Με μια χειραψία

Μια χειραψία κι ένα βοτσαλάκι κύλισε
απ τον τον βράχο

Σαν το φεγγάρι που δεν επιστρέφει
στο σπίτι που ερήμωσε
παρουσιάζομαι

Ακίνητες σχέσεις
ερημική παράλληλοι
στατιστικά χαμόγελα
 φωτογραφίες

Κάτω από εκείνον τον ουρανό
κρυστάλλινος
 στα δυνατά καθαρά
χρώματα
απέναντι
αόρατοι άνθρωποι ενωμένοι
στον θάνατο
εμείς 
με μια χειραψία

Μπροστά στην απορία βλεμμάτων
 αχόρταγα μάτια
φτάνουν πέρα το μοναδικό άστρο
απομακρύνεται
με συμπαντικά βήματα
 λάμψεις πληθαίνουν
 μικρές φωτεινές μπάλες στολίζουν
  
τα τελευταία μας δέντρα

Πριν ακόμα ο ήλιος αιμάτινος φανεί
σε μια χειραψία
κάτω!
ΑΡΑ1980

..............
Κι όμως ακούω
κι όποιος έχει αυτιά ακούει
απ το στόμα των απλών ανθρώπων
την κουβέντα να φτερουγίζει

πιστεύω στον θεό
που αγαπάει τον άνθρωπο
ΑΡΑ1980
....................
ΈΛΕΟΣ
Και έμμηνε το χέρι του
εκεί
στην στάση
της ελεημοσύνης

Κάθε μέρα περνά ισχνός αδύνατος
με τα μεγάλα εκφραστικά του μάτια
να μας φωνάζουν
Δεν λέω ψέματα έχω ανάγκη
-πως σε λένε; Βαγγέλη
-Α! να ζήσεις
-Πραγματικά Έχω ανάγκη
-Δεν έχω τώρα...
απομακρύνθηκε
σκυφτός κατηφής απογοητευμένος
πέρασε τον δρόμο
με το χέρι του
πέρασε τον κόσμο
Απ τα καφενεία τα μαγαζιά
απ τα σπίτια μας
με αυτό το χέρι
να ξεχωρίζει
χωρείς σπαθιά
σημαίες και τρόπαια
ορθομένο στο έλεος
ΑΡΑ2009
.........................
ο έρωτας
Την ακολουθούσα σιωπηλά, την ακουμπούσα δειλά
και προχωρούσα δίχως να κοιτάζω τίποτε άλλο,μονάχα αυτήν
Ένιωθα ένα ασήμαντο χαρτάκι στην τσέπη της
και φοβόμουν μην μην τύχη και βάλει το χέρι της μέσα
από λάθος
και με πετάξει.
Και πήγαινε που με πήγαινε..
Αγάπη μου εκείνο το απόγευμα δεν έβλεπα τα σπιτάκια
ούτε την θάλασσα,
είχαν κρυφτεί
μέσα σε
σένα
ΑΡΑ1982

.................

Περνά ο άσσος μ'ένα αυτόματο στο χέρι
με ζωγραφιές, ένα παιδί
ακίνητος ο γέρος στην καρέκλα
ψηλά κοιτά, κάτω απ την τέντα
κ' ύστερα χάμω
sτην τσιμεντένια γη

Περειμένοντες το θαύμα
ψωνίσαμε πάλη
γιατί τίποτε δεν έφτανε
τίποτε δεν ήταν αρκετό
Γιατί όταν είχαμε
το κρατήσαμε ζηλότυπα
κρυφά απ τους άλλους
και δεν to χάρηκε κανείς
το μυστικό!
ΑΡΑ1982
.................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................


22/9/1983
"Οι μαγαζάτορες της Άγιας Μαρίνας, απ την πολλή δουλεία το ρίξανε στο ποδόσφαιρο Παίζανε μπάλα μικροί και μεγάλοι στο πλάτωμα του δρόμου που γυρίζει το λεωφορείο
Χαρακτηριστικό δείγμα τού τέλους της καλοκαιρινής σεζόν.
Καλό χειμώνα" (Μ.Γ.)
Μια απ τις τελευταίες νύχτες μας εδώ στην Αίγινα, έχουμε άλλη μια
Στην Μ ,μια φίλη χάρισε κάτι.
-Δέν θέλω να με παρεξηγήσεις της είπε και της έδωσε μια άσπρη ζακέτα..
..Είναι κάτι, να παραπονιέσαι στο χαρτί, κάτι για σένα. Ίσως αν δεν υπήρχε το χαρτί να παραπονιόσουν επάνω σε μια πέτρα και πάλι θα έλεγες ότι το αφήνεις κάπου το παράπονό σου, μαζί και τις στιγμές που το νιώθεις.
Και να που η στιγμή να καταλάβω πως τίποτα δεν ωφελεί όταν γύρο σου οι άνθρωποι αλληλοεξοντώνονται ωπος τότε, τότε που σε μάθαιναν την γραφή.
Δεν ωφελεί τότε που είδες τα σιδερένια κάγκελα.
TONIGHT THE LAST GREEK SHOW
OF THE SEASON
......IN "VILLAGE" TAVERN..............................
,,25 -χρόνια πολλά- Είναι 25 του Σεπτέμβρη και το F/B Κνωσός όπου νάνε φθάνει στην Κρήτη.
Ξημερώνει αλλοδαποί και Κρητικοί σεργιανούν στο κατάστρωμα, αγουροξυπνημένος φωνές και βήματα . Κι όμως λίγα λεπτά ποιο μπροστά η ερημιά σου έδινε την εντύπωση πως τούτο το τεράστιο σιδερένιο σκαρί, πήγαινε ολομόναχο προς σε εκείνα τα μικρά φώτα ακυβέρνητο.

