαβες , πιστεύουν κάπου μα όχι στον εαυτό τους.
-Να πω κάτι επάνω σε αυτό , για το τον εαυτό τους;
..-Ναι
-...Ότι, αντί να περιμένουν τους συνδυασμούς της πίστης, που είναι ο εαυτός και όλα τα άλλα καταλαβαίνεις; Το σύμπαν εμπεριέχει τον εαυτό, το να πιστεύω
στον εαυτό μου, σημαίνει ότι ο εαυτός μου είναι το σύμπαν
..-Δεν είναι λογικό αυτό που λες...
-Αλλιώς πως πιστεύεις τον εαυτό σου; Αν πιστεύεις τον εαυτό σου για μένα σημαίνει ότι ο εαυτό σου είναι τα πάντα είναι το ίδιο το σύμπαν
..-Κοίτα, ναι
-Έτσι δεν είναι;
..-Λες ο εαυτός μου είναι ένα μέρος του σύμπαντος ...
-Άρα πιστεύω στο σύμπαν και όχι σε ένα μέρος του
..-Κάτσε, κάτσε, μία πρόταση ! Ο εαυτός μου είναι μέρος του σύμπαν. Μία πρόταση. Και μετά λες ο εαυτός μου είναι το σύμπαν ...
-Ναι
..-Άλλη πρόταση
-Πρόταση είναι αυτή;
..-Βέβαια είναι δύο διαφορετικές προτάσεις
-Γιατί δεν είναι ερωτήσεις;
..-Θα μπορούσες να αναρτηθείς αλά το ύφος σου ήτανε ...
Εγώ ρωτάω . Το ένα η το άλω λέω,
-Εγώ σου λέω δεν είναι λογικό, τώρα ...
-Δεν μπορούμε να μιλάμε ταυτόχρονα , έτσι δεν είναι; όταν ο ένας μιλάει ο άλως ακούει , αυτό είναι μια κίνηση που χρειάζονται δυο για να συμβεί . Υπάρχει όμως κι ένας τρίτος παράγοντας το ενδιαφέρον που δίνει διάρκεια σε αυτήν την κίνηση, τώρα, που είναι ο εαυτός ανάμεσα σε αυτά τα τρία, που ο εαυτός εμφανίζεται μέσα και κατά την διάρκεια αυτοσυντήρησης τους . Να πιστέψω σε αυτό το παράδειγμα που ανάμεσα τους κατά την διάρκεια της ζωής τους προκύπτει, η να στεφανωθώ γι αυτήν την σπουδαία σύλληψη που έκανε ο εαυτός σου η ο εαυτός μου ;
Όλα υπάρχουν, φυσικά το κάθε τη για δικό του λόγο Όταν όμως κάποιο απ αυτά ξεχωρίζει τον εαυτό του το αποτέλεσμα είναι η αποξένωση του σαν κάτι ξεχωριστό και πολύτιμο, μοναδικό και γιαυτό μοναχικό,. Δεν νομίζω να κρατηθεί σε ύπαρξη απομονωμένο απ τους παράγοντες που το συντηρούν και που είναι τα άλλα .
Όταν έχεις τον εαυτό σου σαν την αρχή και το τέλος κάθε πράγματος σίγουρα ότι υπάρχει θα τελείωση μαζί σου , ίσως και αυτό να χρειάζεται να βιωθεί για να γίνει συνείδηση στα υπόλοιπα , άλλωστε τίποτε δεν πάει χαμένο.
Μα δεν βλέπεις απέναντί σου άνθρωπε μου τη γίνεται; πόσοι τέτοιοι υπάρχουνε; Άπυροι!
..-Συμβαίνει αυτό.
Η ουσία πια είναι; ... υπάρχει μια ιστορία , αναφέρεται σε ένα που ήταν σε μια τεράστια ακρογιαλιά όπου η άμπωτη είχε ξεβράσει εκατοντάδες κοχύλια. Αυτός λιπών τα έπαιρνε ένα ένα και τα πετούσε πίσω στην θάλασσα για να ζήσουν. Τον πλησίασε κάποιος άλλος και βλέποντας το αχανές της πράξης του , τα κοχύλια ήταν πάρα πολλά και δεν θα κατάφερνε να τα σώσει, -Μα τη κάνεις εκεί άνθρωπε μου του λέει , δε βλέπεις ότι είναι καταδικασμένα; Έχει καμιά σημασία η πράξη σου ; Τότε ο άνθρωπός μας, αφού σκέπτεται λίγο, ρίχνει μια ματιά στην κατάμεστη παραλία από τα ετοιμοθάνατα κοχύλια έπειτα σκύβει και παίρνοντας ακόμα ένα, του λέει, -Έχεις δίκαιο ΄δεν έχει καμιά σημασία για όλα αυτά , όμως γιαυτό εδώ έχει, και το πετά στην θάλασσα..
Υπάρχει μια μεταφορική Αίνεια , ότι το εγώ δεν είναι σκουπίδι όμως είναι συμβατό με όλη την ύπαρξη, βρίσκεται σε σχέσει και συνεκτικότητα όπως κάθε πράγμα εμφανίζεται και εξαφανίζεται σαν μέρος της υπόλοιπης κίνησης, και στον χρόνο του απάνω κι αυτό, απελευθερώνεται .
Αυτό συμβαίνει στα πάντα κάθε τι,
κάθε πράξη , ενέργεια είδος ότι νάνε , απελευθερώνεται απ αυτό που κάνει, όπως το τζιτζίκι που γίνεται πεταλούδα, είναι νομοτέλεια αυτό είναι τρόπος της ύπαρξης. Αν το εμπειρευτείς , πχ , έχει συμβεί να έχω κατά κάποιων τρόπο, την εμπειρία , δεν μπορείς να βάλεις το Εγώ σου πάνω απ αυτά, ούτε από κάτω, μα μονάχα να παρακολουθεις πότε αυτό έρχεται και πότε φεύγει..
Νομίζω ότι σε έμενα υπάρχει ο άνθρωπος που περιμένει , γιατί κάθε του αυτόματη κίνηση, δεν έχει πια νόημα . Περιμένει να κινηθεί συνειδητά, μαζί με ότι τον συνοδεύει γιατί εκεί γι αυτόν είναι η ευδαιμονία, σαν δικαίωση της ύπαρξής του. Κι αυτό είναι μια πλευρά ένα κομμάτι , και την επόμενη στιγμή μπορεί να μην ισχύει.
Γιατί εδώ δεν είναι τη κρατάει για πάντα μα Τη συνεχίζει μετά από κάθε τη. Έτσι αντιλαμβανόμαστε την ζωή και τον θάνατο...
Μπήκες; σαράντα μέρες θέλει στο compost για να γίνουν τα αποφάγια καινούργιο χώμα
Αν όλα αυτά νομίζεις ότι καθορίζουν την καθημερινότητα σου
-Περιμένω να αντιληφθώ , παράτα ότι κάνεις, η δώσου στο να προοδεύσει η εργασία περιμένω ... Νοίκια φως νερό τηλέφωνο ίντερνετ, ζω στην άκρη μιας τεχνολογικής πόλης , δεν την μισό δεν την παρατώ , έχοντας δει την μοναξιά του ανθρώπινου είδους καταλαβαίνω την αγονία του ζω κοντά του. Μπορεί να είναι μια δικαιολογία αυτό , μπορεί τα πάθει μου δεν μου αφήνουν καμιά ένοια υπεροχής καθώς σκέπτομαι κατ αυτόν τον τρόπο, γεννήθηκα όμως έτσι . Οι συνάνθρωποι μου ακολουθούν τις μηχανές μέσα τους κι έξω τους και εγώ κάνω το ίδιο όμως είμαι σε μια διαδικασία , δεν ξέρω αν κάποιος περιμένει όπως εγώ, μάλλον είναι μερικοί που ανηφορίζουν τούτο το μονοπάτι. Το μονοπάτι αυτών που περιμένουν.
ΜΗΧΑΝΕΣ

ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΤΕΧΝΟΛΟΓΊΑ 3 O ένας μέσα σε όλους & Όχι το αντίθετο


.............................................ΦΥΣΗ ΠΑΡΑ ΤΗΝΦΥΣΗ
..-Για λεγε ...
-στην φύση κάθε εκδήλωση ατομικής ανωτερότητας, συμβαίνει στην ώρα της, και εξυπηρετεί το σύνολο . Πχ. Δεν πάνε μπροστά τα θηλυκά ελάφια που ενδέχεται να κυοφορούν όταν απέναντι περιμένουν πεινασμένα λιοντάρια, σε μια διαδρομή γεια αναζήτηση της τροφής η τόπου για να γεννήσουν από εποχιακούς λόγους, πάντα τα ποιο θαρραλέα , τα ποιο ανώτερα, θυσιάζονται για να σωθούν τα υπόλοιπα και να διαιωνίσουν με ασφάλεια το είδος τους..
...Μην νομίζουμε ότι κάνουμε κάτι διαφορετικό απ αυτά όταν στήνουμε ανδριάντες και όταν φωνάζουμε ' ΖΕΊΣ ΕΣΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΉΣ” .Διότι όλα τα ηρωικά πλάσματα ζουν μέσα απ το είδος τους Είναι αυτό το σύνολο το Εγώ τους κι όχι το μοναδικό τους σώμα. . Όταν μια ψυχή βλέπει πέρα απ το ατομικό της συμφέρων το προσφέρει στο συνολικό συμφέρων γιατί σφραγίζεται με μητρική στοργή προς αυτό . Το πονά και το σκέπτεται και δίνη και την ζωή του γι αυτό. Όταν μία ψυχή γεμίσει απ τον ανθρώπων την αγάπη και τον θαυμασμό ενώνεται κυριολεκτικά με το είδος της και χάνεται μέσα σε αυτό.



  • Στην φύση αυτός που υπερισχύει δεν είναι αυτός που με πανουργία και δόλο δηλητηριάζει τον ανταγωνιστή του, μα αυτός που εν δυνάμει στέκεται απέναντι στους ανταγωνιστές του, διότι το μεγαλύτερο θάρρος του ενός συγκλονίζει τις μάζες είτε είναι κομμούνες είτε κοινοβούλια είτε αναρχικά στρατόπεδα η θρησκευτικές οργανώσεις , πάντα ξεχωρίζει ο ποιο δυνατός σε γνώση και δύναμη. ..







  • Κι αυτό είναι αποτέλεσμα γενεσιουργικό. Και αφορά όλα τα είδη ύπαρξης και ενδεχομένως την ίδια.







  • Σε μας κατά τα φαινόμενα και την ιστορία αυτός που υπερισχύει είναι ο πονηρός, επίσης δεν έχουμε γνωρίσει ζώα να προδίδουν το είδος τους τόσο πολύ όσο οι άνθρωποι. Οι ιστορία μας είναι γεμάτη δολοπλοκίες, πανουργίες και λεηλασίες . Όμως κατά την γνώμη μου αυτές οι αισχρές καταστάσεις δεν προσβάλουν τον νόμο, αντίθετα τον προάγουν βοηθώντας με αυτόν τον τρόπο το ηρωικό στοιχείο να ξεπερνά τα όρια του αποτίοντας σεβασμό από κάθε νοήμονα ύπαρξη.








  • ..................................................................................................................................







  • Αυτά λίγο πολύ είναι γνωστά , αυτό που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα είναι τις συνθήκες κάτω απ τις οποίες γίνονται , γεννιόνται, τον τόπο και τον χρόνο. Μας διαφεύγει ότι παύουν , ότι δεν αποτελεί συνεχώς, ο ηρωισμός, κατάσταση ενός ατόμου, μα αλλάζει , εξελίσσεται και παύει.΄ όπως λειτουργεί ο ύπνος για τον οργανισμό του , και όπως λειτουργεί ο θάνατος για την ζωή του.







  • Δεν είναι δυνατόν να αντιληφθούμε αυτές τις αλλαγές όσο στηριζόμαστε, η μπερδεύουμε την ζωή με τις συνήθειες μας







  • ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ







  • Ο ρυθμός που δίνουν στην ζωή μας οι μηχανές, συρρικνώνει την αντίληψη μας για τον πραγματικό χρόνο, γιατί στηρίζεται σε δεσμευμένο χρόνο, αυτόν τον ενσωματωμένο στις κάθε είδους κατασκευές..







