EBGA KAI MILA

Δεν πιάνουμε τον παλμό δεν μας αγγίζουν τα μηνύματα.

Στις πλατείες, οπου τα λάστιχα έγλειφαν γυαλίζοντας καθημερνά την πίσσα καθημερνά την άσφαλτο. φύτρωσαν άνθρωποι κάθε λογιών άλλοι ορθοί και άλλοι καθισμένη .

Συζητώντας, τρώγοντας, φωνάζοντας και τραγουδώντας.

Και στα απόμερα άλλοι με απορία στα πρόσωπα ...και μια κρυφή χαρά ...πάλλει μαζί ... Είναι αλήθεια αυτό που μοναχά οι σεισμοί κατάφερναν... να μας ενώσουν, έγινε σε μιά στιγμή οταν πια εξαντλήθηκαν τα αποθέματα των υποσχέσεων, οταν πια οι απαρχαιωμένοι αγκιτάτορες, τα φανταχτερά γράμματα των κωμάτων οι τα γκρουπούσκουλα των μεμονωμένων για μια εδική τους εξουσία μαζεύτηκαν στις γωνιές και έγιναν ενα με τους σορούς των σκουπιδιών, μιας πολλά υποσχόμενης ... κοινωνίας.

Και συ δεν βγαίνεις να μιλήσεις

Και συ κρύβεσαι πίσω απτής επιστολές και τα μνημόνια, τα νέα όπλα και τις στολές, των πληρωμένων δολοφόνων.

Δεν κοντάς να βγεις να φας το γιαούρτη σου μα θαρρετά να πεις ¨ΑΚΟΥΣΩΝ ΜΕΝ ΠΑΤΑΞΩΝ ΔΕ”

Σκιάζεσαι ΝΑ ΜΠΕΊΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΚΎΚΛΟΥ

-Ποιος κυβερνά αυτών τον τόπο;

Ποιοι είναι αυτοί που χρέωσαν μια κοινωνία, έναν λαό που βάστα νωπούς ακόμα στην μνήμη, τους νεκρούς του;;;

Ποιος τολμά να χρεώσει κάποιων που ο πατέρας σκοτώθηκε για να ζήσει λεύτερα, αυτός και τα παιδιά του;;

Μην κρύβεσαι , μα έξω απ αίθουσες τις υποκρισίας των ψεύτικων ανθρώπων τώρα να βγεις, και στην πλατεία με όσους ξύπνησαν μήλα .

Αυτοί που είναι στις πλατείες ειναι οι τελευταίοι άνθρωποι οτι μας έμεινε σαν σκέψη σαν πολιτισμός...

Δεν θα σε γλείψουν για ένα κομμάτι κόκαλο

Δεν θα σε προδώσουν για ενα ενα εξοχικό η μια Πόρσε

Μα θα σε ακούσουν σαν άνθρωπο, γυμνό απο τίτλους ..σαν άνθρωπο .

Αυτούς μην τους φοβάσαι, είναι οτι σου απόμεινε σ αυτόν τον κόσμο, αυτους έχεις, με αυτούς θα γίνεις άνθρωπος, ξανά, μες στους ανθρώπους!  

Απερίγραπτο, ότι συμβαίνει ακατανόητο ότι προκύπτει

Απερίγραπτο, ότι συμβαίνει ακατανόητο ότι  προκύπτει.
Σε μια πιρόγα, κάποιοι μόνοι, άλλοι μαζί, ή κατά ομάδες, κατρακυλάμε στο φαράγγι των απροβλεπτων γεγονότων, παρασυρμένοι μες την  δίνη των πληροφοριών, χτυπώντας  πάνω σε βραχώδεις κι αφιλόξενες ακτές  απροειδοποίητα!

Γνωρίζουμε τελικά ότι στο τέλος αυτής της δίνης περειμένη το άνοιγμα της ασφαλείς ειρήνης!
Αυτό που δεν γνωρίζουμε όμως είναι, πόσοι από μας θα απολαύσουν ζωντανοί αυτήν την ειρήνη!

ο κόσμος όπως τον ξέρουμε! (live)

Η αγωνία να κατανοήσουμε την ύπαρξή μας γίνεται φραγμός όταν η αναζήτηση σκοντάφτει στην χρησιμότητα των εκάστοτε δογμάτων και αξιών. Έτσι που κάθε ερώτημα απαντούσε στο τη γίνεται με αυτό που ανακαλύπταμε, και οχι στο τη ακριβός είναι.
Οι αληθινές πληροφορίες για την εξέλιξη και την γέννηση του κόσμου μας, πετάγονταν αν δεν κρύβονταν, όσο δεν ειταν δυνατόν να αξιοποιηθούν μπαίνοντας στην υπηρεσία των εκάστοτε πολιτισμών.
Το αποτελέσματα σήμερα είναι έχοντας αναπτύξει με μηχανικό τρόπο τα μάτια μας και τα χέρια μας και φυσικά την διάνυα μας.. να αναρωτιόμαστε αν πράγματι υφίσταται η θεωρεία της μεγάλης έκρηξης, αν ειναι η γη νέα η γέρικη αν η κότα έκανε το αυγό η οι φλύκταινες τα μποζοπροτονια.
Ξεκινώντας απ την χρησιμότητα συνεπώς την εκμετάλλευση πετάξαμε πολλά πράγματα  (ανακαλύψεις) επειδή δεν τρώγονταν.
Και αυτά που δεν τρώγονταν και που πετάχτηκαν ως βλαβερά στο περιθώριο. είναι ο λίθος του προσκόμματος, εκεί όπου σκοντάφτει το είδος μας απ την ροπή και την λαχτάρα του για το χρήσιμο και το ωραίο!
Γιατί οι Σοφοί μίσησαν την γενετήσια πράξη, απέφυγαν να την δουν κατάματα.
Γιατί μπερδέψαμε την γνώση με την εξουσία . κι απο υπηρέτες μιας απεριόριστης εξέλιξης αλυσιδωτών αντιδράσεων γίναμε η Αρχή και το τέλος κάθε συμπαντικής προσδοκίας.
Πως μας φαίνεται που ενώ δεν ξέρουμε την καταγωγή μας ψάχνουμε να βρούμε την αρχή της ίδιας της ζωής;
Που ψάχνουμε εκεί που έχει φως ενώ το "μυστικό" της καταγωγής μας βρίσκετε στο σκοτάδι;...Συνεχίζεται

Όταν το Εγώ σταματήσει να να αναπτύσσετε, η ζωή παύει!

Όταν το Εγώ σταματήσει να να αναπτύσσετε, η ζωή παύει!

Τ0 ζήτημα δεν είναι να διώξουμε το Εγώ, ή να ανασχηματίσουμε το ιδανικό του . Μα να το αποθερμάνουμε ώστε να διαλύεται μέσα στο Σύμπαν!

................................................................................................................................................................

0,''...Ελάχιστοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι ο κόσμος και αυτό που θεωρούν πως είναι ο κόσμος είναι δύο διαφορετικά πράγματα (άλλωστε αυτή είναι και η βασική πηγή κάθε ιδεοληψίας ή ψύχωσης, να θεωρήσει κάποιος πως το εγώ του είναι και το όλο). Αν αυτή η διάσταση είναι θεμελιώδης και ανυπέρβλητη τότε ο άνθρωπος δε θα έχει ποτέ τη δυνατότητα να αντιληφθεί τον κόσμο όπως πράγματι είναι.'' (Posted by Little Prince

................................................................................................................................................................

Και το Εγώ που ξέρει τον εαυτό του,αναπτύσσεται από απτό Εσύ.

Το Εσύ όμως αρχικά, δεν παίρνει συγκεκριμένο χαρακτήρα παρ μόνο μέσα απτό το ΄'ίδιο το σώμα , μέσα απ τα σπλάχνα μας! Διότι τα μάτια μας !καθώς η όσφρηση και η αφή. δεν έχουν ακόμα, ολότελα σχηματιστεί.

Μπορούμε να υποθέσουμε ότι το εγώ γεννιέται τυφλό.

Και όταν παίρνει την τελική του μορφή στο απόγειο της ανάπτυξης των αισθήσεων ,όραση,ακοή, όσφρηση, αφή, τότε αυτό χάνεται , βγαίνει απ τον εαυτό του σε μια στιγμή ασυλλόγιστης ευδαιμονίας. Γύρο στο τέταρτο η πέμπτο διάστημα της; ηλικίας μας, σκάει το εγώ μέσα κι έξω , γύρο απ το σώμα μας. Θα λέγαμε ότι μετουσιώνεται ή ότι εξαφανίζεται απ την έδρα του, παρουσιαζόμενο αυτοστιγμεί, διαφορετικό!

Εκεί, αν παραδείγματος χάρη δούμε ένα παιδί ξαπλωμένο στα χόρτα θα νομίζαμε ότι είναι πεθαμένο! Όταν όμως το παιδί σηκωθεί δεν θα είναι πια ποτέ το ίδιο, γιατί, όντας αρπαγμένο απ αυτή την αίσθηση του θείου, συνεχίζει να ζει μέσα από ένα εξιδανικευμένο Εγώ! Χαράσσεται η μνήμη αυτής της στιγμής (χαρακτήρας) εντυπώνεται επανερχόμενη μόνο κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες. Όταν συμβαίνει αυτό , μας δίνει λίπη και κλάμα,μια αίσθηση ξενιτεμού και εξορίας απ αυτήν την στιγμή του εγώ,έξω απτό καλώ πνεύμα, του Εγώ όπως εκ τον υστέρων ΣΥΝΕΧΊΖΕΙ να υπάρχει. Το οποίο στο έκτο η έβδομο έτος της ηλικίας μας, αναπαράγεται μόνο απ τους εξωτερικούς παράγοντες του εσύ!

