Σάϊ Σέπαρντ & Τζότζεφ Τσάϊκιν -Θεατρικό. (2)

ΣΥΝΈΧΕΙΑ ΑΠΟ ΚΆΤΩ (προηγούμενη ανάρτηση)
------------------
ΟΜΙΛΗΤΗΣ (επίκληση)
-Μεταξύ της πνοής που ανασαίνω και αυτής που ακολουθεί.......................................κάτι μου λέει τώρα.
-Ανάμεσα στο διάστημα που αφήνω και στο διάστημα που προσχωρώ..............................Ο νεκρός ,μου λέει τώρα.
-Ανάμεσα στη μορφή που αφήνω και σ' αυτή που παίρνω....................................Ο αναχωρητής μου λέει τώρα.
-Ανάμεσα στο αυτί και τον ήχο που πιάνει ένα φάντασμα.............................μου λέει τώρα.
-Ανάμεσα στο ύφος της μάσκας που έχω και της γκριμάτσας που έρχεται......................'ένα πνεύμα μου λέει τώρα.
-Πίσω από τη φωνή που μιλά και από αυτήν που σκέπτεται.................................Ένας νεκρός μου λέει τώρα.

ΟΜΙΛΗΤΗΣ (φωνή του νεκρού)
-Αυτή η στιγμή υπήρξε. Αυτή η στιγμή που συνεχίζει να υπάρχει. Προσπάθησα να σταματήσω αυτή τη στιγμή. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί τώρα. Σκέφτηκα. Όχι τώρα. Σκέφτηκα. Είναι ακόμα δυνατό να την αποφύγεις. Σκέφτηκα. Δεν πρόκειται αυτή να μην περάσει. Σκέφτηκα. Όχι ότι δεν θάμαι εδώ αύριο. Σκέφτηκα. Θα είμαι εδώ αύριο. Σκέφτηκα. Είναι αδιανόητο ότι δεν θάμαι . Σκέφτηκα.
..-Αυτή η στιγμή υπήρξε. Αυτή η στιγμή όπου έφυγα παντοτινά. Αυτή η στιγμή όπου έφυγε ολόκληρο το είναι μου. Οι σκέψεις μου όλες. Έφυγαν για πάντα. Όλα μου τα συναισθήματα. Έφυγαν για πάντα. Ολόκληρος ο εαυτός μου. Έφυγε για πάντα. Ολόκληρο αυτό που εννοώ εαυτό μου. Έφυγε για πάντα. Ολόκληρο το κορμί μου έμεινε πίσω. Αυτή η στιγμή υπήρξε και πέρασε.. Με πήρε μαζί της.
---------------- -----------------
ΟΜΙΛΗΤΗΣ (ερωτήσεις στον νεκρό)
.-Είσαι συ αυτός στο θάνατο; Εάν είσαι νεκρός γιατί δεν υπάρχουν κεριά;
-Εσύ είσαι αυτός που κείται νεκρός; Που είναι οι πενθούντες; Η θλίψη;
-------------------------- ---- ------------ -
-Είσαι πραγματικά, αυτός που βλέπω; Ξανά εμφανίζεσαι; Μου ζητάς να το πιστέψω; Τι ζητάς;
-Είσαι πραγματικά νεκρός; Δεν είσαι όπως πριν; Όπως κάποτε ήσουν;
-Σε γνωρίζω σε μια άλλη σου διάσταση τώρα; Σε διαφοροποιώ; Ξορκίζοντας τη μορφή σου αυτή; Όπως σε θυμάμαι κάποτε; Ξανασχηματίζοντας σε.
-Εγώ σε φωνάζω η εκούσια εμφανίζεσαι; Εθελοντικά; Συγκατανεύοντας;
-Τι ζητάς; Μπορείς να μου πεις; Μπορείς να πεις με σιγουριά, ότι δεν είσαι εδώ, σ αυτόν τον κόσμο απ όπου σο9υ μιλώ;