Τώρα που ο κιτρινικόκκινος δίσκος ξεκολλάει νωχελικά πάνω απ τον ορίζοντα, μπορώ να τον κοιτώ όσο θέλω. σιγά σιγά απ την πάνω μεριά αρχίζει να φέγγει ποιο έντονα, λες και βγαίνει ένας άλλος δίσκος από μέσα του, ποιο φωτεινός, ξαναγεννιέται και σταθερά υψώνεται , οδηγώντας εκούσια τα μάτια μου στην υπόκλιση μέχρις να ανταμώσουν την θάλασσα, το κριτικό πέλαγο δηλαδή, που κι αυτό ακολουθώντας, στον ίδιο ρυθμό, αλλάζει χρώμα και από απέραντο μαύρο εμφανίζεται με μπλε κυματιστούς μανδύες
κι άσπρα χαμόγελα.
Ναι! αυτή η μέρα, επάνω στο καράβι γεννιέται .

..............

Ξημέρωσε απ τα μεγάφωνα του πλοίου ακούγεται μουσική δωματίου κάποιοι με κάμερες και φωτογραφικές μηχανές απο-θανατίζουν την ανατολή .
-Δε φάνιτσε ακόμη η Κρήτη ε; ένας άνθρωπος τσαλακωμένους, απ τα χρόνια με ρώτησε πλησιάζοντας
Ήταν ώρα που με περιεργάζονταν
- Φαίνεται, φαίνεται του είπα εξετάζοντας τις χαρακιές στο πρόσωπο του.
-Εμ! μου κάνει φέρνοντας το χέρι στα μάτια του δίνοντας μου με αυτήν την χειρονομία να καταλάβω ότι δεν καλοβλέπει...
- Η Σητεία είναι απέναντί; συνέχισε μετά από λίγο
- Ναι! Έκαμα εγώ βλέποντας μια άκρια γης να ξεχωρίζει πέρα στο βάθος.
Κάθισε λίγο κοντά μου κι έπειτα αφού έριξε μια τελευταία ματιά στο μπλοκ όπου έγραφα, απομακρύνθηκε. Ώρα να φύγω κι εγώ σκέφθηκα , που ξέρεις τα ψιλά που έχουμε στο πορτοφόλι μπορεί να φτάνουν για ένα καφεδάκι!
Ο αέρας έγινε ποιο ζεστός ακολουθώντας κι αυτός με την σειρά του τον ήλιο που πια δεν μπορούσα να δω παρα μονάχα να τον αισθάνομαι
........ στα πράγματα,
....... στον αέρα στις λαμαρίνες
..... , στους ανθρώπους στην θάλασσα.

......................................................
..26/9/83
.."Βράδυ, είμαστε σ'ένα μαγαζάκι λίγο απ όλα στον Κουτσουρά ή όπως αλλιώς το λένε αυτό το μέρος καμιά 10αριά λεπτά απ το σπίτι του Χ. Κοιμηθήκαμε το απόγευμα (το "αφεντικό" ήθελε να δουλέψουμε). Ξεκουραστίκαμε κ΄ βγήκαμε ν'αγοράσουμε μερικά πράγματα κ' κερί γιατί το διαμέρισμα δεν έχει φως ακόμα.
Επίσης το πετρογκάζ δεν δουλεύει κ' δεν έχει ζεστό νερό.

Η κατάσταση είναι θολή, ακόμα δεν ξέρουμε τίποτα (ο Χ ήθελε να μη ξέρουμε ούτε πόσο θα πληρωνόμαστε!!!) Το μέρος εδώ είναι καλό έχει ησυχία. Ας είναι βλέποντας και κάνοντας. Η αγαπούλα ψάχνει να βρεί τον Κουτσουρά στον χάρτη. Αν είναι δυνατόν! Εδώ δεν έχει ολόκληρο Κουρεμάδι, θ'άχει τον Κουτσουρά!"..Μ.Γ.

