ΌΝΟΜΑ ΜΟΡΦΉ & ΠΕΡΙΕΧΌΜΕΝΟ

......................................ΌΝΟΜΑ ΜΟΡΦΉ & ΠΕΡΙΕΧΌΜΕΝΟ..................................

                                                          ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ

..106 Ας θυμηθούμε τη θαυμάσια εκγύμναση του ανθρώπινου σώματος στις ελληνικές γυμναστικές ασκήσεις και στους μεγάλους αγώνες, που σήμερα μόνο γελοιογραφούνται από ανθρώπους που δεν αντιλαμβάνονται τίποτα από αυτό που ήταν πραγματικά η Ελλάδα. Κάθε εποχή έχει το δικό της ιδεώδες και πρέπει να το θυμόμαστε αυτό αν θέλουμε να καταλάβουμε πώς αυτή η εξέλιξη του εξωτερικού φυσικού σώματος, έτσι όπως στέκεται εκεί με τη δική του μορφή στο φυσικό επίπεδο, ήταν ένα χαρακτηριστικό προνόμιο του ελληνικού πνεύματος.

Το ίδιο επίσης ήταν και η δημιουργία ανθρώπινων ιδανικών στην τέχνη της πλαστικής, η εξιδανίκευση της ανθρώπινης μορφής στη γλυπτική. Και αν κοιτάξουμε κατόπιν το χαρακτήρα της ελληνικής συνειδητότητας, έτσι όπως κυριαρχούσε σε έναν Περικλή, για παράδειγμα, όταν ένας άνθρωπος είχε την αίσθηση του πανανθρώπινου και όμως μπορούσε να στέκεται στέρεα επάνω στα πόδια του και να αισθάνεται αφέντης και βασιλιάς μέσα στο χώρο της πόλης του – όταν αφήσουμε όλα αυτά να επενεργήσουν επάνω μας, τότε πρέπει να πούμε ότι ο Έλληνας είχε αληθινή αγάπη για την ανθρώπινη μορφή έτσι όπως στεκόταν εκεί μπροστά του στο φυσικό επίπεδο και ότι η αισθητική επίσης συνέτεινε στην εξέλιξη αυτής της μορφής. Εκεί όπου η ανθρώπινη μορφή λατρεύτηκε και κατανοήθηκε τόσο πού, θα 107 μπορούσε κανείς να κάνει τη σκέψη: “όταν αυτό που δίνει στον άνθρωπο αυτή την όμορφη μορφή(*)στο φυσικό επίπεδο εγκαταλείψει την ανθρώπινη φύση, δεν μπορεί κανείς να εκτιμήσει τόσο αυτό που υπολείπεται όσο αυτό που κατέστρεψε ο θάνατος”.

“...από την άποψη του συναισθήματος , (...)στην Ελλάδα έχουμε εκείνο τον κλάδο της ανθρώπινης φυλής ο οποίος αγαπούσε και εκτιμούσε σε μεγάλο βαθμό το ανθρώπινο σώμα και αισθανόταν τη μεγαλύτερη θλίψη όταν ο θάνατος έφθειρε ο σώμα. (**)

ΒΟΥΔΙΣΜΟΣ

..Τάρα ας εξετάσουμε μιαν άλλη συνειδητότητα που αναπτύχθηκε περίπου την ίδια εποχή, τη βουδική συνειδητότητα, η οποία μεταφέρθηκε από τον βούδα στους οπαδούς του. Εδώ συναντούμε σχεδόν την αντίθετη στάση από την ελληνική. Χρειάζεται μόνο να θυμόμαστε ένα πράγμα: η ουσία των τεσσάρων μεγάλων αληθειών του βούδα είναι ότι η ανθρώπινη ατομικότητα σύρεται από τη λαχτάρα, από την επιθυμία, στην ύπαρξη όπου περιβάλλεται από μια εξωτερική μορφή. Σε τι είδος ύπαρξη σύρετε; Σε μια ύπαρξη που η βουδική διδασκαλία περιγράφει έτσι: “Η γέννηση είναι θλίψη, η αρρώστια είναι θλίψη, τα γηρατειά είναι θλίψη, ο θάνατος είναι θλίψη!”. Η βαθύτερη σκέψη αυτής της ουσίας του βουδισμού είναι ότι η ατομικότητα μας, η οποία κατά τη γέννηση κατέρχεται από θεϊκο-πνευματικά ύψη και επιστρέφει σε θεϊκο-πνευματικά ύψη κατά το θάνατο, με το να περιβάλλεται από 108 ένα εξωτερικό σωματικό περικάλυμμα, έρχεται αντιμέτωπη με τον πόνο της ύπαρξης, με τη λύπη της ζωής. Μόνο ένας τρόπος λύτρωσης για τους ανθρώπους εκφράζεται στις τέσσερις μεγάλες ιερές αλήθειες του βούδα:(***)