Ταυτιζόμενο με ότι θεωρεί ανώτερο και σπουδαίο , που είναι κοντά δηλαδή στην αναγνώρισή του, απ το Εσύ. (Επαφές, σχέσεις, κοινωνικός περίγυρος).

Λόγο όμως αυτής του της ιδιότητας, να αναπτύσσεται διαρκώς, ξεχνάει τα σπλάχνα του, (ποιο ήταν πριν), αποχωριζομενο σχετίζεται οπό τα όψεως ιδανικά ( από ότι φαίνεται)! Με την ιδέα! Την ΆΠΟΨΗ

διότι ΑΥΤΉ ΕΊΝΑΙ ΚΟΝΤΆ ΣΕ ΌΤΙ ΚΑΤΆ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΚΚΊΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΆΣΤΗΚΕ.

Είναι ποιο κοντά στην γεύση στην μυρουδιά, και στην αφή διότι μέσα από αυτά κινείτε και κατά την πορεία του ταυτίζεται με τα εργαλεία που το κινούν ,μα εντελώς μακριά από τα ίδια τα σπλάχνα , τον γονέα και τελικό αποδέκτη των αισθήσεων ολόκληρου του σώματος μας!

ΌΤΑΝ ΛΙΠΏΝ ΛΈΜΕ ΕΓΏ ΕΊΜΑΙ ΑΥΤΌ, ΕΥΝΟΟΎΜΕ ΜΕ ΟΤΙΔΉΠΟΤΕ ΑλΛΟ ΕΚΤΟΣ από τα ίδια μας τα σπλάχνα. Μόνο όταν πονούμε, τα αντιλαμβανόμαστε , δια της μαστιγώσεως ΠΟΝΟΣ! Ενώ δια της απολαύσεως παντελώς τα ξεχνούμε

Ο άνθρωπος μέσα απ το εγώ του, δίνη (προσφέρει) , προς ότι γέννησε και αναπαράγει το Εγώ του. Παραδείγματι οι τέχνες, τα μαθηματικά. Έτσι όμως αποκόβεται απ την ρίζα (σπλάχνα) Και μόνο δια της αγάπης επανέρχεται.

Posted by las ara

Στο βιβλίο του (Wholeness and the Implicate Order) o Bohm ασχολείται τόσο με την έννοια του μέτρου, όσο και, ακόμη βαθύτερα, με το πώς αυτή η έννοια παράγεται. Στις πρώτες κοινωνίες το μέτρο είχε να κάνει με τη σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και στη φύση και ήταν συνυφασμένο με την έννοια της αρμονίας τόσο στην τέχνη και στην επιστήμη όσο και στην καθημερινότητα. Κι ενώ στις Δυτικές κοινωνίες το μέτρο αποτέλεσε έναν τρόπο διαίρεσης και κατακερματισμού της πραγματικότητας μέσω του χωρισμού στα επιμέρους και της μέτρησης ως αποδεκτής επιστημονικής διαδικασίας, αντίθετα στην Ανατολή το μέτρο διατήρησε τον ολιστικό του χαρακτήρα θεωρούμενο ως κατ’ ουσία κάτι το επίπλαστο, δημιουργημένο από τις ανάγκες του ανθρώπινου μυαλού και της κοινωνίας, έτσι ώστε ο άνθρωπος θα έπρεπε μέσω του διαλογισμού και άλλων διαισθητικών τεχνικών να έρθει σε επαφή με την παγκόσμια αρμονία και να βρεθεί σε μια ενότητα με την προγενέστερη κατάσταση του μέτρου, δηλαδή την ένωσή του με το ακαταμέτρητο.

Πώς μπορεί όμως ο σύγχρονος άνθρωπος να έρθει σε επαφή και να μετουσιώσει μέσα του αυτήν την πρωταρχική κατάσταση που υπάρχει πριν από το μέτρο και μέσω της οποίας το μέτρο θα παράγεται; Το σύνηθες λάθος που μπορεί κάποιος άνθρωπος να κάνει είναι να θεωρήσει ότι η δική του αίσθηση για το μέτρο είναι και η σωστή, η επιβεβλημένη, η αντικειμενική. Με αυτόν τον τρόπο όμως κάποιος πέφτει στην παγίδα να πιστέψει ότι τα δικά του δημιουργήματα της σκέψης και η ιδέα που έχει για τον κόσμο είναι και η αληθινή, η μόνη πραγματικότητα. Ακόμη κι αν κάποιος αναπαράγει μηχανικά και άκριτα κάποιες ιδέες σχετικά με το ακαταμέτρητο, το αέναο ή το άρρητο που προϋπάρχει της ανθρώπινης σκέψης, απλά εντάσσει το ακαταμέτρητο στα πλαίσια της δικής του αντίληψης για τον κόσμο με αποτέλεσμα αυτό που ο ίδιος ονομάζει και κατανοεί ως ακαταμέτρητο να είναι απλά ένα μετρήσιμο αποτέλεσμα της σκέψης του.

Χρειάζεται επομένως ο άνθρωπος να χρησιμοποιήσει κάθε πτυχή της δημιουργικής σκέψης και έμπνευσης έτσι ώστε χρησιμοποιώντας τόσο τις μεθόδους της σύγχρονης επιστήμης όσο και τεχνικές διαισθητικές, όπως η ενόραση και ο διαλογισμός, να φτάσει σε ένα επίπεδο σκέψης που το μέτρο και το μη μετρήσιμο θα είναι οι δύο συμπληρωματικές όψεις της πραγματικότητας δεμένες άρρηκτα τόσο μεταξύ τους όσο και με τον άνθρωπο σε μία κατάσταση συνολικής και αρμονικής κατανόησης και συμβίωσης του ανθρώπου με τον κόσμο.

Posted by Little Prince(

ΕΓΩ ! συνεχίζετε

ΤΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΌΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΗΣ;;;

ΤΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΌΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΗΣ;;;
Εγώ ήθελα να γίνω καπετάνιος! Τώρα πως μου κώλυσε αυτή η επιθυμία στο κεφάλι, ούτε που ξέρω. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι αισθανόμουν μια βαθιά δικαίωση κάθε που η φαντασία μου με πήγαινε σε έναν γενναίο πνιγμό μαζί με ένα ολάκερο καράβι .Κάπου θα μου κόλλησε αυτό και έκανε την φαντασία μου να οργιάζει, πάντα με ηρωικό τρόπο. Ειλικρινά δεν ξέρω τη να πω! Όμως μπορώ να γράψω, πράγμα που γίνεται τώρα.
Ένα απ τα μεγάλα κοινωνικά παραστρατήματα ανά τον κόσμο, στην πaiδeία είναι η παρότρυνση και το σιγοντάρισμα στην φανταστική ακόμα αυτή ερώτηση, των παιδιών, για το τη θα γίνουν όταν μεγαλώσουν.
Αυτό που χρειάζεται κάθε κοινωνία είναι να επιθυμούν να μάθουν πρώτα τη είναι , και όχι τη θα γίνουν μετά!
Αυτός ο αυτοματισμός της επιλογής μέσα απ τα φαινόμενα εμποδίζει τα νοήμονα όντα να διακρίνουν το περιβάλλον όπου κινείτε η ψυχή τους!
Και δεδομένου ότι αυτή συγγενεύει με τα συναισθήματα και τις αισθήσεις, πλανάτε, ενώ θα έπρεπε να είναι στο κέντρο των αναρωτήσεων.
Όταν αναρωτηθεί γιαυτό η για εκείνο και επιλέξει αυτόματα αποφασίζει το περιχαρακώνομαι και τον εγκλεισμό του σε κάτι που ενώ φαίνεται ακούνητο – Θέλω να γίνω καπετάνιος- και αποδείξιμο απ τα βιβλία και της εικόνες, εντούτοις δεν έχει υπόσταση παρά μόνο μέσα στην φαντασία του. Διότι η εικόνα δεν έχει σπλάχνα, δεν έχει οσμή ούτε λόγο, και οτιδήποτε γύρο απ αυτήν την επιθυμία είναι μια άνευ όρων πλάνη!
Από μικρά παιδιά παραδινόμαστε στο έλεος ενός ψεύτικου κόσμου δημιουργώντας το λιγότερο μια σχιζοφρενική κοινωνία.
Εν ολίγοις δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απ το να θέλεις να γίνεις κάτι. Γιατί έτσι έχεις απόκλισή κάθε σκέψη, κάθε προσπάθεια για να μάθεις τη είσαι, ενώ αυτομάτως, έχεις αποφασίσει,  ότι δεν είσαι.
Και ενώ η θρησκείες μας πληροφορούν ότι είμαστε παιδιά του θεού, δεν μας φτάνει. Όμως αυτά τα ζητήματα που θα έπρεπε να είχαν την υψηλότερη θέση στα σχολειά , έχουν παραγκωνιστεί ως άχρηστα και αναχρονικά χαρακτηριζόμενα το λιγότερο ως γελοία.
Γιαυτό ο άνθρωπος έχει ταυτιστεί με το τη έχει, γιατί στις κοινωνίες αν έχεις τότε είσαι κάτι.
Κι αυτή η σπουδαιότητα που παίρνουν οι τίτλοι βρίσκεται στο γεγονός της αποδοχής από τη μια ότι είμαστε ένα τίποτα , και και σε έναν ατέρμονο αγώνα να γίνουμε και να διατηρήσουμε αυτό που θα γίνουμε!.
Δεν ξεκινάμε απ το τη είμαστε διότι αυτό πρέπει να βεβαιωθεί και να απόκτηση εγκυρότητα από τα υπόλοιπα μέλη τις εκάστοτε κοινωνίας.
Και νιώστε την αγωνία που παίρνει χώρα βαθιά μέσα σας, όταν διαρκώς αρνείστε αυτό που είδη ήστε απτής αρχές του χρόνου.
Κατά την διάρκεια της ωριμότητας σταδιακά ανακαλύπτεται, μέσα μας, η ρίζα του αληθινού χαρακτήρα και έως τότε έχοντας ατοεπιβεβαιοθή ως ο τάδε η ο δείνα, αρχίζουμε να υποκρινόμαστε σε μας τους ίδιους, και στους υπόλοιπους. Και με την πάροδο του χρόνου, έχοντας θεσπιστεί ως αυτονόητο, αυτό το θέατρο, υποχρεώνουμε να το παίζουν και τα παιδιά μας , έστω εν αγνοία μας.
...συνεχειζεται

.ΦΩΣ ΑΠ ΤΗ ΣΚΙΆ 3

......................................................................................................................................................