................................
..Σήμερα καθαρίσαμε ένα θερμοκήπιο έπειτα ήρθε κάποιος πάνω σ΄ένα μικρό τρακτέρ και ζευγάρισε δηλαδή όργωσε. Αυτά μέχρι το μεσημέρι Το απόγευμα καθαρίσαμε άλλο ένα χωράφι.
Είμαστε και οι δυο κουρασμένη, ξυπνήσαμε με την ανατολή και απ τα χωράφια φύγαμε την με την δύση του ήλιου. Καλά ήταν! Ρο ποιο καλό πάντως είναι ότι βρισκόμαστε σε διαμέρισμα με όλα τα κομφόρ,. μπάνιο με ζεστό νερό ψυγείο, πετρογκάζ, και μια
κρεβατάρα πολύ μέγκλα!

O Giordano Bruno

.."Ο άνθρωπος αυτός, πολίτης και υπηρέτης του κόσμου τούτου, τέκνο του Πατέρα Ήλιου και της Μάννας Γης, πρέπει, επειδή αγαπά πολύ τον κόσμο, να μισηθεί, να λογοκριθεί, να προπηλακιστεί και να εξαλειφθεί από αυτόν."

"..Πράγματη, ο Philtheus Jordanus Nolanus magis eladorata Theologia Doctor, όπως αυτοπαρουσιαζόταν ο Bruno, που γεννήθηκε το 1548 στην Nola, μια μικρή πόλη της Ιταλίας, κοντά στην Νάπολη, στους πρόποδες του Βεζούβιου, καταδικάστηκε εις θάνατον από την παπική εκκλησία, ύστερα από οκτώ χρόνια σκληρής απομόνωσης στην φυλακή. Κατηγορήθηκε σαν αιρετικός, σαν αποστάτης, σαν βλάσφημος, σαν άθεος. Εκτελέστηκε το 1600."
(Θ.Ν.ΠΕΛΕΓΡΙΝΗΣ/ΜΑΓΟΙ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ/ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ/στ΄έκδοση)
"...Οποιος επιθυμεί να φιλοσοφήσει πρέπει, πρώτα από όλα,
ν΄αμφιβάλει για όλα τα πράγματα, αρνούμενος να υιοθετήσει οποιαδήποτε άποψη σε μια συζήτηση πριν ν'ακούσει τις αντίθετες απόψεις.

Και αφού σκεφτεί καλά τα υπέρ και τα κατά επιχειρήματα, θα κρίνει και θα υποστηρίξει την θέση του όχι επί την βάσει των διαδόσεων ή σύμφωνα με την άποψη των πολλών, την ηλικία, την αξία ή την υπόληψη των ανθρώπων, αλλά σύμφωνα με την πειστικότητα μιας οργανικής θεωρίας που συνάδει τόσο προς την πραγματικότητα, όσο και προς την αλήθεια η οποία είναι κατανοητή κάτω από το φως του λόγου..." {GIORDANO BRUNO}

'... Ότι κατά τον Bruno, χρειαζόταν το ανθρώπινο γένος ήταν μια παγκόσμια θρησκεία.
.. Μόνο που η τελευταία αυτή, στο μυαλό του Bruno, δεν θα μπορούσε να είναι η μορφή του Χριστιανισμού της εποχής του. Το γιατί, το εξηγεί ο ίδιος, σύμφωνα με την μαρτυρία του ανθρώπου που τον κατέδωσε στην Ιερά Εξέταση:

.. Η Εκκλησία σήμερα δεν πορεύεται με τον τρόπο που συ-
νήθισαν να πορεύονται οι Απόστολοι. Αυτοί προσηλύτι-
ζαν τους ανθρώπους με την διδασκαλία τους και το παρά-
δειγμα της ενάρετης ζωής. Σήμερα, όμως, όποιος δεν επι-
θυμεί ν΄ανήκει στην καθολική εκκλησία πρέπει να υπο-
στεί την τιμωρία και τον πόνο΄ ασκείται η βία και όχι η
αγάπη.

