oneiron που έρχεται είναι η ζωή

Επανερχόμαστε, έχω γράψει παρακάτω για την χρησιμότητα
των ονείρων στην ζωή μας, θέλω σήμερα να προσθέσω κι αυτό:
Ότι εκτός των άλλον, χρησιμεύουν σαν "βαλβίδα, εξαέρωσις"
κάθε εκδήλωσης που λόγο ηθικών κανόνων η από φόβο,δεν
πραγματοποιούμε.

Έτσι όσα πράγματα καταδικάζουμε και ότι αρνούμαστε
"συμβαίνουν" μες τα όνειρα μας' κατ αυτόν τον τρόπο
γίνετε μια εξισορρόπηση του πανάρχαιου συστήματός μας
με τον σημερινό τρόπο ζωής,στα όνειρα μας.

Υπάρχουν πραγματικά όνειρα; Με την έννοια που
χρησιμοποιούμε τον όρο "πραγματικότητα" δεν το νομίζω,
αλλά πως να αναφερθούμε και με τη τρόπο, για να ξεχωρίσουμε
ένα όνειρο που αφορά την ουσία της ύπαρξης μας
από ένα άλλο που είναι άσχετο με αυτήν ;

Εν ολίγοις η ύπαρξη μας αυτοπαρηγορήται και προστατεύεται
διότι αυτό που ήταν να γενεί στον ξύπνιο μας, συμβαίνει
με έναν διαφορετικό τρόπο, στον ύπνο μας.
............
Πραγματικότητα και φαντασία ή πραγματικότητα και ψέμα.
Κάπως έτσι στην καθομιλουμένη, χρησιμοποιούμε αυτόν
τον όρο για να καταδείξουμε κάτι αληθινό από κάτι
ψεύτικο.
Αν κάποιοι επιζητούν να εμβαθύνουν ας ανατρέξουν
στο φιλοσοφικό ρεύμα του υπαρξισμού, επί του παρόντος
εδώ, πραγματικότητα εννοούμε ότι έχει σχέση με τον
με τον οργανισμό μας, και με ότι είναι σύμφυτο και
ενωμένο με αυτόν.

Γεγονός είναι ότι λίγοι άνθρωποι σήμερα μπορούν να
αφιερώσουν χρόνο για μια μελέτη σε βάθος των ονείρων
τους, όμως μπορούν άνετα να διαπιστώσουν
πότε αυτά παρουσιάζονται και κάτω από πιες συνθήκες.
πχ όταν αλλάζουν τόπο ή όταν αλλάζει το κλήμα (ο καιρός)
....

Γράφω επίσης για τον (χρόνο), γιατί στις μέρες μας
διαπιστώνουμε, ότι (δεν έχουμε) χρόνο
συμβαίνει λοιπόν να θεωρείτε πολυτέλεια αν ασχολείται
κάποιος με τα όνειρα του.
Θεωρείτε ποιο "φυσικό"να επισκεπτόμαστε συχνάκις
γιατρούς, ψυχίατρος, κλινικές, νοσοκομεία και
μέντιουμ, από το να αφιερώσουμε λίγο (χρόνο,
για την αυτοεξέταση όσων μας συμβαίνουν!


Δέν αρνούμαι αυτήν την "ανάγκη" που έχει προκύψει
απ την (δίψα) των ανθρώπων για "νέα" επιτεύγματα
καλλίτερες συνθήκες διαβίωσις, και ελευθερία.

ατομικός
και συλλογικός χρόνος

Εδω, σε αυτό το ζήτημα παίζει μεγάλο ρόλο οι κοινωνία
που για να προχωρεί δημιουργεί καταμερισμό, ιδιότητες,
ειδικότητες κλπ.
κι εφόσον συν λειτουργούμε , οι περισσότεροι σε αυτό το
κοινωνικό πλαίσιο, "χάνουμε" ένα ποσοστό απ τον ατομικό

χρόνο, πράγμα απαραίτητο για τη καλή λειτουργία
του κοινωνικού μας ιστού.
.
Όμως, εκ παραδρομής αναφέρω ότι δυστυχώς "σήμερα"
ζούμε ένα ρήγμα της ισορροπίας ατομικού και ομαδικού
(κοινωνικού) χρόνου
Αντί δηλαδή να απελευθερώνει το άτομα ο καταμερισμός,
τα σκλαβώνει, διότι προωθείτε η έλλειψη των κοινωνικών
Αγάθων (μάρκετινγκ) σαν "πραγματική" κάλυψη των
εκάστοτε ατομικών μας αναγκών.




