“Έτι κρατείς την ακεραιότητα σου; βλασφήμησον τον Θεόν και απόθανε”


ΙΏΒ
Έτι κρατείς την ακεραιότητα σου; βλασφήμησον τον Θεόν και απόθανε”
116 “...Βλέπουμε πως το Εγώ του Ιώβ αισθάνεται το δεσμό του με το Θεό, πως έρχεται σε σύγκρουση με τον θεό του, αλλά διαφορετικά από τον τρόπο με τον οποίο έρχεται σε σύγκρουση το ελληνικό Εγώ. Βλέπουμε πως πέφτει στον Ιώβ η μια συμφορά κατόπιν της άλλης, αν και ο ίδιος γνωρίζει ότι είναι ενάρετος άνθρωπος και ότι έκανε ο,τι μπορούσε για να διατηρήσει τη σύνδεση του Εγώ του με το Θεϊκό Εγώ.
117 Και ενώ φαίνεται ότι είναι ευλογημένος, (...)μια τραγική μοίρα των περιμένει Ο Ιώβ δεν έχει συναίσθηση κάποιου αμαρτήματος. Συνειδητά γνωρίζει ότι ενέργησε όπως πρέπει να ενεργεί ένας ενάρετος άνθρωπος απέναντι στον θεό του. Μαθαίνει από άλλους ότι όλα τα υπάρχοντά του έχουν καταστραφεί. Ότι όλη του η οικογένεια έχει σκοτωθεί. Τότε το φυσικό σώμα, αυτήν την θεϊκή μορφή, χτυπά μια σοβαρή ασθένεια Εκεί στέκεται ο άνθρωπος (το άτομο) που μπορεί συνειδητά να πει στον εαυτό του: “Μέσα από την εσωτερική σύνδεση που αισθάνομαι με τον θεό μου, προσπάθησα να είμαι ενάρετος ενώπιον του θεού μου. Η μοίρα μου, όπως όρισε αυτός ο Θεός, με έφερε στο κόσμο. Οι ενέργειες αυτού του Θεού είναι που με χτύπησαν άσχημα”. Και η γυναίκα του στέκεται εκεί δίπλα του, και τον καλεί με λόγια παράξενα να αρνηθεί τον Θεό του. Τα λόγια αυτά έχουν μεταφερθεί ορθά, Πρόκειται για ένα από τα ρητά που αντιστοιχούν με ακρίβεια στο Ακασικό αρχείο:
Έτι κρατείς την ακεραιότητα σου; βλασφήμησον τον Θεόν και ^^^^^^^^^^^^^^^^^^απόθανε”^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^”


..Πόσο τεράστιο βάθος περιέχουν αυτά τα λόγια: Χάσε τη συνείδηση της σύνδεσης σου με το Θεό σου. Τότε θα χάσεις τη θεϊκή σύνδεση, όπως ένα φύλλο από το δέντρο, και ο Θεός σου δεν θα μπορεί πλέον να σε τιμωρήσει! Όμως το χάσιμο της σύνδεσης με τον Θεό σημαίνει ταυτόχρονα θάνατο! Γιατί όσο το Εγώ αισθάνεται συνδεδεμένο με τον Θεό, δεν μπορεί να το αγγίξει ο θάνατος.
Το Εγώ χρειάζεται πρώτα να αποκοπεί από τη σύνδεση με το Θεό. Μόνο τότε μπορεί να το αγγίξει ο θάνατος
Ο Σωτήρας μου Ζει!
120 “... Αυτό είναι παράξενο, θα μπορούσε τώρα να πει κάποιος. Συνεπάγεται πραγματικά από την ιστορία του Ιώβ ότι ο Χριστός αφυπνίζει τους νεκρούς και διασώζει τη σωματική μορφή την οποία οι Έλληνες πίστευαν ότι εξαφανίζεται; (*δ) Και υπάρχει ίσως κάτι στην ιστορία που να υποδηλώνει ότι για τη γενική εξέλιξη της ανθρωπότητας δεν είναι, είναι ορθό, με την πλήρη έννοια της λέξης, να εξαφανίζεται πλήρως η εξωτερική Μορφή του σώματος; Δεν ενδέχεται αυτό να είναι συνυφασμένο με ολόκληρη την ανθρώπινη εξελικτική διαδικασία; Έχει η σχέση αυτή να παίξει κάποιο ρόλο στο μέλλον; Εξαρτάται από τη Χριστική Οντότητα;
Τα ερωτηματικά αυτά στέκονται εμπρός μας. Και σημαίνουν ότι εμείς θα πρέπει να επεκτείνουμε προς μια ορισμένη σχέση όσα έχουμε μάθει μέχρι στιγμής από την Πνευματική Επιστήμη. Ξέρουμε ότι, όταν περνάμε την πύλη του θανάτου, διατηρούμε τουλάχιστον το αιθερικό σώμα, αλλά απορρίπτουμε τελείως το φυσικό σώμα. Το βλέπουμε να αποδίδεται στα στοιχεία. Όμως η Μορφή του, η οποία αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια πολλών εκατομμυρίων ετών, χάνεται κι αυτή στην ανυπαρξία ή διατηρείται με κάποιον τρόπο;
(...) “Πως σχετίζεται η ώθηση που έδωσε στην ανθρώπινη εξέλιξη ο Χριστός με τη σημασία του εξωτερικού φυσικού σώματος – εκείνου του σώματος το οποίο καθ' όλη τη Γήϊνη εξέλιξη παραδίδεται στον ενταφιασμό, την πυρά ή τον αιθέρα, ενώ η διατήρηση της μορφής του είναι απαραίτητη για το μέλλον της ανθρωπότητας; Ρ.ΣΤΑΪΝΕΡ
ΣΥΝΕΊΔΗΣΗ
(Αυτό που χρειάζεται ιδιαίτερα να προσέξουμε στην ΑΝΘΡΩΠΟΣΟΦΙΣΤΙΚΉ ΣΚΈΨΗ είναι ότι δίνεται μεγάλη έμφαση στον 'όρο Συνείδηση.)
(συνείδηση 020 1 η ξεκάθαρη αίσθηση που έχει κανείς για την κρισιμότητα κατάστασης θέματος κ.λ.π. ΑΝΤ άγνοια 3 ΨΥΧ η ικανότητα αντιλήψεως όσων συμβαίνουν στον εξωτερικό κόσμο αλά και στην διάνοια του ανθρώπου 4 η γνώση κάποιου για τον εαυτό του και τον χώρο όπου ανήκει. ΜΠΑΜΠΙΝΙΌΤΗΣ)
(Ο όρος “συνείδηση” χρησιμοποιείται με πολλές σημασίες. Γενικά όμως αναφέρεται στην αυτογνωσία του ΑΝΘΡΏΠΟΥ και στην επίγνωση ότι είναι ταυτόχρονα αντικείμενο και υποκείμενο αισθημάτων, ψυχικών και κοινωνικών καταστάσεων, κρίσεων, ιδεών, αξιολογήσεων και αναφορών του κοινωνικού συνόλου που ανήκει. Η συνείδηση λοιπόν είναι μια πολλαπλή ενότητα. Είναι δηλ. Για το άτομο η ολοκλήρωση της εμπειρίας του. Ο ι. Kant υποστήριζε ότι η συνείδηση είναι η μόνη μορφή της καθαρής ΓΝΏΣΗΣ.
Στην ψυχολογία, η συνείδηση διακρίνεται σε πρωτογενή, που διαμορφώνει το άτομο ως ηθικό ον, και σε δευτερογενή, που θεωρείται γενικά επίκτητη και που διαμορφώνει το άτομο ως κοινωνικό ον με τη διαδικασία της ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΊΗΣΗΣ.
ΛΕΞΙΚΌ ΕΠΙΣΤΉΜΩΝ του ΑΝΘΡΏΠΟΥ )
Επίσης Λογική επεξεργασία “Δεν υπάρχει διάθεση του σώματος ή της ψυχής που να μην μπορούμε να σχηματίσουμε συγκεκριμένη ιδέα γι αυτήν. (...) κι ένα συναίσθημα που είναι πάθος παύει να είναι πάθος μόλις σχηματίσουμε συγκεκριμένη ιδέα γι αυτό” (Πως; Με την μέθοδο της τάξεως της νοήσεως δηλ. Ανάλυση “...να γνωρίζουμε όσο το δυνατόν περισσότερο κάθε πάθος με σαφή και συγκεκριμένο τρόπο, καθώς και εκείνο όπου βρίσκει πλήρη ικανοποίηση, και να διαχωριστεί έτσι το πάθος από τη σκέψη εξωτερικού πράγματος και να συνδεθεί με αληθινές σκέψεις” ΣΠΙΝΌΖΑ

ΌΝΟΜΑ ΜΟΡΦΉ & ΠΕΡΙΕΧΌΜΕΝΟ


......................................ΌΝΟΜΑ ΜΟΡΦΉ & ΠΕΡΙΕΧΌΜΕΝΟ..................................
                                                          ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ
..106 Ας θυμηθούμε τη θαυμάσια εκγύμναση του ανθρώπινου σώματος στις ελληνικές γυμναστικές ασκήσεις και στους μεγάλους αγώνες, που σήμερα μόνο γελοιογραφούνται από ανθρώπους που δεν αντιλαμβάνονται τίποτα από αυτό που ήταν πραγματικά η Ελλάδα. Κάθε εποχή έχει το δικό της ιδεώδες και πρέπει να το θυμόμαστε αυτό αν θέλουμε να καταλάβουμε πώς αυτή η εξέλιξη του εξωτερικού φυσικού σώματος, έτσι όπως στέκεται εκεί με τη δική του μορφή στο φυσικό επίπεδο, ήταν ένα χαρακτηριστικό προνόμιο του ελληνικού πνεύματος.
Το ίδιο επίσης ήταν και η δημιουργία ανθρώπινων ιδανικών στην τέχνη της πλαστικής, η εξιδανίκευση της ανθρώπινης μορφής στη γλυπτική. Και αν κοιτάξουμε κατόπιν το χαρακτήρα της ελληνικής συνειδητότητας, έτσι όπως κυριαρχούσε σε έναν Περικλή, για παράδειγμα, όταν ένας άνθρωπος είχε την αίσθηση του πανανθρώπινου και όμως μπορούσε να στέκεται στέρεα επάνω στα πόδια του και να αισθάνεται αφέντης και βασιλιάς μέσα στο χώρο της πόλης του – όταν αφήσουμε όλα αυτά να επενεργήσουν επάνω μας, τότε πρέπει να πούμε ότι ο Έλληνας είχε αληθινή αγάπη για την ανθρώπινη μορφή έτσι όπως στεκόταν εκεί μπροστά του στο φυσικό επίπεδο και ότι η αισθητική επίσης συνέτεινε στην εξέλιξη αυτής της μορφής. Εκεί όπου η ανθρώπινη μορφή λατρεύτηκε και κατανοήθηκε τόσο πού, θα 107 μπορούσε κανείς να κάνει τη σκέψη: “όταν αυτό που δίνει στον άνθρωπο αυτή την όμορφη μορφή(*)στο φυσικό επίπεδο εγκαταλείψει την ανθρώπινη φύση, δεν μπορεί κανείς να εκτιμήσει τόσο αυτό που υπολείπεται όσο αυτό που κατέστρεψε ο θάνατος”.
...από την άποψη του συναισθήματος , (...)στην Ελλάδα έχουμε εκείνο τον κλάδο της ανθρώπινης φυλής ο οποίος αγαπούσε και εκτιμούσε σε μεγάλο βαθμό το ανθρώπινο σώμα και αισθανόταν τη μεγαλύτερη θλίψη όταν ο θάνατος έφθειρε ο σώμα. (**)
ΒΟΥΔΙΣΜΟΣ
..Τάρα ας εξετάσουμε μιαν άλλη συνειδητότητα που αναπτύχθηκε περίπου την ίδια εποχή, τη βουδική συνειδητότητα, η οποία μεταφέρθηκε από τον βούδα στους οπαδούς του. Εδώ συναντούμε σχεδόν την αντίθετη στάση από την ελληνική. Χρειάζεται μόνο να θυμόμαστε ένα πράγμα: η ουσία των τεσσάρων μεγάλων αληθειών του βούδα είναι ότι η ανθρώπινη ατομικότητα σύρεται από τη λαχτάρα, από την επιθυμία, στην ύπαρξη όπου περιβάλλεται από μια εξωτερική μορφή. Σε τι είδος ύπαρξη σύρετε; Σε μια ύπαρξη που η βουδική διδασκαλία περιγράφει έτσι: “Η γέννηση είναι θλίψη, η αρρώστια είναι θλίψη, τα γηρατειά είναι θλίψη, ο θάνατος είναι θλίψη!”. Η βαθύτερη σκέψη αυτής της ουσίας του βουδισμού είναι ότι η ατομικότητα μας, η οποία κατά τη γέννηση κατέρχεται από θεϊκο-πνευματικά ύψη και επιστρέφει σε θεϊκο-πνευματικά ύψη κατά το θάνατο, με το να περιβάλλεται από 108 ένα εξωτερικό σωματικό περικάλυμμα, έρχεται αντιμέτωπη με τον πόνο της ύπαρξης, με τη λύπη της ζωής. Μόνο ένας τρόπος λύτρωσης για τους ανθρώπους εκφράζεται στις τέσσερις μεγάλες ιερές αλήθειες του βούδα:(***)
...“παρατηρούμε ότι εδώ, το ενεργό συναίσθημα είναι το αντίστροφο του συναισθήματος που κυριαρχούσε στους Έλληνες. Όσο έντονα λάτρευε και εκτιμούσε το εξωτερικό σωματικό περικάλυμμα ο Έλληνας και λυπόταν όταν αυτό παραπετιόταν, τόσο λίγο το εκτιμούσε ο οπαδός του βουδισμού, γιατί το θεωρούσε σαν κάτι που έπρεπε να παραπεταχθεί όσο γινόταν πιο γρήγορα. Και συνδεδεμένος με τη στάση αυτή ήταν ο αγώνας να ξεπεραστεί η λαχτάρα για την ύπαρξη, μια ύπαρξη που τυλιγόταν σε ένα σωματικό περικάλυμμα”.
Όνομα και μορφή
...ας “...εμβαθύνουμε οι ίδιοι στην πατροπαράδοτη συνομιλία ανάμεσα στο βασιλιά Μιλίντα και σε έναν σοφό Βουδιστή. “ Ήρθες με την αμαξά σου: σκέψου λοιπόν, ω μεγάλε Βασιλιά” είπε ο σοφός Ναγκαζένα “ότι όλα όσα έχεις στην άμαξα δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι τροχοί, οι ρυμοί το αμάξωμα και το κάθισμα, και πέρα από αυτά δεν υπάρχει τίποτα εκτός από μια λέξη που καλύπτει τους τροχούς, ρυμούς, αμάξωμα, κάθισμα και τα λοιπά.109Έτσι δεν μπορείς να μιλάς για μια ξεχωριστή ατομικότητα της άμαξας, αλλά πρέπει να καταλάβεις ξεκάθαρα ότι “άμαξα” είναι μια κενή λέξη αν εσύ σκέφτεσαι κάτι άλλο από τα μέρη της, τα μέλη της.” Και ο Ναγκαζένα διάλεξε άλλη μια παρομοίωση για το βασιλιά Μιλίντα. “Σκέψου το αμύγδαλο που μεγαλώνει στην αμυγδαλιά και συλλογίσου ότι από ένα άλλο αμύγδαλο είχαν πάρει ένα σπόρο που φύτεψαν στην γη και αυτός αποσυντέθηκε. Από το σπόρο αυτό αναπτύχθηκε η αμυγδαλιά και το αμύγδαλο επάνω της. Μπορείς εσύ να πεις ότι το αμύγδαλο στο δέντρο έχει τίποτε άλλο κοινό με το αμύγδαλο από το οποίο πήραν το σπόρο και τον έσπειραν στη γη,όπου αποσυντέθηκε, εκτός από το όνομα και την εξωτερική μορφή;” (****)
.... “Από την προηγούμενη ενσάρκωση τίποτε από όσα ο άνθρωπος αποκαλεί το “Εγώ” του δε μεταφέρεται στη νέα ενσάρκωση.(*****)