....................................................................ΦΩΣ ΑΠ ΤΗ ΣΚΙΆ 3

Έτσι αναγνώρισα τους ίδιους χαρακτήρες κάτω από διαφορετικές σημαίες. Και αναρωτήθηκα γιατί ασπάζονται διαφορετικά χρώματα αφού είναι οι ίδιοι; Και όταν τους ρώτησα δεν ήξεραν να μου πουν. Μα εγώ συνέχιζα να τους βλέπω και δεν μπορούσα να τους εξηγήσω γιατί αλλάζω σημαίες και πηγαινοέρχομαι στους αντίθετους στρατούς. με κίνδυνο να με νομίσουν προδότη, μέχρι που κατάλαβα ότι οι φίλοι μου , τα αδέρφια μου και οι συγγενείς μου, είναι σκορπισμένοι παντού.

Σε όλες τις χώρες της γης. ΚΑΙ ΑΦΑΊΡΕΣΑ Τις Σημαίες ΚΑΙ ΚΑΤΈΒΑΣΑ ΤΑ ΛΆΒΑΡΑ για να ιδωθούν, να δουν τα πρόσωπα των. Και να δουν την φλόγα μέσα απ τα μάτια τους την ίδια φλόγα που ενώνει τους ανθρώπους χωρείς λόγια μα με άναρθρες κραυγές το έθνος μου.

Στις λέξης του πόνου της χαράς της πολεμικής ιαχής. Ο ίδιος ήχος σκίζει το σύμπαν προς το αυτί του θεού.Στις λέξης του πόνου!

Ο ίδιος ήχος διασχίζει το σύμπαν προς το αυτί του θεού. Να ακούει το γέννημα του να ξαναγεννιέται μέσα απ αυτό, να νιώθει τον λαό του των πολύχρωμο των διαφορετικό σαν τα μύρια Ίδη της γης του, της μάνας του, γης, της γης του θεού των ανθρώπων!
Και μάζεψα όλους τους πατέρες , όλους τους οδηγούς, τους βασιλείς , κι όλους τους θεούς της γης των ανθρώπων , και τους οδήγησα στα πόδια εμπρός του ξυπόλητου, του ξέσκεπου, του σκονισμένου' και με φωνή, απτά σπλάχνα μου μέσα βγαλμένη, είπα¨: Ιδού ο θεός σας! Ο γιος του θεού, των ανθρώπων.

ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΣΚΙΑΣ (ΔΙΟΡΘΩΜΈΝΟ)

ΟΥΚ ΑΝ ΛΆΒΕΙΣ ΠΑΡΆ ΤΟΥ ΜΗ ΈΧΟΝΤΟΣ η αλλιος, ΜΟΝΟΝ ΛΑΒΕ!
Ήρθε λιπών ο μεγάλως ληστής, και τη θέλει; Θέλει να μας βουτήξει ότι με κόπο, η με ρεμούλες μαζέψαμε! Εν ολίγοις τα λεφτά μας.. Τα υπάρχοντα μας δεν τον ενδιαφέρουν προς το παρών.
-Καλά κάνει άλλωστε δικά του είναι. Ε ας του τα δώσουμε!
-Τη αφού επένδυσες πάνω μας με δόλο δεν θα σου κάνουμε την χάρη! Να πάρεις τις τράπεζες σου και να ξεκουμπιστείς απ τον τόπο μας τώρα! Και εμείς ως νοικοκυραίοι θα δούμε τη κάνουμε.
Αυτοί που δεν γνώρισαν το στήθος της μάνας τους, που δεν γεύτηκαν την ζωή πάνω στον χρόνο που η ίδια τους όρισε, την ζητάνε στην φιληδονία στην ματαιοδοξία στις προσευχές και στην yoga ..Μπορείτε να μετρήσετε πόσοι είναι οι άνθρωποι που λόγο εξέλιξης παραβίασαν αυτόν τον κανόνα για να κάνουν την ζωή τους ποιο εύκολη; Και τη κάνουμε τώρα που κατακτήσαμε τον πλανήτη και τον γεμίσαμε στερημένες υπάρξεις;
Πως θα επανορθώσουμε; Πως θα σωθούμε απ αυτό το μέγα αμάρτημα; Αν δεν αντιμετωπιστεί πρώτα ατομικά, δεν γίνεται τίποτε, έτσι και με την κρίση αν δεν αντιμετωπιστεί εθνικά κανένα έθνος δεν πρόκητε να σωθεί.
Ατομικά λιπών ο καθένας να διοίκηση των εαυτό του και να πράξη κατά τις δυνάμεις του.
Απ αυτό σώνονται μονάχα όσοι από μας αγαπήσουμε και ερωτευθούμε, με την ίδια δύναμη που ποθούμε, και αγαπούμε τις εξωτερικές απολαύσεις, αυτά, τα ίδια τα σπλάχνα μας.
Διότι ενώ τα αγνοούμε, τα θυμόμαστε στις κλινικές και στα νοσοκομεία. Τα παυσίπονα δεν αρκούν, δεν αρκεί τίποτε από όσες τεχνικές και ιερές φράσεις που δήθεν τα ξεριζώνουν. Άθελα μας τα φυλακίζουμε και ζούμε έναν αιώνιο πόλεμο που ξεκινά μέσα απ τα σπλάχνα μας, και καταλήγει στο μίσος, και στην εχθρότητα για ότι φαίνεται διαφορετικό απ τις πεποιθήσεις μας. . Αυτό το υπερβολικό νιάσιμο για ότι βρίσκεται έξω απ το σώμα, εξελίσσεται σε φθορά, που αφήνει πίκρα στα γερόντια και αποπροσανατολίζει την ειρηνική μεταφορά τους στην άλλη διάσταση..Γι αυτήν την υπερβολική έγνοια για τις απολαύσεις, (κέρδος) κονταροχτυπιούνται οι στρατοί των ανθρώπων διαιωνίζοντας την έριδα μεταξύ των. στους μεν και τους δε. Έτσι που φαίνεται ολάκερη η ζωή μας να κρατιέται όπα αυτό. Απ το “με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις.”.
Δεν είναι κάποιοι οι ζωή μας. Ούτε αυτοί ούτε εκείνοι Η ζωή μας είναι όλοι και όλα όσα επί του ουρανού τόσα και επί της γης. Ούτε είναι στατικά το καλό και το κακό ώστε να μπορείς να διαλέξεις να α αρνηθείς το ένα για χάρη του άλλου, το αρνητικό και το θετικό, εναλλάσσονται διαρκώς μεταξύ τους , ευρισκόμενα σε αλληλοδιαδοχή , και σε συνεκτικότητα πάντα αλληλοϋποστηριζόμενα κρατώντας σε ισορροπία την ζωή μας kai την πλάση ολόκληρη.
Εμείς αποζητώντας ολοένα ανώτερες απόλαυσης είτε πνευματικές είτε υλικές είναι αυτές, (Ο διαχωρισμός αυτός δεν υπάρχει στο Σύμπαν, μόνο στα αρρωστημένα μυαλά μας). Καταλήγουμε στην απογοήτευση όντας προδομένοι και σκοτωμένοι απ τα παιδιά μας, τα ίδια τα σπλάχνα μας.
Δεν είναι οι μεν και οι δε, , και των δύο κινεί είναι η αντίληψη. Ένα όλα εξ ενός υπάρχουν, ενός “είναι” , του δικού σου. Είναι όμως, πριν ολοκληρωθούν γιατί ότι ολοκληρώνεται παύει,Παύει ο χρόνος του επλειρώθει.(μέσα σου και έξω) Ο έρωτας είναι το τελευταίο κίνητρο (το πρώτο είναι η δίψα και ακολουθεί η πείνα) οπου το τρίτο είναι πάλη το πρώτο. Και σαν πρώτο το τρείτο, (ο οργασμός τελειώνει τον παλαιό άνθρωπο διότι δημιουργεί την νέα ζωή, αναζωογονώντας τον ίδιο των άνθρωπο),ότι το ζωντανό και αποδείξιμο των αιτίων της επονομαζόμενης φθοράς (λαγνεία) ο 'άνθρωπος πάντα εκεί θα στρέφει, κάθε ύπαρξη νοητε εκεί που όλα εξαφανίζονται χάνονται, στον έρωτα! ... και στον θάνατο!
Σκεφτείτε το, όταν υπάρχει έρωτας δεν υπάρχει θάνατος ούτε καν ο φόβος αυτού!
ΠΑΡΆΔΕΙΓΜΑ
Δεν απευθύνεται αυτή η γραφεί σε Όλους ΚΑΙ ΈΤΣΙ ΕΊΝΑΙ ελλιπές..
΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄
΄
Ως εδώ φτάσαμε με μαθηματική ακρίβεια. Χάσαμε στο τεστ της αξιοκρατίας. Ενώ, δεν μοιράσαμε δίκαια των πλούτο που η γη μας προσφέρει., από την άλλη, την πατήσαμε με τις παχουλές επιχορηγήσεις, σαν ιθαγενείς που τους σαγηνεύουν τα καθρεπτάκια! Αυτό είναι
η αιτία της λαγνείας, όχι εν αγνοία μα από κάποιαν αόριστη ελπίδα, ότι θα καταλαγιάσει Γιαυτό ζούμε τώρα στην αβεβαιότητα. Επειδή όλα τα αφήσαμε κυνηγώντας τις εφήμερες, λαχτάρες, να κινδυνεύουν να γίνουν στάχτη!
Όχι μονάχα ότι καταχραστείκαμε μέσα από καλοστημένες γραφειοκρατικές φιοριτούρες, μα και ότι δίκαια αποκτήσαμε μέσα απτήν διαφάνεια!. Ο μεγάλος ληστής έχει ζέψει γερά το αμετανόητο θαρραλέο άλογο και το στρέφει απ την μεριά της δικής του αρρωστημένης διάνοιας. Αυτοί που δεν είναι ζεμένοι είναι οι νέοι απανταχού της υφηλίου λεύτεροι να τον τσακίσουν όντας αδιάφθοροι!