ΟΜΙΛΗΤΗΣ
-Εγώ – εκεί – Εγώ. Εμένα. Λέγοντας. 'εγώ' Στον εαυτό μου. Αυτός ήμουν εγώ. Ακριβώς τότε. Αυτό ήταν. Εμένα. Μιλώ. Εμένα. Κανείς άλλος. Αυτός ήμουν εγώ τότε. Πρέπει να έγινε. Ποιος άλλος; Γιατί να αμφιβάλω; Όχι εγώ; Ποιος άλλος μπορούσε να είναι;

ΟΜΙΛΗΤΗΣ (τραγουδά)
“- Απ αυτή τη στιγμή και πέρα εγώ κι εσύ αγαπημένη
μόνο δύό για τσάι αγαπημένη απ αυτή τη στιγμή και πέρα”.

ΟΜΙΛΗΤΗΣ
Σου γράφω αυτά σήμερα από πολύ μακρυά. Εδώ όλα είναι καλά. Ελπίζω όλα εκεί, νάνε επίσης καλά με εσένα. Ελπίζω να με πεθύμησες τόσο πολύ όπως κάποτε. Ξέρω ότι σ' επιθυμώ τόσο όσο πάντα. Ακόμα ελπίζω αυτό να φτάσει κοντά σου το δυνατόν συντομότερα.
Κάτι συνέβη σήμερα που πιθανόν να το βρεις διασκεδαστικό. Εγώ πάντως το βρήκα διασκεδαστικό. Ένας σκύλος ήρθε στο ξενοδοχείο και άρχισε να τρέχει γύρω από τη ρεσεψιόν. Κανείς δε ήξερε τι να κάνει. Όλοι ήταν αμήχανοι.
Ελπίζω το γράμμα να σε βρει υγιή.
Μ' όλη μου την αγάπη.
Θερμές ευχές,
Καλή τύχη,
Πολλές ευχές,
Δική σου,
Ειλικρινά
Εγκάρδια,
Ο Αγαπητός σύζυγος σου,
Ο Μεγάλος σου υιός,
Η πιστή σου υπηρέτης
Με σεβασμό
Δική σου όπως πάντα
Μ' Αγάπη, Μ' Όλη μου την καρδιά,
Παντοτινά.

ΟΜΙΛΗΤΗΣ (πομπώδης)
-Δεν συμβαίνει συχνά να βρίσκομαι σε αμηχανία με τις λέξεις. Αλλα σ' αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή έμεινα άφωνος. Απόλυτα βουβός. Καμιά λέξη δεν μπορούσε να περιγράψει τη σύγκρουση.

ΟΜΙΛΗΤΗΣ (δημόσια φωνή).
-Δεν βρίσκομαι εδώ σήμερα για να αραδιάσω τους νόμους στους ανθρώπους. Αντίθετα. Βρίσκομαι 'δω για να πείτε ανοιχτά τις γνώμες σας. Είμαι 'δω για να δείτε ότι αυτές οι απόψεις δεν λέγονται σε κουφούς. Είμαι 'δω για να μπορέσουμε να ενωθούμε σ' αυτόν τον αγώνα. Έτσι ώστε να ενσωματωθούμε. Έτσι που, μαζί μπορούμε να φέρουμε κάποια λύση σ' αυτό το πρόβλημα, που μας έχει κυριέψει πάνω από μια δεκαετία.