  • Εκ τον προτέρων βρισκόμαστε στην θέση να διαπιστώνουμε η να απορρίπτουμε των προγενέστερων τις ανακαλύψεις και αυτό κάνει κάθε γενιά. Έτσι έχουμε στριμώξει την πραγματικότητα σε ένα τεράστιο λάθος γιατί επάνω σε αυτό στηρίχτηκαν πωλών ανθρώπων οι προσδοκίες , τα όνειρα και η ίδια η ζωή τους.







  • Πολλές εφευρέσεις που θα άλλαζαν τελείως τον τρόπο ζωής και θα βοηθούσαν ίσως, στην διάλυση κάθε αυταπάτης για αυτήν, είναι παροπλισμένες, ενώ άλλες εντελώς θαμμένες..







  • Αποχτήσαμαι ισχυρές συνήθειες και έναν μεγάλο φόβο μη και τις χάσουμε. Χρειάστηκαν πολλές ζωές, χρόνος και κόπος για να στήσουμε τις δικές μας “πυραμίδες” για τους μελλοντικούς αρχαιολόγους. .Σίγουρα αποτελούμε παράδειγμα τις ανικανότητας να απελευθερώσουμε το είδος μας απ την σκλαβιά της συνήθειας του παρελθόντος.







  • Όσο στηριζόμαστε στις φωτιές και στις πυρηνικές τρακατρούκες ούτε ένα βήμα δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε προς τους γειτονικούς μας κόσμους.













ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΊΑ 2

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΊΑ

..-Λέγε, σ ακούω


……..συνεχίζεται

……………………………………ΘΑΝΑΤΟΣ……………………………….

..-Μίλησες πώς εσύ, αντιλαμβάνεσαι τον θάνατο, λιπών και το δέχεσαι έτσι , το βλέπεις έτσι, ότι είναι μια άλλη ζωή κατά κάποιον τρόπο, μια άλλη ύπαρξη . Μ’ αυτήν τη ένια…

-Όχι μια άλλη ζωή , μα ή συνεχίσει της ζωής.

..-Συνέχεια

-Συνέχεια όπως τα δέντρα όπως οι πλανήτες όπως το ίδιο το σύμπαν

..-Οπότε αυτή τη στιγμή, μπορείς να δεχθείς,… ότι δεν υπάρχεις κιόλας

…………………ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ…………………………………………………………..



Βεβαίως , δεν υπάρχω από μόνος μου… το είναι και δεν είναι του Αριστοτέλη






..-Όμως καταναλώνεις, δηλαδή αναπνέεις , πίνεις τρως, στην προκειμένη περίπτωση έρχεσαι, εκφράζεσαι, σε μια κίνηση, έρχεσαι σε επαφή μαζί μου,

εκφράζεσαι σε μία κίνηση που είναι αντιληπτή με τις αισθήσεις, σύμφωνα με τις αισθήσεις υπάρχεις.

-Ακριβός
Αν εσένα, θα γίνω ποιο κυριολεκτικός, αν εσένα σε περάσουν με ένα μικροσκόπιο το οποίο έχει μεγεθύνει κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες ίσως ένα εκατομμύριο φορές δύο, είσαι κενό, αυτό το πράγμα το γνωρίζεις, καταλαβαίνεις ψάχνοντας το μόριο, το άτομο, τον πύρινα, όσο μεγεθύνει παρουσιάζεται ένα κενό.

-Πολλή καλό παράδειγμα αν και είναι πράξη κονιορτοποιήσεις και όχι σύνθεσης

..-Οπότε βλέπεις ότι, και στο βαθμό που υπάρχει μία έκφραση, από μένα κι από σένα, θεωρούμαι δεδομένο ότι υπάρχουμε, μέσα σε μια πραγματικότητα, αντιληπτή από τις αισθήσεις μας , πρώτα απ όλα αντιληπτή απ τις αισθήσεις μας.

Και η συζήτηση, στο βαθμό που μπορεί να είναι έκφραση, πάλη έχει να κάνει με πρόβλημα των αισθήσεων, πνευματικής επεξεργασίας, δηλαδή

-Αισθήσεις δε λες;

Ναι, ναι , ότι είναι αντιληπτό με τις αισθήσεις , γι αυτό το πράγμα μιλάμε.

Δηλαδή το τη βλέπουμε το τη ακούμε το τη πιάνουμε αυτό . Γι αυτό τον κόσμο μιλάμε . Οπότε η ύπαρξη ή μη ύπαρξη έχει να κάνει… Οι έννοιες δηλαδή που είναι αυτονόητες κυριολεκτικές είναι αυτές.

……………………………..ΜΝΗΜΗ…………………………………..



Ναι





..-Τώρα υπάρχεις , μετά από κάποια χρόνια με τον θάνατο σου …







-Πότε το θυμάμαι αυτό;





..-Ε…Μαλάκας είσαι;




-Ότι τώρα υπάρχω, πότε το θυμάμαι;

..-Μα…

-Εσύ το λες τώρα (μετά από μια ανάπτυξη της σκέψης σου, του νου σου,) αναπτύσσοντας την σκέψη σου με τον νου σου…μαζί με εμένα άρα τώρα υπάρχουμε επειδή επικοινωνούμε

..-Μπορώ να πω , μπορώ να σκεφθώ …


Πόσες φορές μέχρι τώρα σκέφτηκες, Α! υπάρχω!...






..-Κάτι είπες τώρα …



- Και δεν έχεις συγκλονισθεί!


..-Αυτό που είπες τώρα, αυτό που λες, έχει συμβεί σε κάποιες συγκυριακές καταστάσεις, θα μπορούσα να είχα χάσει και την ζωή μου,… το έχω νιώσει αυτό το συναίσθημα…




Δεν το θυμόμαστε άρα ότι είμαστε ζωντανοί, ότι ζούμε




Κοιμόμαστε…




..- Εγώ βλέπω και δέχομαι ,ότι, σκέπτομαι άρα υπάρχω!




