Showing posts with label θρησκεία. Show all posts
Showing posts with label θρησκεία. Show all posts
theos-etymologikes-rizes-
Αν πραγματικά θες να μάθεις τη σημαίνει αυτή λέξη επανάλαβε την πολλές φορές, νιώσε αυτή την λέξη έτσι που να μήνη για ώρα μες το μυαλό σου η γεύση της το άρωμά της, και η ενέργεια που παράγεται την στιγμή που την λες.
Για να καταλάβεις μια λέξη τη σημαίνει πρέπει κατά μένα να έχεις την εμπειρία της.
Και αυτό, η εμπειρία, είναι κάτι που θα προστεθεί απ τον νέο αναζητητή, σε κάθε περασμένη, και γιαυτό (νεκρή ανάλυσή).
Για την απόκτηση της καθαρής εμπειρίας της λέξης από έναν ζωντανό άνθρωπο,
χρειάζεται κάθε φορά, αυτός, να μεταφέρει αυτήν την εμπειρία, στον παρόντα χρόνο, πόσο μάλιστα, όταν πρόκειται για διαφορετική στιγμή, και για διαφορετικό άτομο.
Τότε , όταν συζητάμε για εμπειρίες και όχι μόνο, για θεωρίες, ίσως να καταλήξουμε σε μια κοινή γνώμη τέτοια που να συμπεριλαμβάνει την διαφορά της και την αυτοαναίρεση της, (κίνηση), μέσα απ τον ζωντανό λόγο!
Για να καταλάβεις μια λέξη τη σημαίνει πρέπει κατά μένα να έχεις την εμπειρία της.
Και αυτό, η εμπειρία, είναι κάτι που θα προστεθεί απ τον νέο αναζητητή, σε κάθε περασμένη, και γιαυτό (νεκρή ανάλυσή).
Για την απόκτηση της καθαρής εμπειρίας της λέξης από έναν ζωντανό άνθρωπο,
χρειάζεται κάθε φορά, αυτός, να μεταφέρει αυτήν την εμπειρία, στον παρόντα χρόνο, πόσο μάλιστα, όταν πρόκειται για διαφορετική στιγμή, και για διαφορετικό άτομο.
Τότε , όταν συζητάμε για εμπειρίες και όχι μόνο, για θεωρίες, ίσως να καταλήξουμε σε μια κοινή γνώμη τέτοια που να συμπεριλαμβάνει την διαφορά της και την αυτοαναίρεση της, (κίνηση), μέσα απ τον ζωντανό λόγο!
Η Ορφική Θεολογία και Κοσμογονία
Άρθρο του Ελληνικού Αρχείου |
Posted: 12 Jan 2011 05:36 AM PST
ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ
Η Ορφική Θεολογία επονομάζεται επισήμως «Ελληνική Θεολογία». Προέρχεται από την «Χρυσή Εποχή» , κατά τον πυρήνα της και την θεμελιώδη εκτίμηση της Κοσμογονίας (Πρώτες Αρχές, Φύση και εξέλιξη των Ουσιών, διάταξη και σχέση των Ουσιών και των Δυνάμεων, Πρόοδος και μεταβολές των Όντων, διάταξη και σχέση των διαφόρων Κοσμικών Συστημάτων - Συμπάντων), της Θεογονίας (φύση και πρόοδος των θεών, ενέργειες και έργα αυτών στο Γίγνεσθαι των Όντων), της Ψυχογονίας (φύση και πρόοδος της Ψυχής, λειτουργίες αυτής, σχέσεις αυτής, τρόποι και ενέργειες αυτής, πρόοδοι, πάθη και προορισμοί αυτής).
Ο Ορφεύς, επονομάζεται «Πρώτος των Ελλήνων Θεολόγος», επειδή παρέλαβε από τον φυσικό πατέρα του Οίαγρο και την μητέρα του (αρχιέρεια- ιεροφάντιδα των Πιερίδων Μουσών) Καλλιόπη την θεωρία αυτή, συμπληρωμένη κατά την περίοδο του «Αργυρού Γένους» από τον θεϊκό (=θεωρούμενο εκπρόσωπο και εμψύχωση του ομώνυμου θεού) βασιλέα Διόνυσο. Ο Διόνυσος εδίδαξε τα Μυστήρια του συνώνυμού του Θεού στον Θάροπα ή Χάροπα- πάππο του Ορφέως και αυτός στον Οίαγρο, ο οποίος τα εδίδαξε στον Ορφέα. Ο Ορφεύς υπήρξε «ιερός» βασιλεύς (δεύτερο πολίτευμα μετά την «θεϊκή» βασιλεία ) των Οδρυσσών Θρακών.
Πανεπιστήμων: αστρολόγος, ιατρομάντης, ραψωδός, αοιδός, θαυματουργός, μουσικός, ποιμένας, πολεμιστής. Κυρίως όμως, ήταν εκείνος που ανασυγκρότησε την συγκεχυμένη κατά την εποχή του θεολογία του Χρυσού Γένους, σε άρτιο λογικό σύστημα, υπό την καθοδήγηση, πάντως του πατέρα και, ιδίως, της μητέρας του και των άλλων αρχιερέων των Μουσών.
Κυρίως υπήρξε εκθέτης, δημόσιος διδάσκαλος - μυσταγωγός της θρησκείας αυτής στους «πολλούς», και εισηγητής - ιδρυτής νεωτερικών δοξασιών. Αναθεωρητής των παλαιών λατρειακών τρόπων ( πρώτος ίδρυσε λατρευτικό οίκο) και συμπληρωτής των Μεγάλων Μυστηρίων: Καβειρίων, Ελευσινίων, αλλά και ιδρυτής κλειστών Μυστηρίων, γνωστών μόνον στα λεγόμενα Ορφικά Γένη: Λυκομήδες, Ιάδες, Βραγχίδες, Ευμολπίδες κ.ά.
Τα Ορφικά Γένη διετήρησαν τον γνήσιο τρόπο λατρείας στους Ορφικούς Οίκους, αλλά και διεφύλαξαν τα γραπτά του Ορφέως και των περί αυτόν και των αμέσων διαδόχων του (Μουσαίος, Αμφίων κ.λ.π.).
Τα Ορφικά Κείμενα κατεγράφησαν σε πολλά αντίγραφα, με προορισμό τη δημοσίευσή τους- σε Φιλοσοφικές Σχολές και επίλεκτους σοφούς- κατά την περίοδο των Πεισιστρατιδών (570-505 π.Χ.).
Το έργο επέβλεπε 4μελής επιτροπή, μέλη της οποίας ήσαν οι: Ονομάκριτος ο Αθηναίος, Κέρκοψ, Ορφεύς ο Καμαριναίος (ο νεώτερος) και Ορφεύς ο Κροτωνιάτης. Εργάσθηκαν 72 λόγιοι. Οι ίδιοι κατέγραφαν παραλλήλως και τα Ομηρικά Έπη.
Κορμός της Ορφικής Θεολογίας είναι ο ΙΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ και η ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΚΑΙ ΕΛΛΑΝΙΚΟΥ ΘΕΟΓΟΝΙΑ.
Ο Ορφεύς εισήγαγε και την λατρεία του Απόλλωνος (Υπερβορείου - Λυκείου), ενώ έδωσε και τα ονόματα σε πολλές θεϊκές οντότητες.
Η Ορφική Κοσμογονία διδάσκει ότι ο Κόσμος δημιουργήθηκε από μια σειρά προϋπαρχουσών Αιτιών που ήσαν καθαρή Νόηση. Οι Αιτίες αυτές ονομάζονται Πρώτες Αρχές (εκ του ρ. άρχω) και είναι οι εξής:
· Η ΑΡΡΗΤΟΣ ΑΡΧΗ. - Είναι το Τριαδικόν Έν (Νούς, Νόηση, Λόγος) αλλά και η Πρώτη Δυάς ( «Γή»/Ύλη - που είναι η δύναμη ένεκα της οποίας θα προέλθει κάθε μορφή ύλης- και «Ύδωρ»/πηγή κάθε μορφής ενέργειας. Αναφέρονται και με άλλες ονομασίες όπως: μεριστή και συνεχής δύναμη κ.ά.). Η Πρώτη Δυάς εξεπήγασε από το Έν. Οι Αρχές αυτές συναποτελούν τον Νοητό Κόσμο (απρόσιτο στην ανθρώπινη διάνοια), αϊδιο (= αγέννητο και αθάνατο), άπειρο και άχρονο.
· Ο XΡΟΝΟΣ - Αγήραος ή Ηρακλής (= Κλέος της Ήρας- ψυχής του Παντός, επειδή πραγματώνει την επιθυμία της έμψυχης Ύλης να γεννηθούν τα όντα). Τίθεται ως πρώτη κάπως προσιτή στη διάνοιά μας, γενετήσια των Πάντων («Πατρική») Αρχή. Γεννά τον Αιθέρα, το Χάος και το Έρεβος ( πρώτο Γεγονός του οντολογικού Γίγνεσθαι).
· ΤΟ ΩΟΝ - Γεννάται από τον Χρόνο και αναφύεται από το Χάος με την δημιουργική επίδραση του Αιθέρος και την κριτική (λογική-διακριτική) επενέργεια του «ισχυροτάτου και θείου» Πνεύματος. Με την συνέργεια των τριών αυτών δυναμικών πεδίων (Χάος, Αιθήρ+Χρόνος, Πνεύμα) δημιουργείται εντός του Χάους μια κωνοειδής σπείρα- Ύλιγγα- η οποία συμπεριφέρεται στο πρωταρχικό Πεδίο του Κενού-το Χάος-όπως ακριβώς συμπεριφέρεται μια Μαύρη Τρύπα. Παραλαμβάνει δηλαδή την δυνάμει αρνητική ύλη και ενέργεια και τις καθιστά θετικές. Όταν κορέννυται τις αποδίδει μεταστοιχειωμένες, οπότε επειδή ακριβώς είναι θετικής φύσεως καμπυλώνονται. Έτσι δημιουργείται η πρώτη χωροχρονική σφαίρα- το Ωόν. Ονομάζεται «πρώτο Όν» - πραγματικό υποκείμενο. Είναι σφαιρικό κατά το πρότυπο του Ενός. Μέσα στο Ωόν κυοφορείται ο Πρωτόγονος (= πρωτογενής) Φάνης- Μήτις- Ηρικεπαίος (= Φώς- Βουλή- Ζωή/Έρως) μέσα σε έναν υπέρθερμο πυρήνα του Ωού.
· Ο θεός αυτός εξέρχεται όταν η θερμότητα εντός του Ωού υπερβαίνει τα όρια ανοχής του. Υπερίπταται και εγκαθίσταται άνωθεν του Ωού. Ιδρύει ως πολυδύναμος και πολυώνυμος, αλλά ενιαίος θεός, τον Κόσμο των Ιδεών (Νοερό Κόσμο). Ο Νοερός Κόσμος είναι ο αληθής Όλυμπος (= ολόλαμπος), τόπος έμπλεως φωτός, κατοικία των Ολυμπίων Θεών (όχι μόνον των 12) και γενέσεως των προτύπων όντων (των Ιδεών).
· Το Ωόν, μετά την αποβολή της περίσσειας θερμότητος, μετατρέπεται σε Ουρανό που είναι συμπαντικός χώρος σφαιρικός και ομαλός ο οποίος πληρούται από ελεύθερη ενέργεια και λεπτότατη, αδέσμευτη ύλη.
Χαρακτηρίζεται και ορίζεται από την τέλεια περιφέρειά του (ούρον: από το «όρνυμι» -> ορμώμαι ->ουρανός).