ΤΟ ΠΝΕΎΜΑ Μας ΖΕΙ ΣΤΑ ΣΥΝΗΘΙΣΜΈΝΑ αναγνωρίζεται εθισμένα , και υπάρχει μέσα απ την συνείδηση της κάθε συνήθειας, μα ασυνήθιστα.
Αυτό που νομίζουμε ότι καλώς το εννοούμε, δεν αφορά το πνεύμα μας. Αφορά την κτίση όπου έχει κατανοηθεί μέσα απ το πνεύμα με την βοήθειά του και όχι απ το ίδιο το πνεύμα που σαν γεννήτρα μάνα πλανιέται σε άλλες μακρινές διαστάσεις. Το ίδιο το πνεύμα δεν γνωρίζει , ζει στην αιωνία αθωότητα. Εμείς κλαίμε γιαυτό, όμως το αρνιόμαστε διαρκώς.

Η ιστορία μας διδάσκει ότι ο πουριτανισμός θα βοηθήσει να επιβιώσουν αρκετά έθνη τονίζοντας την αξιοκρατία. Επίσης μας διδάσκει ότι επανερχόμαστε στις νόρμες από όπου η προσωπικότητα της ζωής μας ξεκίνησε, αμφισβητώντας, ψάχνοντας, διεκδικώντας. . Η ανάγκη λιπών κοινή στους μεν και στου δε.. (*)Τότε και τώρα.
ΟΙ άνθρωποι αναζητώντας την συντροφικότητα θα ξεχωριστούν σε ομάδες ζητώντας αξία και αναγνώριση οι άνθρωποι θα την επιθυμήσουν μέχρι θανάτου. ΑΥΤΌ είναι Αίνεια που δημιουργεί την εμφάνιση, της διαφοράς, σαν μίσος, σμιλευμένο μέσα απ τον φόβο του διαφορετικού, του άρρωστου , του κακού του βρόμικου κλπ
Όμως μια τέτοιου είδους αντίληψη είναι παραπλανητική.
Διότι αποκλήρωσε την ρίζα της κάθε αιτίας. Όπως ο άνθρωπος αποκλείει τα σπλάχνα του είτε θυσιαζώμενος διαρκώς για κάποιο σκοπό είτε συνιστώμενος ερμητικά στα πάθει του. Κάμει το ίδιο . Απομακρύνεται από την αθωότητα με την οποία το πνεύμα φροντίζει την πλάση.
Κοντόφθαλμα αυτό μοιάζει με αδιαφορία.
Η αποδοχή της σκλαβωμένης μας σάρκας στην πονηρία και στον δόλο, το κρυφτό και το κυνηγητό, πρώτα απ τον εαυτό μας, και έπειτα με τους άλλους φθείρει . Αντίθετα, το να προσπαθούμε να βλέπουμε τη συμβαίνει κάθε που αποφασίζουμε κάτι μας ενώνει με την δημιουργία που είναι είδη προαποφασισμένη απ την στιγμή της γέννησης των γονιών μας., Και η προσπάθεια να απαλλαγούμε απ αυτό το “κάρμα”είναι η αιτία της απομάκρυνσης των πλανητών απ τις εστίες εκπόρευσις κάθε ζωντανής ύπαρξης. Είναι απλό . Κανείς δεν δέχεται να τον διώχνουν αντίθετα νιώθει καλά όταν φεύγει από μόνος του. Το ζητούμενο εδώ είναι και πάλλει η κατανόηση. Γιατί μας διώχνει , μας απωθεί, κάτι και έτσι η συμμόρφωση κατά την τάξη του γίγνεσθαί όπου η αντίληψη μας, σύμφωνη με τον χρόνο και τον χώρο τοποθετεί το σώμα εκεί που είναι απαραίτητο και όχι όπου γουστάρει η προσηλυτισμένη μας, διάνυα. Ότι μας έλκει έπειτα μας απωθεί μη αποδεχόμενοι το τέλος ζούμε την επανάληψη..............................
Και δεν είναι από άγνοια μα από κάποια ελπίδα ότι όλα δικαιωθούν. Ο πόθος η λατρεία το πάθος η στιγμή της τέλειας ευδαιμονίας. Θα ολοκληρώσει τον κύκλο της εκούσια, στην δόξα της αφής της όσφρησης της ακοής, και της γεύσης.
ΑΜ ΔΕ.... το ΆΓΓΙΓΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ Η ΟΣΦΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΔΎΝΑΜΟΥ ΞΥΠΝΗΜΑΤΟΣ ΔΕΝ θα επαναληφθούν τα ίδια ποτέ σε ανθρώπους άνω των 50, ενώ επαναλαμβάνονται κάθε φορά ο φόβος του θανάτου, η βαρεμάρα και η αίσθηση του ανεκπλήρωτου!
...........................................................................................................................................................
Δεν θα επαναληφθούν σε εσένα και εμένα που ζούμε το στάδιο της ωριμότητας με την ζυγαριά να κλίνει προς την μεριά του θανάτου. Ούτε σε όσους τραβούν στα άκρα την θετικότητα, μη έχοντας χρόνο, εφόσον συνεχώς προσπαθούν,να δουν ότι κάθε λεπτό γίνονται η αιτία για το τη θα τους συμβεί κατόπιν. Και αντί να πληροφορήσουμε τα παιδιά μας γιαυτό, τα πολεμάμε σαν εχθρούς των τελευταίων μας απολαύσεων. είτε πνευματικές είτε υλικές. είναι αυτές Εχθρούς της σκληρής και φοβισμένης καρδιά μας! Αντί να αισθανθούμε τα φτερουγίσματα της νέας καρδιάς, με μίσος και φόβο, ζηλότυπα την αποκλείουμε όντας αρρωστημένοι απ τες επαναλαμβανόμενες και ερμητικά κλειστές μικρές μας συνήθειες, θετικές η αρνητικές.
Εμείς είμαστε σε θέση όντας εθισμένη, να μετανοούμε, και όχι οι νέα καρδιά. Που καλός προστατεύεται απ την αθωότητα της ψυχής. που το πνεύμα σπέρνει ακατάπαυστα στις νεοδημιουργημένες υπάρξεις..
Ποιος κάνει κουμάντο σε αυτό το σπίτι; Σε αυτό το κράτος ποιος νοιάζεται είναι το θέμα μας.
...''Βράχια οι τίτλοι γαντζωμένα στις τύχης σου το πέλαγο, μόνο τα πρόσωπα αλλάζουν''
Λιπών καθώς η κρίση εντείνεται οι γείτονες ξεσαλώνουν ίσως ΄ένας τοπικός πόλεμος κίνηση την ψόφια οικονομία και ανασάνουν οι κερδοσκόποι ο μεγάλος ληστής αφού δική τους είναι η κρίση και όχι της κυρα Γίωργενας που οι κότες της συνεχίζουν να γεννούν αυγά παρ όλη την κρίση!
Είναι παλιό το κόλπο , βρόμικο αλά πιάνει , και πιάνει καλά!
Και τώρα με την τεχνολογία θα είναι ποιο εύκολα τα πράγματα, και όταν ακούτε συγνώμη λάθος μην πιστεύεται στις αμερικανιές.
-Ναι κέντρο εκεί; Για ρίξτε μερικές βόμβες στο παλιό νοσοκομείο Αγλαΐας Κυριακού διότι θέλουμε να το ανακαινίσουμε με προσοχή όμως , στην 4η πτέρυγα γεννά μια θεία μου! ... και πάει λέγοντας.
Εύκολα πράγματα καθαρά θα δημιουργηθούν πάρκα μεγάλα στην Αθήνα άσχετα αν δεν θα υπάρχουν παιδιά και γονείς να τα χαρούν!
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΥΌΜΕΝΟΙ!
Κάθε Κυριακή με τον Θεό και τις υπόλοιπες μέρες με τον Διάβολο!
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΚΟΜΟΥΝΙΣΤΕΣ
Στον αγώνα ενωμένοι και στην μάσα χωρισμένοι!
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ
Θυσία για το κοινό και ο ναρκισσισμός πάει σύννεφο!
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΊ
Χαλίφηδες στην θέση των χαλίφιδων!
ΟΙ μεν και οι δε... Αμ παρ των έναν και χτύπα τον άλλον!
Είπαμε δεν υπάρχουν οι μεν και οι δε, υπάρχεις εσύ και οι επιθυμίες σου που αυτές οι επιθυμίες σε κάνουν να ξεχωρίζεις τους μεν από τους δε. Υπάρχει η πλύση εγκεφάλου που σου έχει γίνει για τους καλούς και τους κακούς. ! Οι συμμορίες των κυβερνώντων δεν ξεχωρίζουν από αυτές που δήθεν κινδυνεύει η ακεραιότητα σου, αυτή έγινε σκόνη απ την στιγμή που αποφάσισες να φτιάξεις την ζωή σου σύμφωνα με τις επιθυμίες σου.
-Αχ καλέ βοήθεια οι κερδοσκόποι!
-Μα που είναι οι κερδοσκόποι;
-Για κοίτα στα μπακάλικα , στα μάρκετ, στην λαχαναγορά, στα σουβλατζίδικα. Κοίτα στα ΤΑΧΙ, δίπλα σου ! (*) Μπροστά σου μέσα σου, ΜΈΣΑ ΣΟΥ Ναι! Που να τρέχεις τώρα στις coproreison, ! Κοπρορέϊσον καλά το έγραψα ; Αυτός που σου κλέβει το πενηνταράκι είναι εκεί πάνω ο ίδιος κλέφτης απατεώνας με την διαφορά ότι δεν μπορείς να τον δεις πίσω απ τις λεζάντες και τα σποτ που σε βυθίζουν σε λήθαργο!
Επί τέλους θα ησυχάσουμε; Μια οι γρύπες μια μια οι βοσνιες , οι παλεστίνες τα ιρακ, τα ηφεστια οι σεισμοί οι φωτιές, Μα πότε θα έρθει ειρήνη σε αυτήν την γη; Αν γίνει κάτι τέτοιο θα πεθάνουμε οι μισοί από πλήξη!Ε λιπών σ αυτό το καζάνι που βράζει φρόντισε να ίσε έτυμος να το αφήσεις ανά πάσα στιγμή, αλλιώς είναι κρίμα να φύγεις αγχωμένος γιατί η Αμερική έκλασε με περσικό τον κόλπο, η γιατί η Κίνα έκανε τον Πειραιά τσάϊνα τάουν!


