Ρόλοι Υφος & Ηθος

ΡΟΛΟΙ : ΥΦΟΣ ΚΑΙ ΗΘΟΣ
Εύκολα επωμιζόμαστε έναν ρόλο και παρουσιαζόμαστε μες απ΄ αυτόν στον πλησίον και στην κοινωνία. Εύκολα ξεχωρίζουμε την ποιότητα των συνανθρώπων μας από το επάγγελμα και την ένδυση τους. Ξέρετε ο τάδε είναι καθηγητής ! -Μα για ποιόν λέτε τώρα αυτός είναι δικαστικός!
-Τι ποιος αυτός;! Αυτός είναι σκουπιδιάρης! Κλπ. Μα είτε σαν γιατρός είτε σαν σκουπιδιάρης, αν αναλάβουμε κάποια υπευθυνότητα, ή μας αναθέσουν μιαν επιχείρηση, αυτόματα ταυτιζόμαστε.
Κατά την διαρκή επανάληψη κάποιου έργου,το ανθρώπινο πρόσωπο σκεπάζεται απ΄ την γκριμάτσα του επαγγέλματος και το ήθος γίνετε ύφος. Για τους περισσότερους, το (εγώ είμαι) σημαίνει τι φαίνεται ότι κάνω, και σπανίως (τη;) πραγματικά κάνω! Ενώ κανονικά  απ΄ το πώς κάνω κάτι, προκύπτει αυτονόητα, (τι είμαι) . Έτσι καταντούμε, να ξεχωρίζουμε απ τους γιατρούς, πχ,τον καλό γιατρό, ενώ εκ τον προτέρων, "γνωρίζουμε" ότι κάποιος για να γίνει γιατρός δεν μπορεί παρά να είναι καλός.

Παρουσιαζόμαστε λιπών, μέσα απ΄ τον τίτλο ή το αξίωμα, έχοντας συναποφασίσει ότι αυτά είμαστε εμείς. Αυτό όμως δεν έχει σχέση με τον εαυτό μας με συνέπεια να έχουμε και να διαιωνίζουμε μια ψεύτικη εικόνα για μας!
Πως γίνεται αυτό; Συμβαίνει γιατί κατά την διάρκεια που λειτουργούμε (το εγο) ενώ υποκύπτουμε εκούσια στον νόμο της σύνθεσης, αυτή η συν-λειτουργία να μην  εντυπώνεται νοητικά στο σύνολο της μες την συνείδησή μας, μα αντίθετα να μας υποκινεί να επωμιζόμαστε κάθε μας έργο, λειτουργία ,σαν καθαρά εντελώς, δικό μας επίτευγμα. Αδυνατούμε να καταλάβουμε τι άλλο εκτός από μας, γίνεται ο καταλυτικός παράγοντας για ότι εμείς πράττουμε.Και εξαιρουμένης της τύχης,
ότι τελικός πετυχαίνει,το στηρίζουμε στην δική μας προσπάθεια, αγώνα, κόπο, κλπ.
Για κάθε απόφαση και για κάθε διεκπεραίωση της, ή όχι, κρίνουμε τον εαυτό μας ή τους άλλους. -ΜΠΡΆΒΩ ΤΑ ΚΑΤΆΦΕΡΕΣ! -ΑΪ ΣΤΑ ΓΙΔΙΑ ΑΠΕΤΥΧΕς ΙΚΤΡΑ! δημιουργώντας έτσι,  μια προσωπικότητα μακριά απ το αληθινό μας είναι.
Και με την συνεχή επανάληψη (επάγγελμα) εμφανιζόμαστε μέσα απ αυτό, και μόνο όταν βρεθούμε μόνοι μας, γυμνοί από επευφημίες , τίτλους και καθωσπρεπισμούς , βλέπουμε καθαρά ποιοι είμαστε ή τι δεν είμαστε. Τις περισσότερες φορές χάνουμε το έδαφος μέσα απ' τα πόδια μας, καθώς χωρίς την “κατασκευασμένη” προσωπικότητα μας αντιλαμβανόμαστε ένα κενό στην ζωή μας, δίχως καμιά ουσία κάποιο ενδιαφέρον , κάποια δόξα, ή περιεχόμενο.
Συνεχίζετε...

Ιωάννης Καποδίστριας πρώτος Κυβερνητης της Ελλάδος





 «…Ελπίζω ότι όσοι εξ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ´ εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ´ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της…»
                   
«…εφ´ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».
Ιωάννης Καποδίστριας
πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος, προς την Δ´ Εθνοσυνέλευση
ΓΙΑΥΤΟ   ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