ΟΜΙΛΗΤΗΣ (σ' έναν που πρόκειται να πεθάνει)
Δεν ξέρω τι να σου πω ακριβώς. Δεν θέλω να σου πω΄ψέματα. Δεν θέλω να φτιάξω μια ιστορία.
Δεν ξέρω πραγματικά που πηγαίνεις. Αυτή είναι η αλήθεια. Δεν έχω ιδέα. Είναι εντάξει το να φοβάσαι υποθέτω. Δεν είναι απαραίτητο νά'σαι γενναίος. Ποιος λέει πως πρέπει νά'σαι γενναίος; Μόνο θ άθελα νά'ξερα τι να σου πω. Θα μπορούσα να φτιάξω μια ιστορία. Μήπως πρέπει να φτιάξω; Εντάξει. Ίσος και να το κάνω.
-Όταν πεθάνεις πάς κατευθείαν στον παράδεισο, η στην κόλαση...............Όταν πεθάνεις μετασχηματίζεσαι σε ενέργεια................Όταν πεθάνεις γεννιέσαι σ' ένα άλλο σώμα......................Όταν πεθάνεις γίνεσαι σκατά..................Όταν πεθάνεις πρέπει να ξαναρχίσεις από την αρχή................Όταν πεθάνεις σημειώνεσαι στο ληξιαρχείο................Όταν πεθάνεις συναντάς τους προγόνους σου......................Όταν πεθάνεις όλα σου τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα..................Όταν πεθάνεις θα μιλήσεις με τους αγγέλους.......................Όταν πεθάνεις θάναι απόλυτα τελικό..............Όταν πεθάνεις θα πεθάνεις για πάντα........Όταν πεθάνεις είναι το τέλος της ζωής σου.
ΟΜΙΛΗΤΗΣ (ρετσιτατίβο, απλά, σταράτα).
Σήμερα ο άνεμος βρυχήθηκε στο κέντρο της πόλης. Απόψε ακούω τη φωνή του.
Σήμερα το ποτάμι απλώθηκε φαρδιά πλατιά κάτω απ' τον ήλιο. Απόψε τ' ακούω να μιλά.
Σήμερα το φεγγάρι παρέμεινε στον ουρανό. Απόψε αισθάνομαι την κίνηση σου.
Σήμερα οι άνθρωποι επικοινώνησαν χωρίς να μιλήσουν. Απόψε μπορώ ν' ακούσω τη λένε.
Σήμερα το δέντρο άνθισε χωρίς μια λέξη. Απόψε μαθαίνω τη γλώσσα του.
----------------------------------------------------------------------------------------------------ΤΕΛΟΣ

Σάϊ Σέπαρντ & Τζότζεφ Τσάϊκιν -Θεατρικό.

ΓΛΩΣΣΕΣ
( Ένα κομμάτι για φωνές & κρουστά).
Των: Σαι Σέπαρντ & Τζότζεφ Τσάϊκιν
ΟΜΙΛΗΤΉ Σ
Αυτός γεννήθηκε στη μέση μιας ιστορίας που καμιά σχέση δε είχε μαζί της.
Ανάμεσα σε΄ έναν λαό, ανάμεσα σ΄ έναν λαό παραμένει..
Όλες του οι μάχες..............................................όλη του η χαρά
όλες του οι δοκιμασίες.......................................όλο του το μίσος
όλες του οι λύπες................................................όλη του η οδύνη
βρίσκονται στους ανθρώπους.............................βρίσκεται στους ανθρώπους

Όλος ο αέρας......................................................Όλα τα όνειρα
όλη τη τροφή......................................................όλη οι δαίμονες
'Όλα τα δέντρα....................................................Όλοι οι άγιοι
Όλοι οι ήχοι .......................................................Όλες οι δεισιδαιμονίες
Και η όσφρηση...................................................Όλες του οι επιβραβεύσεις
Βρίσκεται στους ανθρώπους ..............................Βρίσκονται στους ανθρώπους
-------------------------------------------------------------------
Οι άνθρωποι ονόμασαν
Όλες τις πέτρες...................................................Αυτός τιμήθηκε
Όλα τα πουλιά.....................................................Αυτός ατιμάστηκε
Όλα τα ψάρια......................................................Αυτός παντρεύτηκε
'Όλα τα φυτά........................................................Αυτός γέρασε
Αυτός γέρασε περισσότερο.
-----------------------------------------------------------------------
Αυτή τη νύχτα. Πηγαίνει να κοιμηθεί στο ίδιο κρεβάτι του.
Αυτή τη νύχτα. Κοιμάται με τον ίδιο τρόπο του.
Αυτή τη νύχτα. Το όνειρο που οραματίζεται, ονειρεύεται.
Αυτή τη νύχτα.