Οι διάφορες βαθμίδες των αλλαγών εντός του Ουρανού οδηγούν στην Γένεση του Πραγματικού (Αισθητού) Σύμπαντος των θετικών (πραγματικών/υλικών) Κόσμων-«Συμπάντων».
ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΘΕΙΩΝ ΟΝΤΩΝ
Οι θεοί προϋπάρχουν εν σπέρματι (δυνάμει) στο Έν, δηλ. στο Σύμπαν των απροσώπων Αρχών.
Δρούν εντατικά ως δυνάμεις στοιχειώδεις εντός του Χάους αλλά και ως δυνάμεις στην κορύφωσή τους εντός/διά του Αιθέρος (= ενεργειακός ωκεανός).
Αναδεικνύονται ως προσωπικότητες, εντελεχή όντα από την γέννηση του Φάνητος και μετά.
Η εξέλιξη- ποσοτική και λειτουργική- των θείων προσώπων συμφωνεί με την εξέλιξη των πραγμάτων.
ΤΟ ΟΝ
Αριστοτέλης: «ουσία, το όν ήι ον» μτφρ: Η ουσία είναι το όν καθ' εαυτό. ( ο Αριστοτέλης διέκρινε ύλη και είδος. Η ουσία (= το «ειμί» ουσιαστικοποιημένο) αναλογεί ως ύλη στο ποιόν (το «υλικό») των όντων. Το είδος στη μορφή, ( το «ποσόν»).
Κατά τον Αριστοτέλη, το όν ως Αλήθεια, Παρουσία, Ύπαρξη, υπόκειται σε τρείς καταστάσεις:
α) Δυνάμει (ως δυνατότητα να υπάρξει)
β) Ενεργεία (ως μετάβαση από την όποια δυνατότητα στη μορφοποίησή του)
γ) Εντελεχεία (στην ειδική του ολοκλήρωση έως και την τελειότητά του).
Η μετάβαση από το α΄ στο β΄ και στο γ΄ γίνεται με την κίνηση.
Ο ίδιος, διακρίνει: « το ον λέγεται μεν το κατά συμβεβηκός, το δε καθ' αυτό» μτφρ: το όν ερευνάται άλλοτε ως συμβάν, παράγωγο όρων και διαδικασιών, άλλοτε καθ' αυτώ ως κατάσταση, Είναι).
Πλάτων : «τίθεμαι όρον ορίζειν τα όντα ως εστίν ουκ' άλλο πλην δύναμις» μτφρ: θέτω αυτόν τον κανόνα: Να ορίζονται τα όντα ότι δεν είναι άλλο παρά δύναμη.
Ο ίδιος αντιδιαστέλλει το ον από το γιγνόμενο, έπειτα το συνθέτει και έπειτα το αντιδιαστέλλει σε μεγαλύτερο βαθμό (Διαλεκτική μέθοδος): «ον αεί, γένεσιν δε ουκ έχον, γιγνόμενον μεν αεί, ον δε ουδέποτε» μτφρ.: το όν υφίσταται πάντοτε, είναι αγέννητο, σε αιώνια μεταβολή, αλλά ουδέποτε είναι ύπαρξη (πεπερασμένο φαινόμενο).
Οι γενικώτερες μορφές του όντος είναι τα «μέγιστα γένη». Κατά τον Αριστοτέλη, λέγονται «κατηγορίες» και είναι 10: ουσία, ποσόν, ποιόν, πράττειν, πάσχειν, τόπος, θέση, σχέση, χρόνος, έχειν.
Κατά τον Πλάτωνα είναι 5: Ον, στάσις, κίνησις, ταυτό, θάτερον (= δύναμη, στάση, κίνηση, ταυτότητα, ετερότητα). Τα όντα του Πλάτωνος είναι οι Ιδέες (ο Νοερός Κόσμος). Θεωρεί τις Ιδέες πραγματικές υποστάσεις, όχι λογικές έννοιες. Το ίδιο και ο Αριστοτέλης, αλλά θεωρεί πως εισέρχονται στην ουσία των αισθητών, διαμορφώνοντάς τα. Ο Πλάτων τις αποχωρίζει από τα Αισθητά.
Η ΨΥΧΗ
Αριστοτέλης: «ψυχή, εντελέχεια των όντων η πρώτη» μτφρ: η ψυχή είναι το πρώτο από όσα υπάρχουν που έφθασε στην τελειότητά του. - Επίσης: Από ό,τι απαρτίζει τα όντα, η ψυχή είναι το πρώτο που ολοκληρώνεται.
· Η Ψυχή στον Νοητό (Άρρητο) Κόσμο, πληροί την πρεσβυγενή Ύλη-Νύκτα, την «πρωτίστη των Νοητών», και Μητέρα των πάντων (πρωτίστως του Νού και του Λόγου-'Ερωτος). Επομένως, τα πάντα είναι a priori έμψυχα. Στα Νοητά, η Ψυχή είναι απλός-καθαρός πυρήνας. Ανεξάρτητη (και) από το Πνεύμα.
· Στα Νοερά ( Θεϊκά - Ολύμπια και Ιδεατά όντα) η Ψυχή συνδέεται με το Πνεύμα όπως η φωτιά (η ψυχή έχει το «έμφυτον ζέον» - την έμφυτη θερμότητα) με το ψυχρό (το πνεύμα είναι ψυχρό). Δεν είναι προσκολλημένη σ' αυτό αλλά ενδεδυμένη αυτό ή/και το αντίστροφο.
· Στα Αισθητά, η ψυχή ζωογονεί- το πνεύμα ζωοποιεί- τα όντα. Ο πυρήνας της είναι πνευματικός, αλλά και αιθερικός. Γι' αυτό θερμός- το έμπυρον. Περιβάλλεται από τρείς καθαρούς χιτώνες (εσωτερικούς): Τον Πνευματικό χιτώνα -το Λογιστικόν του Πλάτωνος- τον Διανοητικό χιτώνα - το Βουλητικόν του Πλάτωνος- και τα καθαρώς, πρωτογενώς, ψυχικά ορμέμφυτα- το Θυμικόν του Πλάτωνος.
Οι χιτώνες των όντων ποικίλουν ως προς τον αριθμό και την ποιότητα. Αλλά ο άνθρωπος διαθέτει περισσότερους και πυκνότερους-παχύτερους χιτώνες του κατωτέρου πεδίου («δερμάτινους») ένεκα της πολυδιάστατης, αντιφατικής και συνειδητά ελκομένης από την κακία, φύσεώς του. Έχει όπως λέγεται επτά χιτώνες.
Η ψυχή του ανθρώπου έχει ανάγκη να ανέλθει την κλίμακα, από την Τιτανική πολυδιάστατη κατάσταση, στην ενότητα του Φάνητος, την απλότητα του Ουρανού, την Σοφία της Νυκτός.
Η κλίμαξ αυτή αποτελείται από 5 βαθμίδες:
1. Νυκτερινή (Νοητή). Θεμελιώδης Ανθρώπινη Αξία: Πνευματικότητα, αγνότητα, αδελφοσύνη, ισότητα, ειρήνη, θεωρητικές και αφηρημένες Επιστήμες, καθαρός Λόγος και ενορατική ενατένιση των Πρώτων Αρχών. Θεά: η Νυξ, Μαία και Αμβροσία, Επιστήμη και Σωφροσύνη, Θέμις, Κύπρις. Γένος: Χρυσό και Αργυρό.
2. Ουρανία (Νοερή - θεωρητική). Θεμελιώδης Ανθρώπινη Αξία: Διανοητικότητα, Αισθητική αναζήτηση και δημιουργία. Θεός: ο Φάνης. Γεννήτορας αψόγων όντων, Πλουτοδότης, Χαριδότης. Γένος: Χρυσό και Αργυρό.
3. Κρονία (Δημιουργική- Τεχνική). Θεμελιώδης Ανθρώπινη Αξία: Θετικές Επιστήμες, Ορθός Λόγος, ενίσχυση προσωπικότητας, καλλιέργεια αρετών. Ζεύγος Θεών: Κρόνος + Ρέα. Ο Κρόνος: Αγκυλομήτις (αυτός που οι βουλές του είναι λοξές, αινιγματικές, διφορούμενες). Εγωτικός (αναφερόμενος, στραμμένος στον εαυτόν του). Πολύτροπος, ατάραχος, σοφώτατος, πατρικός. Απόμακρος. Η Ρέα είναι τα αντίθετα από τα αρνητικά του Κρόνου. Παμμήτειρα, Πανίσχυρη, Επιστήμων, Αεικίνητη (ροή). Γένος: Αργυρό- Χαλκούν- Ηρωϊκό.
4. Διϊα: (Πολιτική, Κοινωνική, Πολιτιστική). Θεμελιώδης Ανθρώπινη Αξία: Κοινωνικότητα, Φιλία, Ομόνοια, Ανιδιοτέλεια, Αλληλεγγύη, Πολεμική Αρετή. Ζεύγος Θεών: Ζεύς + Ήρα (Δήμητρα). Εκδήλωση: εξωστρεφής, στραμμένη στις αρετές του αλτρουισμού, της αδελφότητος. Ζεύγος δυνάμεων ευγενικό και ισχυρό. Γένος: Ηρωϊκό, Σιδηρούν Α'.
5. Διονυσιακή: (Υλιστική). Κυρίαρχες Ανθρώπινες Τάσεις: ατομισμός, μισαλλοδοξία, αποχωρισμός, διάσπαση, χύδην ηδονισμός, ωφελιμισμός. Θεός: Ο Διόνυσος ως Σωτήρ. Ηθικός Αναμορφωτής, Ανασυγκροτητής των διαλυμένων ψυχών. Συνενώνει τις διεσπασμένες αρετές. Αποκαθιστά την Κοινωνική Συνοχή, την Ισοτιμία, την Αδελφότητα, τα Αισθήματα Αλληλεγγύης και Ομοψυχίας. Επίσης ανάγει το θρησκευτικό συναίσθημα μέσω της εκστάσεως προς τα Νοητά, ενώ επαναφέρει την ισχύ των άγραφων Ιερών Νόμων του Φυσικού Δικαίου σε υπεροχή έναντι των Θετών Νόμων. Γένος: Σιδηρούν Β'. (η εποχή της Ανθρωπότητος που διανύουμε).
Μαρία Ιω. Σίδερη
(20/11/2010)
πηγή
«ΟΡΦΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ- ΑΠΑΝΤΑ-ΣΥΛΛΟΓΗ ΟΤΤΟ ΚΕΡΝ- ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ»
(Εκδ. Πύρινος Κόσμος 2005-2007)
ΜΑΤΑΘΑΝΑΤΙΕΣ ΔΟΞΑΣΙΕΣαπόσπασμα ερμικών κειμένων
"..-Δεν πεθαίνουν, πατέρα, τα ζωντανά όντα στον κόσμο, μολονότι αποτελούν τμήματα του κόσμου;
..-Σώπα παιδί μου, γιατί κινδυνεύεις να παραπλανηθείς από την ονομασία του φαινομένου.
Τα ζωντανά όντα δεν πεθαίνουν΄ απλώς, καθώς είναι σύνθετα σώματα, διαλύονται. Η διάλυση δεν είναι θάνατος, αλλά διάλυση ενός μείγματος. Και αν πρόκειται να διαλυθούν, δεν καταστρέφονται, αλλά ανανεώνονται. Τι είναι, στ΄ αλήθεια, η ενέργεια της ζωής; Δεν είναι κίνηση; Ή τι υπάρχει στον κόσμο που μένει ακίνητο; Τίποτε, παιδίμου.