Αν θέλετε νόμους, να θέτετε νόμους της ηλικία σας..Δυστυχώς συμβαίνει οι κοινωνίες να στηρίζονται σε νόμους αποξεραμένων ανθρώπων. Γιαυτό επαναστατούν οι νέοι και μετά επανασυνδέονται, αφομοιώνονται, απλά διότι δεν είναι πια νέοι, έχουν γνωρίσει τον φόβο, και αποζητούν την “ασφαλή”, κατά τα άλλα,“ωριμότητα”.
..............................................................................................................................----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
..............................................................................................................................
ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΣΚΙΑΣ
“Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι...”
Υπάρχουν Από τις ποιο άγριες φιλές μέχρι τα ποιο τέλεια αστικά κέντρα υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι. Άνθρωποι που ζουν σε σπηλιές, απόμερες καλύβες, μοναστήρια , κάτω από γέφυρες, ακατοίκητα σπίτια η σε απόμερες βίλες κι όπου βρίσκουν απάγκιο.
Αναρωτιέμαι αν έχουν όνειρα να φτιάξουν κάτι αν ενδιαφέρονται για τα νέα μας επιτεύγματα, τα ταξίδια στο διάστημα τις εξαφανίσεις ολόκληρων πόλεων σε μια μέρα, τα έξυπνα αυτοκίνητα τα τετράγωνα κοτόπουλα, τις κλωνοποιημένες Ντόλες,τα φουσκωτά ταχύπλοα... Αναρωτιέμαι, αν έχουν τις δικές μας ευαισθησίες και πως τα καταφέρνουν να ζουν αποσυρμένα από αυτό το θαύμα του 21ου αιώνα!
Είναι άραγε ο άκρατος εγωισμός τους , η κακία , η ζίλια, η η απελπισία κι φόβος, που τους εξωθεί στο περιθώριο, μήπως έχουν κάποιο μυστικό που ζηλότυπα το κρύβουν από εμάς τους “νορμάλ” ανθρώπους.;
Ποιος είναι ο λόγος; Σίγουρα είναι πολλοί οι λόγοι όσοι και οι άνθρωποι που ζουν στην σκιά που δημιουργεί το φως του κόσμου ετούτου!
Μα μπορεί να μην είναι έτσι, μπορεί, το κομμάτι αυτό να είναι απαραίτητο στις κοινωνίες , και να υπάρχει σαν αντίποδας της ομαδικής ζωής.
Κοντολογίς η ανθρωπότητα χρειάζεται ένα ποσοστό ατόμων που να μην ασχολούνται με τα κοινά και να μην τους ενδιαφέρει η αποτελεσματικότητα της ομαδικής προσπάθειας η ο σεβασμός για τα παιδιά και τους ηλικιωμένους, (*) ανθρώπους που γεννήθηκαν με βαθιά την επιθυμία μέσα τους, να αρπάζουν, όχι μόνο γιατί στερούνται μα και γιατί νιώθουν ικανότεροι εν δυνάμει, και εξυπνότεροι των συνανθρώπων τους.
Καθώς οι κοινωνίες αδιάκοπα, χτίζουν το μέλλον τους, διατηρώντας έστω επιφανειακά την αξιοκρατία, Φαίνεται αυτά τα άτομα να μένουν πίσω και ζώντας σε πρωτογενείς, όσο είναι δυνατόν συνθήκες, να γίνονται εκούσια ο αντίποδας του πουριτανισμού, τη κριμένης κακίας, και οι θεματοφύλακες τις αφετηρίας κάθε πολιτισμού,της αφετηρίας μας. Της πρωτόγονης αφετηρία μας.
Αποσυρμένοι από κάθε είδους κοινωνική δραστηριότητα,παραμένουν σε νόρμες πρωτόγονες, ούτως ώστε να ζουν κάθε ημέρα στην αβεβαιότητα για το τη θα κάνουν, και τη θα γίνει, με ανασφάλεια, και μαχητικότητα , σε ετοιμότητα δηλαδή για τα απαραίτητα, αυτά που κρατούν στην ζωή καθετί νοήμον.
Και είναι αυτό για μας η αποστροφή για την πραγματικότητα να βλέπουμε άσκημα, και αρνητικά να σκεπτόμαστε, να απορούμε για το παράλογο, και να γυρνάμε απότομα, αλλού το κεφάλι..
Όσοι απο αυτούς δηλαδή τους μοναχούς δεν εξασκούν κάποια τέχνη, μουσική κοσμηματοπώλες, ηθοποιοί, /home/naznik/Επιφάνεια εργασίας/ΟΥΚ ΑΝ ΛΆΒΕΙΣ ΠΑΡΆ ΤΟΥ ΜΗ ΈΧΟΝΤΟΣ η αλλιώς, ΜΟΝΏΝ ΛΑΒΕ!2.odt
βρίσκονται ποιο κοντά στην φυσική κατάσταση ενός ζώου,.
Τρέχουμε λιπών εμείς μπροστά', δοκιμάζοντας ότι καινούργιο ανακαλύπτουμε, μες την αγωνία και τον μόχθο που μας προσφέρει το “σίγουρο” αύριο, και συναντιόμαστε σε μια στροφή ένα τζάμι μας χωρίζει, και κανείς μας δεν λέει να το σπάσει παρά κοιτιόμαστε μες απτό καβούκι που έχει πλάσει ο καθένας μες στο μυαλό του.
-Εκεί έξω κάνει κρύο δεν υπάρχει σπίτι κι όλα είναι μουντά γκρίζα άχρωμα θλιβερά. Δεν υπάρχουν θαυμαστές, (φίλοι), μόνο φονιάδες και κλέφτες...
-Εκεί μέσα είναι μια φυλακή γεμάτη ψευτιά και υποκρισία, όμως υπάρχει φαγητό,, και πιοτό, και ρούχα και σπίτι.!
-Βλέπω προς το μέλλον, είμαι ποιο μπροστά απ αυτόν. Δεν έχω ανάγκη κανένα.
-Βλέπω φαγητό κάπου να κοιμηθώ, βλέπω την ανάγκη μου. Ξέρω τη με κάνει να τρέχω!
..........................................................................................................................................................
ΤΟ ΦΩΣ ΣΤΗ ΣΚΙΆ 2
Έτσι ακολούθησα τα χνάρια των βουβών και απόμακρων ανθρώπων, έγινα φίλος συντάχθηκα στις γραμμές τους ασπάστηκα τις πεποιθήσεις τους κοιμήθηκα και ξύπνησα μαζί τους . Και είδα την πουστιά και την ντομπροσύνη την απάτη και την καθαρή καρδιά αψεγάδιαστα χωρείς παραπλανητικές φιγούρες και κόλπα! Εκεί ο κλέφτης είναι κλέφτης και ο ψεύτης ψεύτης εκεί ο τίμιος κάνει για δέκα και βάλε τίμιους εισαγγελείς και ο φονιάς είναι έτυμος μπροστά σου με τα όπλα του άγριος πολεμιστής έτυμος να υπερασπίσει ότι θεωρεί οικείο και προσφιλές προς αυτόν.
Γνώρισα αληθινούς καλόγερους,καλλιτέχνες, επιστήμονες, σοφούς, ιερείς, δασκάλους, και ότι έχουμε για σπουδαίο εμείς οι άμεμπτοι , στην καθαρή του μορφή.
Και ήταν οι ποιο ταπεινοί οι ποιο αδύναμοι, κι αποδιωγμένοι απ τα κοινωνικός αποδεχτά πρότυπα που ξεχώρισαν και φώλιασαν στην καρδιά μου!
Πέρασαν χωρείς να αφήσουν κοινωνικά επιτεύγματα άγνωστοι στρατιώτες ενός στρατού απείρως μεγαλύτερου από κάθε γνωστή αυτοκρατορία. Και σε πείσμα της ιστορίας μας ορθώνουν το ανάστημα των , όντας αφορισμένη , κυνηγημένοι και αποκτηνωμένοι στίγμα ντροπής για κάθε κοινωνία που σέβεται των εαυτό της. Αλά 'είπαμε τέτοια κοινωνία ακόμα δεν έχει παρουσιαστή ενώπιον θεού και ανθρώπων!

ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΣΚΙΑΣ

..............................................................................................................................

<

ΟΥΚ ΑΝ ΛΆΒΕΙΣ ΠΑΡΆ ΤΟΥ ΜΗ ΈΧΟΝΤΟΣ η αλλιος, ΜΟΝΟΝ ΛΑΒΕ!