...“παρατηρούμε ότι εδώ, το ενεργό συναίσθημα είναι το αντίστροφο του συναισθήματος που κυριαρχούσε στους Έλληνες. Όσο έντονα λάτρευε και εκτιμούσε το εξωτερικό σωματικό περικάλυμμα ο Έλληνας και λυπόταν όταν αυτό παραπετιόταν, τόσο λίγο το εκτιμούσε ο οπαδός του βουδισμού, γιατί το θεωρούσε σαν κάτι που έπρεπε να παραπεταχθεί όσο γινόταν πιο γρήγορα. Και συνδεδεμένος με τη στάση αυτή ήταν ο αγώνας να ξεπεραστεί η λαχτάρα για την ύπαρξη, μια ύπαρξη που τυλιγόταν σε ένα σωματικό περικάλυμμα”.

Όνομα και μορφή

...ας “...εμβαθύνουμε οι ίδιοι στην πατροπαράδοτη συνομιλία ανάμεσα στο βασιλιά Μιλίντα και σε έναν σοφό Βουδιστή. “ Ήρθες με την αμαξά σου: σκέψου λοιπόν, ω μεγάλε Βασιλιά” είπε ο σοφός Ναγκαζένα “ότι όλα όσα έχεις στην άμαξα δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι τροχοί, οι ρυμοί το αμάξωμα και το κάθισμα, και πέρα από αυτά δεν υπάρχει τίποτα εκτός από μια λέξη που καλύπτει τους τροχούς, ρυμούς, αμάξωμα, κάθισμα και τα λοιπά.109Έτσι δεν μπορείς να μιλάς για μια ξεχωριστή ατομικότητα της άμαξας, αλλά πρέπει να καταλάβεις ξεκάθαρα ότι “άμαξα” είναι μια κενή λέξη αν εσύ σκέφτεσαι κάτι άλλο από τα μέρη της, τα μέλη της.” Και ο Ναγκαζένα διάλεξε άλλη μια παρομοίωση για το βασιλιά Μιλίντα. “Σκέψου το αμύγδαλο που μεγαλώνει στην αμυγδαλιά και συλλογίσου ότι από ένα άλλο αμύγδαλο είχαν πάρει ένα σπόρο που φύτεψαν στην γη και αυτός αποσυντέθηκε. Από το σπόρο αυτό αναπτύχθηκε η αμυγδαλιά και το αμύγδαλο επάνω της. Μπορείς εσύ να πεις ότι το αμύγδαλο στο δέντρο έχει τίποτε άλλο κοινό με το αμύγδαλο από το οποίο πήραν το σπόρο και τον έσπειραν στη γη,όπου αποσυντέθηκε, εκτός από το όνομα και την εξωτερική μορφή;” (****)

.... “Από την προηγούμενη ενσάρκωση τίποτε από όσα ο άνθρωπος αποκαλεί το “Εγώ” του δε μεταφέρεται στη νέα ενσάρκωση.(*****)

                                                                 Περιεχόμενο???