                                                                 Περιεχόμενο???


..112 “...Όποιος γνωρίζει πραγματικά τον βουδισμό πρέπει να πλάσει με αυτόν τον τρόπο την εικόνα στο μυαλό του και πρέπει να αντιληφθεί καθαρά ότι αυτό που εμείς (στην ανθρωποσοφία) αποκαλούμε Εγώ δεν έχει καμιά θέση στο βουδισμό. Τώρα ας προχωρήσουμε σε όσα γνωρίζουμε μέσα από την ανθρωποσοφική μελέτη. Πως κατάφερε ο άνθρωπος να αναπτύξει το Εγώ του; Μέσα από τη Γήινη εξέλιξη. Μόνο με την πορεία της Γήινης εξέλιξης έφτασε το στάδιο της ανάπτυξης του Εγώ του. Αυτό προστέθηκε στο φυσικό του σώμα, αιθερικό, και αστρικό επάνω στη Γη....113 “...με τις εξελικτικές φάσεις του ανθρώπου κατά τις περιόδους Κρόνος, Ήλιος, Σελήνη, (******)γνωρίζουμε ότι κατά την περίοδο της Σελήνης το ανθρώπινο φυσικό σώμα δεν είχε αποκτήσει ακόμα πού συγκεκριμένη μορφή. Την πρωτοαπέκτησε απάνω στη Γη. Ως εκτούτου μιλάμε για τη Γήινη υπόσταση σαν την εποχή κατά την οποία πρωτοπήραν μέρος τα Πνεύματα της μορφής και μεταμόρφωσαν το φυσικό σώμα του ανθρώπου έτσι ώστε να αποκτήσει τη σημερινή του μορφή. Η μορφοποίηση αυτή του ανθρώπινου φυσικού σώματος ήταν αναγκαία για να μπορέσει το Εγώ να βρει τη θέση του στον άνθρωπο. Το φυσικό Γήινο σώμα, τοποθετημένο στη φυσική γη, πρόσφερε τα θεμέλια για την εμφάνιση του Εγώ όπως το ξέρουμε. Αν έχουμε υπόψη μας αυτό, ότι ακολουθεί δε θα μοιάζει πλέον ακατανόητο.(*α) Όσον αφορά την εκτίμηση που έτρεφαν οι Έλληνες για το Εγώ, είδαμε ότι γι' αυτούς αυτό εκφραζόταν εξωτερικά με την ανθρώπινη μορφή. Ας θυμηθούμε τώρα ότι ο βουδισμός σύμφωνα με τις γνώσεις ου, αποπειράται να ξεπεράσει και να απορρίψει όσο γίνεται πιο σύντομα την εξωτερική μορφή του ανθρώπινου φυσικού σώματος. Μπορούμε λοιπόν να απορούμε που στο βουδισμό δε βρίσκουμε να προσδίδεται καμιά αξία σε οτιδήποτε έχει σχέση με αυτή τη σωματική μορφή; Αποτελεί πρωτεύον χαρακτηριστικό του Βουδισμού ότι προσδίδει τόσο μικρή αξία στην εξωτερική μορφή του φυσικού σώματος όσο και στην εξωτερική μορφή που έχει ανάγκη το Εγώ για να ενσαρκωθεί: πραγματικά όλα αυτά παραγκωνίζονταν εντελώς. Ο βουδισμός έχασε τη μορφή του Εγώ μέσα από τον τρόπο με τον οποίο υποτίμησε το φυσικό σώμα. (β*)                                            
                                                             ΙΟΥΔΑΊΣΜΟΣ  
 114 Ανάμεσα σε αυτές τις δύο αντίθετες κοσμοθεωρίες στέκεται ο αρχαίος Ιουδαϊσμός. Ο αρχαίος Ιουδαϊσμός δεν αντιμετωπίζει το Εγώ με τον ίδιο περιφρονητικό τρόπο όπως ο Βουδισμός.” “...ο αρχαίος Εβραίος (...)αισθανόταν τον εαυτό του συνδεδεμένο στην εσωτερική του υπόσταση με το Θείο, πολύ συνδεδεμένο. Γνώριζε ότι μέσα από τις πιο λεπτές κλωστές της ψυχικής ζωής του, θα μπορούσαμε να πούμε, ήταν εξαρτώμενος από την ύπαρξη αυτού του Θείου”. “...Όταν εξετάζουμε εκείνους τους παλαιούς καιρούς σαν σύνολο, βρίσκουμε ότι η κριτική της ανθρώπινης προσωπικότητας, και επομένως η υπερεκτίμηση της εξωτερικής ανθρώπινης μορφής που ήταν χαρακτηριστική στον Έλληνα. Δεν υπάρχει στον αρχαίο Ιουδαϊσμό. Για τον Έλληνα,θα ήταν καθαρή ανοησία να πει: “Ου ποιήσεις είδωλο του θεού σου ως σεαυτόν”.(...) Γιατί πίστευε ότι το ανώτερο των πραγμάτων ήταν η εξωτερική μορφή και ότι το ανώτερο των πραγμάτων ήταν η εξωτερική μορφή, και ότι ο ανώτατος φόρος τιμής που μπορούσε ο άνθρωπος να αποτίσει στους θεούς ήταν ν τους ενδύσει με αυτή την ανθρώπινη μορφή στην οποία ο ίδιος προσέδιδε τόσο μεγάλη αξία. (*γ) 115 Τον αρχαίο Εβραίο “Τον απασχολούσε το γεγονός ότι αυτή η μορφή ήταν που έδινε έκφραση στις εντολές, στους νόμους της Θείας Οντότητας, και αντιλαμβανόταν καθαρά ότι ένας “ενάρετος άνθρωπος” είχε δωρίσει μέσα από τις γενεές που ακολούθησαν αυτά που ο ίδιος, σαν ενάρετος άνθρωπος, είχε συγκεντρώσει”. (...) “Και για μια πιο σωστή κατανόηση του αρχαίου Ιουδαϊσμού πρέπει να κάνουμε σαφές οι αυτό που ο Εβραίος εκτιμούσε σαν Εγώ του ήταν, υπό μια έννοια, και Θεϊκό Εγώ. Ο Θεός συνέχιζε να ζει στην ανθρωπότητα, ζούσε μέσα στον άνθρωπο”. (...) “ Το Θεϊκό Εγώ τον στήριζε .Αυτό ενεργούσε μέσα του (...) Ο Εβραίος έλεγε: “Είμαι ενωμένος με τον Θεό. Αυτή είναι η μοίρα μου. Δεν γνωρίζω τίποτε άλλο παρά την ταύτιση του Εγώ μου με το θεϊκό Εγώ”
                                                                         ΙΏΒ

(*)(όψη,Είδωλο (Εικόνα) Imago ν.ν.)
(***)Η εξέλιξη του Αρ.3, τετράπτυχη οντότητα, τέταρτος άνθρωπος, τέσσερις αλήθειες, τέσσερα ευαγγέλια, τετρακτής.
(****)... “η άμαξα” είναι μόνο όνομα και μορφή. Με τη λέξη “άμαξα” δεν κατονόμασες τίποτα αληθινό στην άμαξα (Με τη λέξη άνθρωπος δεν κατονόμασες τίποτα αληθινό στον άνθρωπο. ν.ν.) “Αν θέλεις να μιλήσεις γι' αυτό που είναι αληθινό, πρέπει να ονομάσεις τα μέρη”(Τόσα λέει τόσα ξέρει! ...Δεν πρόκειται για τα ονόματα,ΜΌΝΟ, μα και για τα ΙΔΙΑΊΤΕΡΑ σημεία , και για την κενότητα που κάθε εμφανιζόμενο πράγμα η ον διακατέχεται κινούμενο προς το άπειρο. Δίνοντας ένα όνομα δεν έχεις ποτέ την ουσία του μπροστά σου διότι εκτός του ότι μερίζεται, (ιδιαίτερα σημεία), και κινείται, δεν είναι και ποτέ το ίδιο. Στο διηνεκές. Ίσως θα έπρεπε να ασχοληθεί και με τον Έρμη (Ερμηνεύει) και γενικότερα με την ελληνική φιλοσοφία και όχι μόνο με τα έργα τέχνης που, ναι, μεν είναι κάτι σημαντικό, μα δεν φανερώνουν ολόκληρη την ελληνική σκέψη. “όλα όσα έχεις στην άμαξα δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι τροχοί, οι ρυμοί το αμάξωμα και το κάθισμα, και πέρα από αυτά δεν υπάρχει τίποτα εκτός από μια λέξη” ..”έτσι δεν μπορείς να μιλάς για μια ξεχωριστή ατομικότητα της άμαξας, αλλά πρέπει να καταλάβεις ξεκάθαρα ότι “άμαξα” είναι μια κενή λέξη” ΑΡΑ ΔΕΝ ΕΊΣΑΙ ΚΑΝ ΕΔΏ ΠΟΥ ΝΟΜΊΖΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΈΧΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΆ ΣΟΥ ΑΥΤΌΝ ΠΟΥ ΝΟΜΊΖΕΙΣ ζεις σε μια φαντασία μια πλάνη, κι αυτό λέγεται ΜΆΓΙΑ “αν ξυπνήσεις μονομιάς θα' ρθει ανάποδα ο ντουνιάς” και πάει λέγοντας...Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα ότι δίνεται ένα μάθημα της κενότητας ν.ν.)!