.. Ο Bruno θεώρησε ότι η παγκόσμια θρησκεία, που οραματίστηκε, θα έπρεπε ν΄αναζητηθεί στους κόλπους του πολιτισμού της αρχαίας Αιγύπτου. Την πεποίθηση του αυτή την δικαιολογούσε ιστορικά. Ορισμένως, πίστευε, όπως άλλοι, διαφορετικών μάλιστα αντιλήψεων φιλόσοφοι, σαν τον Francis Bacon για παράδειγμα, στην αξία της αρχαιότητος, ότι "τίποτε νέο δεν υπάρχει στην γη", ότι η σοφία και η αλήθεια έχουν αποκαλυφθεί από παλιά και ότι, συνεπώς, εκείνο που πρέπει να κάνουν όσοι ενδιαφέρονται γι'αυτές είναι να τις αναζητήσουν εκεί, στους αρχάιους πολιτισμούς.
Καθώς, λοιπόν, οι Αιγύπτιοι προηγήθησαν στην ιστορική σκηνή των Ελλήνων, των Χαλδαίων, των Εβραίων και των Χριστιανών, θα πρέπει εκείνοι να διαμόρφωσαν την πληρέστερη μορφή θρησkείας΄ "ουδείς", σημειώνει ο Bruno, "θα μπορούσε να υποστηρίξει μα τον παραμικρό βαθμό πιθανότητος ότι οι Αιγύπτιοι δανείστηκαν οποιαδήποτε, καλή ή κακή, αρχη από τους Εβραίους, αλλά και τους Ελληνες και τους άλλους λαούς που εμφανίστηκαν αργότερα"

"...η πληρέστερη μορφή θρησκείας, για τον Ιταλό "μάγο" και φιλόσοφο της Αναγέννησης, ήταν εκείνη που ήταν εναρμονισμένη και συναφής προς την φύση. Στην αντίληψη αυτή οδηγήθηκε ακολουθώντας την παράδοση της ερμικής και της νεοπλατωνικής φιλοσοφίας.
.. πείστηκε, συγκεκριμένα, ο Bruno ότι η φύση σε όλες τις μορφές της, και τις πιο στοιχειώδεις, έχει μέσα της ψυχή, ζωή.
Η ψυχή του κόσμου, σημειώνει αυτός, "είναι πλήρης και ολόκληρη σε κάθε μέρος, όποιο και αν είναι αυτό, όπως η φωνή μου ακούγεται πλήρης κα ολόκληρη σε όλα τα μέρη του διαδρόμου αυτού", ενώ σε άλλο σημείο παρατηρεί "ότι η ζωή βρίσκεται σε όλα τα πράγματα
τα οποία αν δεν είναι ζώα, είναι οπωσδήποτε έμψυχα" με "την αρχέγονη μορφή της ψυχικότητος και της ζωής". Τα ζώα, τα φυτά και τα άλλα όντα είναι "ζωντανά προϊόντα
της φύσης", "αναπαριστούν διάφορα πνεύματα και ποικίλες δυνάμεις" της φύσης, η οποία, σε ταλευταία ανάλυση, είναι ο θεός -η δύναμη που παράγει κάθε ον και το εφοδιαζει με ψυχή. "Η φύση", αποφαίνεται ο Bruno, "είναι ο θεός εν τοις πράγμασι". Εκφράζοντας με άλλη διατύπωση την παρουσία του θεού στον φυσικό κόσμο, Bryno λέει για την φύση ότι "είναι η ολοκληρωμένη εικόνα της ολοκληρωμένης μορφής του θεού -η μεγάλη ζωντανή ομοιότητά του"

..Καθώς, όμως ο θεός καθεαυτόν παραμένει μια "απόλυτη αρχή", χωρίς καμιάν ανθρώπινη ιδιότητα, "δεν έχει καμιάν σχέση μαζί μας, πέρα από το γεγονός ότι συμμετέχει στα αποτελέσματα της φύσης". Έτσι, ο μόνος τρόπος για να τον προσπελάσει κανείς είναι εμμέσως, μέσα από τα ππράγματα της φύσης, ακολουθώντας, ακριβέστερα, την ποροία που ακολούθησε ο θεός για να φτάσει ως αυτά - ανεστραμμένη, όμως.
"Γιατί, όπως ο θεός κατεβαίνει(*) με τρόπον ορισμένο για να επικοινωνήσει με την φύση, έτσι υπάρχει μια άνοδος προς τον θεό μέσα από την φύση" .

Τέλος, " Ο Giordano Bruno είναι εκείνος που πρέπει να θεωρηθεί ως κύριος εκπρόσωπος της θεωρίας περί ενός αποκεντρωμενου, απέραντου και απείρως πολυάνθρωπου σύμπαντος. Και τούτο, όχι μόνο γιατί διακήρυξε την ιδέα του αυτή σ' ολόκληρη την Δυτική Ευρώπη με το πάθος ενός ευαγγελιστή, αλλά και διότι εξέθεσε με πληρότητα τα επιχειρήματα εκείνα βάσει των οποίων θα μπορούσε η ιδέα αυτή να υιοθετηθεί από το κοινό".
..ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ Ν. ΠΕΛΕΓΡΙΝΗΣ