Ναι! Αλλά δεν το νιώθουμε δεν το αισθανόμαστε, το σκέφτομαι είναι …Ξέρεις τη είναι το σκέφτομαι; Ότι τόση ώρα που συζητάμε δεν καταλαβαίνουμε ότι υπάρχουμε , τόση ώρα που μιλάς δεν σκέφτεσαι ότι υπάρχεις! Δεν είμαστε συγκλονισμένοι… Τόση ώρα είμαστε εδώ και μιλάμε ενώ αυτό που συμβαίνει είναι ένα συγκλονιστικό γεγονός… η ύπαρξη ! Οι αισθήσεις το πρώτο άκουσμα το πρώτο κοίταγμα

..-δεν ζω για
-Χάνονται αυτά, ξέρεις τη σημαίνει αυτό; Ολοκληρώνουν έναν κύκλο, μεγαλώνουν και φεύγουν για να επιστρέψουν έτσι υπάρχουμε μέσα και από κάτι που πεθαίνει και ξαναγίνεται διαρκώς ΌΤΑΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΟΤΑΝ ΦΕΎΓΕΙ ΛΥΠΟΜΑΣΤΕ . Δεν χρειάζεται ο σταυρός του νότου για να καταλάβω ότι ξημερώνει και βραδιάζει, μα το βλέπω γύρο μου σε κάθε μου βήμα

..-Όχι για μένα… Αυτό μπορώ να το δω σαν γενικά, να το διαπιστώσω γενικά μα όχι για μένα γιατί…

-Δηλαδή;
..-. Εγώ μπορώ να βιώσω
-Διαφωνούμε τώρα;
..-, θα σου πω, υπάρχουν κάποια σημεία στη συζητήσει . Όποτε μπορώ να βιώσω μια κατάσταση τέτοια, την βιώνω … Υπάρχει μέσα μου σαν ανάμνηση
-Σε όλους υπάρχει…
..-Όμως στο βαθμό που είσαι άνθρωπος , σε επαφή με ανθρώπους, σκέψη ποιότητα σκέψεις
………………… ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ………………………………………
-Δεν διαφωνώ καθόλου με αυτό, αλά αναφερόμαστε στο βίωμα και το βιώνω σε κάθε άνθρωπο έχει μια διαφορετική χροιά και συνεπώς διαφορετικό χρόνο . Είναι τα ιδιαίτερα σημεία αυτά
..-Ναι αυτό!
-διαφορετική ταχύτητα, άλλο χρόνο, ως προς την αντίληψη και την εμπέδωση κάθε βιώματος, πως το λένε…
..-Εγώ θέλω να…
–Αυτή η κατάσταση αναγνωρίζεται; Δηλαδή ο άλλος άνθρωπος , πώς να το πω , του αναγνωρίζεται ότι περνάει τώρα την φάση που εσύ πέρασες πριν δέκα χρόνια; Δηλαδή ο άλλος άνθρωπος είναι το λάθος, επειδή αυτό κι αυτό που βλέπεις εσύ σαν αρνητικό τώρα, πρώτα το δοκίμαζες κατ επανάληψη και ίσως γι αυτό να το σιχάθηκες και να το μίσησες;;

-Όχι , αν προδιαθέτεσαι συγκριτικά απέναντι του, εκφράζοντας την αγάπη σου,…

-Μακάρι να μπορούσα , γιατί είναι δύσκολο να έκφρασης κάτι που εκείνη την στιγμή, μπορεί και να μην το έχεις.

..-Όταν την έχεις, στο βαθμό που βρίσκεσαι, σε μια διαδικασία τέτοια, μέσο της απλότητας
-Εκεί θέλει δουλεία , εσωτερική, με τον εαυτό σου πρώτα…
..-… τους τρεις τρόπους…Υπάρχει μια ταινία γι αυτό η οποία είναι βασισμένη
-Να στερηθείς κάποια πράγματα;
-Ναι , ακριβός, είναι ένας, που… Σαν άγιος…που δείχνει τρεις τρόπους να γίνεις Άγιος. Τρεις τρόποι… Ο ένας είναι μέσα απ τους ανθρώπους να λειτουργείς αλτρουιστικά να γίνεις αυτό που λες εσύ, ο άλλως είναι να σηκωθείς να πας στο βουνό, …Τον τρίτο δεν τον θυμάμαι … Απλούστατα αν πάς στο βουνό περνάς σ’ άλλο κλήμα , αλλάζουν οι συνθήκες, μπαίνεις σε άλλη διαδικασία,
- …
..-Κάποια στιγμή παύει και η σκέψη!



  • Έχεις δίκιο! …Ξεκουράστηκα…



..-Όμως ζεις, αυτή είναι και η φάση της συζήτησης … Η γλώσσα που χρησιμοποιούμαι. Έχει να κάνει όσων αφορά τις αισθήσεις μας, και την νόηση μας,
-Εκεί παύουν οι αισθήσεις;
..-όπως ακριβός πάλη σου είπα… Μου άρεσε που σου άρεσε και είναι πολλά που έχω διαβάσει γι αυτό το σκέφτομαι , δηλαδή την παρατήρηση … Ότι και εμείς κάτω από μια άλλη διάσταση οπτική, … Άμα η συζήτηση έχει να κάνει με αυτό το επίπεδο, Κατάλαβες; Χρησιμοποιούνται αλλιώς οι λέξεις , δηλαδή όχι κυριολεκτικά, χρησιμοποιούνται μεταφορικά . Στην σχέση … Δηλαδή εγώ προσπαθώ με τις λέξεις , ξέρεις , και μαζί σου ιδιαίτερα … Αυτός είναι ο λόγος να σου απαντήσω και στο γιατί γίνετε αυτή η συζητήσει, από μέρους μου, και πού στέκομαι εγώ! Είναι πως εσύ χρησιμοποιείς τις λέξεις που μου λες!
-Όπως τις έχω μάθει!
..-Όπως τις έχεις μάθει…
-πως αλλιώς;
..-Μάλλον έχεις συνδέσει κάποια πράγματα με κάποια άλλα…
-Έχω απ το παρελθών συνδέσει πράγματα, πριν γεννηθώ
… Έχει τρόπους και μας μιλάει το γίγνεσθαι , εμείς δεν έχουμε αντιληφθεί την γλώσσα του και έχουμε ξεριζωθεί απ αυτό , απ τις πραγματικές μας ρίζες . Είμαστε ξεριζωμένοι για αυτό δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε μαζί του, με ότι υπάρχει … Ο άνθρωπος βρίσκεται σε ύπαρξη για να συνεννοείται με ότι υπάρχει , γεννήθηκε γι αυτό ! Αν η κατανόηση δεν έχει σκοπό την συνεννόηση είναι αποκομμένη , εντελώς ξεριζωμένη και στερημένη απ τον λόγο τις ύπαρξης της .
Ναι γιατί ο άνθρωπος έχει όλα τα στοιχεία της ύπαρξης, του σύμπαντος μέσα του …
..-Να σου πω κι εγώ, ωραία να τα λες …
-Ύλη αντί ύλη, τα πάντα
..-Ωραία να τα λες!