(*****) (και ο άνθρωπος αυτό μεταφέρει από ενσάρκωση σε ενσάρκωση , το όνομα και την εξωτερική του μορφή. Ούτε μπορούμε να διατεινόμαστε ότι καθώς βλέπουμε τον άνθρωπο από την εξωτερική του μορφή μόνο βλέπουμε την ατομικότητα του οι οποία σαφώς επεκτείνεται στο άπειρο ν.ν.)
(*α) Το Εγώ είναι είναι αίσθηση αντίληψη είναι διάθεση. Επίσης είναι σκέψη, γνώση και απόφαση. Σαφώς είναι μεταγενέστερο αυτόν των ιδιαίτερων του σημείων. Το Εγώ έρχεται σε αυτά προσκολλάτε σε αυτά και τα χρησιμοποιεί για την ύπαρξή του . Αυτό είναι κάτι που επεμβαίνει στην ήδη προϋπάρχουσα ύπαρξη (φυσικό σώμα), και την οδηγεί μέχρι να γέννηση τον εαυτό του . Το φυσικό σώμα είναι ο ξενιστής του Εγώ . Σε αυτό εκκολάπτεται το νεοδημιουργημένο σύμπαν. ν.ν.
(β*) Όχι βέβαια,, ο Βουδισμός αυτό που έχει σαν πρώτο μέλημα είναι να να πετάξει την σκληρή πέτσα της ψευδαίσθησης του Εγώ. Και τότε παρουσιάζεται το αληθινό Εγώ με τα χίλια και, πρόσωπα και άλλες τόσες δυνατότητες. Και εάν αυτό επιτευχθεί, να πάει παραπέρα η κατανόηση του αληθινού Εγώ και να γίνει υπέρτατη. Γιατί ότι υπάρχει και ότι δεν βλέπουμε ότι υπάρχει (δεν υπάρχει) υπόκεινται στους νόμους των αιώνιων αλλαγών Έτσι και αυτό είναι κατά κάποιον τρόπο υποχρεωμένο στην αναζήτηση της μορφής και αυτή η καταναγκαστική αιωνιότητα επαναλαμβάνει τον πόνο τον αλληλοσπαραγμό και την απώλεια στα όντα. Ο Βουδισμός όχι μόνο δεν έχασε τη μορφή του ΕΓΏ , μα του δίνει την δυνατότητα να αποφασίσει αν θέλει την επαναγέννηση του σε αυτήν την μορφή, ή σε κάποια άλλη μορφή, άγνωστη σε μας μέχρι τώρα. ν.ν.
(*γ) Το είδωλο στην αρχαία αποκριφιστική σοφία , δεν είχε την έννοια που κακός αργότερα του προσδίδουν ταυτίζοντας τα, με τα αγάλματα, τους ναούς, και τα ιερά αναθήματα. . Με το είδωλο οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, εννοούσαν αυτό που βρίσκεται πίσω από την μορφή και την αποδίδει στην εξωτερική μορφή, και που παρουσιαζόταν μέσα απ το φυσικό σώμα όπως το βλέπουμε. Το είδωλο μονάχα τα παιδιά μπορούσαν να το δουν . Είναι η εικόνα τις εικόνας . Η λατρεία στα είδωλα (αγάλματα κ.λ.π., ήταν η λαϊκή εκδοχή αυτής, σοφίας όπως σήμερα με τις εικόνες τους ναούς και τα αναθήματα. Είναι αυθαίρετο το συμπέρασμα ότι ο χριστιανισμός προσκύνα και λατρεύει τα είδωλα , Το τη λατρεύει φαίνεται μέσα απ τον μυστηριακό τρόπο προσέγγισις όπου λαμβάνει χώρα μες τους Ι. ναούς. Γιαυτό ο ΑΠ. ΠΑΥΛΟΣ παρότι πολέμησε να τα εξαφανίσει ως βεβήλωση της αληθινής λατρείας του θεού, ορμώμενος απ την μεριά της ιουδαϊκής σκέψης και κουλτούρας, δεν κατάφερε να αλλάξει αυτόν τον πανάρχαιο πνευματικό τρόπο προσέγγισής των Ελλήνων. Στον κόσμο πάντοτε θα επικρατεί αυτό που οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να κάνουν, και αυτή η ανάγκη βρίσκεται μες την ζωή και είναι συνυφασμένη με τον τόπο. ν.ν.

Ρ. ΣΤΑΪΝΕΡ Καλύτερα ζητιάνος στον επάνω κόσμο, παρά βασιλιάς στη χώρα των σκιών”


Ρ. ΣΤΑΪΝΕΡ
ΔΙΆΛΕΞΗ V Καλύτερα ζητιάνος στον επάνω κόσμο, παρά βασιλιάς στη χώρα των σκιών”
...(Σελ.)100 “...Αν αυτό που αναγκάζεται κάποιος να πει σχετικά με τα υπαρξιακά ζητήματα μοιάζει πολύπλοκο, οι άνθρωποι το αποστρέφονται επειδή “ η αλήθεια είναι απλή”.Σε τελευταία ανάλυση είναι βέβαια απλή. Αλλά αν σε κάποιο στάδιο επιθυμούμε να γνωρίσουμε τα πλέον ανώτερα των πραγμάτων δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ότι πρέπει πρώτα να διασαφηνίσουμε τον τρόπο κατανόησης τους.”
..101 “... μέσα από την αποκρυφιστική όραση.
.. Χωρίζουμε τη ζωή του Ανθρώπου σε δύο μέρη: στην περίοδο μεταξύ ζωής και θανάτου, και στην περίοδο που μεσολαβεί ανάμεσα στο θάνατο και σε μια νέα γέννηση. Ας κοιτάξουμε τον άνθρωπο, πρώτα στο φυσικό σώμα .(*) Ξέρουμε ότι η αποκρυφιστική όραση τον βλέπει σαν μια τετράπτυχη οντότητα. Αλλά σαν μια τετράπτυχη οντότητα στην πορεία της της εξέλιξής της. (ύπαρξής της.ν.ν.) Η αποκρυφιστική όραση βλέπει το φυσικό σώμα, το αιθερικό σώμα, το αστρικό σώμα και το Εγώ, (**)το οποίο συνειδητοποίουμε στα συναισθήματα μας και στην αντίληψη μας όταν απλά αποτραβήξουμε το βλέμμα μας από τον εξωτερικό κόσμο και προσπαθήσουμε να ζήσουμε μέσα μας, προχωρεί από ενσάρκωση σε ενσάρκωση. Γνωρίζουμε όμως επίσης ότι το Εγώ αυτό είναι σαν να “επικαλύπτεται” - αν και το “επικαλύπτεται” δεν είναι καλή έκφραση, μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε προς το παρόν – από άλλα τρία μέλη της 102 ανθρώπινης φύσης, το αστρικό σώμα, το αιθερικό σώμα και το φυσικό σώμα. Για το αστρικό σώμα (Αστρικό η Φυσικό, το “ΑΛΛΟΓΟ” (Συναισθήματα επιθυμίες). γνωρίζουμε ότι από μια ορισμένη άποψη, είναι ο σύντροφος του Εγώ δια μέσου των διαφορετικών ενσαρκώσεων. Διότι αν και κατά την περίοδο της Καμαλόκα (***) το μεγαλύτερο τμήμα του αστρικού σώματος πρέπει να απορριφθεί, παραμένει σαν ένα είδος εν δυνάμει σώματος, το οποίο συγκρατεί την ηθική, πνευματική και αισθητική πρόοδο που αποταμιεύσαμε κατά την ενσάρκωση. Ο, τι συνιστά αληθινή πρόοδο παραμένει ενωμένο από την ισχύ του αστρικού σώματος, μεταφέρεται με το Εγώ, το οποίο περνά σαν το ουσιαστικά αιώνιο μέσα μας από ενσάρκωση σε ενσάρκωση. Επιπλέον, γνωρίζουμε ότι και από το αιθερικό σώμα (Πνευματικό Σώμα, “Οδηγός”, (Νους), Νοητικό Σώμα.)ένα μεγάλο τμήμα απορρίπτεται αμέσως μετά θάνατο, αλλά ένα απόσταγμα αυτού του αιθερικού σώματος παραμένει με μας, ένα απόσταγμα που παίρνουμε μαζί μας από μια ενσάρκωση σε μια άλλη. Κατά τις πρώτες μέρες που ακολουθούν το θάνατο έχουμε μπροστά μας ένα είδος ανασκόπησης της ζωής μας προς τα πίσω έως εκείνη τη στιγμή, σαν ΄να μεγάλο ταμπλό, και παίρνουμε μαζί μας ένα συμπυκνωμένο αιθερικό απόσταγμα. Το υπόλοιπο αιθερικό αποδίδεται στο γενικό αιθερικό κόσμο με τη μια ή την άλλη μορφή, ανάλογα με την εξέλιξη του συγκεκριμένου ατόμου.
Όταν, εν τούτοις, κοιτάξουμε το τέταρτο μέλος του ανθρώπινου όντος, το φυσικό σώμα (σώμα Σαρκικό η “ΑΜΑΞΑ” (Σώμα) Φυσικό σώμα.) μοιάζει αρχικά σαν να εξαφανίζεται απλά το φυσικό σώμα μέσα στον υλικό κόσμο. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτό μπορεί αν αποδειχθεί εξωτερικά, επειδή για την εξωτερική όραση στο φυσικό σώμα επέρχεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η διάλυση. Το ερώτημα, όμως που πρέπει να θέσει στον εαυτό του καθένας που ασχολείται με την Πνευματική Επιστήμη είναι το ακόλουθο. Δεν είναι ίσως όλα όσα μπορούν α μας πουν εξωτερικά σωματικά όργανα σχετικά 103 με την τύχη του φυσικού μας σώματος μόνο Μάγια; Η απάντηση δε βρίσκεται πολύ μακριά για όποιον έχει αρχίσει να καταλαβαίνει την Πνευματική Επιστήμη. Όταν ένας άνθρωπος μπορεί να πει στον εαυτό του “όλα όσα παρουσιάζονται με τις αισθήσεις είναι Μάγια, εξωτερική ψευδαίσθηση”, πως μπορεί να πιστεύει ότι αληθεύει πραγματικά να εξαφανίζεται δίχως ν' αφήνει σημάδια το φυσικό σώμα, καθώς παραδίδεται στην ταφή ή στην πυρά, ανεξάρτητα από το πόσο έντονα μπορεί το φαινόμενο αυτό να επιβάλλεται στις αισθήσεις του; Ίσως πίσω από τα εξωτερικά Μάγια να υπάρχει κάτι πολύ βαθύτερο. Ας το εξετάσουμε.
Αντιλαμβάνεστε ότι, για να καταλάβουμε την εξέλιξη της Γης, πρέπει να γνωρίζουμε τις προηγούμενες ενσαρκώσεις του πλανήτη μας: (****)
..104 “...Όταν μελετάμε την περιγραφή που έκανε η πνευματική γνώση για την εξέλιξη του ανθρώπου μετά θάνατο, διαπιστώνουμε ότι δε δίνεται η παραμικρή σημασία στο φυσικό σώμα. Μας λένε ότι το φυσικό σώμα απορρίπτεται, ότι παραδίνεται στα στοιχεία της Γης. Μας λένε για το αιθερικό σώμα, το αστρικό σώμα, το Εγώ. Με το φυσικό σώμα δεν ασχολούνται πλέον και μοιάζει σαν η σιωπή της πνευματικής γνώσης να δίνει σιωπηρή συναίνεση στη γνώση των Μάγια. Έτσι εμφανίζεται, και κατά κάποιο τρόπο και η πνευματική επιστήμη μας δικαιολογεί να μιλάμε έτσι, διότι για καθετί πέρα από αυτά πρέπει να να στηριζόμαστε σε μια βαθύτερη εμπέδωση της Χριστολογίας. Διότι σχετικά με ότι ξεπερνά τα Μάγια, όσον αφορά το φυσικό σώμα, δεν μπορούμε καθόλου να μιλήσουμε ορθά, αν δεν έχουμε πρώτα εξηγήσει επαρκώς τη Χριστική Ώθηση και ότι συνδέεται με αυτή.
Αν παρατηρήσουμε πως βίωναν αυτό το φυσικό σώμα 105 κάποια συγκεκριμένη χρονική περίοδο στο παρελθόν, θα οδηγηθούμε σε ένα πού αξιοσημείωτο αποτέλεσμα. Ας ερευνήσουμε τρία είδη λαϊκής συνείδησης, τρεις διαφορετικές μορφές ανθρώπινης συνειδητότητας, όσον αφορά όλα όσα έχουν σχέση με το φυσικό σώμα μας, κατά τη διάρκεια αποφασιστικών περιόδων της ανθρώπινης εξέλιξης. Θα ερευνήσουμε πρώτα την ελληνική συνείδηση.
Ξέρουμε ότι οι Έλληνες ήταν εκείνος ο αξιόλογος λαός που έφτασε στο ανώτατο σημείο ανάπτυξής του την τέταρτη Μετατλαντική πολιτισμική εποχή. (*****)...
Τώρα έρχεται στ' αυτιά μας ένα ασυνήθιστο απόφθεγμα από τη χώρα αυτή, ένα ρητό που μας επιτρέπει να δούμε βαθιά μέσα στην ψυχή του ανθρώπου που αισθανόταν τον 106 εαυτό του αληθινά Έλληνα, το απόφθεγμα του ήρωα (Αχιλλέα, από την Οδύσσεια.) : “Καλύτερα ζητιάνος στον επάνω κόσμο, παρά βασιλιάς στη χώρα των σκιών”.
Συνεχίζεται..
(*)Σώμα: Ο όρος “” που δίνουμε εδώ, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ψυχική και πνευματική διαμόρφωση. Γη = κοσμικό σώμα (Ρ. Στάινερ)
(**)(Εγώ: Εδώ, η εν δυνάμει εξέλιξη της τριαδικής μας υπόστασης, καθώς και κάθε συστήματος μέσα στην σκέψεις μας ν.ν.)
(***) Καμαλόκα: θα επανέλθω, προς το παρών στα Σανσκριτικά : Κάμα = έρως, αισθησιακή αγάπη.Σελ. 437 γλωσσάρι Δ.Κ. ΒΕΛΙΣΣΑΡΌΠΟΥΛΟΣ - ΙΣΤΟΡΊΑ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΉ Σ ΦΙΛΟΣΟΦΊΑ Σ -
(****)χρειάζεται να μελετήσουμε τις ενσαρκώσεις που πέρασε η Γη σαν Κρόνος, Ήλιος και σελήνη. (Αρ 3)Ξέρουμε ότι η Γη πέρασε από τις δικές της “ενσαρκώσεις”. Όπως ακριβώς έχει περάσει και κάθε ανθρώπινο ον. ...
(*****)Ξέρουμε ότι η εποχή αυτή άρχισε γύρω στον όγδοο αιώνα πριν από την εποχή μας (Γέννηση του Χριστού) και τελείωσε το δέκατο τρίτο δέκατο τέταρτο, και δέκατο πέμπτο αιώνα, ύστερα από το γεγονός της Παλαιστίνης” “... Ξέρουμε ότι το μεγαλείο της ιστορικής περιόδου της Ελλάδας πηγάζει από την προηγούμενη περίοδο, την τρίτη Μετατλαντική εποχή Τα εμπνευσμένα λόγια του Ομήρου φτάνουν ως πίσω στην περίοδο που προηγήθηκε της τέταρτης Μετατλαντικής εποχής. Και ο Αισχύλος που έζησε τόσο πρώιμα ώστε χάθηκαν αρκετά έργα του, δείχνει προς τα πίσω, προς το δράμα των Μυστηρίων, για το οποίο δεν μας δίνει παρά μόνον έναν απόηχο. Η τρίτη Μετατλαντική εποχή επεκτείνεται στην Ελληνική περίοδο, αλλά την περίοδο εκείνη η τέταρτη εποχή φθάνει στην πλήρη της έκφραση. Αλλά ο θαυμάσιος Ελληνικός πολιτισμός είναι η πιο αγνή έκφραση της τέταρτης Μετατλαντικής εποχής.



