christselentis Υπάρχει ζωή μετά θάνατο;

Έχουμε ακριβός ότι χρειαζόμαστε! Η γνώμη η ατομική εδραιώνει ένα συλλογικό γεγονός. Όλα τα στάρια ακολουθούν τον θάνατο και την γέννηση. Αυτό, αυτή η άποψη,του ενός, γίνεται αποδεκτή μόνο,σαν συλλογικό γεγονός.Όμως κανέναν δεν τον ενδιαφέρει αν ο σπόρος του σταριού είναι το ίδιο το στάρι.Έχουμε μάθει ότι όλοι οι σπόροι δεν γίνονται στάρια.Τους πολτοποιούμε και τους τρώμε σαν ψωμί.
Αυτό γίνεται και με ότι μας τρέφει, μας κρατά , δηλαδή ζωντανούς.Ο θάνατος τους, εδώ, γίνετε ζωή για μας. Αυτό όμως δεν καλύπτει την κεντρική ιδέα για την ζωή και τον θάνατο μέσω όποιας επιστημονικής παρατηρητικότητας, γιατί περνά μέσα απ τα φίλτρα της ατομικότητας, και όσο αυτή η (εγωιστική) ατομικότητα δεν έχει την δυνατότητα να αποστασιοποιηθεί,η γνώμη μας θα στέκει μονομερής και διαστρεβλωμένη.