Μία φωνή, Μια φωνή έρχεται. Μια φωνή μιλά.
Μία φωνή που ποτέ δεν ξανάκουσε

Είσαι ολοκληρωτικά νεκρός. Ότι είναι ατελείωτο είναι για πάντα ατελείωτο. Ότι συνέβη, έχει συμβεί.

Έχεις φύγει ολοκληρωτικά από τους ανθρώπους

Σε λίγο θρηνεί για τον εαυτό του. Για όλη του τη ζωή θρηνεί. Αμέσως μετά είναι ολοκληρωτικά νεκρός. Σε λίγο θρηνεί για τους άλλους. Για όλους τους άλλους θρηνεί. Μετά είναι τελείως νεκρός. Σε λίγο ξεχνά . Τ ζωή όλη με τους ανθρώπους ξεχνά. Αμέσως μετά φεύγει. Απ όλο του κορμί φεύγει. Αφήνει πίσω του ολόκληρο το κορμί του.
ΟΜΙΛΗΤΗΣ
(ΦΩΝΉ ΕΡΓΆΤΗ)
-Αν πάρω αυτή τη δουλεία ! Ελπίζω να πιάσω αυτή τη δουλειά. Την άλλη δουλεία που είχα την παράτησα. Δεν άκουγες κανέναν να μιλάει. Μόλις έμπαινες στο κτήριο. Δεν άκουγες κανέναν. Αποπνικτική ζέστη. Θόρυβος. Έπρεπε να σηκωθείς πριν ξημερώσει. ΄0λα σκοτεινά στο σπίτι. Αλλά αυτή η άλλη δουλεία, με αυτή τη δουλεία μπορείς να κοιμηθείς αργά. Ούτε θόρυβος . Σηκώνεσαι με το φως. Γυρνάς σπίτι με το με το φως. Όχι οι ίδιοι κίνδυνοι, ούτε φόβος να λιώσεις το χέρι σου . Πληρώνουν τα ίδια . Παίρνεις την ίδια ασφάλεια . Μ΄ αυτή την καινούρια δουλεία μπορώ να κάνω κάτι . Μπορώ να μετακομίσω. Να κάνω κάτι δικό μου.
ΟΜΙΛΗΤΗΣ: (φωνή νέας μητέρας).
-Όλοι προσπάθησαν να με προετοιμάσουν. Μου είπαν πως να αναπνέω, Πως να χαλαρώνω. Πως να σκέφτομαι κάτι άλλο. Μου είπαν τι είδους πόνο θα έχω, Πως θαρθούν οι σπασμοί. Πως να αντιμετωπίσω τους πόνους. Πως να ωθήσω. ...Τίποτα απ΄ όσα μου είπαν ήταν σαν αυτό. Δεν ξέρω ποιανού δέρμα είναι αυτό. Ακουμπάω το δέρμα. Μαλακό κεφάλι. Είναι το χέρι μου το ίδιο δέρμα; Τα δάχτυλα μου; Ακουμπώ το κεφάλι. Μαλακό κεφάλι μόλις πλυμένο.
Τίποτα απ΄'όσα μου είπαν ήταν αν αυτό. Μόλις γεννήθηκε. Το μπράτσο μου είναι κρεβάτι του.

