....ΕΓΏ-ΚΡΑΧ.....

............................................ΕΓΏ-ΚΡΑΧ................................................................................................

Εφόσον “καταλήξαμε” στην τετράπτυχη ύπαρξη του ανθρώπου, η ερώτηση που κάνω τώρα και για πρώτη φορά εδώ, είναι ότι εάν και εφόσον υπάρχει τετράπτυχη υπάρξει, γιατί να μην υπάρχει και τετράπτυχη δράση. Ήρθε η ώρα να σκεφτούμε κάτι καινούργιο για την ύπαρξη και την δράση του ανθρώπου , κάτι που μόνο η εικονογραφημένη σκέψη των Κινέζων έχει κάπως θίξει. Και το έχει κάνει αυτό πολύ γενικά μα που χωρείς την σκέψη τους δεν θα το είχαμε αντιληφθεί. Κι αυτό είναι ο διαφορετικός τρόπος κατανόησης της πραγματικότητας, αρχικά, απ τον δικό μας τον γραμμικό, τρόπο. Δεν έχει νόημα να καταπιαστούμε με αναλύσεις και παραδείγματα εφόσον αυτά υπάρχουν και είναι εύκολο να βρεθούν. Στην κινέζικη φιλοσοφία η συνάντηση των αντιθέτων δυνάμεων κάμουν την πραγματικότητα απτή και ορατή , και με τη συνάντηση επίσης του παρελθών με το μέλλον παρουσιάζεται το το κάθε μας τώρα. Η Κινέζικη σκέψη δεν προχωρά σε μια ευθεία γραμμή, ούτε σε συνέχεια απ το παρελθών , μετά στο τώρα και κατόπιν στο μέλλον. Το τρία των Κινέζων είναι τα 2 δύο δίπλα και παράλληλα δεξιά και αριστερά πάνω και ΄κάτω και έτσι παρουσιάζεται στην αντίληψή μας το κάθε ένα 1 , και η κάθε έννοια. Έτσι η σκέψη διαφέρει και σε κλίμακα και ίσως πλησιάζει περισσότερο την περιστροφική κλίμακα των dna. Επίσης, έχει αποδειχθεί ότι το νετρίνο, ένα σωματίδιο του ήλιου που κινείται αντίστροφα από όλα τα άλλα , είναι υπεύθυνο για την ηλιακή ενέργεια αυτήν, που δίνη την ζωή στους πλανήτες. Βέβαια ο Καρλ Γιουνγκ και ο Βίλχελμ που μελέτησαν διεξοδικά την Κινέζικη φιλοσοφία βοήθησαν πολύ στο να υποψιαστώ κάτι 'ώστε να αποκτήσουν κάποια βάσει η προβληματισμοί μου. Απ την στιγμή λιπών που το γνωστό τώρα (3)είναι η συνάρτηση δύο διαφορετικών καταστάσεων που δεν “βλέπουμε” και δεν ορίζουμε, παρελθών (2)και μέλλων(1) κατασκευάζουμε (Εδώ η σειρά είναι κάπως αυθαίρετη μπορεί το ένα να μην είναι το μέλλων μα επειδή “έρχεται” το έβαλα πρώτο), μια τριάδα όπου θα μας χρησιμεύσει σαν σκαλωσιά για να πατήσει η διάνυα μας ώστε να αντιληφθούμε τους κόσμους που εικάζεται απ' εδώ ότι υπάρχουμε, ζούμε και πράττουμε ταυτόχρονα. Και που μπορεί στον ένα να πράττουμε σωστά μα στους άλλους τελείως λάθος και τανάπαλιν, και εμείς να βγάζουμε συμπέρασμα μόνο απ τον έναν κόσμο , διότι πως αλλιώς όταν αγνοούμε τη έχει συμβεί παράλληλα στους υπόλοιπους. Τελικά όταν τους γνωρίσουμε , το σωστό η το λάθος, καθώς και η απόφαση μας και η πίστη μας, θα μπούνε σε νέα τροχιά΄ γύρο απ το “εγώ”, που δεν θα είναι πια αυτό που μέχρι τώρα ξέρουμε. Έτσι κάθε γεγονός, θα κρίνεται στην ολότητα του, και όχι διασπασμένα και αποκομμένα λόγο του, “εγώ” που νομίζαμε ότι είμαστε μέχρι τώρα, και του τρόπου που αποφασίσαμε, ότι αυτό κινείται. (χρόνος).” Παραδείγματος χάρη όταν την στιγμή που τρώω λίνο κάποιο πρόβλημα το ποιο ευκολονόητο είναι να αποφασίσω ότι δεν είμαι συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνω, οδηγούμενος απ το ένστικτο της πείνας. Αυτό που κάνω όμως είναι ότι τρώω και ταυτόχρονα σκέπτομαι. Αυτό κάνω. Το ένα αφορά το ένστικτο και το άλω το πνεύμα μου. Και δεν είναι κάτι που λογικά έχω αποφασίσει να γίνει. Αυτό συμβαίνει μέσα μου ταυτόχρονα, και αυτά είμαι εκείνη την στιγμή “Εγώ”. Επίσης αν πάλη σκεπτόμενος έτσι,αποφασίσω ότι είμαι ολοκληρωτικά χαμένος σε μια ύπνωση, μια πλάνη, στην Μάγια , θα πρέπει να σταματήσω να κάνω οτιδήποτε έως ότου αφυπνιστώ μα δεν θα μάθω γιατί ζω έτσι, ούτε γιατί τα πράγματα δεν αποκαλύπτονται στην σκέψη αυτούσια και με φυσικό τρόπο, και για ποιο λόγο με κρατούν δέσμιο η φαντασιακή θέσμιση, η πλάνη, και η Μάγια. Δεν θα μου αποκαλυφθούν οι κόσμοι κατά τους οποίους την στιγμή της δράσης μου εκπληρώνονται ούτε΄ ποιο έργο ίσως πολύ ποιο ουσιώδες απ ότι “βλέπω” την στιγμή αυτήν τούτη που αντιλαμβάνομαι, συμβαίνει. Γιατί έχω μάθει να αντιλαμβάνομαι σ' έναν χρόνο και με μια σειρά, που σήμερα αμφισβητείται απ την επιστήμη. (κβαντομηχανική). ν.ν.