ΡΉΓΜΑΤΑ


ΟΥΕ ΗΜΗΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΊΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΊΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ ΠΟΥ ΕΝΏ ΔΙΥΛΊΖΕΤΑΙ ΤΟ ΚΟΥΝΟΎΠΙ, ΚΑΤΑΠΊΝΕΤΑΙ ΚΑΡΑΒΌΣΚΟΙΝΑ
....................................................................................................................................................

ΡΉΓΜΑΤΑ
Το πρώτο ρήγμα στις απόκρυφες επιστήμες τα ιερατεία και τις ιδιωτικές φιλοσοφικές σχολές, έγινε με τον χριστιανισμό. Αυτό είναι το πρώτο φιλοσοφικό σύστημα που επαναστατεί ξεκάθαρα αρνούμενο ,την θρησκεία σαν καθεστώς, την οποιαδήποτε Ιερά σύνοδο, τους Μασόνους, τα παρακλάδια τους, ροδόσταυρους, ισουήτες και όλους τους "καθαρούς" με τον Χριστό να τους καταριέται “ΟΥΕ ΗΜΗΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΊΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΊΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ ΠΟΥ ΕΝΏ ΔΙΥΛΊΖΕΤΑΙ ΤΟ ΚΟΥΝΟΎΠΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΊΝΕΤΑΙ ΚΑΡΑΒΌΣΚΟΙΝΑ”, ρήγμα που αναγκάστηκαν να αφήσουν να γίνει σε μια εποχή που οι ανθρωπότητα χρειαζόταν να κάνει ένα βήμα μπροστά. Βέβαια οι πονηροί ξανακαβάλησαν του πλησίον την πλάτη. Ναι με δόλο και πονηρία το πράττουν μέχρι σήμερα αυτό, χρησιμοποιώντας της επιστήμες και την θρησκευτικότητα, κατά το πως τους συμφέρει. “τα καλά και συμφέροντα”.
Σήμερα ζούμε και βρισκόμαστε στην εποχή του δεύτερου ρήγματος, διανύουμε την περίοδο ενός συμπαντικού τραντάγματος, που θα διαπεράσει και τις ποιο καλοστημένες κατασκευές και τα ποιο εξιδανικευμένα προγράμματα!
Και δεν έχει σημασία πού είσαστε και τη κάνατε μέχρι τώρα. Δεν έχει σημασία τη σκεπτόσασταν και ποιο δόγμα, η φιλοσοφία ακολουθούσατε.
Αυτό που έχει σημασία και είναι αμετάκλητα επείγων, είναι να αντιληφθούμε, με ότι μέσα διαθέτουμε, την εποχή όπου μέσα της τώρα, ζούμε και βρισκόμαστε . Ναι, να καταλάβουμε ότι είναι “φυσικό” και πάνω στην ώρα, να αναποδογυρίσουν όλα , και ότι το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να ενστερνιστούμε , να δεχθούμε και να αφομοιώσουμε αυτήν την μεγάλη αλλαγή.
Θα μείνουμε ορφανοί από Πατέρα και Μητέρα, ολομόναχη χωρείς φίλους και αδέλφια, ολομόναχοι δίχως συγγενείς , συνάδελφους, συντοπίτες . Χωρείς φυλή και δίχως έθνος ! γιατί έτσι, μέσα απ' αυτό το κενό, θα φανούν μπροστά μας ολόφρεσκες οι καινούργιες σχέσεις του κόσμου που έφθασε. Για να αντιμετωπίσουμε, σαν όντα του σύμπαντος κόσμου, μέσα στην σκέψη μας το ίδιο αυτό το σύμπαν, που ενώ μας γέννησε, και μας σπούδασε, συνεχίζει μαζί με μας, ακατάπαυστα να προοδεύει..
Και το ποιο αξιοθαύμαστο σε αυτήν την καινούργια σχέσει είναι ότι τίποτα από όσα περάσαμε δεν θα χαθεί!
Και δεν θα το ονομάσουμε, ούτε θα του απευθυνθούμε γιατί αυτός ο τρόπος έπαψε να είναι αναγκαίος, και πια δεν υπάρχει.
Μέσα από μας όλοι οι Σοφοί δάσκαλοι, ΕΠΏΝΥΜΟΙ ΚΑΙ ΑΝΏΝΥΜΟΙ, οι Μάγοι ο ίδιος ο Μανητού, ο Ζαρατούστρα, ο Μίθρα, ο Διόνυσος, ο Βούδας, ο Κρίσνα, ο Θείος Πυθαγόρας, o Γκάντι και ο Θεάνθρωπος Χριστός, θα πάρουν την θέση της Μητέρας και του Πατέρα τη θέση του άγνωστου Θεού . Σε αυτούς θα απευθύνονται οι επόμενες γενιές των ανθρώπων, γιατί έκαμαν “κράμα” δημιουργώντας (σώμα), ύλη μέσα στο ίδιο το πνεύμα μας, μεταστοιχειώνοντας δηλ. Την “υλικότητα” τους, σε πνεύμα και το αντίστροφο,κατάφεραν να μεταμορφωθούν σε φύλακες οδηγούς, και γιατρούς των εθνών. Και αυτοί θα αποτελούν τους προγόνους μας τους συγγενείς μας στην κοσμική φυλή και το γαλαξιακό έθνος μας..
Όλοι αυτοί χρειάστηκαν για να μας προετοιμάσουν γι αυτή την εποχή. Αυτό που πάλεψαν , συγκρούστηκαν και θανατώθηκαν για να επιτευχθεί, τώρα γίνεται από μόνο του χωρείς καμιά ανθρώπινη επέμβαση , και το κάνει το ίδιο το Σύμπαν.
Εάν δεν είναι απλά και κατανοητά όσα διαβάζεται, δεν είναι αυτής της εποχής, και δεν συνάδουν στην πραγματικότητα. ν.ν.

....ΕΓΏ-ΚΡΑΧ.....


............................................ΕΓΏ-ΚΡΑΧ................................................................................................
Εφόσον “καταλήξαμε” στην τετράπτυχη ύπαρξη του ανθρώπου, η ερώτηση που κάνω τώρα και για πρώτη φορά εδώ, είναι ότι εάν και εφόσον υπάρχει τετράπτυχη υπάρξει, γιατί να μην υπάρχει και τετράπτυχη δράση. Ήρθε η ώρα να σκεφτούμε κάτι καινούργιο για την ύπαρξη και την δράση του ανθρώπου , κάτι που μόνο η εικονογραφημένη σκέψη των Κινέζων έχει κάπως θίξει. Και το έχει κάνει αυτό πολύ γενικά μα που χωρείς την σκέψη τους δεν θα το είχαμε αντιληφθεί. Κι αυτό είναι ο διαφορετικός τρόπος κατανόησης της πραγματικότητας, αρχικά, απ τον δικό μας τον γραμμικό, τρόπο. Δεν έχει νόημα να καταπιαστούμε με αναλύσεις και παραδείγματα εφόσον αυτά υπάρχουν και είναι εύκολο να βρεθούν. Στην κινέζικη φιλοσοφία η συνάντηση των αντιθέτων δυνάμεων κάμουν την πραγματικότητα απτή και ορατή , και με τη συνάντηση επίσης του παρελθών με το μέλλον παρουσιάζεται το το κάθε μας τώρα. Η Κινέζικη σκέψη δεν προχωρά σε μια ευθεία γραμμή, ούτε σε συνέχεια απ το παρελθών , μετά στο τώρα και κατόπιν στο μέλλον. Το τρία των Κινέζων είναι τα 2 δύο δίπλα και παράλληλα δεξιά και αριστερά πάνω και ΄κάτω και έτσι παρουσιάζεται στην αντίληψή μας το κάθε ένα 1 , και η κάθε έννοια. Έτσι η σκέψη διαφέρει και σε κλίμακα και ίσως πλησιάζει περισσότερο την περιστροφική κλίμακα των dna. Επίσης, έχει αποδειχθεί ότι το νετρίνο, ένα σωματίδιο του ήλιου που κινείται αντίστροφα από όλα τα άλλα , είναι υπεύθυνο για την ηλιακή ενέργεια αυτήν, που δίνη την ζωή στους πλανήτες. Βέβαια ο Καρλ Γιουνγκ και ο Βίλχελμ που μελέτησαν διεξοδικά την Κινέζικη φιλοσοφία βοήθησαν πολύ στο να υποψιαστώ κάτι 'ώστε να αποκτήσουν κάποια βάσει η προβληματισμοί μου. Απ την στιγμή λιπών που το γνωστό τώρα (3)είναι η συνάρτηση δύο διαφορετικών καταστάσεων που δεν “βλέπουμε” και δεν ορίζουμε, παρελθών (2)και μέλλων(1) κατασκευάζουμε (Εδώ η σειρά είναι κάπως αυθαίρετη μπορεί το ένα να μην είναι το μέλλων μα επειδή “έρχεται” το έβαλα πρώτο), μια τριάδα όπου θα μας χρησιμεύσει σαν σκαλωσιά για να πατήσει η διάνυα μας ώστε να αντιληφθούμε τους κόσμους που εικάζεται απ' εδώ ότι υπάρχουμε, ζούμε και πράττουμε ταυτόχρονα. Και που μπορεί στον ένα να πράττουμε σωστά μα στους άλλους τελείως λάθος και τανάπαλιν, και εμείς να βγάζουμε συμπέρασμα μόνο απ τον έναν κόσμο , διότι πως αλλιώς όταν αγνοούμε τη έχει συμβεί παράλληλα στους υπόλοιπους. Τελικά όταν τους γνωρίσουμε , το σωστό η το λάθος, καθώς και η απόφαση μας και η πίστη μας, θα μπούνε σε νέα τροχιά΄ γύρο απ το “εγώ”, που δεν θα είναι πια αυτό που μέχρι τώρα ξέρουμε. Έτσι κάθε γεγονός, θα κρίνεται στην ολότητα του, και όχι διασπασμένα και αποκομμένα λόγο του, “εγώ” που νομίζαμε ότι είμαστε μέχρι τώρα, και του τρόπου που αποφασίσαμε, ότι αυτό κινείται. (χρόνος).” Παραδείγματος χάρη όταν την στιγμή που τρώω λίνο κάποιο πρόβλημα το ποιο ευκολονόητο είναι να αποφασίσω ότι δεν είμαι συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνω, οδηγούμενος απ το ένστικτο της πείνας. Αυτό που κάνω όμως είναι ότι τρώω και ταυτόχρονα σκέπτομαι. Αυτό κάνω. Το ένα αφορά το ένστικτο και το άλω το πνεύμα μου. Και δεν είναι κάτι που λογικά έχω αποφασίσει να γίνει. Αυτό συμβαίνει μέσα μου ταυτόχρονα, και αυτά είμαι εκείνη την στιγμή “Εγώ”. Επίσης αν πάλη σκεπτόμενος έτσι,αποφασίσω ότι είμαι ολοκληρωτικά χαμένος σε μια ύπνωση, μια πλάνη, στην Μάγια , θα πρέπει να σταματήσω να κάνω οτιδήποτε έως ότου αφυπνιστώ μα δεν θα μάθω γιατί ζω έτσι, ούτε γιατί τα πράγματα δεν αποκαλύπτονται στην σκέψη αυτούσια και με φυσικό τρόπο, και για ποιο λόγο με κρατούν δέσμιο η φαντασιακή θέσμιση, η πλάνη, και η Μάγια. Δεν θα μου αποκαλυφθούν οι κόσμοι κατά τους οποίους την στιγμή της δράσης μου εκπληρώνονται ούτε΄ ποιο έργο ίσως πολύ ποιο ουσιώδες απ ότι “βλέπω” την στιγμή αυτήν τούτη που αντιλαμβάνομαι, συμβαίνει. Γιατί έχω μάθει να αντιλαμβάνομαι σ' έναν χρόνο και με μια σειρά, που σήμερα αμφισβητείται απ την επιστήμη. (κβαντομηχανική). ν.ν.
...................................................................................................................................................................... Μ ε τον Στάινερ και τον Γκουρζτίεφ που οι αναλύσεις τους για τον άνθρωπο και τον χαρακτήρα του δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης, επίσης ένιωσα πια ικανώς να το τολμήσω
....................................................................................................................................................
Είτε το καταλαβαίνω λογικά είτε το υποψιάζομαι, αυτό που χρειάζεται είναι να επανασυνδεθώ με την πραγματικότητα , να την σκεφτώ σαν να μην την είχα γνωρίσει ποτέ. Δεν αρκεί να πολεμώ τα πάθει και τις θεωρούμενες αδυναμίες μου. Όλα αυτά είναι ψέματα ( τα κατά συνθήκη ψεύδη). Όμως ούτε να τα αρνηθώ τελείως (αυτά τα ψέματα), είναι δυνατόν. Αν “αναστηθώ” χωρείς αυτήν την κατάσταση έστω την σκιά της, δε νομίζω ότι θα έχει όφελος κανείς. Ο Ανώτερος εαυτός που έχει γίνει καινός έχει μήνη κενός για όσους συνεχίζουν να κονταροχτυπιούνται για την καθημερινή καλοπέραση τους. Και το ζητούμενο για μένα δεν είναι να σωθεί κάποια Ελίτ υποψιασμένη, μα το σύνολο της ανθρωπότητας να συνδεθεί με την νέα τροχιά του σύμπαντος κόσμου. Σε αυτήν την κίνηση, είμαι σίγουρος ότι θα χρειαστούν όλοι, μα όλοι οι άνθρωποι, από κάθε γωνιά του πλανήτη. v.v.