..-Αλλά, πατέρα, η γη τουλάχιστον δεν φαίνεται να είναι ακίνητη;
..-Όχι, παιδί μου. Κατ΄ αντίθεσιν προς όλα τα όντα, ούσα σταθερή, αυτή υπόκειται σε πλήθος κινήσεων. Δεν θα ήταν ανόητο να υποτεθεί ότι η τροφός όλων όντων θα πρέπει να είναι ακίνητη, αυτή που γεννάει όλα τα πράγματα;
Χωρίς κίνηση, πράγματι, είναι αδύνατον εκείνο που γεννάει να γεννήσει οτιδήποτε ...Μάθε, λοιπον, παιδί μου, ότι όλα τα πράγματα στον κόσμο, μηδενός εξαιρουμένου, βρίσκονται εν κινήσει, είτε ελαττούμενα είτε αυξανόμενα. Και ότι εκείνο που βρίσκεται σε κίνηση, βρίσκεται στην ζωή, χωρίς να είναι ανάγκη κάθε ζωντανό ον να διατηρεί την ταυτότητά του.
Χωρίς αμφιβολία, παιδί μου, ο κόσμος, όταν τον δεις στο σύνολο του είναι ακίνητος, αλλά τα μέρη του βρίσκονται όλα σε κίνηση, χωρίς, ωστόσο, τίποτε να χάνεται ή να καταστρέφεται."
ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ Ν. ΠΕΛΕΓΡΙΝΗΣ
Απ το βιβλίο του ΜΑΓΟΙ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ
Εκδόσεις "ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ"
..-Σώπα παιδί μου, γιατί κινδυνεύεις να παραπλανηθείς από την ονομασία του φαινομένου.
Τα ζωντανά όντα δεν πεθαίνουν΄ απλώς, καθώς είναι σύνθετα σώματα, διαλύονται. Η διάλυση δεν είναι θάνατος, αλλά διάλυση ενός μείγματος. Και αν πρόκειται να διαλυθούν, δεν καταστρέφονται, αλλά ανανεώνονται. Τι είναι, στ΄ αλήθεια, η ενέργεια της ζωής; Δεν είναι κίνηση; Ή τι υπάρχει στον κόσμο που μένει ακίνητο; Τίποτε, παιδίμου.
..-Αλλά, πατέρα, η γη τουλάχιστον δεν φαίνεται να είναι ακίνητη;
..-Όχι, παιδί μου. Κατ΄ αντίθεσιν προς όλα τα όντα, ούσα σταθερή, αυτή υπόκειται σε πλήθος κινήσεων. Δεν θα ήταν ανόητο να υποτεθεί ότι η τροφός όλων όντων θα πρέπει να είναι ακίνητη, αυτή που γεννάει όλα τα πράγματα;
Χωρίς κίνηση, πράγματι, είναι αδύνατον εκείνο που γεννάει να γεννήσει οτιδήποτε ...Μάθε, λοιπον, παιδί μου, ότι όλα τα πράγματα στον κόσμο, μηδενός εξαιρουμένου, βρίσκονται εν κινήσει, είτε ελαττούμενα είτε αυξανόμενα. Και ότι εκείνο που βρίσκεται σε κίνηση, βρίσκεται στην ζωή, χωρίς να είναι ανάγκη κάθε ζωντανό ον να διατηρεί την ταυτότητά του.
Χωρίς αμφιβολία, παιδί μου, ο κόσμος, όταν τον δεις στο σύνολο του είναι ακίνητος, αλλά τα μέρη του βρίσκονται όλα σε κίνηση, χωρίς, ωστόσο, τίποτε να χάνεται ή να καταστρέφεται."
ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ Ν. ΠΕΛΕΓΡΙΝΗΣ
Απ το βιβλίο του ΜΑΓΟΙ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ
Εκδόσεις "ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ"
4. ΜΑΓΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΊΩΣΗ
.."Ο αληθινός χαρακτήρας των κενών ντάρμας προσδιορίζεται
περαιτέρω από έναν αριθμό παρομοιώσων οι οποίες απαντώνται
πολύ συχνά σ΄αυtές τις Σούτρες.
...................................83
..Σουμπούτι: Πώς ένας Μποντισάττβα(*) έρχεται στη γνώση των πέντε αρπακτικών σκάντας (*) όταν εξασκεί τον εαυτό του στη βαθιά Σοφία της Τελειότητας;
..Ο Κύριος: Έρχεται στη γνώση των πέντε σκάντας (α,β,γ,δ,ε,) όταν γνωρίζει, σύμφωνα με την αλήθεια, 1) ποια είναι τα χαρακτηριστικά σημεία των σκάντας, 2) πώς αυτά παράγονται και πώς σταματούν 3) τι εννοούν με το Ως-Έχει τους.
..1) Η μορφή (α)
είναι σαν μια μάζα αλοιφής δεν έχει στερεότητα, είναι γεμάτη ρωγμές κα οπές και δεν έχει ουσιώδη εσωτερικό πυρήνα.
Το άίσθημα (β)
είναι σαν μιά φυσαλίδα, η οποία γρήγορα ανεβαίνει και γρήγορα εξαφανίζεται, και δεν έχει διάρκεια συντήρησης.
Η αντίληψη (γ)
είναι σαν ένας αντικατοπτρισμός.
Οπως σε μια αντικατοπτριζόμενη δεξαμενή δεν μπορεί να βρεθεί ούτε μια μια σταγόνα νερού, (έτσι ακριβώς δεν υπάρχει τίποτε το ουσιαστικό σ΄αυτό το οποίο είναι αντιληπτο).
Οι παρορμήσεις (τα ορμέμφυτα) (δ)
είναι σαν τον κορμό ενός μπανανόδεντρου των Αντιλλών. Όταν αφαιρείς τα φύλλα του περικαλύμματος του ένα προς ένα, δεν απομένει τίποτε, και δεν μπορείς να πιάσεις κάποιον εσωτερικό πυρήνα .
Η συνείδηση (ε)
είναι σαν μια μασκαράτα΄ όπως όταν μαγικά δημιουργημένοι στρατιώτες, πλασμένοι ως διά μαγείας από ένα μάγο, φαίνονται να βαδίζουν μέσα στους δρόμους.
..2) Ο Μποντισάττβα γνωρίζει με την παραγωγή των σκάντας όταν γνωρίζει ότι αυτά δεν προέρχονται από πουθενά, (μολονότι αυτά φαίνονται να εκδηλώνονται πράγματι ενώπιον του). Επίσης γνωρίζει με σοφία το σταμάτημα των Σκάντας όταν γνωρίζει ότι αυτά δεν πηγαίνουν πουθενά, (μολονότι αυτά φαίνονται να χάνονται εξαφανιζόμενα όλα μαζί).
..3) 0 Μποντισάττβα αντιλαμβάνεται σύμφωνα με την αλήθεια, αυτό το οποίο μπορεί να γνωσθεί το Ως-Έχει των πέντε σκάντας, στο οποίο δεν υπάρχει παραγωγή ή σταματημός, πηγαιμός ή ερχομός, βεβήλωση ή εξαγνισμός, αύξηση ή μείωση. Αυτό το ως Έχει ποτέ δεν προδίδει τη φύση του, και γι'αυτό είναι που ονομάζεται "Ως-Έχει". Σ'αυτό δεν υπάρχει διαστρέβλωση και είναι και γι΄αυτό επίσης που ονομάζεται "Ως-Έχει".
περαιτέρω από έναν αριθμό παρομοιώσων οι οποίες απαντώνται
πολύ συχνά σ΄αυtές τις Σούτρες.
...................................83
..Σουμπούτι: Πώς ένας Μποντισάττβα(*) έρχεται στη γνώση των πέντε αρπακτικών σκάντας (*) όταν εξασκεί τον εαυτό του στη βαθιά Σοφία της Τελειότητας;
..Ο Κύριος: Έρχεται στη γνώση των πέντε σκάντας (α,β,γ,δ,ε,) όταν γνωρίζει, σύμφωνα με την αλήθεια, 1) ποια είναι τα χαρακτηριστικά σημεία των σκάντας, 2) πώς αυτά παράγονται και πώς σταματούν 3) τι εννοούν με το Ως-Έχει τους.
..1) Η μορφή (α)
είναι σαν μια μάζα αλοιφής δεν έχει στερεότητα, είναι γεμάτη ρωγμές κα οπές και δεν έχει ουσιώδη εσωτερικό πυρήνα.
Το άίσθημα (β)
είναι σαν μιά φυσαλίδα, η οποία γρήγορα ανεβαίνει και γρήγορα εξαφανίζεται, και δεν έχει διάρκεια συντήρησης.
Η αντίληψη (γ)
είναι σαν ένας αντικατοπτρισμός.
Οπως σε μια αντικατοπτριζόμενη δεξαμενή δεν μπορεί να βρεθεί ούτε μια μια σταγόνα νερού, (έτσι ακριβώς δεν υπάρχει τίποτε το ουσιαστικό σ΄αυτό το οποίο είναι αντιληπτο).
Οι παρορμήσεις (τα ορμέμφυτα) (δ)
είναι σαν τον κορμό ενός μπανανόδεντρου των Αντιλλών. Όταν αφαιρείς τα φύλλα του περικαλύμματος του ένα προς ένα, δεν απομένει τίποτε, και δεν μπορείς να πιάσεις κάποιον εσωτερικό πυρήνα .
Η συνείδηση (ε)
είναι σαν μια μασκαράτα΄ όπως όταν μαγικά δημιουργημένοι στρατιώτες, πλασμένοι ως διά μαγείας από ένα μάγο, φαίνονται να βαδίζουν μέσα στους δρόμους.
..2) Ο Μποντισάττβα γνωρίζει με την παραγωγή των σκάντας όταν γνωρίζει ότι αυτά δεν προέρχονται από πουθενά, (μολονότι αυτά φαίνονται να εκδηλώνονται πράγματι ενώπιον του). Επίσης γνωρίζει με σοφία το σταμάτημα των Σκάντας όταν γνωρίζει ότι αυτά δεν πηγαίνουν πουθενά, (μολονότι αυτά φαίνονται να χάνονται εξαφανιζόμενα όλα μαζί).
..3) 0 Μποντισάττβα αντιλαμβάνεται σύμφωνα με την αλήθεια, αυτό το οποίο μπορεί να γνωσθεί το Ως-Έχει των πέντε σκάντας, στο οποίο δεν υπάρχει παραγωγή ή σταματημός, πηγαιμός ή ερχομός, βεβήλωση ή εξαγνισμός, αύξηση ή μείωση. Αυτό το ως Έχει ποτέ δεν προδίδει τη φύση του, και γι'αυτό είναι που ονομάζεται "Ως-Έχει". Σ'αυτό δεν υπάρχει διαστρέβλωση και είναι και γι΄αυτό επίσης που ονομάζεται "Ως-Έχει".
III.ΤΟ ΦΥΣΙΚΌ ΚΑΙ ΤΟ ΝΤΑΡΜΙΚΌ ΣΏΜΑ ΤΟΥ ΒΟΎΔΔΑ
..........s108
"..Ο Κύριος : Εκείνοι οι ο ποίοι με βλέπουν ΄από τη μορφή μου,
και κείνοι οι οποίοι με ακολουθούν από τη φωνή
μου,
έχουν εμπλακεί σε λανθασμένες προσπάθειες
αυτοί δεν θα με δούν,
Από το Ντάρμα (*) πρέπει κανείς να βλέπει το
Βούδδα, (*)
γιατί τα σώματα του Ντάρμα είναι οδηγοί.
Ακόμη, η αληθινή φύση του Ντάρμα δεν μπορεί
να διακριθεί,
και κανείς δεν μπορεί να την συνειδητοποιήσει
σαν ένα αντικείμενο.