..............................................................................................................................---------------------

και μη χοιρότερα

Πρέπει να υπάρχει κάποια εξήγηση, ίσος τα θέματα να σας πέφτουν λήγω βαριά, συμφωνώ, αφορούν ανθρώπους λίγους, όμως από όλων τον κόσμο. ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΠΛΟΚ ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΣΎΝΟΡΑ ΠΑΡΌΤΙ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΡΓΕΊ.
Έχοντας υπ όψη τις ανάγκες τις ανθρωπότητας πια, και όχι αυτές κάποιου λαού έστω περιούσιου, πηγαίνουμε πίσω όσο ποιο πολύ γίνεται για να μη αμφισβητηθεί καμιά παράδοση καμιά κληρονομιά από κάθε κομμάτι της γης, μα καθαρισμένες από τις αυταπάτες και τις δεισιδαιμονίες τους οι παραδώσεις, να αποτελέσουν το στήριγμα τις περιόδου που διανύουμε. Παρότι οι πόλεμοι των φατριών συνεχίζονται (δεν νομίζω ότι θα σταματήσουν ποτέ) εντούτοις τείνουν να απογυμνωθούν από κάθε σοβαροφανές κριτήριο που τις στηρίζει (πχ η βεντέτες και οι αντεκδίκησις υποχωρούν και εξαφανίζονται μπρος στα τρομακτικά φαινόμενα που συρρικνώνουν την δύναμη και την αντοχή του πλανήτη μας)...
Που αλήθεια νομίζεται ότι στηρίζονται όλα αυτά?
.. Εδώ έρχεται η απάντηση σε όποιον ρωτήσει "Γιατί"?
Γιατί εδώ είναι παγκόσμιος ιστός κι όσο υποστηρίζεται απ το παγκόσμιο εμπόριο
άλλο τόσο αποτελεί και την ενότητα μέσα απ την επικοινωνία,των ανθρώπων που μυστικά και βαθιά υπηρετούν την χαρά και την ευημερία όλων των όντων.
Σε εσάς λιπών που έχετε κατανοηση το ως έχει αυτού του κόσμου και που ενδιαφέρεστε να μοιραστείτε αυτήν Ειρήνη σας δηλώνω ότι πρώτα απ όλα χρειάζεται να την έχετε, να την ζείτε, γινωμένοι εσείς αυτή η Ειρήνη!

ΌΣΟΙ ΛΙΠΏΝ ΑΓΑΠΟΎΝ ΤΗΝ ΠΑΡΆΔΟΣΗ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΗΡΊΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΛΗΡΟΝΟΜΊΑ
Ας αρχίσουν να επιστρέφουν τα δώρα της ύπαρξης αντί να τα παρακρατούν αφύσικα καταστρέφοντας και κάνοντας κόλαση την ζωή τους, και τη ζωή των υπόλοιπων όντων.
Επιστρέψτε ότι σας εδόθη για να μην το χάσετε με το ζόρι!
..Δεν μπορεί να είστε νέοι για πάντα γιαυτό ζήστε μέσα στο χρόνο σας ώστε και η επόμενη γενιά να ακολουθήσει το παράδειγμα σας!
..Και δεν είναι θέμα καλοσύνης μα επιτακτικής ανάγκης
Παραδεχθείτε τον χρόνο σας και απαλλαγείτε απ την αυταπάτη του θανάτου.
..Να χαίρεστε στους νέους και όχι να προσποιείσται τους νέους

Νικο ! φιλε και δασκαλε "τα λεμε"

Χάνονται η χανόμαστε?
Σε όλους έχει συμβεί και θα συνεχίζει να συμβαίνει
Γνωστούς, συγγενείς φίλους, που ποτέ πια δεν θα ξανανταμώσουμε,
όλοι με την σειρά μας παίρνουμε γεύση απ αυτήν
την ιστορία. Το αμετάκλητο γεγονός του θανάτου,μας βυθίζει άλλους σε μια θλίψη βουβή
και άλλους σε έναν αβάσταχτο πόνο. Έτσι κι εγώ έμμηνα μετέωρος όταν δέχθηκα σαν ένα άξαφνο χαστούκι την είδηση, ότι έφυγε, πέθανε, ένας πολύ κοντινός μου φίλος!
Ένας φίλος μου πέθανε και εγώ δεν μπόρεσα να κάνω τίποτε για να των βοηθήσω !
Ανήμπορος βρέθηκα μπροστά στην εικόνα του , στο γέλιο του , στην ευχάριστη συναναστροφή, στην συνομιλία του.
Και αδυνατώντας να δεχθώ ότι αυτός χάθηκε για πάντα, χάθηκα ποιο βαθιά στο καβούκι μου.
Όλα μου φάνηκαν μάταια οι τελετές και τα συναφή, και δεν πήγα καν να τον χαιρετήσω, για τελευταία φόρα!
\Αυτόν τον άνθρωπο θέλω να τον θυμούμαι ελεύθερο
Θέλω να τον θυμούμαι όρθιο
ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΏ ΈΣΤΩ ΚΙ ΑΠΌ ΜΑΚΡΙΆ ΜΑΖΊ ΤΟΥ

...............................................
-Τίς δ'έσι? Πω δ'έσι ?
-Γας υιός ήμι και ωρανώ αστερόεντος
(-Ποίος είσαι και από πού έρχεσαι?
-Είμαι τέκνο της γής και του έναστρου Ουρανού!)
ΟΙ ΟΡΦΙΚΟΙ

ΤΩΝ ΑΘΩΩΝ ΤΟ ΒΛΕΜΑ

Μπροστά στον αθώων το βλέμμα
Χρόνια τώρα γεμίζουν οι φυλακές.
Εδώ που ο νόμος γεννά την ανομία
διαρκώς
και σε πλατείες σε λόφους,
μέρει περίοπτης θέσης και
κοινής θέας,
Στήνονται τα σκηνικά των
ποιο φρικτόν θεαμάτων.
Να βλέπουν όλοι το κρίμα
προς αποφυγή του δικού τους.
...................

Ο ΠΡΏΤΟΣ ΤΟΝ ΛΊΘΟ
Ορίστε τώρα τους φταίχτες
τις δική σας κατάντιας
του επάνω και του κάτω χεριού,
και οδηγήστε το πλήθος
των αγανακτισμένων,
όσων δεν μπόρεσαν
εύκολα να τα αρπάξουν,
στις έδρες τις πολυπόθητες
για τις νέες επερχόμενες δυναστείες.
Δώστε καινούργια ονόματα
στις οδύνες και τα πάθει
στην εξουσία και την ζηλοφθονία,
αδειάστε τις φυλακές και ξαναγεμίσετε τις
περιμένοντας την δική σας σειρά
σκοτώνοντας ξανά
την αγάπη σας



ερ

Σε όσους λείπουν απ την ζωή τους.

σε όσους λείπουν απ το σώμα τους
γιατί δεν ,άντεξαν
γιατί δεν θέλησαν
γιατί κουράστηκαν

Σε όσους λείπουν γιατί τους αφαίρεσαν την ζωή
γιατί αναγνωρίσαμε τον εχθρό ανάμεσα τους
και τον αψήφησαν.
Σε όσους δεν είναι πια εδώ με τις αισθήσεις
μα ντυμένοι το άκαμπτο βαρύ παλτό της συνήθειας
χαρίζονται στα ίδια τα παλιά μονοπάτια.

Και γι αυτούς ακόμη πού καλά κριμένοι
πίσω από σημαίες και λάβαρα
τρέφονται από αγώνες και κατακτήσεις άλλων,
ορφανοί από προσωπικότητα κι από ήθος
ζουμπιγμένει απ το "βαρύ του φόβου χάλκεον χέρι"
ζουν την ζωή,
κάποιων άλλων

Για όλους εμάς που ταλαντευόμαστε
ανάμεσα στις συμπληγάδες του σωστού και του λάθους
της λύπης και της σιχασιάς
του ΄θάρρους και του τρόμου.

του ΄θάρρους και του τρόμου.

Και για τους υπόλοιπους που με μάτια θολά από δίψα
και πάθος σημαδεύουν
το επόμενο θύμα, γιατί έτσι κοστολόγησαν
την ύπαρξη τους΄.

Γράφω βαστούν τούτες τις θύελλες της γης
που την' λέγουν μάνα τους, όσοι ακόμα
περπατούν μιλούν και βλέπουν
τραβούντας πίσω η μπροστά
θύτες και θύματα
διαδέχοντας σαν εποχές την σπορά και την
συγκομιδή τους,
μπροστά στων αθώων το βλέμμα


το επόμενο θύμα

ΚΆΤΙ ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΌ ΔΈΝ ΕΊΝΑΙ ΤΈΛεΙΟ

Κάτι που είναι αληθινό δεν γίνετε να είναι
απόλυτα ωραίο!
Δεν είναι τέλειο ότι κινείται
Πάσα κίνηση είναι <για> την τελειότητα
............
Η τελειότητα μιας κατεύθυνσης απλά δεν έχει κίνηση!
(Θυμόμαστε μέσα σ αυτήν, "χαζεύουμε" ή κοιμόμαστε).
....................
Ησυχάστε τον νου και το πραγματικά επιθυμητό θα προκύψει
Το πραγματικά (επιθυμητό), αφορά την (θέληση) που αντιστοιχεί
με την (δύναμη) τις (συνθήκες),και το (αποτέλεσμα).
Όταν είμαστε μαζί δημιουργούμε τους όρους για τον χωρισμό.

Μαζί δημιουργούμε χωρισμό και το κατανοούμε όταν
προκύπτει. (Έμεινα μόνος - Ζωή στο περιθώριο)
Η κατανόηση προκύπτει απ την μετάνοια...
(θυμάσαι τη καλά που ήμασταν κάποτε;)
(Ήμουν πολλή εγωιστής!)
Αυτά είναι κίνηση της ψυχής, είναι ένα μέρος του σύνολου
των συναισθημάτων Της πραγματικής ψυχής.