Εγώ Αρ 3
Ρ. ΣΤΑΪΝΕΡ
  1. Είναι γνωστό οι τα μικρά παιδιά μιλούν για τον εαυτό ους ως εξής: “ ο Πέτρος είναι φρόνιμος”, “ η Μαρία θέλει αυτό”. Το βρίσκουμε λογικό να μιλούν με τον ίδιο τρόπο για τον εαυτό τους, όπως και για τους άλλους, επειδή δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει την αυτοτελή οντότητα τους, λόγο του ότι δεν έχει γεννηθεί ακόμη σ' αυτά η συνείδηση του εαυτού.
    Με την αυτοσυνείδηση επισημαίνει ο άνθρωπος, ότι είναι αυτοτελή οντότητα ξεκομμένη απ' όλους τους άλλους, είναι “εγώ”. Στο Εγώ συγκεντρώνει ο άνθρωπος ότι βιώνει ως σωματική(!) και ψυχική(2) οντότητα (3 ν.ν.). Σώμα (1) και ψυχή(2) είναι φορείς του Εγώ(3).
    ..Με “Εγώ” του ο άνθρωπος είναι εντελώς μόνος. Και αυτό το “Εγώ” είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Αυτό του δίνει το δικαίωμα να βλέπει αυτό το “Εγώ” ως την αληθινή οντότητα το. Μπορεί λοιπόν να χαρακτηρίζει το σώμα του και την ψυχή του ως περιβλήματα μέσα στα οποία ζει και να τα θεωρεί έτσι ως σωματικούς παράγοντες μέσω των οποίων δρα. Κατά τη διάρκεια της εξέλιξής του μαθαίνει να χρησιμοποιεί αυτά τα εργαλεία όλο και περισσότερο ως υπηρέτες του “Εγώ” του.
    Η μκρή λέξη “Εγώ”, όπως χρησιμοποιείται π.χ. Στη γερμανική γλώσσα', ξεχωρίζει απ' όλες τις άλλες. ich=(ιχ προφορά),ξεχωρίζει απ' όλες ις άλλες. Όποιος συλλογισθεί σωστά τη ΄φύση αυτής της λέξης, θα δει ν' ανοίγεται μπροστά του η είσοδος στη γνώση βαθιών εννοιών της ανθρώπινης οντότητας. Κάθε άλλη λέξη μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν οι άνθρωποι στο αντίστοιχο μ' αυτή αντικείμενο. Το τραπέζι μπορεί να ονομασθεί από τον καθένα τραπέζι, το ίδιο και η καρέκλα. Με το όνομα “Εγώ” δεν είναι το ίδιο. Δεν μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει αυτό για κάτι, που αφορά έναν άλλον. 41 Ο καθένας μπορεί να ονομάσει “Εγώ” μόνο τον εαυτό του. Ποτέ δεν μπορεί το όνομα “Εγώ” να εισχωρήσει απέξω στ' αυτιά μου, όταν αφορά εμένα. Μόνον από μέσα προς τα έξω, μόνον από μέσα της μπορεί να ονομάσει η ψυχή τον εαυτό της ως “Εγώ”. Καθώς ο άνθρωπος λέει στον εαυτό του “Εγώ”, αρχίζει μέσα του να μιλά κάτι, που δεν έχει τίποτα να κάνει με κανένα από τους κόσμους από τους οποίους έχει πάρει τα “περιβλήματα”. Το “Εγώ” γίνεται όλο και περισσότερο κύριος πάνω σε σώμα και ψυχή.( Κι αυτό καταντά ο κύριος λόγος της ύπαρξης του κάθε ανθρώπου ν.ν.)
    42 Το Εγώ ζει μέσα στην ψυχή. Εάν και η ανώτατη εξωτερίκευση του “Εγώ' ανήκει στην Ψυχή- συνείδηση, εντούτοις πρέπει να πούμε, πως αυτό ο “Εγώ”απ' εκεί ακτινοβολώντας γιομίζει ολόκληρη την ψυχή και μέσω αυτής εξωτερικεύει την επίδραση του το σώμα. Και μέσα στο Εγώ είναι ζωντανό το πνεύμα.
    .. Το πνεύμα διαμορφώνει το Εγώ από μέσα προς τα έξω, ο ορυκτός κόσμος απέξω προς τα μέσα. Το πνεύμα, που διαμορφώνει ένα “Εγώ”, και που ζει ως “Εγώ”, ας ονομαστεί: “Εαυτός - πνεύμα”, διότι εμφανίζεται ως “Εγώ” ή ως εαυτός του ανθρώπου. Τη διαφορά μεταξύ του “Εαυτού – πνεύμα” και της “Ψυχής – συνείδηση” μπορούμε αν την εξηγήσουμε ως εξής: Η “Ψυχή – συνείδηση αγγίζει την ανεξάρτητη από κάθε συμπάθεια και αντιπάθεια αλήθεια, που υφίσταται από μόνη της. Ο εαυτός- πνεύμα φέρει μέσα του την ίδια αλήθεια αλλά αποδεκτή και περιβεβλημένη από το “Εγώ”, μέσω του οποίου ατομικεύεται και εισάγεται στην ανεξάρτητη οντότητα του ανθρώπου. Και το ότι η αιώνια αλήθεια ατομικεύεται και ενώνεται με το “Εγώ” σε μιαν οντότητα, αποκτά το ίδιο το “Εγώ” την αιωνιότητα. Ρ. ΣΤΑΪΝΕΡ

Η ΙΔΙΑΙΤΕΡΌΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΡΙΘΜΟΎ 3. ΤΡΊΑ


(Όμως εδώ δεν πατρονάρουμε κάποιο σύστημα σκέψης, αλλά εμφανίζοντας τα κοινά τους σημεία καθώς και τις διαφορές τους, ανοίγουμε τον δρόμο για μια μια ποιο πλήρη άποψη αυτών των φιλοσοφικών συστημάτων. Ο πολιτισμός όπως τον γνωρίζουμε ξεκίνησε απ ετούτων εδώ τον τόπο και σ' αυτόν είναι όπως φαίνεται γραφτώ να τελειώσει. Τέλος είναι επείγων να φανερωθούν και να συμπληρωθούν οι επιστήμες, γιατί ο χρόνος παραμονής μας, σε αυτόν τον πλανήτη φθάνει στο τέλος του.
Παραπάνω κάναμε νύξη για την διάταξη των κόσμων του “γνωστού” σύμπαντος και αναφερθήκαμε στην αλληλοεπίδραση μεταξύ τους μέσω του νόμου των οκτάβων. Όσοι επιθυμούν να εμβαθύνουν ας προμηθευτούν τα σχετικά βιβλία. Έπειτα περάσαμε στον Μικρόκοσμο (άνθρωπος-άτομο), και εκεί με τον Στάινερ γράψαμε για τους εσωτερικούς κόσμους του ατόμου. ΤΑ ΓΡΆΦΩ ΑΥΤΆ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΠΙΣΤΏΣΟΥΜΕ ΑΠΌ ΕΔΏ ΜΈΣΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΌΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΡΙΘΜΟΎ 3. ΤΡΊΑ.
Χωρείς αυτόν τον αριθμό, δεν θα είχαμε την ολοκλήρωση της πανάρχαιας αντίληψης του αρ. 2, του δυαδικού συστήματος σκέψης. Όμως στην εξέλιξη της ανθρώπινης σκέψης το ένα ποτέ δεν ήταν ο εαυτός. Το 1 ένα, ήταν πάντα κάτι ξεχωριστό από τον παρατηρητή. Έτσι, ακόμα και σήμερα όταν κάποιος λέει όλα είναι ΈΝΑ, είναι σαν να μην λέει τίποτα. Γιατί αναφέρεται σε κάτι που αντιλαμβάνεται, σε κάτι ξεχωριστό απ αυτόν. Αλλιώς δεν έχει νόημα να το αναφέρει. Με το 2 τώρα, αρχίζει η σύγκριση, όμως ακόμα δεν υπάρχει σαφής αναφορά στον εαυτό, στο άτομο, στον παρατηρητή. Αυτό και εκείνο είναι μια διάφορα που την αναγνωρίζει και την ολοκληρώνει το άλλο. Στην εξέλιξη της ανθρώπινης σκέψης, ο παρατηρητης Εμφανίζεται με τον αρ. 3 στην ολοκλήρωση της ανθρώπινης σκέψεις με την τριαδικότητα, τις τρεις διαστάσεις, την Αγία τριάδα, τρεία πουλάκια κάθονταν, κ.λ.π. Τέλος μ αυτόν τον αριθμό σφραγίζετε νομοτελειακά το πως και το γιατί της ύπαρξης και κάθε άλλος αριθμός στρέφετε εκεί όπου ξεκίνησε ,στο 1 Ένα, στον αρ. δηλ. 3 που είναι η ολοκληρώσει του αριθμού ΕΝΑ διότι περιέχει το αντίθετο του και την ενέργεια του, τον χρόνο, κίνηση, και τον παρατηρητή ολοζώντανο, στην ανθρώπινη σκέψη, και έτσι αρχινά, τελικά η φυσική ανάπτυξη της. Είτε έχουμε να κάνουμε με επιστήμη είτε με θρησκεία ο αριθμός 3 έχει την εξέχουσα θέση διότι είναι ένα ολοζώντανο και ολοκληρωμένο σύστημα μέσα στην σκέψη μας.
Στο σύστημα της αναπνοής μας το τρία είναι η παύση, το “τρία” είναι ότι επιτρέπει την συνέχεια της αναπνοής (χρόνος).
Έτσι η περιγραφή του κόσμου και του ανθρώπου ξεκινά και αναπτύσσετε στην σκέψη μας, με αυτόν τον αριθμό. ν.ν.)

Ρ. Στάινερ & αισθαντική ψυχή,



..(Συνοψίζοντας, στις προηγούμενες αναρτήσεις ασχοληθήκαμε λίγο, με τους κόσμους του σύμπαντος και του ανθρώπου, καθώς και με τα Μυστήρια, αυτά, τα εργαστήρια της ψυχικής αλχημείας. Χρησιμοποιώντας τα γραφτά του Ουσπένσκι και του Στάινερ παρά τον διαφορετικό τρόπο προσέγγισης τους, επάνω στο ίδιο ζήτημα για το Σώμα και την ψυχή τού Ανθρώπου, φέρνουμε στο φως την επιστήμη που κάποιοι επιμελώς έχουν κρύψει κάτω απ το πρόσχημα που από παλιά χρησιμοποιούσαν, τον κίνδυνο δηλ. να πέσουν αυτές οι γνώσεις σε κακοποιούς και χρησιμοποιηθούν ενάντια στην ανθρωπότητα. Όμως αυτό που μπορεί κάπου να δικαιολογήται , μπορεί στην αρχή δηλ. να μην ήταν πρόσχημα, με την συσσώρευση όμως, της εξουσίας απ τα ιερατεία κατέστησε αυτά χειραγωγούς των ποιων τρομερών εγκλημάτων εις βάρος της ανθρωπότητας. Έτσι το λιγότερο που κάποιος μπορεί να αναφέρει είναι την λέξη, κακόβουλο πρόσχημα . Σήμερα με τα πανεπιστήμια και τις ελεύθερες σχολές, καθώς και την τεχνολογική εξέλιξη, οι γνώσεις απόκτησαν την ταχύτητα που τους χρειάζεται για την διάδοσή της, έτσι ώστε να αντισταθμιστεί κάθε τεχνολογική πληροφορία, με την γνώση για την ανωτερότητα της ψυχής του ανθρώπου.