...................................................................................................................................................................... Μ ε τον Στάινερ και τον Γκουρζτίεφ που οι αναλύσεις τους για τον άνθρωπο και τον χαρακτήρα του δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης, επίσης ένιωσα πια ικανώς να το τολμήσω

....................................................................................................................................................

Είτε το καταλαβαίνω λογικά είτε το υποψιάζομαι, αυτό που χρειάζεται είναι να επανασυνδεθώ με την πραγματικότητα , να την σκεφτώ σαν να μην την είχα γνωρίσει ποτέ. Δεν αρκεί να πολεμώ τα πάθει και τις θεωρούμενες αδυναμίες μου. Όλα αυτά είναι ψέματα ( τα κατά συνθήκη ψεύδη). Όμως ούτε να τα αρνηθώ τελείως (αυτά τα ψέματα), είναι δυνατόν. Αν “αναστηθώ” χωρείς αυτήν την κατάσταση έστω την σκιά της, δε νομίζω ότι θα έχει όφελος κανείς. Ο Ανώτερος εαυτός που έχει γίνει καινός έχει μήνη κενός για όσους συνεχίζουν να κονταροχτυπιούνται για την καθημερινή καλοπέραση τους. Και το ζητούμενο για μένα δεν είναι να σωθεί κάποια Ελίτ υποψιασμένη, μα το σύνολο της ανθρωπότητας να συνδεθεί με την νέα τροχιά του σύμπαντος κόσμου. Σε αυτήν την κίνηση, είμαι σίγουρος ότι θα χρειαστούν όλοι, μα όλοι οι άνθρωποι, από κάθε γωνιά του πλανήτη. v.v.