  • …είναι, και δεν είναι, τα έχει όλα



..-Αλλά να μπορείς και να τα κάνεις κιόλας
-Να κάνεις , τη εννοείς να κάνεις! Τη μπορείς να κάνεις; … Τη κάνουμε τώρα; Πως ζω εγώ; Πως ζούμε;
..-Εσύ έχεις πέσει σε ένα, έχεις έναν τρόπο ζωής ε, ε,
-Ας περάσει όποιος θέλει! Όποιος θέλει να είναι πρώτος ας είναι τρόπος
..-Κάτι άλλο ήθελα να πω!
……………………………ΦΟΒΟΣ ΤΟΛΜΗ, ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΝΟΙΑ ………………………………………….
-Ας κάνει κανείς ότι θέλει αλλά εγώ, είμαι αυτό, κατάλαβες; Για κάποιους που δεν τους αρέσει, πολλοί που δεν τους αρέσω, μπορούν να μου πάρουν το κεφάλι, αλλ εγώ δεν θα πάψω να είμαι αυτό κι αν μου το πάρουν κι αν δεν μου το πάρουν.
Είναι μια συνείδηση που έρχεται μέσα, να την επεξεργαστή ο εγκέφαλος σου για να πάψη να φοβάται. Για τη γεννιόνται, οι ιδιαιτερότητες κάθε ατόμου, γιατί κάθε άνθρωπος δεν είναι βουκαμβίλια για κόψιμο η για κλάδεμα
..-Κοίτα αν το συγκρίνεις με αγάπη το περιβάλλων, παύεις να φοβάσαι
-Ακριβός αδελφέ, παύεις να φοβάσαι και οφείλεται στην συνένωση που ακολουθά την συνεννόηση, ενώνεσαι με το σύμπαν μετέχεις σ αυτό , δηλαδή γίνεσαι άνθρωπος καινούργιος …
..-Να ρωτήσω ‘0μως κάτι πάνω σ αυτό, να σου πω κάτι που έχω αναρωτηθεί
Οι Σαολοίν πολεμιστές , διέθεσαν πολύ μεγάλο μέρος της σκέψεις τους και της ζωής τους, πάνω στις πολεμικές αυτοάμυνας που είχαν . Ήταν οι καλύτεροι πολεμιστές
-Δεν έχω στοιχεία, δεν το έχω σκεφθεί αλλά υπάρχουν και άλλοι πολεμιστές
..-Αυτό το πράγμα σου έχει προξενήσει…
-Υπάρχουν πολλοί πολεμιστές
..-Εγώ τους μόνους ανθρώπους που γνωρίζω, είναι κάπου στην Ινδία ,κάποια ομάδα
-Σε όλες τις θρησκείες
..-Τέλος πάντων αυτοί , αντιμετωπίζουνε τόσο πολύ προσεκτικά το περιβάλλον που βάζουν κάποιες ίνες στο στόμα τους για να μην φάνε κατά λάθος κανένα έντομο
-Εγώ σου λέω για ποιο πέρα, φας δεν φας, κατά λάθος οτιδήποτε , ότι και να συμβεί…
..-Για ξαναπέστω αυτό , φας δε φας κατά λάθος οποιονδήποτε..
-Ναι, κατά την γνώμη μου αυτό το κάνουνε για να μην πέσουν στο κάρμα της διατροφικής αλυσίδας , το ένα ζώο τρώει το άλλο, και συνεπώς , του ζώου που τρώνε.
Κάνουνε μιαν αλλαγή , και παύουν να τρώνε, τα ζώα που αντιλαμβάνονται το θάνατο, τον θάνατο σαν σκότωμα κι όχι σαν μια φυσιολογικοί διαδικασία περάσματος σε άλλη ύπαρξη . Είναι άλλο να πεθαίνει κάποιος πλήρης ημερών κι άλλο κατά την διάρκεια της εξελεγκτικής πορείας της ζωής του. Το πλήρεις ημερών, είναι μια αύρα, ένα αντιληπτό πέρασμα από την μια κατάσταση ύπαρξης στην άλλη, οπότε συμμορφώνονται με τις επιταγές του νόμου μην κάνεις ότι δεν θέλεις να σου κάνουν . (Εδώ πρέπει να καταλάβουμε ότι η φρίκη και μόνο της εξόντωσης , ο ήχος που παράγει αυτή η πράξη, την θέα που προβάλει η εικόνα της, και με πόση ένταση αποτυπώνεται στην ψυχή του ανθρώπου, επίσης σε τη κατάσταση βρίσκεται κάποιος για να επιχειρήσει κάτι τέτοιο, αυτά δημιούργησαν τον νόμο, κι όχι κάποιος σοφός σε σπήλαιο η πολυθρόνα) ή όπως άκουσα από έναν φίλο «όλα όσα θα ήθελες να σου κάνουν οι άλλοι,
κάνε τα
εσύ σε αυτούς»
..-Αυτό όμως που λες, είναι λίγο περισσότερο συνείδηση του παρελθόν
-Οι άνθρωποι απαντούν, σε αυτό που τους γέννησε, και λένε ότι, «ναι μεν, αλά θέλουμε να αλλάξει αυτό. Κάνουνε μια αίτηση προς τον Θεό, στον Θεό! Πέστω σύμπαν πέστω ανώτερες δυνάμεις, κάνουν αίτηση με την πράξη τους, απέχουν, απέχουν λέγοντας όχι με το στόμα μα με τα έργα τους, που συμβαίνουν απ το σώμα «είναι καλύτερα να απέχουμε ως ων , δηλαδή απέχουν για όλον τον κόσμο, δεν απέχουν μόνο για αυτούς δεν γίνεται, όποιος απέχει απ τον κόσμο απέχει απ αυτών όλως ο κόσμος, έτσι απέχουν για όλον τον κόσμο. Αυτό μέσα στην ύπαρξη, δημιουργεί κάτι .
Ότι ο φόβος της κάθε ύπαρξης είναι αντανάκλαση του φόβου όλου του σύμπαντος ότι ο φόβος της ύπαρξης, η ύπαρξη είναι κατάσταση… η οποία είναι σε δύναμη, σε δύναμη μέσα και γενεσιουργός. Αυτό έχει μεγάλο φόβο
..-Ωραία, δηλαδή είναι μέσα στην φύση αυτό που λες γενεσιουργία
-Ναι η κατάσταση της έχει φόβο, οπότε αυτό που δημιουργεί, σαν μια αυτόματη κίνηση είναι το γενηθήτω το φως, σαν το ανθρώπινο είδος, για να απαλλάξει το σύμπαν απ αυτό τον φόβο, Τον φόβο ενυπαρχουσας αντίληψης σαν έστω απώλεια κι αυτό αφορά την διατήρηση μιας κίνησης σε επαύξηση , όποιος λιπών έρχεται σε αντίληψη της υπάρξεις στην πορεία του αντιμετωπίζει τον φόβο … Όταν όλα ιδωθούν , γνωριστούν μεταξύ τους απαλλάσσονται απ αυτόν τον φόβο , -μοχλό- Το ανθρώπινο είδος σαν σφαγμένο αρνίον και όχι κάποιος καλλίτερος η χειρότερος, άνθρωπος είναι που θυσιάζεται .
Όμως συνέβη και έχουμε την παρουσία ενός από μας τους δειλούς και φοβισμένους ανθρώπους απ την κοινωνία, την παρουσία του θάρρους του ενός, να μας απαλλάξει απτών φόβο τον πολλών για να απαλλαχτεί έτσι από αυτόν τον φόβο ολόκληρη η γενεσιουργός δημιουργία … έτσι αποχτά νόημα το «αν θέλεις να θυσιαστούν για σένα θυσιάσου εσύ πρώτα για αυτούς» … Οι ανθρωπότητα εργάζεται επάνω σ αυτό χωρείς να τι ξέρει όταν εξισορροπεί τις δυνάμεις, να απαλλάσσει το σύμπαν απ αυτόν τον φόβο κάνοντας τον γνωστόν σε αυτό , μέσου αυτού αποτυπώνεται
(ιστορία , ακασικά αρχεία,DNA ) γιατί όλα καταλήγουν από εκεί που ξεκίνησαν είναι ρόλος τις πανίδας αυτό να πληροφορεί τα αρχεία του σύμπαντος κόσμου όπως τον άνθρωπο η καρδιά και τα μάτια του των πληροφορούν ότι ο φόβος τον προφυλάσσει και τον διδάσκει.
..-Να πάει που ;
… να ξεπεράσει την φύση του
..-να πάει…
-Να αυτό γνωστή