..........s109
..........s110...Σάκρα:..."Τα σώματα του Ντάρμα είναι οι Βούδδας, οι Κύριοι, (*)
Αλλά, δεν πρέπει να σκέφτεστε μοναχοί, ότι αυτό το υποκειμενικό σώμα είναι το σώμα μου. Εσείς μοναχοί, πρέπει να με δείτε από την πραγματοποίηση του σώματος του Ντάρμα!"...
Αλλά αυτό το σώμα του Ταθαγκάτα (*)πρέπει να βλέπεται σαν προερχόμενο από το όριο της πραγματικότητας, δηλαδή τη Σοφία της Τελειότητας.
..........s111
Ntarmonghata: ... Εξίσου ανόητοι είναι όλοι εκείνοι οι οποίοι προσκολλώνται στον Ταθαγκάτα μέσα απο τη μορφή και τον ήχο, και οι οποίοι κατά συνέπεια φαντάζονται την προσέλευση και την αποχώρηση ενός Ταθαγκάτα. Γιατί ένας Ταθαγκάτα δεν μπορεί να βλέπεται (ή να αντιμετωπίζεται) από τη σωματική του μορφή. Τα ΣΏΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΤΆΡΜΑ είναι οι Ταθαγκάτας.
.........s112
..Ο Κύριος : Τι νομίζεις Σουμπούτι, μπορεί να αναγνωρίζεται ο Ταθαγκάτα απο την κατοχή των σημείων (του);
Subuti: Όχι, πράγματι Κύριε. Γιατί αυτό που έχει κηρυχτεί από τον Ταθαγκάτα σαν η κατοχή των σημείων, αυτό στην πραγματικότητα είναι μια μη-κατοχή των μη-σημείων.
..Ο Κύριος: Οπουδήποτε υπάρχει μια κατοχή των σημείων, υπάρχει απάτη. Οπουδήποτε υπάρχει μια μη-κατοχή των μη-σημείων, υπαρχει μη-απάτη. Γι΄αυτό το λόγο ο Ταθαγκάτα πρέπει να αναγνωρίζεται από τα μη-σημεία σαν σημεία.
...........................................
(*)Tathagata (Θ. de dzhin gshegs pa): Ο Φωτισμένος. " Εκείνος που βάδισε ολόκληρο το διάστημα του δρόμου προς τη φώτιση " Μια άλλη έκφραση της Βουδδικής κατάστασης. Ένα πρώσοπο που έφθασε "εκεί" (tathata), στην απόλυτη πραγματικότητα και κατά συνεκδοχή, ο Απελθών και ο Ερχόμενος.
(*)Buddha (Θ. sangs-rgyas): Το φωτισμένο Όν. Το ον το οποίο έχει αφυπνισθεί από το βαθύ λήθαργο της Άγνοιας.
ΣΜΤ Ε. Λιακόπουλος
"..Ο Κύριος : Εκείνοι οι ο ποίοι με βλέπουν ΄από τη μορφή μου,
και κείνοι οι οποίοι με ακολουθούν από τη φωνή
μου,
έχουν εμπλακεί σε λανθασμένες προσπάθειες
αυτοί δεν θα με δούν,
Από το Ντάρμα (*) πρέπει κανείς να βλέπει το
Βούδδα, (*)
γιατί τα σώματα του Ντάρμα είναι οδηγοί.
Ακόμη, η αληθινή φύση του Ντάρμα δεν μπορεί
να διακριθεί,
και κανείς δεν μπορεί να την συνειδητοποιήσει
σαν ένα αντικείμενο.
..........s109
..........s110...Σάκρα:..."Τα σώματα του Ντάρμα είναι οι Βούδδας, οι Κύριοι, (*)
Αλλά, δεν πρέπει να σκέφτεστε μοναχοί, ότι αυτό το υποκειμενικό σώμα είναι το σώμα μου. Εσείς μοναχοί, πρέπει να με δείτε από την πραγματοποίηση του σώματος του Ντάρμα!"...
Αλλά αυτό το σώμα του Ταθαγκάτα (*)πρέπει να βλέπεται σαν προερχόμενο από το όριο της πραγματικότητας, δηλαδή τη Σοφία της Τελειότητας.
..........s111
Ntarmonghata: ... Εξίσου ανόητοι είναι όλοι εκείνοι οι οποίοι προσκολλώνται στον Ταθαγκάτα μέσα απο τη μορφή και τον ήχο, και οι οποίοι κατά συνέπεια φαντάζονται την προσέλευση και την αποχώρηση ενός Ταθαγκάτα. Γιατί ένας Ταθαγκάτα δεν μπορεί να βλέπεται (ή να αντιμετωπίζεται) από τη σωματική του μορφή. Τα ΣΏΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΤΆΡΜΑ είναι οι Ταθαγκάτας.
.........s112
..Ο Κύριος : Τι νομίζεις Σουμπούτι, μπορεί να αναγνωρίζεται ο Ταθαγκάτα απο την κατοχή των σημείων (του);
Subuti: Όχι, πράγματι Κύριε. Γιατί αυτό που έχει κηρυχτεί από τον Ταθαγκάτα σαν η κατοχή των σημείων, αυτό στην πραγματικότητα είναι μια μη-κατοχή των μη-σημείων.
..Ο Κύριος: Οπουδήποτε υπάρχει μια κατοχή των σημείων, υπάρχει απάτη. Οπουδήποτε υπάρχει μια μη-κατοχή των μη-σημείων, υπαρχει μη-απάτη. Γι΄αυτό το λόγο ο Ταθαγκάτα πρέπει να αναγνωρίζεται από τα μη-σημεία σαν σημεία.
...........................................
(*)Tathagata (Θ. de dzhin gshegs pa): Ο Φωτισμένος. " Εκείνος που βάδισε ολόκληρο το διάστημα του δρόμου προς τη φώτιση " Μια άλλη έκφραση της Βουδδικής κατάστασης. Ένα πρώσοπο που έφθασε "εκεί" (tathata), στην απόλυτη πραγματικότητα και κατά συνεκδοχή, ο Απελθών και ο Ερχόμενος.
(*)Buddha (Θ. sangs-rgyas): Το φωτισμένο Όν. Το ον το οποίο έχει αφυπνισθεί από το βαθύ λήθαργο της Άγνοιας.
ΣΜΤ Ε. Λιακόπουλος
Το "Περασμα" του Trynga Tylku
..Διάφορες μαρτυρίες υπάρχουν για όποιον σκέπτεται τη μας συμβαίνει μετά θάνατο. Εδώ μας περιγράφει.."Την εμπειρία αυτή (...) με εντυπωσικό τρόπο ο Trungpa Tulku ως εξής: "Την πρώτη φορά που βγαίνεις από την ασυνείδητη πια κατάσταση του σώματος, έχεις μια οπτική εμπειρία που είναι λεπτομερής και ακριβής και καθαρή, φωτεινή και τρομοκρατούσα.
Είναι σα να βλέπεις "ένα αντικατοπτρισμό πάνω σε μια κοιλάδα την άνοιξη" και την ίδια στιγμή "ακούς έναν ήχο που μοιάζει σα να ρίχνονται χίλια αστραπόβροντα μαζί".
Στο νοητικό όμως επίπεδο υπάρχει μια χαλαρότητα και ένα αίσθημα αποκόλλησης, ενώ
συγχρόνως υπάρχει μια υπερφόρτωση από ευφυΐα, σαν το άτομο να έχει ένα κεφάλι χωρίς σώμα, ένα τεράστιο κεφάλι που κολυμπάει στο χώρο. Έτσι η πραγματική εμπειρία στο Bardo (ενδιάμεση κατάσταση, πέρασμα απ την ζωή στον θάνατο)που σε προετοιμάζει για να δεχτείς τα οράματα των Tathagata (*) είναι καθαρή και ευφυής και φωτεινή και παράλληλα είναι απρόσιτη και ανέγγιχτη, δεν ξέρεις που ακριβώς βρίσκεσαι εσύ ο ίδιος.
Και αυτή η αισθησιακή εμπειρία, συμβαίνει επίσης στο χώρο της ακοής: Ακούς ένα βαθύ ήχο σα να βρυχάται, που είναι κάτι σαν υπόκρουση που κάνει τη γη να τρέμει, αλλά παράλληλα αισθάνεσαι ότι τίποτα δε δονείται. Παρόμοιες εμπειρίες μας συμβαίνουν και στη ζωή, αν και η απουσία του σώματος κάνει τις εμπειρίες αυτές εδώ στο Bardo πιο καθαρές και παραισθησιακές.
Στις καταστάσεις της ζωής, δεν υπάρχει το ακραίο φαινόμενο μιας οφθαλμαπάτης, αλλά υπάρχει μια βασική ποιότητα ερήμωσης, αποχαύνωσης και σωματικού τρόμου, όταν το άτομο αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι δεν υπάρχει κάποιος χώρος στήριξης όσον αφορά το "εγώ" του. ..Αυτή η ξαφνική αίσθηση έλλειψης του εγώ, είναι που προκαλεί ένα βαθύ αυγκλονισμό"
........................................................
..Όλα είναι δυνατά και ίσως όσοι είχαν κάμει τα πρέποντα εν ζωή, να περάσουν χαρούμενα αυτό το τρομακτικό μεσοδιάστημα , που μάλλον θα διαρκεί μέχρι να εξαφανιστεί και η τελευταία τους τρίχα.
Κανείς όμως από όλους αυτούς, δεν θα καταλάβει ότι η ύπαρξη είναι ποιο σοφή από κάθε λογής ανθρώπινα τεχνάσματα. Είναι οδυνηρό σε όσους εναπόθεσαν όλες μα όλες τους τις ελπίδες σε ένα αγώνα, σ' αυτή τη ζωή, για να επιτύχουν μια αξιοπρεπή θέση στην επόμενη, γιατί ενώ παιδεύτηκαν σαν άτομα, περνούν στον κόσμο τις ολοκληρωτικής διάλυσης κάθε ατομικότητας!
ΜΕΤΑΘΑΝΑΤΙΕΣ ΔΟΞΑΣΙΕΣ Nikolai Berdaev
"..Η ΑΠΟΡΙΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΕΙ το φαινόμενο της ζωής και του θανάτου είναι υπαρξιακή και πανανθρώπινη και διχάζει κυριολεκτικά τον κόσμο. Γι'αυτό και εκφέρεται κυρίως με μορφή διπολική: Ο πάνω κόσμος και ο κάτω κόσμος, το εδώ και το υπερπέραν, το μηδέν και η αθανασία.
..Από την μεταφυσική αυτή αγωνία με τις ποικίλες της παραλλαγές, θα εστιαστούμε μέσα απ' αυτό το βιβλίο, (η ΘΙΕΤΙΑΝΗ ΒΙΒΛΟΣ των ΝΕΚΡΩΝ,εκδ. ΕΣΟΠΤΡΟΝ) στην ελπίδα που παρέχει η πίστη στη συνέχεια του όντος με τη μορφή της "ψυχής" ή κάποιας μορφής "συνείδησης" που επιβιώνει μετά θάνατο.
..Κι όπου γίνεται δεκτό αυτό το είδος της επιβίωσης δύο τουλάχιστον ποιότητες συνέχειας αντιπροσφέρονται: Το βασσίλειο του Φωτός και της Ευδεμονίας και το Βασίλειο του Σκότους και των Βασάνων.
..Αλλά οι παραλλαγές και οι αποκλίσεις παρασύρουν πια τή γενική και βαρειά απορία που αυτοπαγιδεύεται και αναλύεται σε ελαφρότερα ερωτήματα: Αν επανέρχεται η ψυχή σε ανθρώπινη ή σε άλλες γήινες σαρκικές μορφές ή έλκεται οριστικά προς την αντίπερα όχθη΄ αν η καταγωγή της είναι "Θεία" και σε καταφατική περίπτωση αν μετέχει στην υπερβατική διαδικασία ή απλά την παρακολουθεί' και τελικά ποιός είναι ο λόγος για τον οποίο κατέρχεται στο βασίλειο των θνητών και στο φθαρτό υλικό κόσμο.