Διότι προωθείται άμεσα η ανάγκη
για χρήματα "ο χρόνος είναι χρήμα"
ΟΙ ΑΠΟΛΑΎΣΕΙΣ ΔΗΛΑΔΉ ΈΧΟΥΝ ΜΕΤΑΦΕΡΘΕΊ
ΣΕ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΙΚΉ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΤΗΤΑ
Κάποτε η συσσώρευση είχε να κάνει με πραγματικά
προϊόντα και όχι με μετοχές, (άσχετος με το προϊών
καιροσκοπισμός), που φέρνουν στη επιφάνεια της κοινωνίας
(πολιτική), ανθρώπους που δεν υπηρετούν το σύνολο,
μα το εκμεταλλεύονται

Αυτό δυστυχώς συμβαίνει στους περισσότερους από εμάς
είτε βενζινοπώλες "είμαστε" είτε εφοριακοί,
εφόσον βασιζόμαστε στο ατομικό "κέρδος", ενεργούμε
σε βάρος του συλλογικού.
Κάτι τέτοιο είναι καταστροφικό για την κοινωνία
όπως αναφέρεται στις γραφές (δεν μπορείς να
υπηρετείς δύό κυρίους).
Και αντίθετα,
ΌΤΑΝ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΊΑ ΣΤΡΈΦΕΤΑΙ ΕΝΆΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ
ΠΟΛΊΤΕΣ ΤΙΣ, ΚΑΤΑΣΤΡΈΦΕΙ ΤΑ ΘΕΜΈΛΙΑ ΤΗΣ

Η σημερινή κρίση αφορά όλα τα επίπεδα
όλες τις "αξίες" και μόνο όσοι από εμάς
μετά το νιώσουν (μετανιώσουν) θα αναπαυθούν.

Άλω πλερωμή και άλλο εκπλήρωση
για να μην (χάνουμε των χρόνο μας) κατά την διάρκεια της
εργασίας μας χρειάζεται να ζούμε μέσα αυτόν.

Για να μην χάνουμε την εβδομάδα για μια Κυριακή
σημάνει κάθε ημέρα να είναι πολύτιμη, σημαντική.

Κι όσο για την εκπαίδευση να μην χάνεται το
"ερωτάν" και το "συλλογίζεσθαι" παπαγαλίζωντας
(έτοιμες), μοναδικές πνευματικές απόψεις.
..................
Τη αλήθεια νομίζεται ότι κάνουμε τώρα;
..................
Πχ οι εργαζόμενοι περιμένουν το Σάββατο η το τέλος
του μηνός που θα πληρωθούν, οι έμποροι όταν
πληρωθούν χαίρονται, οι πολίτικοι, οι επιστήμονες,
και πάι λέγοντας
Όλοι όταν μας πληρώνουν καταλαβαίνουμε αν τα έχουμε
καταφέρει η όχι.
Ακόμα και το χειροκρότημα, για μια επιτυχημένη παράσταση,
σημαίνει καλό χρήμα.
Η πλερωμή κοντολογίς έχει αντικαταστήσει την εκπλήρωση.

Άλλα 'εδώ δεν θα κάνουμε πολίτικη οικονομία εδώ εξετάζουμε
εάν έχουμε χάσει μέσα σε αυτά τον (χρόνο μας),
που μάλλον έχουμε χάσει την ίδια την αντίληψη μας για`αυτόν,διότι
έγραψα: .... ο πραγματικός χρόνος είναι άπειρος!
........