..-και να ξεπεράσει την φύση του
-Ναι αυτός είναι ο προορισμός του … αλλάζει η διατύπωση η αυτογνωσία είναι η αντίληψη σήμερα των ιδιαίτερων σημείων
……………………………………………………………………………………………………..
..-Ο φόβος είναι βασικό συστατικό της υπάρξεις, πάντως…
-Σε κολλάει ο φόβος όμως σε κάνει….
..- Ποίου είδους φόβος, ποιος φόβος;;
-Ο πρωταρχικός! Απ την στιγμή της αντίληψης του υπάρχω, ας ξεκαθαρίσουμε με τον πρωταρχικό και έπειτα πάμε στα ιδιαίτερα του σημεία
,,-Να σου πω ένα παράδειγμα


-φοβάται μην χαθεί
..-Αυτό είναι αυτονόητο
-Γεννεσιουργός αιτία
..- Ναι υπάρχω, φοβάμαι την ανυπαρξία, έχω, φοβάμαι μην χάσω.
-Το σύμπαν ολόκληρο έτσι είναι, όπως το κεφάλι μας
..-Ωραία, όμως θέλω να σταθώ σε ένα παράδειγμα, αναφέρεται σε ένα βιβλίο του Φρόιντ αυτό, όπου ο φόβος έχει σαν αιτία την γνώση, και επίσης ο φόβος έχει σαν αιτία την άγνοια, δηλαδή και η άγνοια και η γνώση μπορεί να είναι παράγοντας φόβου
-Πρόσεξε το τρίτο, συνειδητή γνώσει, και άγνοια του φόβου.
..-Αυτό το αφήνουμε, το συνειδητή το παγώνουμε για λίγο εδώ
-Αυτό είναι ένα σκαλοπάτι παραπάνω
..-Λιπών , εδώ βλέπεις πάλι, στο, συνδέω, βλέπεις υπάρχει σύνδεση ανάμεσα στο φόβο και την γνώση και την άγνοια, λιπών… Αυτός λέει
…«Όταν βρεθούν ιθαγενείς μέσα σε κάποιο καράβι, στην μέση του ωκεανού, ιθαγενείς που δεν έχουν ξανά ταξιδέψει ΄ και βρεθούν κάτω από συγκεκριμένα καιρικά φαινόμενα
επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα , θα φοβηθούν΄ . Ο λευκός άνθρωπος , ο πολιτισμένος, επειδή έχει ξαναβρεθεί κάτω από τέτοιες συνθήκες, επειδή γνωρίζει τη είναι αυτό, δεν θα φοβηθεί. Λιπών , εδώ για να δούμε τη είναι παράγοντας φόβου . Φόβος, αν κάποια στιγμή στο πλοίο το ίδιο, η πίεση του ατμού , συγκεκριμένα ξεπεράσει τους , ξεπεράσει τον συγκεκριμένο νόμο τον κρίσιμο, οι ιθαγενής δεν θα φοβηθούν τίποτα, ενώ αυτοί που ξέρουνε τη σημαίνει η ένδειξη αυτής της κατάστασης οι γνωρίζοντες, θα φοβηθούν , .Είναι η γνώση στα πράγματα ας πούμε . Λιπών εσύ… Όταν εγώ ακούω την λέξη φόβο, χωρείς να την προσδιορίζεις , παιδικός φόβος, φόβος τάδε, κατάλαβες; είναι δικό σου θέμα, χωρείς να τον προσδιορίζεις, εγώ βάζω στον νου μου ότι νάνε, οτιδήποτε έχει να κάνει με φόβο μέσα σε δαύτο που μου λες
-Ναι
..-Δηλαδή δεν αφήνεις καμία εξαίρεση,
-Ναι καμία, ναι
..-Λιπών, εδώ όμως μπορεί ο φόβος να είναι… Και είναι κιόλας, έχει αποδειχτεί ότι είναι, σαν το κίνητρο ώστε να σωθεί η ζωή σου
-Ναι
..-Δηλαδή αυτό που συμβαίνει σε σένα, που συμβαίνει στα ζώα , δηλαδή είναι ένα μέρος της ύπαρξης, εσύ φαίνεται να το έχεις κάνει… να θέλεις να το βγάλεις εντελώς έξω απ την ύπαρξη να το εξοστρακίσεις, να μην υπάρχει σε κανένα βαθμό
-Όχι, λέω όπως κάθε απ αυτά που συζητάμε πράγμα, έτσι και αυτό, ο φόβος, έχει μιαν εξέλιξη , περνάει στο αντίθετο του .
..-Αναφέρεσαι γενικά στον φόβο η έτσι…
-Γενικά στον φόβο σαν συναίσθημα
…………………………ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ…………………………………..
..-Ξεπερνιέται δηλαδή, έρχεσαι σε επαφή μαζί του και των ξεπερνάς,
-Ξεπερνιέται και… γίνεται το αντίθετο του μετά… Τόλμη, θάρρος
..-Αφού γίνεται τόλμη, μετά… Ο φόβος και ή τόλμη σίγουρα έχουν πολύ μεγάλη σχέση μεταξύ τους
-Πριν να υπάρξει η τόλμη υπάρχει ο φόβος έτσι και η εξελίξει του φόβου σαν αιτία της τόλμης. Κι αυτό συμβαίνει σε ξεχωριστό χρόνο για κάθε αντιληπτή ύπαρξη Όταν γίνει ο φόβος θάρρος ακολουθά η συμμόρφωση. Και όταν συμβαίνει δεν το συζητάς .