Μιας γνώσεις, που ο άνθρωπος κινδυνεύει να χάση παντελώς, κάτω απ το βάρος μιας ασταμάτητης τεχνολογικής και ιδιαίτερα μηχανικής σκέψης.
Συνεχίζουμε την “εργασία” για αυτήν την επιστήμη που δεν χρειάζεται δοκιμαστικούς σωλήνες και μικροσκόπια με μοναδικό εργαλείο την θέληση να παραμείνει ο ίδιος ο άνθρωπος και η ελευθερία του, το μοναδικό κίνητρο για κάθε κοινωνική, επιστημονική και τεχνολογική επίτευξη ν.ν.).
ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΌ ΣΌΜΑ
αισθαντική ψυχή,
Ρ. Στάινερ
Τον όρο “σώμα” που δίνουμε σε αυτό το βιβλίο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για μια ψυχική και πνευματική διαμόρφωση. (Ρ. Στάινερ)
  1. ..32 “Το σώμα ζωής είναι για των άνθρωπο ακόμη κάτι εξωτερικό Στα ερεθίσματα του εξωτερικού κόσμου ο εσωτερικός εαυτός απαντά αρχικά΄ με την εκδήλωση του αισθήματος.. Μπορούμε ν' ακολουθήσουμε όπου θέλουμε αυτό, που ονομάζουμε εξωτερικό κόσμο, δεν θα βρούμε το αίσθημα. Οι ακτίνες φωτός μπαίνουν στο μέσα στο μάτι. Μετακινούνται μέσα σε αυτό μέχρι τον αμφιβληστροειδή χιτώνα΄ εκεί προκαλούν χημικές διεργασίες . Η επίδραση αυτού του ερεθίσματος μεταβιβάζεται με το οπτικό νεύρο μέχρι τον εγκέφαλο, εκεί δημιουργούνται περαιτέρω φυσικές διεργασίες, τις οποίες αν μπορούσαμε να τις παρατηρήσουμε, θα βλέπαμε πάλι φυσικές διεργασίες, όπως οπουδήποτε αλλού στον εξωτερικό κόσμο .Αν έχω την ικανότητα να παρατηρώ το σώμα ζωής, τότε θα αντιληφθώ, πως η φυσική διεργασία του εγκεφάλου είναι συγχρόνως μια διεργασία ζωής.
  2. Αλλά ακολουθώντας αυτήν την πορεία δεν μπορώ να βρω πουθενά αίσθημα του μπλε χρώματος, που δημιουργείτε στον δέκτη των ακτίνων του φωτός. Το αίσθημα δημιουργείται μόνο μές στην ψυχή του δέκτου... ... Εντελώς διαφορετική (από το φυσικό και το αιθερικό σώμα) είναι η δραστηριότητα με την οποία πραγματοποιείται το αίσθημα με την επίδραση της δύναμης δημιουργίας ζωής . ( Lebensbildekraf ) Μέσα απ αυτή τη δραστηριότητα αναπτύσσεται ένα εσωτερικό βίωμα. Χωρίς αυτήν την δραστηριότητα θα υπήρχε μια απλή διεργασία ζωής, όπως αυτές που παρατηρούμε στα φυτά.
  3. Ας φανταστούμε τον άνθρωπο σαν ένα κέντρο, που δέχεται ερεθίσματα απ΄ όλες τις πλευρές. Πρέπει όμως να τον φανταστούμε συγχρόνως σαν πηγή, που εκπέμπει προς όλες τις κατευθύνσεις, απ' όπου δέχεται αυτά τα ερεθίσματα της δραστηριότητας που αναφέραμε.(επίδραση δημιουργίας ζωής) Προς όλες τις κατευθύνσεις απαντούν τα αισθήματα στους ερεθισμούς .
    Την πηγή αυτής δραστηριότητας την ονομάζουμε αισθαντική ψυχή(Empfindugsseele) Αυτή η αισθαντική ψυχή είναι τόσο πραγματική όσο το φυσικό σώμα
Ο ταν στέκεται μπροστά μου (33) ένας άνθρωπος και αφήνοντας κατά μέρος την αισθαντική ψυχή, τον βλέπω μόνο σαν φυσικό σώμα, είναι σαν να στέκομαι μπροστά σ΄ ένα ζωγραφικό πίνακα και βλέπω μόνο την την τσόχα του πίνακα. Σχετικά με το πως μπορούμε ν΄ αντιληφθούμε αυτή την αισθαντική ψυχή, πρέπει να πούμε κάτι παρόμοιο όπως και με το αιθερικό σώμα. Τα σωματικά όργανα είναι τυφλά για την αισθαντική ψυχή. Το ίδιο τυφλό γι ΄αυτή είναι και το όργανο με το οποίο αντιλαμβανόμαστε την ζωή ως ζωή. Αλλά όπως μέσω αυτού του οργάνου μπορούμε να παρατηρήσουμε το αιθερικό σώμα, έτσι είναι δυνατόν μέσω ενός άλλου ακόμη ανώτερου οργάνου ν΄ αντιληφθούμε τον εσωτερικό κόσμο των των αισθημάτων ως ένα ιδιαίτερο είδος υπεραισθητής αντίληψης. Ο άνθρωπος τότε αισθάνεται όχι μόνο τα ερεθίσματα του φυσικού και του έμβιου κόσμου αλλά “βλέπει” τα αισθήματα
Μπροστά σ΄ έναν άνθρωπο μ΄ ένα τέτοιο όργανο ο κόσμος των αισθημάτων μιας άλλης οντότητας υφίσταται σαν μια εξωτερική πραγματικότητα Πρέπει να κάνουμε τη διάκριση μεταξύ της βιώσεως του δικού μας κόσμου των αισθημάτων και της παρατήρησης του κόσμου μιας άλλης οντότητας . Στον δικό του εσωτερικό κόσμο των αισθημάτων μπορεί φυσικά να κοιτάξει κάθε άνθρωπος . Να παρατηρεί όμως τον κόσμο των αισθημάτων ενός άλλου, μπορεί μόνο ο “βλέπων”,. Που έχει αποκτήσει το “πνευματικό μάτι”. Όταν ο άνθρωπος δεν είναι βλέπων, γνωρίζει τον κόσμο των αισθημάτων μόνο σαν κάτι εσωτερικό, μόνο σαν προσωπικά εσωτερικά βιώματα της ψυχής του. Με το άνοιγμα του πνευματικού ματιού φανερώνεται μπροστά στην πνευματική θέα αυτό που διαφορετικά ζει μόνο στο εσωτερικό άλλων υπάρξεων..
.......*****************.............
νοητική ψυχή
Για να αποφύγουμε παρεξηγήσεις, διευκρινίζεται εδώ, ότι ο βλέπων δε βιώνει μέσα του το ίδιο μ΄ αυτό που έχει μέσα της μια άλλη οντότητα ως εσωτερικό της κόσμο. Αυτή βιώνει τα αισθήματα από μέσα. Ο βλέπων αντιλαμβάνεται μιαν αποκάλυψη, μιαν εξωτερίκευση του κόσμου των αισθημάτων.
..34 Η αισθαντική ψυχή, όσον αφορά τη δραστηριότητα της, εξαρτάται από το αιθερικό σώμα, διότι απ΄ αυτό αντλεί το στοιχείο, το οποίο οφείλει να μετατρέψει σε αίσθημα. Και επειδή το αιθερικό σώμα είναι η ζωή μέσα στο φυσικό σώμα, η αισθαντική ψυχή έτσι είναι έμμεσα εξαρτημένη από το φυσικό σώμα. Μόνον όταν τα μάτια έχουν ζωή και είναι καλά αναπτυγμένα, είναι δυνατών να αναπτυχθούν ανάλογα αισθήματα χρωμάτων. Μ αυτό τον τρόπο επιδρά στο σωματικό στην αισθαντική ψυχή. Αυτή λοιπόν καθορίζεται και περιορίζεται στη δραστηριότητα της από το σώμα. Ζει μέσα στην οριοθέτηση, που της βάζει το σώμα. (συκώτι, νεφρά, καρδιά ν.ν.)
Το σώμα λοιπόν, συγκροτείται από τα ορυκτά υλικά, παίρνει ζωή από το αιθερικό σώμα και βάζει όρια στην αισθαντική ψυχή. Όποιος έχει το όργανο, που αναφέραμε, για να “βλέπει” την αισθαντική ψυχή, διαπιστώνει πως είναι περιορισμένη από το σώμα. Μ΄ αυτό το τρόπο βρίσκουμε ακόμη ένα ιδιαίτερο μέλος της ανθρώπινης οντότητας. Αυτό το μέλος έχει φυσικό και αιθερικό σώμα από τη μια πλευρά και την αισθαντική ψυχή από την άλλη. Αυτό είναι το ψυχικό σώμα η αισθαντικό σώμα. Μπορούμε να πούμε, ότι ένα μέρος του αιθερικού σώματος είναι λεπτότερης υφής και σχηματίζει μιαν ενότητα με την αισθαντική ψυχή, ενώ το χονδροειδέστερο μέρος του σχηματίζει ένα είδος ενότητας με το φυσικό σώμα. Η αισθαντική ψυχή όμως υπερβαίνει το ψυχικό σώμα.
.. Ότι ονομάζουμε εδώ αίσθημα είναι μόνο ένα μέρος της ψυχικής οντότητας. ( Η έκφραση αισθαντική ψυχή διαλέχτηκε για ευκολία). Τα αισθήματα ακολουθούνται από τα συναισθήματα, τις επιθυμίες και αντεπιθυμίες, από τις ορμές, τα ένστικτα και τα πάθη. Όλα αυτά έχουν τον ίδιο χαρακτήρα της προσωπικής ζωής, που έχουν και τα αισθήματα, εξαρτώνται όμως και αυτά από το σωματικό μέρος.
Όπως η αισθαντική ψυχή έρχεται σε αλληλοεπίδραση με το σώμα, έτσι έρχεται το σκέπτεσθαι σε αλληλοεπίδραση με το πνεύμα. Αρχικά η αισθαντική ψυχή υπηρετεί το σκέπτεσθαι. Ο άνθρωπος σχηματίζει σκέψεις για τα αισθήματά του. Το παιδί, που κάηκε κάπου από μια φωτιά, σκέφτεται και φθάνει στο συμπέρασμα “ η φωτιά καίει'. Επίσης ο άνθρωπος δεν ακολουθεί τυφλά τις ορμές, ένστικτα, και πάθει του. Οι συλλογισμοί τον οδηγούν σε κατάλληλες ευκαιρίες, όπου μπορεί να τα ικανοποιήσει. Αυτό που ονομάζουμε υλικό πολιτισμό, κινείται ακριβός σ΄ αυτή την κατεύθυνση. Πρόκειται για υπηρεσίες, που προσφέρει το σκέπτεσθαι στην αισθαντική ψυχή. Υπερβολικές ποσότητες δυνάμεων σκέψης κατευθύνονται προς αυτόν το σκοπό. Δύναμη σκέψης είναι αυτή, που κατασκεύασε : πλοία, σιδηροδρόμους, τυλέγραφους τηλέφωνα , (υπολογιστές ν.ν.) και όλα αυτά που εξυπηρετούν γενικά κατά μεγαλύτερο μέρος την ικανοποίηση αναγκών της αισθαντικής ψυχής.
..35 Όπως εισχωρεί η δύναμη σχηματισμού ζωής στο φυσικό σώμα, με παρόμοιο τρόπο εισχωρεί και η δύναμη σκέψης στην αισθαντική ψυχή. Η δύναμη σχηματισμού ζωής συνδέει το φυσικό σώμα με τους προγόνους και τους απογόνους και τους τοποθετεί έτσι σε μια νομοτέλεια, την οποία δεν ακολουθεί το σκέτο ορυκτό στοιχείο. Με τον ίδιο τρόπο η δύναμη σκέψεις βάζει την ψυχή σε μια τέτοια νομοτέλεια, στην οποία δε θα ανήκε ως σκέτη αισθαντική ψυχή. Μέσω της αισθαντικής ψυχής ο άνθρωπος συγγενεύει με τα ζώα. Και στα ζώα παρατηρούμε την ύπαρξη αισθημάτων, ορμών, ενστίκτων, και παθών. Το ζώο όμως ακολουθεί αυτά άμεσα. Στο ζώο δε μεσολαβούν αυτοτελείς σκέψεις, που υπερβαίνουν το άμεσο βίωμα. Επίσης σε υπανάπτυκτους ανθρώπους συμβαίνει αυτό μέχρι κάποιο βαθμό. Η σκέτη αισθαντική ψυχή είναι λοιπόν διαφορετική από το αναπτυγμένο ανώτερο μέλος της ψυχής, το οποίο θέτει στην υπηρεσία του το σκέπτεσθαι. Χαρακτηρίζουμε ως νοητική ψυχή αυτό το μέλος της ψυχής, που υπηρετείται από το σκέπτεσθαι. Θα μπορούσαμε επίσης να δώσουμε την ονομασία διαθετική ψυχή ( ψυχή διάθεσης ).

.. Η νοητική ψυχή διαποτίζει την αισθαντική ψυχή.
......................................................................................................................................
(Εδώ παρουσιάζεται ένας καθόλα γερμανικός τρόπος σκέψης και παραπάνω ένας ρωσικός. Αυτό να σημειωθεί γιατί ο μεσογειακός τρόπος, αποτελεί την σύνθεση όλων τον τρόπων σκέψης που υπάρχουν μέχρι σήμερα επάνω στον πλανήτη, κάτι που σιγά και σταθερά θα φανεί απ΄ εδώ. Έτσι θα επιθυμούσα οποιαδήποτε πληροφορία επάνω στο αντικείμενο της συζήτησης μας, που, είμαι σίγουρος ότι υπάρχει, στον αρχαιοελληνικό και στον νεοελληνικό τρόπο. ν.ν.)