.."
Π.Π.sutra69
"..Ο Κύριος: Έτσι είναι Σουμπούτι. Βέβαια, δεν υπάρχει αύξηση η ελάττωση μιας τέλειας οντότητας. 'Ενας Μποντισάττβα ο οποίος εφαρμόζει την Τέλεια Σοφία, ο οποίος αναπτύσει την Τέλεια Σοφία, και ο οποίος είναι δεξιοτέχνης στα μέσα (για την επίτευξη), προφανώς δεν σκέυτεται ότι "αυτή η τελειότητα της προσφοράς (του δίδειν) αυξάνεται ή ελαττώνεται". Αλλά γνωρίζει ότι "αυτή η τελειότητα της προσφοράς είναι μόνο μια λέξη". Όταν αυτός δίνει ένα δώρο, το αφιερώνει στην υπέρτατη φώτιση όλων των όντων, στις πνευματικές δραστηριότητες, στις παραγωγές της σκέψης, στις ρίζες του καλού το οποίο συνεπάγεται σ'αυτή την πράξη της προσφοράς (του δίδειν). Αλλά (επίσης) αφιερώνει τα δώρα του μ' έναν τέτοιο τρόπο, ώστε να γίνεται σεβαστή η αληθινή πραγματικότητα της πλήρους φώτισης.
Και εισπράττει καρά τον ίδιο τρόπο, ώστε επωμίζεται τις ηθικές υποχρεώσεις, όταν εξασκεί τη σθεναρότητα, όταν εισέρχεται μέσα στις εκστάσεις, όταν εφαρμόζει την Τέλεια Σοφία, όταν αναπτύσσει την Τέλεια Σοφία.
.
..""
Και εισπράττει καρά τον ίδιο τρόπο, ώστε επωμίζεται τις ηθικές υποχρεώσεις, όταν εξασκεί τη σθεναρότητα, όταν εισέρχεται μέσα στις εκστάσεις, όταν εφαρμόζει την Τέλεια Σοφία, όταν αναπτύσσει την Τέλεια Σοφία.
.
..""
Π.Π. s125
...Εχουν υπερνικήσει τα δόρατα και τα βέλη της δικής τους απληστίας, μίσους και παραίσθησης και έχουν μάθει να υπερνικούν επίσης τα δόρατα και τα βέλη της απληστίας, του μίσους και της παραίσθησης των άλλων...
IV ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ SUT/55
...(συνέχεια)
..Δεν παρακωλύει την κενότητα , γιατί όλα τα ντάρμας είναι κενά και η κενότητα δεν παρακωλύει την κενότητα.
..Θα διεισδύσει μέσα στην κενότητα, μέσα από την εκπλήρωση της κενότητας των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του σημείων.
..Θα πραγματοποιήσει το απροσδιόριστο (κατά λέξη: το χωρίς σημεία, Signless)μέσα από τη μη-προσοχή για όλα τα σημεία.
..Θα γνωρίσει αυτό που είναι χωρίς επιθυμίες, μέσα από το γεγονός ότι δεν θα προκληθεί σ΄αυτόν καμιά σκέψη που να αφορά τον τριπλό κόσμο.
Κερδίζει την τριπλή τέλεια αγνότητα, μέσα από την εκπλήρωση των δέκα οδών της υγιούς δράσης.
Είναι γεμάτος έλεος και συμπάθεια προς όλα τα όντα, σαν ένα αποτέλεσμα του γεγονότος ότι ο Μποντισαττβα αυτός, έχει ήδη αποκτήσει τη μεγάλη συμπάθεια.
..Δεν περιφρονεί κανένα ον, σαν αποτελέσμα της εκπλήρωσεις της φιλικότητας του.
Έχει μια όραση της ομοιότητας όλων των ντάρμας, γιατί δεν προσθέτει τίποτε σ'αυτά και δεν αφερεί τίποτε από αυτά.
Διεισδύει μέσα στην πραγματικά αληθινή αρχή, μέσα από τη διείσδυση του στη μια μια αρχή όλων των ντάρμας' μια μη-διείσδυση.
Κερδίζει την υπομονετική αποδοχή του γεγονότος ότι όλα τα ντάρμας είναι αδημιούργητα, δεν σταματώνται και δεν τίθενται μαζί.
Έχειμια γνώση της μη-παραγωγής, που αφορά το αδημιούργητο του ονόματος και της μορφής.
Κερδίζει την εξήγηση της μιας μοναχικής αρχής, δηλαδή μια καθ΄έξιν απουσία όλων των εννοιών της δυαδικότητας.
Ξεριζώνει το κατασκευαστικό περίβλημα από όλα τα ντάρμας, μέσα από τη μη-χωριστικότητα του για ολα τα ντάρμας.
..Αποστρέφεται τις (διάφορες) απόψεις, δηλαδή τις απόψεις που κρατιώνται στο επίπεδο των Οπαδών και των Πρατυεκαβούδας. (Pratyeka Buddha Απομονωμένος Βούδδας. Αυτός που επιδιώκει τη φώτιση, χωρίς Δάσκαλο και μακρυά από τον κόσμο.)
Αποστρέφεται από τις μολύνσεις, με το σβύσιμο όλης της βρωμιάς και των καταλοίπων που σχετίζονται με αυτές.
Φτάνει στο στάδιο όπου η γαλήνια απόλυτη αταραξία και η βαθιά γνώση είναι σε ισορροπία, δηλαδή στη γνώση της γνώσης όλων των τρόπων.
Ο νούς του είναι τελείως εξημερωμένος, γιατί δεν βρίσκει απόλαυση σε τίποτε που να ανήκει στον τριπλό κόσμο.
Ο νους του είναι πλήρως κατευνασμένος από τον εσωτερικό σχεδιασμό των έξι αισθητηριακών ικανοτήτων.
Η γνώση του είναι απαρεμπόδιστη, σαν αποτέλεσμα της απόκτησης του Βουδδικού οφθαλμού από αυτόν.
Γνωρίζει τις περιστάσεις που είναι κατάλληλες για να δείξει τρυφερότητα, σαν αποτέλεσμα της ομοιόμορφης εχεφροσύνης του που αφορά καθετί που ανήκει στα έξι αισθητηριακά πεδία.
Μπορεί να πάει, σε οποιοδήποτε βασίλειο που θα ευχόταν να πάει, γιατί μπορεί να εκθέσει την προσωπικότητα του μ'έναν τρόπο ο οποίος ταιρίαζει (πάντοτε) με κάθε συνάθροιση στην οποία θα μπορούσε να εισχωρήσει.
PRAZNA PARAMITA Δρ. ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ ΚΟΝΤΖΕ
Ελληνική απόδοση - Επιμέλεια: ΦΙΛΗΜΩΝ Π. ΠΩΣΣΗΣ
ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ 1988
...
..Δεν παρακωλύει την κενότητα , γιατί όλα τα ντάρμας είναι κενά και η κενότητα δεν παρακωλύει την κενότητα.
..Θα διεισδύσει μέσα στην κενότητα, μέσα από την εκπλήρωση της κενότητας των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του σημείων.
..Θα πραγματοποιήσει το απροσδιόριστο (κατά λέξη: το χωρίς σημεία, Signless)μέσα από τη μη-προσοχή για όλα τα σημεία.
..Θα γνωρίσει αυτό που είναι χωρίς επιθυμίες, μέσα από το γεγονός ότι δεν θα προκληθεί σ΄αυτόν καμιά σκέψη που να αφορά τον τριπλό κόσμο.
Κερδίζει την τριπλή τέλεια αγνότητα, μέσα από την εκπλήρωση των δέκα οδών της υγιούς δράσης.
Είναι γεμάτος έλεος και συμπάθεια προς όλα τα όντα, σαν ένα αποτέλεσμα του γεγονότος ότι ο Μποντισαττβα αυτός, έχει ήδη αποκτήσει τη μεγάλη συμπάθεια.
..Δεν περιφρονεί κανένα ον, σαν αποτελέσμα της εκπλήρωσεις της φιλικότητας του.
Έχει μια όραση της ομοιότητας όλων των ντάρμας, γιατί δεν προσθέτει τίποτε σ'αυτά και δεν αφερεί τίποτε από αυτά.
Διεισδύει μέσα στην πραγματικά αληθινή αρχή, μέσα από τη διείσδυση του στη μια μια αρχή όλων των ντάρμας' μια μη-διείσδυση.
Κερδίζει την υπομονετική αποδοχή του γεγονότος ότι όλα τα ντάρμας είναι αδημιούργητα, δεν σταματώνται και δεν τίθενται μαζί.
Έχειμια γνώση της μη-παραγωγής, που αφορά το αδημιούργητο του ονόματος και της μορφής.
Κερδίζει την εξήγηση της μιας μοναχικής αρχής, δηλαδή μια καθ΄έξιν απουσία όλων των εννοιών της δυαδικότητας.
Ξεριζώνει το κατασκευαστικό περίβλημα από όλα τα ντάρμας, μέσα από τη μη-χωριστικότητα του για ολα τα ντάρμας.
..Αποστρέφεται τις (διάφορες) απόψεις, δηλαδή τις απόψεις που κρατιώνται στο επίπεδο των Οπαδών και των Πρατυεκαβούδας. (Pratyeka Buddha Απομονωμένος Βούδδας. Αυτός που επιδιώκει τη φώτιση, χωρίς Δάσκαλο και μακρυά από τον κόσμο.)
Αποστρέφεται από τις μολύνσεις, με το σβύσιμο όλης της βρωμιάς και των καταλοίπων που σχετίζονται με αυτές.
Φτάνει στο στάδιο όπου η γαλήνια απόλυτη αταραξία και η βαθιά γνώση είναι σε ισορροπία, δηλαδή στη γνώση της γνώσης όλων των τρόπων.
Ο νούς του είναι τελείως εξημερωμένος, γιατί δεν βρίσκει απόλαυση σε τίποτε που να ανήκει στον τριπλό κόσμο.
Ο νους του είναι πλήρως κατευνασμένος από τον εσωτερικό σχεδιασμό των έξι αισθητηριακών ικανοτήτων.
Η γνώση του είναι απαρεμπόδιστη, σαν αποτέλεσμα της απόκτησης του Βουδδικού οφθαλμού από αυτόν.
Γνωρίζει τις περιστάσεις που είναι κατάλληλες για να δείξει τρυφερότητα, σαν αποτέλεσμα της ομοιόμορφης εχεφροσύνης του που αφορά καθετί που ανήκει στα έξι αισθητηριακά πεδία.
Μπορεί να πάει, σε οποιοδήποτε βασίλειο που θα ευχόταν να πάει, γιατί μπορεί να εκθέσει την προσωπικότητα του μ'έναν τρόπο ο οποίος ταιρίαζει (πάντοτε) με κάθε συνάθροιση στην οποία θα μπορούσε να εισχωρήσει.
PRAZNA PARAMITA Δρ. ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ ΚΟΝΤΖΕ
Ελληνική απόδοση - Επιμέλεια: ΦΙΛΗΜΩΝ Π. ΠΩΣΣΗΣ
ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ 1988
...
budismos IV. ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ
1. ΓΕΝΙΚΌ ΔΙΆΓΡΑΜΜΑ
"Όταν εξετάζεται ο κόσμος, και καθετί που μπορεί αυτός να περιλαμβάνει μέσα από το πρίσμα της τέλειας Σοφίας, τότε αυτός ο κόσμος γίνεται αντιληπτός σαν κενότητα.