..112 “...Όποιος γνωρίζει πραγματικά τον βουδισμό πρέπει να πλάσει με αυτόν τον τρόπο την εικόνα στο μυαλό του και πρέπει να αντιληφθεί καθαρά ότι αυτό που εμείς (στην ανθρωποσοφία) αποκαλούμε Εγώ δεν έχει καμιά θέση στο βουδισμό. Τώρα ας προχωρήσουμε σε όσα γνωρίζουμε μέσα από την ανθρωποσοφική μελέτη. Πως κατάφερε ο άνθρωπος να αναπτύξει το Εγώ του; Μέσα από τη Γήινη εξέλιξη. Μόνο με την πορεία της Γήινης εξέλιξης έφτασε το στάδιο της ανάπτυξης του Εγώ του. Αυτό προστέθηκε στο φυσικό του σώμα, αιθερικό, και αστρικό επάνω στη Γη....113 “...με τις εξελικτικές φάσεις του ανθρώπου κατά τις περιόδους Κρόνος, Ήλιος, Σελήνη, (******)γνωρίζουμε ότι κατά την περίοδο της Σελήνης το ανθρώπινο φυσικό σώμα δεν είχε αποκτήσει ακόμα πού συγκεκριμένη μορφή. Την πρωτοαπέκτησε απάνω στη Γη. Ως εκτούτου μιλάμε για τη Γήινη υπόσταση σαν την εποχή κατά την οποία πρωτοπήραν μέρος τα Πνεύματα της μορφής και μεταμόρφωσαν το φυσικό σώμα του ανθρώπου έτσι ώστε να αποκτήσει τη σημερινή του μορφή. Η μορφοποίηση αυτή του ανθρώπινου φυσικού σώματος ήταν αναγκαία για να μπορέσει το Εγώ να βρει τη θέση του στον άνθρωπο. Το φυσικό Γήινο σώμα, τοποθετημένο στη φυσική γη, πρόσφερε τα θεμέλια για την εμφάνιση του Εγώ όπως το ξέρουμε. Αν έχουμε υπόψη μας αυτό, ότι ακολουθεί δε θα μοιάζει πλέον ακατανόητο.(*α) Όσον αφορά την εκτίμηση που έτρεφαν οι Έλληνες για το Εγώ, είδαμε ότι γι' αυτούς αυτό εκφραζόταν εξωτερικά με την ανθρώπινη μορφή. Ας θυμηθούμε τώρα ότι ο βουδισμός σύμφωνα με τις γνώσεις ου, αποπειράται να ξεπεράσει και να απορρίψει όσο γίνεται πιο σύντομα την εξωτερική μορφή του ανθρώπινου φυσικού σώματος. Μπορούμε λοιπόν να απορούμε που στο βουδισμό δε βρίσκουμε να προσδίδεται καμιά αξία σε οτιδήποτε έχει σχέση με αυτή τη σωματική μορφή; Αποτελεί πρωτεύον χαρακτηριστικό του Βουδισμού ότι προσδίδει τόσο μικρή αξία στην εξωτερική μορφή του φυσικού σώματος όσο και στην εξωτερική μορφή που έχει ανάγκη το Εγώ για να ενσαρκωθεί: πραγματικά όλα αυτά παραγκωνίζονταν εντελώς. Ο βουδισμός έχασε τη μορφή του Εγώ μέσα από τον τρόπο με τον οποίο υποτίμησε το φυσικό σώμα. (β*)                                            

                                                             ΙΟΥΔΑΊΣΜΟΣ  

 114 Ανάμεσα σε αυτές τις δύο αντίθετες κοσμοθεωρίες στέκεται ο αρχαίος Ιουδαϊσμός. Ο αρχαίος Ιουδαϊσμός δεν αντιμετωπίζει το Εγώ με τον ίδιο περιφρονητικό τρόπο όπως ο Βουδισμός.” “...ο αρχαίος Εβραίος (...)αισθανόταν τον εαυτό του συνδεδεμένο στην εσωτερική του υπόσταση με το Θείο, πολύ συνδεδεμένο. Γνώριζε ότι μέσα από τις πιο λεπτές κλωστές της ψυχικής ζωής του, θα μπορούσαμε να πούμε, ήταν εξαρτώμενος από την ύπαρξη αυτού του Θείου”. “...Όταν εξετάζουμε εκείνους τους παλαιούς καιρούς σαν σύνολο, βρίσκουμε ότι η κριτική της ανθρώπινης προσωπικότητας, και επομένως η υπερεκτίμηση της εξωτερικής ανθρώπινης μορφής που ήταν χαρακτηριστική στον Έλληνα. Δεν υπάρχει στον αρχαίο Ιουδαϊσμό. Για τον Έλληνα,θα ήταν καθαρή ανοησία να πει: “Ου ποιήσεις είδωλο του θεού σου ως σεαυτόν”.(...) Γιατί πίστευε ότι το ανώτερο των πραγμάτων ήταν η εξωτερική μορφή και ότι το ανώτερο των πραγμάτων ήταν η εξωτερική μορφή, και ότι ο ανώτατος φόρος τιμής που μπορούσε ο άνθρωπος να αποτίσει στους θεούς ήταν ν τους ενδύσει με αυτή την ανθρώπινη μορφή στην οποία ο ίδιος προσέδιδε τόσο μεγάλη αξία. (*γ) 115 Τον αρχαίο Εβραίο “Τον απασχολούσε το γεγονός ότι αυτή η μορφή ήταν που έδινε έκφραση στις εντολές, στους νόμους της Θείας Οντότητας, και αντιλαμβανόταν καθαρά ότι ένας “ενάρετος άνθρωπος” είχε δωρίσει μέσα από τις γενεές που ακολούθησαν αυτά που ο ίδιος, σαν ενάρετος άνθρωπος, είχε συγκεντρώσει”. (...) “Και για μια πιο σωστή κατανόηση του αρχαίου Ιουδαϊσμού πρέπει να κάνουμε σαφές οι αυτό που ο Εβραίος εκτιμούσε σαν Εγώ του ήταν, υπό μια έννοια, και Θεϊκό Εγώ. Ο Θεός συνέχιζε να ζει στην ανθρωπότητα, ζούσε μέσα στον άνθρωπο”. (...) “ Το Θεϊκό Εγώ τον στήριζε .Αυτό ενεργούσε μέσα του (...) Ο Εβραίος έλεγε: “Είμαι ενωμένος με τον Θεό. Αυτή είναι η μοίρα μου. Δεν γνωρίζω τίποτε άλλο παρά την ταύτιση του Εγώ μου με το θεϊκό Εγώ”