Γκουρζτίεφ "Η ΓΕΝΙΚΉ ΤΆΞΗ ΤΩΝ ΕΠΤΆ ΚΌΣΜΩΝ"

ΣΟΦΊΑ ΑΝΖΤΑΚΑ Ταχυδρομική Θυρίς 10914 Θεσσαλονίκη 54110
...367 Η γνώση ξεκινά από τη διδασκαλία επάνω στους κόσμους.
... Ξέρετε τις εκφράσεις “μακρόκοσμος” και “μικρόκοσμος. Αυτό σημαίνει “μεγάλος κόσμος” και “μικρός κόσμος”. Το σύμπαν θεωρείται ένας “μεγάλος κόσμος” και ο άνθρωπος ένας “μικρός κόσμος”ανάλογος προς τον μεγάλο. Αυτό, θάλεγε κανείς πως εδραιώνει την ιδέα της ενότητας και της ομοιότητας του κόσμου και του ανθρώπου (που ζει μέσα σε αυτόν ν.ν.).
Η διδασκαλία των δύο κόσμων είναι γνωστή από τη Καββάλα και από πολλά άλλα αρχαία συστήματα. Αλλά αυτή η διδασκαλία είναι α τ ε λ ή ς και δεν μπορεί κανείς να πετύχει τίποτα απ' αυτήν, γιατί απλώς η διδασκαλεία είναι ένα τμήμα αποσπασμένο από μια άλλη , πολύ ποιο πλήρεις αρχαία εσωτερική διδασκαλία για τους κόσμους, που ο ένας περικλείει τον άλλο και είναι φτιαγμένος κατά εικόνα του μεγαλύτερου απ' αυτούς, που περικλείει μέσα του όλους τους άλλους. Το “όπως επάνω, έτσι και κάτω”, είναι μια έκφραση που αναφέρεται στους κόσμους.
Αλλά είναι ανάγκη να γνωρίζετε ότι η π λ ή ρ η ς διδασκαλία για τους κόσμους αναφέρεται όχι σε δύο, αλλά σε επτά κόσμους, που ο ένας περικλείεται μέσα στον άλλο.
368 Οι επτά κόσμοι, και μόνον αυτοί, στις σχέσεις τους αναμεταξύ τους, αντιπροσωπεύουν μια εικόνα του σύμπαντος . Η ιδέα των δύο ανάλογων κόσμων, που συμπτωματικά σώθηκε από μια μεγάλη και πλήρη διδασκαλία, είναι τόσο ατελείς που δεν μπορεί να δώσει καμιάν ιδέα της αναλογίας ανάμεσα στον άνθρωπο και στον κόσμο.
Η (Αρχαία) διδασκαλία για τους κόσμους εξετάζει επτά κόσμους:
Η ΓΕΝΙΚΉ ΤΆΞΗ ΤΩΝ ΕΠΤΆ ΚΌΣΜΩΝ



(πρώτη τριάδα ν.ν.)
Ο πρώτος κόσμος είναι ο Πρωτόκοσμος
Ο δεύτερος κόσμος είναι ο Αγιόκοσμος ή ο Μεγαλόκοσμος, ο Άγιος ή ο μεγάλος κόσμος.
Ο τρίτος κόσμος είναι ο Μακρόκοσμος.



(δεύτερη τριάδα ν.ν.)
Ο τέταρτος κόσμος είναι ο δευτερόκοσμος ο δεύτερος κόσμος
Ο πέμπτος κόσμος κόσμος είναι ο Μεσόκοσμος, μεσαίος κόσμος
Ο έκτος κόσμος είναι ο Τριτόκοσμος, ο τρίτος κόσμος.



Ο έβδομος κόσμος είναι ο Μικρόκοσμος. (.............ν.ν.)
Ο Πρωτόκοσμος είναι το Απόλυτο στην ακτίνα της δημιουργίας η ο κόσμος 1 ( ο γνωστός κόσμος ν.ν.)
Ο Αγιόκοσμος είναι ο κόσμος 3 ( Όλοι οι κόσμοι στην ακτίνα της δημιουργίας ).
Ο Μακρόκοσμος είναι ο Γαλαξίας μας ( ο κόσμος 6 της ακτίνας της δημιουργίας)
Ο Δευτερόκοσμος είναι ο ήλιος, το ηλιακό σύστημα ( κόσμος 12) .
Ο Μεσόκοσμος είναι όλοι οι πλανήτες ( κόσμος 24) , ή η γη ως εκπρόσωπος του πλανητικού κόσμου.
Ο Τριτόκοσμος είναι ο άνθρωπος
Ο Μικρόκοσμος είναι το “άτομο”.
Όπως εξήγησα ήδη”, είπε ο Γκουρζτίεφ “ αυτό που ονομάζεται “άτομο” είναι η μικρότερη ποσότητα (μάζα ν.ν.) οποιασδήποτε ουσίας που διατηρεί όλες της τις ιδιότητες, φυσικές, χημικές, ψυχικές και κοσμικές. Απ΄ αυτή την άποψη, μπορεί πχ. Να υπάρχει ένα “άτομο νερού”.
Βλέπετε ότι στη γενική τάξη των επτά κόσμων, ο Μικρόκοσμος και ο Μακρόκοσμος βρίσκονται τόσο μακρυά ο ένας από τον άλλο, που είναι αδύνατο να δούμε η να εδραιώσουμε μιαν άμεση αναλογία αναμεταξύ τους.
Ο κάθε κόσμος είναι ένα ζωντανό ον που ζει, αναπνέει, αισθάνεται, γεννιέται και πεθαίνει.


“ Όλοι οι κόσμοι απορρέουν από τη δράση των ίδιων δυνάμεων και των ίδιων νόμον . Οι νόμοι είναι οι ίσιοι παντού. Αλλά εκδηλώνονται με διαφορετικό, η τουλάχιστον, όχι ακριβός με τον ίδιο τρόπο στα διαφορετικά επίπεδα του σύμπαντος. Γιαυτό οι κόσμοι δεν έχουν ακριβείς αναλογίες ανάμεσά τους. Αν δεν υπήρχε ο νόμος των οκταβών,(*) η αναλογία ανάμεσά τους θα ήταν απόλυτη αλλά, εξ αιτίας του νόμου των των οκταβών δεν υπάρχει απόλυτη αναλογία ανάμεσά τους ακριβώς όπως δεν υπάρχει απόλυτη αναλογία ανάμεσα στις διάφορες νότες της οκτάβας. Μόνο τρεις κόσμοι, αν τους πάρουμε μαζί, είναι όμοιοι και ανάλογοι με κάποιους άλλους τρεις.
Οι συνθήκες τής ενέργειας των νόμων σε κάθε κόσμο, καθορίζονται από τους δύο γειτονικούς κόσμους, που ο ένας είναι από πάνω και ο άλλος από κάτω. Τρεις κόσμοι, που βρίσκονται πλάι ο ένας στον άλλο, δίνουν μια πλήρη εικόνα της εκδήλωσης στο σύμπαν.
Ένας κόσμος δε μπορεί να δώσει μια πλήρη εικόνα.
Έτσι για να γνωρίσει κανείς ένα κόσμο, είναι ανάγκη να γνωρίζει τους δύο γειτονικούς κόσμους, τον απάνω και τον αποκάτω. (Με την έννοια του μικρότερου και του μεγαλύτερου. ν.ν.) δηλαδή έναν μικρότερο και έναν μεγαλύτερο. Μαζί αυτοί οι δύο κόσμοι καθορίζουν αυτόν που βρίσκετε ανάμεσά τους.
Έτσι ο Μεσόκοσμος και ο Μικρόκοσμος καθορίζουν τον Τριτόκοσμο. Ο Δευτερόκοσμος και ο Τριτόκοσμος , τον Μεσόκοσμο και τα λοιπά”.
( και μάλλον αυτό που βλέπουμε είναι μια οπτασία η ένα φάντασμα ή καλύτερα το είδωλο ενός πολυσύνθετου μικρόκοσμου γράφοντας εδώ, ιδιαίτερα για τον άνθρωπο. Επίσης ότι ο χρόνος βρίσκεται στην αναπνοή αυτού του μικρόκοσμου ο οποίος συντηρείται, τρέφεται απ των Μεγάκοσμο, ίσως, και με την σειρά του συντηρεί, τρέφει, τον Αγιόκοσμο. Αυτό που νομίζω ότι ξεχνούμε να αναφέρουμε είναι ότι αλλάζοντας την μύρα του ο άνθρωπος ποδοπατά το σπίτι που του έδωσε το Σύμπαν το αρνιέται και φτιάχνει ένα δικό του' όμως αυτό δεν τον γλιτώνει τελικά σαν σύνολο, (ανθρωπότητα), γιατί το σπίτι που φτιάχνουμε εμείς το Σύμπαν ενώ πρώτα το υπομένει, έπειτα το ξερνάει σαν κάτι ξένο απ αυτό , ξένο σώμα .ν.ν.)
  1. Ο λόγος που μπορούν να υπάρχουν τέσσερα σώματα, είναι ότι ο ανθρώπινος οργανισμός, δηλ. Το φυσικό σώμα, έχει μια τόσο πολυσύνθετη οργάνωση που, κάτω από ορισμένες συνθήκες, μπορεί ν' αναπτυχθεί μέσα του ένας νέος ανεξάρτητος οργανισμός, που να παρέχει στη λειτουργία της συνειδητότητας ένα πολύ πιο εύχρηστο και δεκτικό όργανο απ το φυσικό σώμα”
    .....................................................................................................................
  1. Μια Ανατολική διδασκαλία περιγράφει τις λειτουργίες των τεσσάρων σωμάτων, τη βαθμιαία τους ανάπτυξη και τις συνθήκες αυτής της ανάπτυξης, με τον παρακάτω τρόπο:
    ..Ας φανταστούμε ένα δοχείο με διάφορες μεταλλικές σκόνες. Οι σκόνες δεν έχουν καμιά σύνδεση ανάμεσα τους και κάθε τυχαία αλλαγή στη θέση του δοχείου, αλλάζει τις σχετικές θέσεις της σκόνης. Αν κουνήσουμε το δοχείο η το χτυπήσουμε με το δάχτυλό μας, τότε η σκόνη που ήταν στην επιφάνεια, θα μετακινηθεί και θα πάει στον πάτο ή στο μέσο, ενώ εκείνη πού ήταν στον πάτο θα εμφανιστεί στην επιφάνεια. Δεν υπάρχει τίποτα το μόνιμο στη θέση της σκόνης και, κάτω από αυτές τις συνθήκες,δεν είναι δυνατό να υπάρξει τίποτα το μόνιμο. Αυτή είναι μια πιστή εικόνα της ψυχικής μας ζωής. Την κάθε στιγμή, νέες επιδράσεις μπορούν να αλλάξουν τη θέση της σκόνης που είναι στην επιφάνεια και να βάλουν στη θέση της μιαν άλλη, ακριβώς αντίθετή της. Η επιστήμη ονομάζει αυτή την κατάσταση, μηχανικό μίγμα. Το ουσιαστικό γνώρισμα της σχέσης της μιας σκόνης προς την άλλη, σ΄ αυτό το είδος του μίγματος, είναι η αστάθεια αυτής της σχέσης και η ποικιλομορφία της.
.. Και αυτό είναι το πρώτο σώμα το Σαρκικό η “ΑΜΑΞΑ” (Σώμα) Φυσικό σώμα. Παρακάτω μας γράφει πως με τη φωτιά ενώνονται οι σκόνες .”Έτσι ενωμένες οι σκόνες αποτελούν χημικό κράμα. ... Τα περιεχόμενα του δοχείου έχουν γίνει αδιαχώριστα, ΄”άτμητα”.Αυτή είναι η εικόνα του δεύτερου σώματος”. Απ την κίνηση τους δημιουργείτε θερμότητα και αυτή ΛΙΏΝΕΙ και έτσι ενώνει τις σκόνες, γράφω τώρα εγώ, και ότι αυτό συμβαίνει στην περιοχή του ηλιακού πλέγματος όπου κατοικοεδρεύει ο τριπλός θερμαστής το ταπεινό μας στομάχι. Αντίθετα, αναφέρει ο Γκουρζτίεφ, η φωτιά που δημιουργείται με την “τριβή”προκαλεί την ένωση ' και “δημιουργείται μέσα στον άνθρωπο από την πάλη ανάμεσα στο “ναι” και στο “όχι”. Δηλ. την εσωτερική πάλη. Έτσι έχουμε την μεταμόρφωση του εσωτερικού κόσμου σε ένα σύνολο.
Με τον έναν η των άλλον τρόπο παράγεται θερμότητα και αυτή είναι υπεύθυνη για το δεύτερο σώμα. Το Αστρικό η το Φυσικό, το “ΑΛΛΟΓΟ” (Συναισθήματα επιθυμίες).
.. “ Ας ξαναγυρίσουμε στο παράδειγμά μας. Το “χημικό” κράμα που γίνεται με την ένωση, έχει (αποχτήσει ν.ν. ) ορισμένες ιδιότητες, ένα ορισμένο ειδικό βάρος, μιαν ορισμένη ηλεκτρική αγωγιμότητα και τα παρόμοια. ...αν κάνεις μιαν ορισμένη εργασία επάνω σ΄ αυτή την ουσία, ο αριθμός αυτών των χαρακτηριστικών μπορεί να αυξηθεί, δηλ. Το κράμα μπορεί να αποκτήσει νέες ιδιότητες που αρχικά δεν της είχε. (Ντόλη ν.ν.) Ίσως να μπορεί να το μαγνητίσει κανείς, να το κάνει ραδιενεργό και τα παρόμοια”!
.. “Ο τρόπος που προσθέτει κανείς νέες ιδιότητες στο κράμα αντιστοιχεί στον τρόπο της δημιουργίας του τρίτου σώματος”. 3ο Σώμα , Πνευματικό Σώμα, “Οδηγός”, (Νους), Νοητικό Σώμα.
.. “ Ο τρόπος που σταθεροποιούνται αυτές οι επίκτητες ιδιότητες αντιστοιχεί στον τρόπο της δημιουργίας του τέταρτου σώματος”. 4ο Σώμα, Θείον Σώμα, “Αφέντης” (Εγώ, συνειδητή βούληση), Αιτιατό Σώμα.
Με λίγα λογία Γκ ισχυρίζεται ότι αυτά τα σώματα βρίσκονται εν δυνάμει στον άνθρωπο και ότι μπορούν να καλλιεργηθούν ώστε αυτός να αποκτήσει πραγματική υπόσταση, να Αφυπνιστεί, και ότι αυτό συμβαίνει μόνον με την υπακοή και την επίπονη εργασία επάνω στις στα πάθει και στις επιθυμίες.
Αντίθετα για τους ανθρωποσοφιστές αυτά είναι δεδομένα και ολοκληρώθηκαν με τον ερχομό του χριστού όπου ο κάθε άνθρωπος που ενώνεται με τον γνωστό Μυστηριακό τρόπο μαζί του, μοιράζεται τους καρπούς αυτής της επιτυχίας. Εδώ θα έπρεπε να κάνουμε και μιαν αναφορά στον Νίτσε, (Υπεράνθρωπος), όμως αυτή θα μας “παίδευση” σε μιαν άλλη ξεχωριστή ανάρτηση.
Τελειώνοντας για σήμερα, στην σελ. 82 αναφέρετε : “Η “βούληση” απουσιάζει από τον συνηθισμένο μηχανικό άνθρωπο, που έχει μόνον επιθυμίες και ανάλογα με την μικρότερη ή τη μεγαλύτερη διάρκεια των επιθυμιών, λέμε αντίστοιχα, ότι κάποιος έχει δυνατή ή αδύνατη θέληση.
.. “..σε σχέση με τις λειτουργίες των τεσσάρων σωμάτων, ο αυτοματισμός του φυσικού σώματος εξαρτάται από τις επιδράσεις των άλλων σωμάτων. Στη θέση της δυσαρμονικής και συχνά αντιφατικής δραστηριότητας των διαφόρων επιθυμιών υπάρχει ένα και μοναδικό Εγώ, ακέραιο, αδιαίρετο και μόνιμο. (Αθάνατο ν.ν.)
..,Στη θέση της μηχανικής λειτουργίας της σκέψης υπάρχει η συνειδητότητα Υπάρχει επίσης η βούληση