Μια καλή επισκόπηση της παγκόσμιας άποψης της Πράζνα Παραμίτα, δίνεται στη Χριντάγια Σούτρα (ΑΡ.54, η οποία είναι ένα από τα πιο έξοχα και τα πιο βαθυστόχαστα πνευματικά τεκμήρια της ανθρωπότητας.
Το κείμενο αυτό συμπληρώνεται από μια περιγραφή σχετικά με τις πρακτικές ενός Μποντισάτβα (ανθρώπου ολοκληρωτικά αφιερωμένου για την σωτηρία όλων των όντων) στο στάδιο της εξέλιξης του (Αρ. 55), στάδιο στο οποίο αυτός αποκτά μια πλήρη κατανόηση των αρχών της Τέλειας Σοφίας."
....................................54
Η Σούτρα αυτή, αφορά τα ΠΕΝΤΕ ΣΩΡΕΎΜΑΤΑ (SKANDA = Σώρευμα). Αυτά οικοδομούν, συνθέτουν το άτομο και τις εμπειρίες του. Στη συγχυσμένη κατάσταση, (Σαμσάρα),ρέπουμε προς κάποιο από αυτά τα σωρρεύματα και το αναδεικνύουμε σε ένα συγκεκριμένο "εγω"
..Ο ασκούμενος ΄χρειάζεται να φθάσει στο στοιχείο της μη-συνειδητότητας του νου
παραμένοντας χωρίς νοητικές πλάνες (καλύμματα από τη σκέψη ή καπελώματα από τη σκέψη),
και παραμένοντας αδιάφορος για κάθε λογής προσωπική επίτευξη επαναλαμβάνει την υπέρτατη προσευχή (μάντρα) που του έχει παραδοθεί απο την Πράζνα Παραμίτα που είναι:
ghate, ghate, paramghate, parasamghate, bonty, svaha !
(έφυγε, έφυγε, έφυγε πέρα, έφυγε πέρα μακριά, ελεύθεροι τώρα όλοι, χαιρετήστε).
...........................55
" Ο Κύριος: Στο έβδομο στάδιο, ένας Μποντισάτβα δεν βασίζεται σε έναν ευτό ή μιά ψυχή ή ένα πρόσωπο, επειδή απόλυτα ένας εαυτός, ον, ψυχή ή πρόσωπο δεν υπάρχει.
Δέν στηρίζεται πάνω στις εκμηδενιστικές απόψεις, γιατί όλα τα ντάρμας (dharma = ο νόμος της ύπαρξης. Dharmas στον πληθυντικο τα φαινόμενα) είναι απόλυτα αδημιούργητα και κατά συνέπεια κανένα ντάρμα δεν είναι ποτέ εκμηδενισμένο.
Δεν βασίζεται πάνω σε αιώνιες απόψεις,γιατί όλα τα ντάρμας είναι αδημιούργητα και έτσι δεν υπάρχει ούτε αιωνιότητα ούτε εκμηδενισμός.
Δεν έχει την έννοια ενός σημείου (ή συμβόλου) γιατί απόλυτα δεν υπάρχει βεβήλωση.
Δέν σχηματιζει λανθασμένη άποψη μιας ετίας, γιατί δεν αναθεωρεί αυτή την άποψη.
Δεν εφησυχάζει πάνω στα σκάντας, στοιχεία ή αισθητηριακά πεδία, γιατί απόλυτα αυτά δεν υπάρχουν.
Δέν βασίζεται σε τίποτε που να ανήκει στον τριπλό κόσμο, γιατι η πραγματική ουσία όλων των πραγμάτων είναι ανύπαρκτη,
δεν κάμτεται από οτιδήποτε ανήκει στον τριπλό κόσμο, ούτε εξαρτάται από αυτό, γιατί στον τριπλό κόσμο καμιά οντότητα δεν έχει ύπαρξη ή μπορεί να γίνει αντιληπτή.
Δεν συμβιβάζεται με καμιά από τις απόψεις που θεωρούν το Βούδδα, το Ντάρμα ή το Σάμγκα σαν ένα καταφύγιο, γιατί είναι που δεν θεωρεί καταφύγιο στη θέα του Βούδδα, του Ντάρμα ή του Σάμγκα, γι'αυτό υπαρχει μια όψη του βούδδα, του Ντάρμα 'η του Σάμγκα. (Sangha = Η Κοινώτητα ή "Εκκλησία" των ασκούμενων. Ενα απο τα "τρία πολύτιμα πετράδια" στα οποία ζητάει "προστασία" κάθε Βουδδιστής.)
Δέν επαναπαύεται πάνω σε απόψεις σχετικά με την ηθικότητα σαν καταφύγιο του, γιατί η τέλεια αγνότητα της ηθικότητας δεν προκύπτει όταν θεωρεί κανείς σαν καταφύγιο τις απόψεις για την ηθικότητα.
Η πεποίθηση ότι όλα τα ντάρμας είναι κενά, δεν τον αποθαρρύνει, γιατί όλα τα ντάρμας είναι κενά μέσα από τα ιδιαίτερά τους σημεία, και όχι μέσα από την κενότητα τους.
Δεν παρακωλύει την κενότητα, γιατί όλα τα ντάρμας είναι κενά και η κενότητα δεν παρακωλύει την κενότητα."
...Συνέχεια...
"Όταν εξετάζεται ο κόσμος, και καθετί που μπορεί αυτός να περιλαμβάνει μέσα από το πρίσμα της τέλειας Σοφίας, τότε αυτός ο κόσμος γίνεται αντιληπτός σαν κενότητα.
Μια καλή επισκόπηση της παγκόσμιας άποψης της Πράζνα Παραμίτα, δίνεται στη Χριντάγια Σούτρα (ΑΡ.54, η οποία είναι ένα από τα πιο έξοχα και τα πιο βαθυστόχαστα πνευματικά τεκμήρια της ανθρωπότητας.
Το κείμενο αυτό συμπληρώνεται από μια περιγραφή σχετικά με τις πρακτικές ενός Μποντισάτβα (ανθρώπου ολοκληρωτικά αφιερωμένου για την σωτηρία όλων των όντων) στο στάδιο της εξέλιξης του (Αρ. 55), στάδιο στο οποίο αυτός αποκτά μια πλήρη κατανόηση των αρχών της Τέλειας Σοφίας."
....................................54
Η Σούτρα αυτή, αφορά τα ΠΕΝΤΕ ΣΩΡΕΎΜΑΤΑ (SKANDA = Σώρευμα). Αυτά οικοδομούν, συνθέτουν το άτομο και τις εμπειρίες του. Στη συγχυσμένη κατάσταση, (Σαμσάρα),ρέπουμε προς κάποιο από αυτά τα σωρρεύματα και το αναδεικνύουμε σε ένα συγκεκριμένο "εγω"
..Ο ασκούμενος ΄χρειάζεται να φθάσει στο στοιχείο της μη-συνειδητότητας του νου
παραμένοντας χωρίς νοητικές πλάνες (καλύμματα από τη σκέψη ή καπελώματα από τη σκέψη),
και παραμένοντας αδιάφορος για κάθε λογής προσωπική επίτευξη επαναλαμβάνει την υπέρτατη προσευχή (μάντρα) που του έχει παραδοθεί απο την Πράζνα Παραμίτα που είναι:
ghate, ghate, paramghate, parasamghate, bonty, svaha !
(έφυγε, έφυγε, έφυγε πέρα, έφυγε πέρα μακριά, ελεύθεροι τώρα όλοι, χαιρετήστε).
...........................55
" Ο Κύριος: Στο έβδομο στάδιο, ένας Μποντισάτβα δεν βασίζεται σε έναν ευτό ή μιά ψυχή ή ένα πρόσωπο, επειδή απόλυτα ένας εαυτός, ον, ψυχή ή πρόσωπο δεν υπάρχει.
Δέν στηρίζεται πάνω στις εκμηδενιστικές απόψεις, γιατί όλα τα ντάρμας (dharma = ο νόμος της ύπαρξης. Dharmas στον πληθυντικο τα φαινόμενα) είναι απόλυτα αδημιούργητα και κατά συνέπεια κανένα ντάρμα δεν είναι ποτέ εκμηδενισμένο.
Δεν βασίζεται πάνω σε αιώνιες απόψεις,γιατί όλα τα ντάρμας είναι αδημιούργητα και έτσι δεν υπάρχει ούτε αιωνιότητα ούτε εκμηδενισμός.
Δεν έχει την έννοια ενός σημείου (ή συμβόλου) γιατί απόλυτα δεν υπάρχει βεβήλωση.
Δέν σχηματιζει λανθασμένη άποψη μιας ετίας, γιατί δεν αναθεωρεί αυτή την άποψη.
Δεν εφησυχάζει πάνω στα σκάντας, στοιχεία ή αισθητηριακά πεδία, γιατί απόλυτα αυτά δεν υπάρχουν.
Δέν βασίζεται σε τίποτε που να ανήκει στον τριπλό κόσμο, γιατι η πραγματική ουσία όλων των πραγμάτων είναι ανύπαρκτη,
δεν κάμτεται από οτιδήποτε ανήκει στον τριπλό κόσμο, ούτε εξαρτάται από αυτό, γιατί στον τριπλό κόσμο καμιά οντότητα δεν έχει ύπαρξη ή μπορεί να γίνει αντιληπτή.
Δεν συμβιβάζεται με καμιά από τις απόψεις που θεωρούν το Βούδδα, το Ντάρμα ή το Σάμγκα σαν ένα καταφύγιο, γιατί είναι που δεν θεωρεί καταφύγιο στη θέα του Βούδδα, του Ντάρμα ή του Σάμγκα, γι'αυτό υπαρχει μια όψη του βούδδα, του Ντάρμα 'η του Σάμγκα. (Sangha = Η Κοινώτητα ή "Εκκλησία" των ασκούμενων. Ενα απο τα "τρία πολύτιμα πετράδια" στα οποία ζητάει "προστασία" κάθε Βουδδιστής.)
Δέν επαναπαύεται πάνω σε απόψεις σχετικά με την ηθικότητα σαν καταφύγιο του, γιατί η τέλεια αγνότητα της ηθικότητας δεν προκύπτει όταν θεωρεί κανείς σαν καταφύγιο τις απόψεις για την ηθικότητα.
Η πεποίθηση ότι όλα τα ντάρμας είναι κενά, δεν τον αποθαρρύνει, γιατί όλα τα ντάρμας είναι κενά μέσα από τα ιδιαίτερά τους σημεία, και όχι μέσα από την κενότητα τους.
Δεν παρακωλύει την κενότητα, γιατί όλα τα ντάρμας είναι κενά και η κενότητα δεν παρακωλύει την κενότητα."
...Συνέχεια...
ΒΟΥΔΙΣΜΟΣ Φ. Π. ΡΩΣΣΗΣ- ΠΡΆΖΝΑ ΠΑΡΑΜΊΤΑ- αποσπάσματα
Bodhisattva Maitreya border "0"αποσπάσματα "(...) Η Πράζνα Παραμίτα εκφράζει μια κατάσταση μέθης με το Ανέθιστο, και ταυτόχρονα επιχειρεί να το αντιμετωπίσει και να το κατευνάσει.
.............................ΙΙΙ ΤΟ ΔΌΓΜΑ ΤΗΣ ΚΕΝΌΤΗΤΑΣ
..Τότε λοιπόν ποιες είναι οι θετικές διδασκαλίες των γραπτών της Πράζνα Παραμίτα; (selected say from the perfection of wisdom ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ).