Πραγματική ψυχή εννοώ την ενότητα ύλης και πνεύματος
που καταλήγει να είναι η κάθε ύπαρξη, έτσι κι άνθρωπος.

Και αυτά δεν είναι τέλεια αλλιώς θα ήταν νεκρά!
Αυτή είναι και η Ελευθερία μας, να κατανοούμε την ανάγκη μας

GERN AME ΓΥΡΟ ΑΠ ΤΗΝ ΟΥΡΑ ΜΑΣ

Τί να κάνουμε! Μπορούμε να σταματήσουμε τώρα?
Τόσες δοκιμές, τόσα έξοδα, τόσοι άνθρωπο, τόσα λόγια!
Και τί λέτε να γίνει? Ο ίδιος ο Houging (Χοουκινγκ),
πώς τον λένε, δεν είναι σίγουρος για το τί μέλλει γενέσθαι
Όμως για ένα πράγμα να είμαστε σίγουροι, ότι τίποτε δεν
πάει χαμένο!
πχ θα λυθεί το πρόβλημα του πάχους (τα μποζόνια ευθύνονται
για την μετατροπή της ενέργειας σε μάζα, ύλη),
οπότε μια νέα φόρμουλα αντιμποζονίων θα είναι αρκετή
για να διατηρούμε τη φόρμα μας κατά το πρότυπο των
περιοδικών της t.v. και του κινηματογράφου!

Επίσης θα κυκλοφορήσουν νέα επαναστατικά βιντεοπαιχνίδια
καθώς και νέοι τρόποι αποθήκευσης του παραγωγικού
πλούτου κάθε χώρας, αφήστε το θέμα των σούπερ μετακινήσεων
κλπ κλπ
Βέβαια αυτό που πάντα δεν μπορούμε να χειριστούμε
είναι τα λύματα, αυτά τα σούπερ σκουπίδια που
μαζεύονται μετά από κάθε πειραματικώς αξιοπρεπή
δοκιμαστική τελειότητα!

Αλλά να! Να ένα σπουδαίο επίτευγμα! Τί σκέφτηκα το άτομο!
Προσέξτε, για να βρούμε τί ρόλο ακριβώς παίζουν
οι μαύρες τρύπες στο σύμπαν, ανοίξαμε μια μεγάλη τρύπα στην
γη, μόλις λοιπόν τελειώσει με το καλό αυτό το πείραμα,
(αν ζούμε),να μαζέψουμε
όλα τα σκουπίδια και να τα πετάξουμε σ΄ αυτήν την τρύπα,
έτσι και την τρύπα θα κλείσουμε και σκουπίδια δεν
θα έχουμε (τουλάχιστον να τα βλέπουμε)!

Και ακόμη κάτι, όλα τα πράγματα έχουν μια μαύρη τρύπα
και όλα γνωρίζουν τί ακριβώς κάνει αυτή η τρύπα.
Μπας και νομίζουν κάποιοι ότι το σύμπαν δεν έχει
περιττώματα! Τί δηλαδή πρέπει να δούνε καζανάκι
και χαρτί υγείας για να το διαπιστώσουν???

Πράγματι εάν εγώ ήμουν ντομάτα και με έτρωγε
κάποιος άνθρωπος σίγουρα θα έμπαινα
σε ένα άλλο σύμπαν, το οποίο αφού θα με κατακερμάτιζε
κρατώντας από εμένα (την ντομάτα) ό,τι χρειαζόταν
θα με πέταγε σε ένα άλλο σύμπαν, φίλο φτερό
και άιντε μετά να βρω ποιός και τί ήμουν!




Μα τελείως χάλια (καταλαβαίνετε τί εννοώ)

Έχω να πω εν ολίγοις στους κ.κ. αν θέλουν να
ασχολούνται με τις μαύρες τρύπες, να ασχοληθούν
πρώτα με τις δικές τους και να αφήσουν ήσυχες των
υπόλοιπων συνανθρώπων τους!

Οι οποίοι είναι το ίδιο το σύμπαν! Έχουν
υποχρέωση να ενημερώνουν για κάθε εγχείρημα
που αφορά την ίδια την ύπαρξη του πλανήτη μας
Δεν ξέρω πώς, ας κάνουν ένα διεθνοψήφισμα

Ούτε οι Μάγιας δεν είχαν τέτοιο θράσος
και τέτοια ανευθυνότητα απέναντι στους
συνανθρώπους τους!


Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά τώρα!
Τρελαθήκαμε τελείως; Στέλνουμε τα δεδομένα μας
σε ένα χώρο τελείως αφιλόξενο για μας (σύμπαν)
γεμίζοντας κατσαρολικά το διάστημα, σκορπίζοντας
τα σπλάχνα του άστρου μας στη βιόσφαιρα,
και περιμένουμε να βρούμε την απαρχή της γέννησης του,
για κάποιους, ή τον ίδιο το Θεό για άλλους ...πού????
σε μία τρύπα?

Αφού έχετε κι εσείς τρύπα γιατί δεν την ψάχνετε;
Το ξέρω, είναι ντροπή! Όμως κάντε μια προσπάθεια
μόνοι σας, χωρίς φασαρίες, χωρίς έξοδα, δίχως
σκοτωμούς.
Με απλό τρόπο, και εάν δεν διαπιστώσετε ότι
ο άνθρωπος είναι μια μικρογραφία του σύμπαντος,
όπως σε κάθε ύπαρξη αυτό, το Σύμπαν, εμπεριέχεται,
κι ότι οι ενέργειες είναι αδιαχώριστες απ' την
φαινομενικότητα τους, που είναι αυτό που αποκαλείτε μάζα
τότε πάρτε ένα μπαλόνι γεμίστε το αέρα και από εκεί
που ο τελευταίος (ο αέρας) θα φύγει, θα βρεθεί
και η πολυπόθητη
για πολλούς, Μαύρη τρύπα!

Βέβαια εδώ που έχουμε φτάσει τί να κάνουμε;
Nα σταματήσουμε τα προγράμματα, τις σπουδές, τις θέσεις
για ένα κομμάτι ψωμί αγωνιούν τόσοι μελλοντικοί επιστήμονες,
θυμάστε εσείς που έχετε κάποια πείρα, με τί κόπο οι νέοι
τότε, έφευγαν απ' τα χωριά τους, ψάχνοντας για ένα λαμπρό
μέλλον στα πανεπιστήμια!
Θυμάστε τις ατέρμονες προσπάθειες τους να αναρριχηθούν
στην κοινωνική πυραμίδα μιας καταξιωμένης πλουσιοπάροχης
σεβαστής ύπαρξης!
Και που πλέον φαίνεται να τα έχουν καταφέρει!
Είναι γνωστό ότι έχουμε κατορθώσει να μειώσουμε σε μέγιστο
βαθμό τον αναλφαβητισμό, που πια δεν βρίσκουμε εργάτες


ή χτίστες, ούτε αγρότες, ούτε σκουπιδιάρηδες!

Βρίσκουμε όμως γιατρούς και μάλιστα δια αλληλογραφίας
(φακελάκια) να μιλήσουμε για δικηγόρους, για επιστήμονες
για δημόσιους υπαλλήλους...-Μάθε παιδάκι μου γράμματα να
πιάσεις μια θέση στο δημόσιο να φτιαχτούμε!
Τί να πούμε! Δεν έχουμε χωριάτες πια εκπολιτιστήκαμε
τα μάλα, και με απότομο τρόπο, οπότε μια τέτοιου είδους
εξέλιξη έφερε την τεχνολογία μέσα στην στάνη!

Τί να κάνουμε, αλλά έχω ξεφύγει παρασύρθηκα και ω! του
παραδείγματος με αυτόν τον τρόπο παρασυρόμαστε όλοι.

Γι΄αυτό δεν μπορούμε να σταματήσουμε, διότι όντας
παρασυρμένοι ψάχνουμε για φόρμουλες (φόρμουλα 1,
φόρμουλα 2) και πίστες να τα σπάμε, και όπου πάει!

Γίναμε οι περισσότεροι από Τέσλα και πάνω,
τί τώρα, το παιδί να μην έχει ίντερνετ,
να μην ξέρει 18 γλώσσες, να του πάρουμε και μιά
πυρηνική κεφαλή, να΄χει να παίζει.

Πρώτα του βάζαμε παπαρούνες στο γάλα, τώρα του
ανοίγουμε την t.v. και με ένα στέισον πλέιερ μας αφήνει
ήσυχους, όχι να τρέχουμε στις ξεπερασμένες
παιδικές χαρές και αλάνες, να το μαζεύουμε γεμάτο
γρατσουνιές και χώματα, ντροπή!

Αυτή η κατηφόρα είναι και το τίμημα κάθε εξέλιξης
που βέβαια με λαμπρά ονόματα παραδίνεται στην επόμενη
γενιά, σαν δόξα και τιμή της προηγούμενης...
-Ξέρεις πόσες αγελάδες τρελάναμε για να έχεις εσύ
το εβαπορέ σου στο μπάνιο;
Γνωρίζεις ότι όλα αυτά τα υλικά, που εσύ τα βρίσκεις
με λίγα ευρώ στον Γερμανό, τί τρεχάλα κρύβουν πίσω τους;

Tί πειράματα, τί δολοπλοκίες, τί εξονυχιστικές έρευνες,
εάν γνωρίζαμε τί άθελα μας εξυπηρετούμε, ίσως να
σταματούσαμε να τα παράγουμε και συνεπώς να τα πουλάμε!
ΚΑΊ ΜΗΝ ΜΟΥ ΠΕΊΤΕ ότι λόγο εξέλιξης βγαίνουν κάθε τόσο
καινούργια windows '
Ότι βρισκόμαστε τεχνολογικώς, σε μεταβατική περίοδο
και όπου να 'ναι θα αναπαυθούμε σ' ένα άρτια εξοπλισμένο
περιβάλλον μασώντας μικροτσίπ αντί για ηλιόσπορους!