δηλ. Μια δύναμη, που δεν αποτελείται απλώς από διάφορες και συχνά αντιφατικές επιθυμίες που ανήκουν σε διαφορετικά “εγώ”, αλλά που απορρέει από τη συνειδητότητα και διέπεται από την ατομικότητα ή από ένα μοναδικό και μόνιμο Εγώ. Μόνο μια τέτοια θέληση μπορεί να ονομαστεί “ελεύθερη”, γιατί είναι ανεξάρτητη από το τυχαίο και δεν μπορεί να μεταβληθεί ή να κατευθυνθεί απ, έξω
(*) Οκτάβες :(ΜΟΥΣ Σύνολο οκτώ διαδοχικών φθόγγων που σχηματίζουν έξι τόνους (πχ. Από το ένα ΝΤΟ στο επόμενο κ.ο.κ.
Οκτάβα : (ΜΕΤΡ. Οκτάστιχη στροφή που περιλαμβάνει τρεις ομοιοκαταληξίες οι οποίες συμπλέκονται μεταξύ τους
(Διαίρεση : Διακύμανση χωρισμός σε 8 οκτώ άνισα μέρη. Η στιγμή που κάθε ενέργεια αλληλεπηρεάζεται, αποσχηματίζεται και ανασχηματίζεται, κοσμική κλίμακα, μέτρο, νόμος . ν.ν.)
ΠΊΤΕΡ ΟΥΣΠΈΝΣΚΙ
ΑΝΑΖΗΤΏΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΌΣΜΟ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΣΤΟΎ”
(ΑΠΟΣΠΆΣΜΑΤΑ ΑΠΌ ΜΙΑΝ ΆΓΝΩΣΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΊΑ)

ΓΚΟΥΡΤZΊΕΦ: ..ΜΆΓΙΑ-ΑΦΎΠΝΙΣΗ-ΘΆΝΑΤΟΣ

    ΓΚΟΥΡΤZΊΕΦ: ..ΜΆΓΙΑ-ΑΦΎΠΝΙΣΗ-ΘΆΝΑΤΟΣ
...390 Αφυπνίζομαι, σημαίνει αντιλαμβάνομαι την μηδαμινότητα μου, δηλ. Την απόλυτη αδυναμία μου. Και δεν αρκεί να την αντιληφθεί κανείς φιλοσοφικά, με λέξεις. Είναι απαραίτητο να την αντιληφτεί με καθαρά, απλά και συγκεκριμένα γεγονότα, με τα δικά του γεγονότα.
'Όταν ο άνθρωπος αρχίζει να γνωρίζει λίγο των εαυτό του, θα ανακαλύψει μέσα του πολλά πράγματα, που θα τον τρομοκρατήσουν. Όσο ο άνθρωπος δεν τρομοκρατείται με τον εαυτό του, δεν γνωρίζει τίποτα για αυτόν. Κάποιος έχει δει κάτι στον εαυτό του που τον τρομοκρατεί Αποφασίζει να το αποβάλει, να το σταματήσει, να το τερματίσει Αλλά όσες προσπάθειες κι αν κάνει, νιώθει ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει, ότι όλα παραμένουν όπως ήταν πριν .Εδώ θα δει την αδυναμία του, την ανικανότητά και την, μηδαμινότητα του. (Έκτος εάν είναι κάτω από την επήρεια, μανιταριού, παπαρούνας, ντάτουρας, κάνναβης, η πρέζας η κόκας κ.λ.π.. Σημ μετ.)
Η πάλι, όταν ο άνθρωπος αρχίζει να γνωρίζει τον εαυτό του, βλέπει ότι δεν έχει τίποτα δικό του, δηλ. Ότι όλα όσα θεωρούσε δικά του, οι απόψεις του, οι σκέψεις του, οι πεποιθήσεις του, τα γούστα του, οι συνήθειες του, ακόμα και τα σφάλματα και οι αδυναμίες του δεν είναι δικά του αλλά ότι έχουν σχηματιστεί ή με την μίμηση ή είναι δανεισμένα από αλλού. Αν τα νιώσει αυτά, ίσως να νιώσει τη μηδαμινότητα του . Και νιώθοντας την μηδαμινότητα του, θα πρέπει να δει τον εαυτό του όπως πραγματικά είναι, όχι για ένα δευτερόλεπτο, ούτε για ένα λεπτό, αλλά αδιάκοπα, χωρίς να το λησμονήσει ποτέ.
..Αυτή η αδιάκοπη συνειδητότητα της μηδαμινότητας του και της αδυναμίας του, θα του δώσει κάποτε το θάρρος να “ πεθάνει” δηλ. Να πεθάνει όχι απλώς νοητικά ή στη συνειδητότητα του, αλλά και να απαρνηθεί πραγματικά και για πάντα αυτές τις πλευρές του εαυτού του που, ή είναι περιττές από την πλευρά της εσωτερικής ανάπτυξης, ή την εμποδίζουν. Αυτές οι πλευρές είναι, πρώτα απ' όλα, το “ψεύτικο εγώ” του και μετά όλες οι φανταστικές ιδέες που έχει για την “ατομικότητα” του, τη “θέληση” του, τη 'συνειδητότητα” του, την “ικανότητα του να ενεργεί”, τις δυνάμεις του, την πρωτοβουλία του, την αποφασιστικότητά του και τα παρόμοια.
(Ενδεχομένως το 1917 που ειπώθηκαν αυτά απ των Γκουρζτίεφ και εντυπώθηκαν μέσο του μαθητή του Ουσπένσκι, να μην είχαν ακόμα εντοπίσει το καθαρό το πρώτο Εγώ που επάνω του άφησε να κολλήσουν , να σχηματισθούν σαν βδέλλες αυτοί οι σχηματισμοί ( ΣΚΕΠΤΟΜΟΡΦΕΣ, ΜΙΜΊΔΙΑ, ΑΡΧΈΤΥΠΑ)του κοινωνικού γίγνεσθαι. Όμως μας βοηθά να καταλάβουμε ότι δεν φθάνει να φωτιστεί ένας άνθρωπος , να περάσει δηλ. Σε άλλη διάσταση εάν προηγούμενος δεν προφυλάξει τα δεδομένα του , ώστε όταν επιστρέψει, απ το συνειδητό Εγώ, στο πρώτο το καθαρό, Εγώ, να θυμάται πρώτα από όλα την πρωτογενή αγιοσύνη με άλλα λόγια την αθωότητα του. Ο “θάνατος όμως αυτός ο ολοσχερείς και αμετάκλητος δεν αφήνει τίποτε απ τα παλιά πίσω του, έτσι συμβαίνει ο παλιμπαιδισμός και η πτώση να καθίστανται αναγκαία για την ύπαρξη του ανθρώπου ευ όσων αυτός, δεν καταφέρνει να δημιουργήσει το κύτταρο,την κυτταρική μνήμη, ώστε να μεταφέρεται σε κάθε επαναγέννηση του, ποιο ολοκληρωμένος. Σημ. ν.ν..)


...391 .. Υπάρχουν, όμως χίλια πράγματα που εμποδίζουν τον άνθρωπο να ξυπνήσει, που τον κρατούν δέσμιο των ονείρων του. Για να δράσει συνειδητά, με την πρόθεση να ξυπνήσει, είναι απαραίτητο να γνωρίζει τη φύση των δυνάμεων που των κρατούν σε κατάσταση ύπνου.
...”Πρώτα απ όλα, πρέπει να αντιληφθείτε ότι ο ύπνος (Μάγια) που μέσα σ΄αυτόν ζει και κινείται ο άνθρωπος δεν είναι φυσιολογικός αλλά μια ύπνωση. Ο άνθρωπος είναι υπνωτισμένος και αυτή η κατάσταση τής ύπνωσης διατηρείται και ενισχύεται αδιάκοπα μέσα. Θάλεγε κανείς ότι υπάρχουν δυνάμεις πού έχουν συμφέρον να (392) κρατήσουν τον άνθρωπο σε κατάσταση ύπνου και να τον εμποδίσουν να δει την αλήθεια και να κατανοήσει τη θέση του.
..“ Υπάρχει μια Ανατολική ιστορία για έναν πλούσιο μάγο που είχε πολλά πρόβατα. Ήταν όμως ταυτόχρονα, και πού φιλάργυρος. Δεν ήθελε να μισθώσει βοσκούς, ούτε να βάλει φράχτη γύρω απ το λιβάδι όπου έβοσκαν . Γι αυτό, τα πρόβατα συχνά περιπλανιόνταν στο δάσος, έπεφταν σε χαράδρες και πάνω απ όλα, έφευγαν γιατί ήξεραν ότι ο μάγος ήθελε το κρέας και το τομάρι τους και αυτό δεν τους άρεσε.
..Τελικά, ο μάγος βρήκε μια λύση. Υ π ν ώ τ ι σ ε τα πρόβατα του και πρώτα απ' όλα, τους υπέβαλε την ιδέα ότι ήταν αθάνατα και ότι δεν θα πάθαιναν τίποτα αν τα έγδερναν, ότι, αντίθετα, αυτό θ'άταν για το καλό τους και μάλιστα πού ευχάριστο. Τους υπέβαλε ύστερα την ιδέα ότι ο μάγος ήταν κ α λ ό α φ ε ν τ ι κ ό , οτι αγαπούσε το κοπάδι του τόσο πολύ ώστε ήταν έτοιμος να κάνει τα πάντα στον κόσμο για χατήρι τους . Ύστερα τους είπε ότι έστω κι αν συνέβαινε κάτι δεν θα συνέβαινε τότε, οπωσδήποτε όχι εκείνη τη μέρα και γι' αυτό δεν ήταν ανάγκη να το σκέπτονται. Ύστερα τους υπέβαλε την ιδέα ότι δεν ήταν καθόλου πρόβατα.
Σε μερικά υπέβαλε την ιδέα ότι ήταν λ ε ο ν τ ά ρ ι α , σε άλλα οτι ήταν α ε τ ο ί , σε άλλα οτι ήταν α ν θ ρ ω π ο ί και σε άλλα ότι ήταν μ ά γ ο ι .
Μετά απ αυτό, τελείωσαν οι έγνοιες και οι στενοχώριες του με τα πρόβατα. Ποτέ δεν ξανάφυγαν, αλλά περίμεναν ήσυχα την ώρα που ο μάγος θα απαιτούσε το κρέας και τα τομάρια τους.
..Αυτή η ιστορία απεικονίζει πολύ καλά την κατάσταση του ανθρώπου.
ΠΊΤΕΡ ΟΥΣΠΈΝΣΚΙ
ΑΝΑΖΗΤΏΝΤΑς ΤΟΝ ΚΌΣΜΟ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΣΤΟΎ”
(ΑΠΟΣΠΆΣΜΑΤΑ ΑΠΌ ΜΙΑΝ ΆΓΝΩΣΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΊΑ)
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%93%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CF%84%CE%B6%CE%AF%CE%B5%CF%86