Μιά γυμνή περίληψη δεν μπορεί να τις αδικήσει,(τις γραφές) και αν οι συγγραφείς της είχαν σκεφτεί την πιθανότητα να την ανπτύξουν με δύο χιλιάδες λέξεις, δεν θα είχαν χρησιμοποιήσει εκατοντάδες χιλιάδες
Συνοπτικά η διδασκαλία ενδιαφέρεται για τη σχέση μεταξύ του Συμβατικού ή Εθισμένου και του μη- συμβατικού ή Ανέθιστου. Συμβατικό ή Εθισμένο καλείται κάτι, όταν είναι σε κάποια σχέση με κάτι άλλο.
Όλα τα οικεία πράγματα του καθημερινού μας κόσμου είναι συμβατικά κατά δύο τρόπους.
Καθένα από αυτά εξαρτάται από την πολλαπλότητα των άλλων στοιχείων που το περιβάλουν, και όλα αυτά είναι συνδεδεμένα με την οδύνη και την άγνοια δια μέσου των δώδεκα κρίκων της αλυσίδας της αιτίας [ή κυριολεκτώντας, "της συμβατής (υπο όρους) συμπαραγωγής" δηλαδή της εθισμένης συμπαραγωγής]. Η Σούτρα (Sutra Διασταύρωση, Συνάντηση, αναφέρεται στα κείμενα του Βουδισμου) "Αδαμαντοκόπτης" συμπαίρενει στο περίφημο ποίημα (Νο 84):
"..Σαν τ΄αστέρια, μια οφθαλμαπάτη, σαν λυχνάρι,
..μια μασκαράτα, δροσοσταλίδες ή μια πομφόλυγα,
..ένα όνειρο, μια αστραπή ή σύννεφο.
..έτσι θα ΄πρεπε να βλέπουμε αυτό που είναι εθισμένο".
..Σαν δροσοσταλίδες και σαν μια αστραπή, έτσι είναι τα πράγματα αυτού του κόσμου, πρόσκαιρα και σύντομα εξαφανιζόμενα.
Κάθε εμπειρία σπάζει γρήγορα σαν πομφόλυγα και μόνο στιγμιαία απολαμβάνεται.
(...) Τελικά, ότι βλέπουμε γύρω μας μπορεί να παρομοιαστεί με τα αστέρια. Οπως τα αστέρια δεν φαίνονται όταν βγαίνει ο ήλιος, έτσι και τα του κόσμου είναι ορατά μόνο στό σκοτάδι της άγνοιας, και με την απουσία της φυσιολογικής πνευματικής αντίδρασης σε αυτά, δεν είναι πια αντιληπτά όταν η αληθινή μη-δυαδική γνώση του Απόλυτου έχει λάβει χώρα.
(...).. Αυτό μάλλον το ακατανόητο Απόλυτο είναι διαρκώς μπροστά μας σαν ένα στάνταρ. Με αυτό θα πρέπει να ταυτιστούμε, μέσα σ΄αυτό θα πρέπει να βυθιστούμε.
..Εχουμε πράγματι, διδαχτεί να βλέπουμε τον κόσμο όπως αυτός εμφανίζεται όταν ο μεμονωμένος εαυτός έχει εξαλειφθεί. Ολα τα κρυφά ενδιαφέροντα για αυτοεξέλιξη αντιμάχονται. Δεν θα πρέπει κανείς να στοχεύει στην ιδιωτική και προσωπική Νιρβάνα, (κατάσταση φωτισμένου) που έτσι θα εξαιρούσε τους άλλους και γενικά όλο τον κόσμο, αλλά στην ολοκληρωτική πανσοφία ένος Βουδα, (Άγιος πλήρεις φωτισεος) η οποία κατά κάποιο τρόπο συμπεριλαμβάνει και τα δύο. ( άτομο σύνολο Αρ.5-6 στο βιβλίο).
Η προσωπικη χάρη πρέπει να παραδίδεται σε όλα τα όντα (Αρ 15-17).
Κανένα προσωπικό επίτευγμα σε καμιά περίπτωση δεν είναι δυνατόν, (Αρ. 70-71).
κΑΜΙΆ ΎΠΑΡΞΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΠΡΟΣΦΈΡΕΙ ΔΙΑΡΚΉ ΑΝΆΠΑΥΣΗ ΚΑΙ ΑΣΦΆΛΕΙΑ,
καμιά ελευθερία δεν είναι πλήρης όταν υποχρεώνεται από την ανάγκη να εξαιρέσει οτιδήποτε.
...
ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΑΙΓΥΠΤΙΟΙ
(...)
...Τη δυνατότητα της επίγειας υπόστασης τους να καταξιωθεί παρά τις αντιξοότητές της και να "νικήσει" το θάνατο, εξάφραζε και η θρησκευτική τους παράδοση.
..Η επιφανέστερη εκδήλωση του Ηλιολατρικού Μονοθεϊσμού των Αιγυπτίων, ήταν ο ακαταμάχητος Θεός Ρα, ο Θεός Ήλιος. Ισόθεος του όμως αναδείχτηκε ο Όσιρις, ο Θεός της Αναστάσεως, ο οποίος καθώς μαρτύρησε στην ανθρώπινη υπόστασή του και και υπέστη το θάνατο και τον διαμελισμό, καταπάτησε το θάνατο, ανέστη εκ νεκρών για να καταστεί έτσι Βασιλεύς του επόμενου κόσμου που είναι η χώρα του δύοντος ηλίου και να επανέλθει σαν κριτής των νεκρών.
..Τα αθάνατα μέρη της ανθρώπινης υπόστασης μετά το θάνατο, εκφράζονταν σε πολλά επίπεδα, είχαν πολλές διαστάσεις και έφεραν διάφορα ονόματα όπως: KA = Είδωλο, BA= Ψυχή, KHAIBIT= Σκιά, KU= Φωτεινότητα, SEKHEM= Ζωτική ενέργεια, REN= Όνομα.
.. Ο νεκρός περνούσε με το θάνατο του μια τρομερή βάσανο κρίσης. Αλλά αν είχε ζήσει ενάρετα και μπορούσε στον Άδη να απαγγείλει όπως έπρεπε τους τύπους, τις προσευχές και τις εξομολογήσεις, θα περνούσε στις απολαύσεις της άλλης ζωής. (...)
"Ανθρώπους μένει αποθανόντας
άσσα ουκ έλπονται ουδέ δοκέουσιν"
(Τους ανθρώπους τους περιμένουν
μετά το θάνατο τους,
όσα ούτε ελπίζουν, ούτε φαντάζονται).
......Ηράκλειτος, απόσπασμα 27
+of+Eg~DA8.jpg)
ΜΕΤΑΘΑΝΆΤΙΕΣ ΔΟΞΑΣΊΕΣ Ευστάθιος Λιακόπουλος
,+18th+dynasty,+ca.+1350.jpg)
.jpg)
Egyptian Book of the Dead(συνέχεια απο κάτω)
"..Αλλά παράλληλα, όπως και για τη γενετήσια πράξη, ο πολιτισμός μας, πολιτισμός πλαστικών, έχει κατακλύσει τις αισθήσεις μας με περιγραφές και υπερθεάματα εκατοντάδων σκηνών έρωτα και θανάτου, που τις ζούμε καθημερινά, καθισμένοι σε απόσταση ασφαλείας,στις αναπαυτικές πολυθρόνες.
Έτσι ο θάνατος έχει μεταπλασθεί και μας προσφέρεται σε μια απατηλή και αποστασιοποιημένη έκδοση που μας απομακρύνει αποφασιστικά από τη στυγνή και οδυνηρή πραγματικότητα του.
Ο θάνατος κατάντησε για τη καθημερινότητά μας ένας ακόμα μύθος, μια κακόγουστη διάδοση που δεν μας αφορά και έτσι μας βρίσκει εντελώς απροετοίμαστους όταν "απροσδόκητα" μας προσεγγίσει άμεσα και προσωπικά.
..., ο σημερινός άνθρωπος, αποφεύγοντας να αντικρύσει το φαινόμενο του θανάτου κατά πρόσωπο, ορθώνει ένα ακόμα εμπόδιο προς το υπερπέραν.
Ο θάνατος πια δεν αξιολογείται σαν ένα στάδιο μετάβασης οσοδήποτε κι΄αν είναι οδυνηρό, αλλά σαν μια λαιμητόμος που θραύει αφύσικα τον κύκλο της ύπαρξης και μας αφήνει μπροστά του αμήχανους, ανίσχυρους και καταισχυμένους...
(...) Το ταξίδι της ψυχής, του πνευματικού σώματος και της ζωτικής ενέργειας των Αρχαίων Αιγυπτίων που μετά από τρομαακτικές δοκιμασίες και την κρίση του Όσιρι κατευθύνονταν στις εύφορες πεδιάδες του Αάλου. Το είδωλο των Ελλήνων που με το Ακάτιο του Χάροντα διέπλεε την Αχερουσία και μετά την κρίση του Μίνωα, όδευε προς τα Ηλύσια ή τα Τάρταρα. Οι μετασχηματισμοί του Purusa στην Pretakalpa της Ινδοτιστικής παράδοσης. Η ατραπός που ακολουθεί η συνείδηση μέσα από τις εμπειρίες του Bardo στο Θιβετιανό Βουδδισμό.
..Ολοι αυτοί οι δρόμοι - και άλλοι πολλοί - προς το Υπερπέραν, περιγράφονται με εντυπωσιακά όμοιο τρόπο - δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά - και με τα ίδια σχεδόν σύμβολα.
Γενετήσια πράξη και Θάνατος (Ευστάθιος Λιακόπουλος)
"Σ΄αυτή την Εποχη των μεγάλων πράγματι αλλαγών, θα αποβεί πολύ ευεργετικό γεγονός αν η Αρχαία Σοφία που συδέεται άμεσα με τη βασική δομή του ανθρωπίνου όντος διαβεί τα πνευματικά σύνορα που η προκατάληψη μας έχει ορθώσει και αποκαλυφθεί στην καθαρότητά της.
..Αν κυριαρχήσει η αντίληψη της κοινής μας κληρονομίας, θα εμπλουτισθεί και κάθε επιχώρια εξωτερική παράδοση, αντί να διακατέχεται από συμπλέγματα παραγκωνισμού, και έτσι θα απιταχυνθεί η προσδοκόμενη θετική μετάλλαξη τόσο των ατόμων όσο και των κοινωνιών, για την οποία φαίνεται ότι είμαστε αρκετά ώριμοι πιά.
..Η εποχή μας επαγγέλλεται εντελώς νέα οράματα και άλλες φυσικά προοπτικές. Η διχαστική αντίληψη όπως : Δυτική Σκέψη και Ανατολική Σοφία, Βουδδισμός και Χριστιανισμός, Πρώτος , Δεύτερος και Τρίτος Κόσμος, είναι πολύ μικρόψυχη και κοντόφθαλμη για να μπορεί να στηρίξει τον άνθρωπο αυτού του πλανήτη που διέβει ήδη θαρραλέα το κατώφλι του διαστήματος και όχι μόνο βέβαια του φυσικού.
..(...)
..........................................................................
" Τω οντι ω Σιμμια, οι ορθως φιλοσοφουντες
αποθνησκειν μελετωσιν, και το τεθναναι
ηκιστα αυτοις ανθρωπων φοβερον.
................ Σ ω κ ρ α τ η ς
..Παρα το Γεγονος οτι ο θανατος ειναι ενα φαινομενο βεβαιο και ακαταμαχητο στον κυκλο της υπαρξης, ο υποκειμενος σ'αυτον ανθρωπος, κατα κανονα επιμενει ανεξηγητα να τον αγνοει.
Συνεχιζεται...
...Μια ( παιδια μου χαλασανε οι τονοι, οχι τα ψαρια μα το πλικτρο που τους τοποθετει δεν δουλευβει!) παω στον αλων υπολογιστη..Αμ πως!)