Έτσι και ο θάνατος όταν συμβαίνει δεν τον συζητάς Μιλάμε πολύ για τον θάνατο και τον φοβόμαστε επειδή νομίζουμε ότι δεν συμβαίνει σε εμάς, ώμος συμβαίνει ώρα την ώρα, αν το αντιληφθούμε εξοικειωνόμαστε και παύει να μας τρομοκρατεί και να μας δουλόνει, δηλαδή να μας φοβίζει .Αντίληψη του ρόλου του θανάτου μέσα σε κάθε ύπαρξη για ολάκερη την ύπαρξη, δηλαδή όλο το σύμπαν μετέχει αυτής της γνώσης που μέσα από κάθε είδος γράφεται σαν άρωμα, σαν πεμπτουσία στην (ατμόσφαιρα) του, και που είναι η εν κινήσει αντίληψη της πορείας του, ή η εξελικτική πορεία της διευθέτησης του κάθε μέτρου (άμπωτης και πλημμυρίδα) σύμφωνα με την τελική κρίση που και αυτή είναι γραμμένη αποτυπωμένοι Ίδη στα πρώτα της βήματα, σαν πλήρης αθωότητα.
Όμως με συνείδηση πλέων,… συνειδητή αθωότητα, (αθωότητα κατόπιν επιλογής) έτσι και ζωή και θάνατος και συνειδητό σύμπαν. Όπως το να μην κρήνης για να μην κριθής είναι η συνηδητότητα του να επιλέξουμε έστω και να μην αποδεχθούμε αυτήν την δοξασία .Όταν η διεργασία του νου επεξεργάζεται κατασκευάζονται η ηθική, η τελειότητα η ορθότητα. Αν αφαιρέσουμε τον παράγοντα , κίνηση, αυτά αποχωριζόμενα απτήν δράση στέκονται σαν Δαμόκλειος σπάθη, εμποδίζοντας τον παράγοντα που τα δημιούργησε, να επαναληφθεί. Είναι σαν να εμποδίζεις την αναπνοή σου να επαναληφθεί αυτόματα Αφού έπεσε ο γονιός να μην πέσει το παιδί, σωστό, αυτό όμως αποκόπτει το παιδί από μια ζωτική εμπειρία, στον νέο πια άνθρωπο σ’ αυτόν που είδη γνωρίζει για τον απλό λόγο , ο θεός να τον κάνει απλό, ‘ότι ‘Ίδη αισθάνεται και μαθαίνει, έτσι παραμένουμε τα μόνα ζώα που αντί για τα βασικά , στοιχειώδη πράγματα μαθαίνουμε στα παιδιά μας να επιβάλουν κάτι που συμβαίνει Ίδη . κι αυτό λέγεται παιδία, μόρφωση. Τη μόρφωση είναι αυτή που δεν αφήνει ένα παιδί να καταλάβει γιατί θέλει για δικά του όλα τα πράγματα ενώ αντίθετα το διδάσκει πως να τα απόκτηση.
Πώς να επιβάλουμε την γνώση π χ για την δημοκρατία η για κάθε (ισμό) και όχι πώς να αναπτύξουμε αυτήν την γνώση είναι αυτό που κυριαρχεί σε κοινωνικό επίπεδο κι αυτό αντιβαίνει κάθε τη, κινούμενο, ολόκληρο, και πάνω στην ώρα του, δηλαδή ωραίο!