                                                                         ΙΏΒ

(*)(όψη,Είδωλο (Εικόνα) Imago ν.ν.)

(***)Η εξέλιξη του Αρ.3, τετράπτυχη οντότητα, τέταρτος άνθρωπος, τέσσερις αλήθειες, τέσσερα ευαγγέλια, τετρακτής.

(****)... “η άμαξα” είναι μόνο όνομα και μορφή. Με τη λέξη “άμαξα” δεν κατονόμασες τίποτα αληθινό στην άμαξα (Με τη λέξη άνθρωπος δεν κατονόμασες τίποτα αληθινό στον άνθρωπο. ν.ν.) “Αν θέλεις να μιλήσεις γι' αυτό που είναι αληθινό, πρέπει να ονομάσεις τα μέρη”(Τόσα λέει τόσα ξέρει! ...Δεν πρόκειται για τα ονόματα,ΜΌΝΟ, μα και για τα ΙΔΙΑΊΤΕΡΑ σημεία , και για την κενότητα που κάθε εμφανιζόμενο πράγμα η ον διακατέχεται κινούμενο προς το άπειρο. Δίνοντας ένα όνομα δεν έχεις ποτέ την ουσία του μπροστά σου διότι εκτός του ότι μερίζεται, (ιδιαίτερα σημεία), και κινείται, δεν είναι και ποτέ το ίδιο. Στο διηνεκές. Ίσως θα έπρεπε να ασχοληθεί και με τον Έρμη (Ερμηνεύει) και γενικότερα με την ελληνική φιλοσοφία και όχι μόνο με τα έργα τέχνης που, ναι, μεν είναι κάτι σημαντικό, μα δεν φανερώνουν ολόκληρη την ελληνική σκέψη. “όλα όσα έχεις στην άμαξα δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι τροχοί, οι ρυμοί το αμάξωμα και το κάθισμα, και πέρα από αυτά δεν υπάρχει τίποτα εκτός από μια λέξη” ..”έτσι δεν μπορείς να μιλάς για μια ξεχωριστή ατομικότητα της άμαξας, αλλά πρέπει να καταλάβεις ξεκάθαρα ότι “άμαξα” είναι μια κενή λέξη” ΑΡΑ ΔΕΝ ΕΊΣΑΙ ΚΑΝ ΕΔΏ ΠΟΥ ΝΟΜΊΖΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΈΧΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΆ ΣΟΥ ΑΥΤΌΝ ΠΟΥ ΝΟΜΊΖΕΙΣ ζεις σε μια φαντασία μια πλάνη, κι αυτό λέγεται ΜΆΓΙΑ “αν ξυπνήσεις μονομιάς θα' ρθει ανάποδα ο ντουνιάς” και πάει λέγοντας...Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα ότι δίνεται ένα μάθημα της κενότητας ν.ν.)!