Ποιά εταιρεία αποζητά έναν τέτοιο στόχο;;
Στόχο που να μην χρειάζεται πια να επεκτείνεται;
(αποκτηνώνεται)
Ποιός άνθρωπος θέλει να σταματήσει να είναι κυρίαρχος
του διπλανού του;
Να μην αποζητά το κύρος μα την υπηρεσία του συνανθρώπου του!

Έστω να θέλει να σταματήσει να νιώθει, ότι είναι πιο
σπουδαίος, πιο άξιος, πιο έξυπνος, πιο καθώς πρέπει.
Έτσι είναι τα πράγματα έχουμε καταντήσει να διαδηλώνουμε
για την ειρήνη λες και είναι κάτι έξω από μας,
που δουλεύουμε στην "Πυρκάλ" ( εργοστάσιο
παραγωγής όπλων) ή να παραπονιόμαστε για τα
καυσαέρια πάνω στο μηχανάκι με το τσιγάρο στο στόμα.
Διότι αγαπάμε τη φύση, λες και ο οργανισμός μας δεν
είναι φύση!

Ο ανταγωνισμός είναι βαθιά ριζωμένος μέσα μας,
και στους περισσότερους από εμάς η κουτοπονηριά και
η αλαζονεία δεν αφήνει περιθώρια αναθεώρησης ή
επεξεργασίας και χειρησμού κάθε (απρόβλεπτου) εμποδίου.

-Όχι εκεί! Να φάμε τα μούτρα μας και μπορεί έτσι να
μάθουμε! -Μα κυρία Αγλαΐα ο σεισμός δεν σημαίνει μόνο
λεφτά για τους σεισμόπληκτους ούτε οι φωτιές σημαίνουν
μονάχα λεφτά
γιά τους πυρόπληκτους! Πώς γίνεται και τα ισοπεδώνουμε
όλα με λέξεις όπως κονδύλια, χρηματαποστολές,
επιχορηγήσεις ισοδύναμα πληρωμών και πτώσεις του
ποσοστού του κέρδους! Μα έτσι είμαστε οι άνθρωποι
Ε! Ωραία και γιατί το κρατάμε μυστικό και δε μας το
λέμε;...Λέμε τώρα ότι λέμε τώρα ...
Είναι πολλά τα λεφτά Άρη!!!

thomas r. flynn

Η ηθική της ευθύνης
σ.147 Κ. (ο υπαρξισμός στον 21ο αιώνα)
Oxford University Press
εκδ. Ελληνικά Γραμμα τα.
"...Το "αυθεντικό" άτομο αποφασίζει
αναγνωρίζοντας αμέσως την απατηλότητα
της απόφασης του."
Και εγώ ρωτάω, - Επι-νοεί η Μετα-νοεί???


...Αυτά για τις εξέχουσες δοκιμές των
πολύ σοβαρών, κατά τα άλλα, επιστημόνων
της ανθρωπότητας

και έγιναν έτσι τα Γράμματα και κάνεις απ' αυτά δεν μπορεί πια να γλιτώσει

ήταν λένε για την τάξη της νοήσεως ή ήταν για αυτή των εμπορευμάτων?
Σημειώσαμε τον χρόνο βήμα βήμα, μετρήσαμε το δίκαιο και το άδικο,
και έγινε η ψυχή του ανθρώπου γραμμές και σύμβολα ακούνητα όλα στο μυαλό
ιστορία, πείραμα, και ξεμάκρυνε έτσι πολύ πια το χέρι του το μηχανικό
απ' τον ίδιο τον κατασκευαστή του και γύρεψε να πιάσει και να ξαναπλάσει
το σύμπαν!

Γράμμα στον γέροντα μου!

Συγνώμη για την ανειλικρίνεια μου.
Ήθελα να σας πω τόσα, όμως ποτέ στην ζωή μου
δεν κατάφερα να πω
αυτό πού θέλω σε κάποιον,
Παρ' εκτός αν ήταν κάτι,της σάρκας μου,επιθυμητό,
μια ανάγκη της στιγμής, κι όχι εν δύναμη, κάποιο πρόγραμμα
για την εκπλήρωση αυτής της ανάγκης στο μέλλον.

Η πνευματικότητα εκπορευόταν αυθόρμητα
απ' την εκάστοτε ανάγκη του σώματος μου
και ίσως γι' αυτό να μην με καταλαβαίνει κανείς ακόμη και τώρα.

Ακόμα και τώρα που θέλω εσείς να με αντιληφθείτε!

Τελικά αποδεικνύεται ότι τα λόγια, τα γραφτά χρειάζονται!
Είμαι εθισμένος σε αυτά απ τις αρχές του χρόνου

Αγαπώ την υγεία, δεν μπορώ τις ασθένειες,
πόσο μάλλον αυτές που γίνονται επίτηδες.

Ναι δεν το χωρά ο νους μου, ύπουλα
και με μαθηματική ακρίβεια,
να δηλητηριάζουν, ζώα κι ανθρώπους!

Η ζωή είναι για μένα αρχή
που καμιά ασθένεια δεν έχει θέση κοντά της
εκτός αν διαταραχθεί η ισορροπία της.

Τόσα πράγματα μαθαίνουμε στα σχολεία
δυστυχώς όμως η καθημερινότητα απέχει
το ίδιο συμβαίνει και με τις πραγματικές μας ανάγκες.

Η μάθηση περιορίζεται
σ ένα καθεστώς νόμων του "μη" και του "όχι αυτό",
απαγορεύσεων και τιμωρίας,
από παιδονόμους ανυπάκουους στον ίδιο τον εαυτό τους!

Αλήθεια τι να μαθαίναμε από γονείς και δασκάλους,
σημαδεμένους απ' έναν πόλεμο που όσοι εναντιώθηκαν
σε αυτόν, τον πόλεμο κείτονταν νεκροί, η έφυγαν
απ' τα του κόσμου τ' άδικα για τα βουνά και για τα μοναστήρια!

Μια ιστορία από ένδοξους νεκρούς
ενός έθνους, από καιρό σε εμπόρους χαρισμένο!
Σκέψεις, βιβλία, τρόποι, όλα στον βωμό κάποιου δόγματος Τρούμαν!
Ο εκπολιτισμός επάνω στα συντρίμμια του πολιτισμού!
Προδοσίες, μεταφορές πληθυσμών και βίαιων προσηλυτισμών,
οργάνωσαν τον τόπο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Τι έμαθαν οι γονείς για να το μάθουν στα παιδιά τους!

Ελευθερία σε προδιαγεγραμμένες αυστηρά θέσεις κάποιων
που έζησαν καλά κρυμμένοι, πίσω απ' όσους προέταξαν
απέναντι στις σφαίρες και τα δηλητήρια
την γεμάτη απ' το θυμό του θάρρους καιόμενη καρδιά τους!

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! Μα πότε αυτή βιώθηκε στην ιστορία αυτού
του βασανισμένου κόσμου!
Πάντα κάποιοι ετρόμαζαν ακούγοντας ετούτη την λέξη,
και πάντα την αντιμετώπιζαν υπογείως, και ούτε φίλη
λογάριασαν, ούτε γενιά, ούτε εθνος,
ούτε παιδιά!

Η ελευθερία νοείτε σαν κάτι επικίνδυνο, απ' τους έχοντας και κατέχοντας.
Απ' τους γέρους που φοβούνται πολύ τους νέους,
γιατί ήταν κάποτε κι αυτοί νέοι και
γνώριζαν την δύναμη της επιβολής,
την δύναμη που τσάκιζε την αδυναμία

Ο φόβος των κρατούντων της ελευθερίας, αυτών που έρχονταν
να διεκδικήσουν της ίδιας τους της ζωής τα προνόμια.

Η πίεση υλική και πνευματικη, σε όσους ντρέπονταν
να γίνουν μισθωτοί και δούλοι,
σε όσους κατεχόμενοι από πνεύμα λεύτερο, απαιτούσαν
τα ίδια, αν όχι και περισσότερα, δημιούργησε,
σε εναν αμφιλεγόμενο κοινωνικό ιστό, πολιτικό αδιέξοδο,
γεννώντας έτσι συνεχώς, εκούσια την αδικία!
συνεχίζεται......

το καράβι

αυτό το παράδειγμα, ότι ζούμε σε ένα όχημα, κάτι που κοντολογίς
μας μεταφέρει, είναι πολύ παλιό. Όμως επειδή δεν έχω αντιληφθεί
καλά τη σημασία του, συνεχίζω να το χρησιμοποιώ.
Έτσι κατανοώ τον πλανήτη μας σαν
ένα καράβι
με συγκεκριμένη πορεία, με καπεταναίους, ναύτες, μηχανικούς
και ταξιδιώτες να διαδέχονται ο ένας τον άλλον διατηρώντας έτσι
την ατέρμονη πορεία του, μέσα στον χρόνο.
καράβι που ζει για να ταξιδεύει σε προδιαγεγραμμένες συνιστώσες
μιας σταθερής πορείας, που μόνο κάτω από αντίξοες συνθήκες
την αλλάζει, κ' αυτό το κάνει για να συνεχίζει να ζει !

...σε ποιους άραγε ανήκει αυτό το καράβι καταμεσής στον ωκεανό?
- αν ο μηχανικός δεν κάνει σωστά το έργο του,
ή ο λοστρόμος, ή ο λιπαντής των μηχανών (λαδάς),
ή ο καπετάνιος δεν είναι αρκετά οξυδερκής,
τι σημασία έχει ποιανού είναι,
άνετα μπορώ να το θεωρήσω δικό μου!
αυτό που έχει σημασία για μένα είναι να γνωρίζω
ότι ζω και εγώ μαζί του και ότι όταν αυτό βυθιστεί
θα κινδυνεύω το ίδιο με τους άλλους, είτε είναι
καπεταναίοι, είτε ναύτες, να βρεθώ στον πάτο της θάλασσας!