Στην απαρχή της πλήρης ευδαιμονίας της η ανθρωπότητα ζει την πλήρη αποξένωση της, την πλήρη δουλεία της, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα ζει με τους φόβους του παρελθόντος για τη οικονομεί τις βασικές ορμές και της αποκλείει τις εξορκίζει, κάνοντας κράτος τον φόβο και όχι την αποδοχή και την συμφιλίωση που δεν χρειάζονται κράτος νόμου μα χώρο δράσεις, για την ανάπτυξη και την πρόοδο του ανθρώπου του ίδιου και όχι τον εκάστοτε κτισμάτων του. Πρόοδος του ίδιου του θεού είναι η πρόοδος της ανθρωπότητας και όχι κάποιων ανθρώπων . Στην μεταξύ μας όμως κοινωνία δεν υπάρχει πρόοδος αν δεν συμβεί πρώτα ατομικά (τα το Καίσαρ το Καίσαρα τα κατά το θεό το θεό) έτσι το μέρος καταλαβαίνει ότι υπάρχει μες το όλον ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΌΛΟΝ ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΣΗΜΑΣΊΑ ΑΥΤΌ ΠΑΡΑΥΤΑ ΕΠΩΦΕΛΕΙΤΑΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ. Σαν νόημα σαν άρωμα σαν πεμπτουσία .Δεν θα σταματήσουμε να γεννάμε επειδή η γέννα έχει αφόρητο πόνο η επειδή έχουμε υπερπληθυσμό ,αντίθετα απαλύνουμε τον πόνο και μεγαλώνουμε τον χώρο που το είδος μας ζει , στον αιώνα τον άπαντα να ζει αλλάζουμε την εντύπωση μας αφότου γνωρίσουμε ότι περί εντύπωσης πρόκειται , εντύπωσης που αφορά συγκεκριμένο τόπο και χρόνο συνθήκες, και άτομα μέσα σε αυτές. Αυτή η αντίληψη δικαιώνει και ότι δικαιώνει σημαίνει πέρασε απ την μη δικαιώσει η αδικία μετατράπηκε , εξελίχθηκε, έκανε μια υπέρβαση και πλέων ξεπέρασε το αδιαχώρητο το βάλτομα και το στρίμωγμα , το σάπισμα και τον ίδιο τον θάνατο (πατεί σας) και ζωή αιώνια εν κινήσει κι όχι αιώνες ζωής ακούνητης σε μια φάση μετέωρη ανάμεσα στο πριν και το μετά.
Αυτό θα το ξέρουν όσοι πάνε και χτίζουν μέσα στις κοίτες των ρεμάτων η στις περιοχές που κάθε τόσο πλήττονται από θύελλες και τσουνάμη
……….συνεχίζετε

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ



ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

Συζήτηση μεταξύ των, Νίκου και  Δημήτρη,
..-Λέγε, σ ακούω
-Στην εποχή μας όπως πάνε τα πράγματα, γι έναν άνθρωπο όπως του λόγου μου που θέλει να ζει ισορροπημένα χωρείς στρες και πολύ άγχος, είναι να κάνω χρίση της τεχνολογίας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
..-Μ΄ αρέσει και μένα η τεχνολογία
-Απ την στιγμή που ο άνθρωπος έσκαψε, χάραξε το πρώτο γράμμα ‘έβαλε τις βάσεις για το κομπιούτερ, δεν το ήξερε, όμως το είχε δημιουργήσει. Ήταν η αποτύπωση των συναλλαγών και της πληροφορίας του, σε έναν άλλο αντικείμενο , σε έναν χώρο έξω απ αυτόν, και επίσης, η επεξεργασία τους, όχι μες στο κεφάλι του, να ψάχνει να θυμηθεί και να μπερδεύεται, αλά έχοντας τα γραμμένη εκεί και ασφαλισμένα , σε ένα χώρο έξω απ αυτών, να τα χρησιμοποιήσει όποτε αυτός τα χρειαστεί, χωρείς τον φόβο να τα ξεχάσει .
Αυτό, τον βοήθησε να ξεκινά από εκεί που σταμάτησε κάποια εργασία , αφήνοντας του χώρο και χρόνο ελεύθερο για πολλά άλλα ενδιαφέροντα προς αυτόν θέματα, ενώ παράλληλα όμως ακινητοποίησε την μνήμη του . (Με αυτό θα ασχοληθούμε αργότερα).
Όλη η ιστορία αφορά την μνήμη που είναι απαραίτητη για την συνειδητότητα μας..
Κατά αυτόν τρόπο (αποτύπωση σε ξεχωριστό χώρο), διευρύνθηκε η μνήμη μας,και έμεινε χώρος απελευθερώνοντας το μυαλό του ανθρώπου ώστε να ασχοληθεί
περισσότερο, και διεξοδικότερα με τις φυσικές δύναμης, και όλες τις μέχρι τώρα επιστήμες, με ποιο σαφή και συγκεκριμένο τρόπο.
..- Μες το κομπιούτερ είναι όλα αυτά!; ε;
-Βέβαια αυτό που συμβαίνει δεν είναι τυχαίο, είναι…
..-Είναι αναγκαιότητα
Είναι μια αναγκαιότητα να απελευθερωθεί ο άνθρωπος μέσο της ύλης για να μην αναφέρουμε την ανάγκη του για αιωνιότητα μέσο των δεδομένων του.
Είναι η προσπάθεια του να απελευθερώσει το πνεύμα του αποθηκεύοντας τα δεδομένα σε ένα κουτί. Ούτε πάπυροι ούτε βιβλιοθήκες εκεί και εδώ, μα στον χώρο που μένει, ή μαζί του, σε ένα μικρό κουτάκι. Συμπιεσμένος χώρος έτσι και χρόνος, για την στιγμή που θα αποφασιστεί να ενεργοποιηθεί οποιαδήποτε πληροφορία όποτε την χρειαστούμε.
Βάζοντας όλα τα άγχη του και τις αναζητήσεις του σ αυτό το κουτάκι και όχι στον εγκέφαλο του πλέον, ο ίδιος ασχολείται με τις περαιτέρω μελέτες του, κερδίζοντας όλο και περισσότερο χρόνο, ανησυχώντας μόνο για την ενέργεια , τον ηλεκτρισμό η τις μπαταρίες … και εδώ καταλαβαίνουμε το πόσο σημαντικό είναι ή αποθήκευση όχι μόνο τον πληροφοριών μα και της ενέργειας που χρειάζεται για να γνωστοποιηθούν.

Δεδομένου ότι πρόκειται για ένα πράγμα δίχως συναισθηματικές αλληλεπιδράσεις , πονηριά, δόλος, αλτσχάϊμερ, αποκτά μια επικίνδυνη εγκυρότητα του αλάνθαστου που θα αποτελέσει και τις σπαζοκεφαλιές της επερχόμενης γενιάς.
..-Είναι ένα εργαλείο
-Ναι
..-Το ξέρω
-Απέναντι σ αυτό κάθε άνθρωπος οφείλει να είναι συνειδητά αποστασιοποιημένος να γνωρίσει ότι τα εργαλεία δεν τα προσκυνούμε μα ούτε και τα καταστρέφουμε.
Αλά τα χρησιμοποιούμε.
Και προφανώς δεν κάνουμε το λάθος των αρχαίων και εν γένει εξουσιαστών , να τα χρησιμοποιούμε σαν όπλα ενάντια στο ίδιο μας το είδος. Το ανθρώπινο είδος.
..-Θέλω να το καταλάβω αυτό..
……..συνεχίζεται