(*****) (και ο άνθρωπος αυτό μεταφέρει από ενσάρκωση σε ενσάρκωση , το όνομα και την εξωτερική του μορφή. Ούτε μπορούμε να διατεινόμαστε ότι καθώς βλέπουμε τον άνθρωπο από την εξωτερική του μορφή μόνο βλέπουμε την ατομικότητα του οι οποία σαφώς επεκτείνεται στο άπειρο ν.ν.)

(*α) Το Εγώ είναι είναι αίσθηση αντίληψη είναι διάθεση. Επίσης είναι σκέψη, γνώση και απόφαση. Σαφώς είναι μεταγενέστερο αυτόν των ιδιαίτερων του σημείων. Το Εγώ έρχεται σε αυτά προσκολλάτε σε αυτά και τα χρησιμοποιεί για την ύπαρξή του . Αυτό είναι κάτι που επεμβαίνει στην ήδη προϋπάρχουσα ύπαρξη (φυσικό σώμα), και την οδηγεί μέχρι να γέννηση τον εαυτό του . Το φυσικό σώμα είναι ο ξενιστής του Εγώ . Σε αυτό εκκολάπτεται το νεοδημιουργημένο σύμπαν. ν.ν.

(β*) Όχι βέβαια,, ο Βουδισμός αυτό που έχει σαν πρώτο μέλημα είναι να να πετάξει την σκληρή πέτσα της ψευδαίσθησης του Εγώ. Και τότε παρουσιάζεται το αληθινό Εγώ με τα χίλια και, πρόσωπα και άλλες τόσες δυνατότητες. Και εάν αυτό επιτευχθεί, να πάει παραπέρα η κατανόηση του αληθινού Εγώ και να γίνει υπέρτατη. Γιατί ότι υπάρχει και ότι δεν βλέπουμε ότι υπάρχει (δεν υπάρχει) υπόκεινται στους νόμους των αιώνιων αλλαγών Έτσι και αυτό είναι κατά κάποιον τρόπο υποχρεωμένο στην αναζήτηση της μορφής και αυτή η καταναγκαστική αιωνιότητα επαναλαμβάνει τον πόνο τον αλληλοσπαραγμό και την απώλεια στα όντα. Ο Βουδισμός όχι μόνο δεν έχασε τη μορφή του ΕΓΏ , μα του δίνει την δυνατότητα να αποφασίσει αν θέλει την επαναγέννηση του σε αυτήν την μορφή, ή σε κάποια άλλη μορφή, άγνωστη σε μας μέχρι τώρα. ν.ν.

(*γ) Το είδωλο στην αρχαία αποκριφιστική σοφία , δεν είχε την έννοια που κακός αργότερα του προσδίδουν ταυτίζοντας τα, με τα αγάλματα, τους ναούς, και τα ιερά αναθήματα. . Με το είδωλο οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, εννοούσαν αυτό που βρίσκεται πίσω από την μορφή και την αποδίδει στην εξωτερική μορφή, και που παρουσιαζόταν μέσα απ το φυσικό σώμα όπως το βλέπουμε. Το είδωλο μονάχα τα παιδιά μπορούσαν να το δουν . Είναι η εικόνα τις εικόνας . Η λατρεία στα είδωλα (αγάλματα κ.λ.π., ήταν η λαϊκή εκδοχή αυτής, σοφίας όπως σήμερα με τις εικόνες τους ναούς και τα αναθήματα. Είναι αυθαίρετο το συμπέρασμα ότι ο χριστιανισμός προσκύνα και λατρεύει τα είδωλα , Το τη λατρεύει φαίνεται μέσα απ τον μυστηριακό τρόπο προσέγγισις όπου λαμβάνει χώρα μες τους Ι. ναούς. Γιαυτό ο ΑΠ. ΠΑΥΛΟΣ παρότι πολέμησε να τα εξαφανίσει ως βεβήλωση της αληθινής λατρείας του θεού, ορμώμενος απ την μεριά της ιουδαϊκής σκέψης και κουλτούρας, δεν κατάφερε να αλλάξει αυτόν τον πανάρχαιο πνευματικό τρόπο προσέγγισής των Ελλήνων. Στον κόσμο πάντοτε θα επικρατεί αυτό που οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να κάνουν, και αυτή η ανάγκη βρίσκεται μες την ζωή και είναι συνυφασμένη με τον τόπο. ν.ν.