Συνέχεια
..Μιά ορθή όμως και υγιής προσέγγιση ενός φυσικού φαινομένου όπως είναι ο θάνατος, είναι και επιβεβλημένη και δυνατή από κάθε άτομο που κυριαρχεί πάνω στα συναισθήματα τοτ και ενδιαφέρεται για μια ολοκληρωμένη και όχι επιλεκτική γνώση του κόσμου.
..Και όσο καιρό οι κοινωνίες είχαν μια Ησιόδιο δομη, το φαινόμενο του θανάτου υπογράμμιζε την παρουσία του κατά τρόπο φυσικό και επέβαλε ένα ισόρροπο και άμεσο προβληματισμό.
..Στις πολυάνθρωπες όμως και "ωφελιμιστικά" οργανωμένες κοινωνίες του σήμερα, είναι πολύ δύσκολο να έχει κανείς μια εμπειρία αμεσης θέασης του θανάτου και της διαδικασίας του.
..Πολύ άνετα τον αφήνουμε να επισυμβαίνει πίσω από λευκπές πόρτες και οι μόνοι μάρτυρες της βουβής και ναρκωμένης διολίσθησης του είναι πια τα υπερσύγχρονα ψυχρά μηχανήματα που βηματοδοτούν στις οθόνες τους την "απέλευσή" μας.
..Και οι συγγενείς σχεδόν με ανακούφιση παραδίνονται στους επαγγελματίες που τους χειραγωγούν αποφασιστικά μακρυά από τη δοκιμασία του και τους αφήνουν να εκτονώσουν τα όποια συναισθήματά τους με έναν εφήμερο και μοιρολατρικό σχεδόν προβληματισμό, μέσα από πειθαρχημένες κοινωνικές διαδικασίες και σύντομες θρησκευτικές τελετές. Η όποια επούλωση των ψυχολογικών συνεπειών -όχι των υλικά κληροδοτημένων ιχνών του- επαφίεται στη σποραδική εφαρμογή εθιμικών κανόνων και στη λαική ευσέβεια ή δεισιδαιμονία.
..Στις αρχές αυτού του αιώνα, η γενετήσια πράξη και ο θάνατος είχαν χαρακτηρισθεί από τις κοινωνίες μας θέματα εξίσου βλάσφημα και απαγορευτικά. Όπως κάθε αναφορά ή περιγραφή γύρω από το φυσικό φαινόμενο της αρχής της ζωής και της αιτίας της γέννησης, της γενετήσιας πράξης, είχε χαρακτηρισθεί πορνογράφημα, έτσι και κάθε υπόμνηση ή νύξη γύρω από το τέλος της -τη παρουσία του θανάτου- χαρακτηρίστηκε πράξη μακάβρια και μαζί αποτρόπαιη.
.. Ο Dr Richard Kalish γράφει σχετικά:
"Ο θάνατος εξακολουθεί να θεωρείται και βλασφημία και πορνογραφία. Αντιδρούμε σ'αυτόν και στα σύμβολά του με τον ίδιο τρόπο που αντιδρούμε σε κάθε είδους πορνογραφίας: Αρνούμεθα ότι υπάρχει. Αποστρέφουμε τους οφθαλμούς μας από αυτόν".
ΕΥΣΤΆΘΙΟΣ ΛΙΑΚΌΠΟΥΛΟΣ
"...Οι αντιλήψεις για τον Κάτω Κόσμο που έχουν αποτυπωθεί στη συνείδηση των νεοτέρων Ελλήνων, προέρχονται κατα βάση από την παράδοση της Ελληνικής αρχαιότητας. Επιβεβαιώνεται έτσι η επιμονή και η αδράνεια που χαρακτηρίζει την κάθε λαϊκή παράδοση, η οποία με δυσκολία μετακινείται και επηρεάζεται από τα θεολογούντα ή τα διανοουμενίζοντα κοινωνικά επιστρώματα.
..Η επίσημη Θεολογία μας, δηλώνει καταηγορηματικα ότι στον Αδη δεν υπάρχει μετάνοια. Στη λαϊκή συνείδηση αντίθετα, προβάλλεται όχι μόνο ανεκδοτολογικά, μια δυνατότητα, μια ελπίδα μεταθανάτιας λύτρωσης. Σαν παράδειγμα και μόνο αναφέρεται η απόπειρα του Αγίου Φανουρίου, με τη συγκατάθεση του Αγίου Πέτρου, να βγάλει τη μάνα του από την Κόλαση.
..Τελικό συμπέρασμα είναι ότι στη Χριστιανική γενικά Εσχατολογία (τόσο στην Ορθόδοξη όσο και στην Καθολική όσο και στην Προτεσταντική) είναι εντελώς άγνωστη μια ενεργητική στάση, από μέρους της συγκεκριμένης ψυχής μετά το θάνατο της, μια δυνατότητα αυτενέργειας και κάποια πρωτοβουλία.
..Η ψυχή αλυσοδεμένη και άβουλη υφίσταται τα επίχειρα της κακίας της ή εντελώς μηχανικά παραλαμβάνει το εισιτήριο της για τον Παράδεισο.
..Αντίθετα στην Θιβετιανή Βίβλο των Νεκρών (εκδ. ΕΣΟΠΤΡΟΝ Padma Sambava στους Αιγύπτιους στους Ορφικούς και σε άλλες αρχαίες θρησκείες),η μεγάλη περιπέτεια αρχίζει ακριβώς με το Θάνατο και γι΄ αυτό επιδιώκεται με τις οδηγίες (οδη)της να δώσει στη "συνείδηση"του απερχομένου τη μέγιστη υπαρξιακή δυνατότητα να αυτοενεργήσει και να απελευθερωθεί.
..Για την αιώνια διάρκεια της τιμωρίας, διατυπώθηκαν απ'αρχής στο χώρο της Χριστιανικής Θεολογίας, λογικές κυρίως αντιρρήσεις:
..Πρώτος ο Ωριγένης αρνείται την αιωνιότητα της κόλασης, γιατί τη βρίσκει αντίθετη με την έννοια της Αγαθότητας. Από τους σύγχρονους Ορθόδοξους Απολογητές, τόσο ο Nikolai Berdyaev όσο και ο Sergei Bulgakov, τον ακολουθούν.Ο τελευταίος μάλιστα κατηγορηματικά αναφέρει ότι "η αποδοχή μιάς αιώνιας κόλασης θα σήμαινε παραδοχή αποτυχίας του Θεού, δηλαδή θα ήταν μια ομολογία ήττας μπροστά στις δυνάμεις του σκότους".
(Βλέπε : Ν. Βασιλειάδου, Το Μυστήριον του Θανάτου, Εκδόσεις Σωτήρ,1988, σελ. 482)
..η επίσημη Εκκλησία πάντως έχει καταδικάσει με την Ε΄ Οικουμενικη Σύνοδο τις απόψεις αυτές ως "κακόδοξες".
Nikolai Berdyaev Η ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ
..Είναι δυνατό (βέβαια) να αναπτυχθεί τόσο μια παθητική όσο και μιά ενεργός εσχατολογία.
..Στις περισσότερες περιπτώσεις, η περιορισμένη δυνατότητα της διάνοιας να είναι αποκαλυπτική, οδήγησε σε μια παθητική αναμονή της συντέλειας και σε μια άρνηση αντιμετώπισης, μια έλλειψη προβληματικής της ίδιας της ιστορίας.
..Τέτοια ήταν π.χ. η "Ιστορία του Αντίχριστου" του Vlamidir Solovev. Ο χρόνος της αποκάλυψης ερμηνεύεται σα χρόνος απλής αναμονής, υποκείμενος παθητικά στην παρηκμασμένη στάση της διάνοιας.
..Γιατί παράλληλα είναι δυνατό να συλληφθεί και μια ενεργός εσχατολογία.
..Αλλά αυτή πια επιβάλει μια γνώση του είναι, που να ανταποκρίνεται στην αξιοπρέπεια του ανθρώπου ως πνεύματος δυναμικά απελεύθερου.
..Επικυρωνει την ανάγκη της έντασης της ανθρώπινης δραστηριότητας και της ανθρώπινης δημιουργικότητας όταν έλθει το τέλος. Η ιδέα του τέλους πρέπει να γίνη αποδεκτή όχι με μια στάση του νου αρνητική και παθητική, αλλά δημιουργικά και θετικά.
..Η μέγιστη θρησκευτική και ηθική αλήθεια με την οποία ο ανθρωπος πρέπει πια να ταυτισθεί είναι ότι δεν είναι δυνατό να λυτρωθούμε ατομικά.
Η δική μου σωτηρία προϋποθέτει τη σωτηρία και των άλλων, σωτηρία του πλησίον, προϋποθέτει την παγκόσμια σωτηρία, τη σωτηρία όλου του κόσμου, την μεταμόρφωση του κόσμου.
..Η ιδέα της ατομικής και μόνο σωτηρίας είναι αποτέλεσμα της συρρικνωμένης συνείδησης
του ανθρώπου.(...)
..Αυτή η αντίληψη επιβάλλεται να αντικατασταθεί με την ιδέα της δημιουργικής μεταμόρφωσης και φώτισης, με την ιδέα της τελειοποίησης της ζωής ως συνόλου.
....................."Ιδού κτήσις καινή"..........................................
... συνεχεια
..Στις περισσότερες περιπτώσεις, η περιορισμένη δυνατότητα της διάνοιας να είναι αποκαλυπτική, οδήγησε σε μια παθητική αναμονή της συντέλειας και σε μια άρνηση αντιμετώπισης, μια έλλειψη προβληματικής της ίδιας της ιστορίας.
..Τέτοια ήταν π.χ. η "Ιστορία του Αντίχριστου" του Vlamidir Solovev. Ο χρόνος της αποκάλυψης ερμηνεύεται σα χρόνος απλής αναμονής, υποκείμενος παθητικά στην παρηκμασμένη στάση της διάνοιας.
..Γιατί παράλληλα είναι δυνατό να συλληφθεί και μια ενεργός εσχατολογία.
..Αλλά αυτή πια επιβάλει μια γνώση του είναι, που να ανταποκρίνεται στην αξιοπρέπεια του ανθρώπου ως πνεύματος δυναμικά απελεύθερου.
..Επικυρωνει την ανάγκη της έντασης της ανθρώπινης δραστηριότητας και της ανθρώπινης δημιουργικότητας όταν έλθει το τέλος. Η ιδέα του τέλους πρέπει να γίνη αποδεκτή όχι με μια στάση του νου αρνητική και παθητική, αλλά δημιουργικά και θετικά.
..Η μέγιστη θρησκευτική και ηθική αλήθεια με την οποία ο ανθρωπος πρέπει πια να ταυτισθεί είναι ότι δεν είναι δυνατό να λυτρωθούμε ατομικά.
Η δική μου σωτηρία προϋποθέτει τη σωτηρία και των άλλων, σωτηρία του πλησίον, προϋποθέτει την παγκόσμια σωτηρία, τη σωτηρία όλου του κόσμου, την μεταμόρφωση του κόσμου.
..Η ιδέα της ατομικής και μόνο σωτηρίας είναι αποτέλεσμα της συρρικνωμένης συνείδησης
του ανθρώπου.(...)
..Αυτή η αντίληψη επιβάλλεται να αντικατασταθεί με την ιδέα της δημιουργικής μεταμόρφωσης και φώτισης, με την ιδέα της τελειοποίησης της ζωής ως συνόλου.
....................."Ιδού κτήσις καινή"..........................................
... συνεχεια
Subscribe to:
Posts (Atom)
+of+Eg~DA8.jpg)
,+18th+dynasty,+ca.+1350.jpg)