ΟΜΙΛΗΤΗΣ
Που – Ας δούμε – Είναι αυτό – Περίμενε – Τώρα – Άκου – Τώρα – ΌΧΙ – Περίμενε – Τώρα - Άκου – Τώρα – Όχι – Περίμενε – Ας δούμε – Είναι αυτό – Αυτό είναι; - Όχι – Μια στιγμή, περίμενε μια στιγμή. Άσε με να βρω την ανάσα μου. Τώρα! Όχι, μια στιγμή. Ακόμα μια στιγμή. Περίμενε , Θα την βρω. Μη – Μη προσπαθείς να – Δεν είναι αυτό. Αυτό χάθηκε. Όχι, αυτό, δεν θα ξανάρθει. Είναι μόνο προσωρινό. Κάτι – Κάτι πρέπει να έχει – Δεν είναι αυτή, δεν μπορώ ν ακούσω τον εαυτό μου. Μπορώ να ΄ακούσω τον εαυτό μου. ΤΩΡΑ! ΕΚΕΊ. Αυτό ήταν. Αυτό ακριβώς. Τότε. Μόλις τότε. Μόλις τότε φάνηκε. Ακριβός έτσι. Πως μπόρεσε να γίνει. Πως γίνεται; Δεν υπάρχει ανησυχία . Μερικές φορές συμβαίνουν αυτά τα πράγματα. Κάτι χάνετε. Προσωρινά. Τίποτα σπουδαίο. Δεν είναι, ότι δεν πρόκειται να ξαναβρώ τη φωνή μου πια. Ποτά πια. Όχι και τόσο τελειωτικό. Είναι σαν ένα λάθος. Αυτό είναι . Ένα μικρό λάθος. Ήδη ξαναγυρνάει. Μπορώ να αισθανθώ μια σχετική ομοιότητα. Κάτι σαν την χροιά της. Η ζυγαριά . Η σειρά της φράσης. Σύντομα
θα γίνω γνωστός σε όλους αυτούς γύρω μου. Θ ακουστώ με τον γνωστό μου τρόπο. Να ακόμα και στο σκοτάδι οι άλλοι θα ξέρουν πως είμαι εγώ. Θα με φωνάξουν με το όνομά μου. Θα τους φωνάξω. Θα με ακούσουν να τους ονομάζω. Θα πουν πως με ξέρουν. Από τους ήχους μου. Σύντομα όλα θα γίνουν ακριβώς όπως ήταν πάντα.

ΟΜΙΛΗΤΗΣ: ( φωνή προς ένα τυφλό).
Μπροστά σου υπάρχει ένα παράθυρο. Περίπου στο ύψος του στήθους. Έξω είναι νύχτα. Μέσ' το παράθυρο, στο τζάμι, είναι το είδωλό σου. Ένα μικρό τραπέζι υπάρχει στα δεξιά σου. Περίπου στο ύψος των γονάτων σου. Πάνω στο τραπέζι είναι μια μπλε κούπα. Η ίδια κούπα απ, όπου μόλις ήπιες. Στον τοίχο υπάρχουν εικόνες από το παρελθόν σου. Είναι και μια φωτογραφία . Εσύ όταν ήσουν παιδί. Στέκεσαι μπροστά σ' 'έναν κάκτο. Φοράς ένα κόκκινο καρό πουκάμισο. Οι τοίχοι γύρω σου είναι πράσινοι. Η μπογιά έχει παλιώσει. Σε διάφορα σημεία έχει αρχίσει να ξεφλουδίζει. Από κάτω είναι άσπρος. Στην γωνιά υπάρχει ένα κρεβάτι με μια μεξικάνικη κουβέρτα. Ένα ημερολόγιο κρέμεται στον τοίχο, δίπλα απ το παράθυρο. Μια λάμπα φτιαγμένη από ντενεκέ λαδιού. Τώρα ξεπροβάλει το φως ενός αεροπλάνου που περνά πέρα έξω απ το παράθυρο. Η νύχτα είναι εντελώς σκοτεινή. Το φως απ το αεροπλάνο, συνεχίζει αργά να περνά. Τρεμοσβήνει. Κόκκινο και γαλάζιο, κίτρινο και μπλε. Τώρα εξαφανίστηκε και το αστέρι. Περνά ένα αυτοκίνητο. Σκόροι βουλιάζουν μέσα στο τζάμι. Μικρές κατσαρίδες έρπονται. Το ηλεκτρικό χαμηλώνει. Μετά επανέρχεται. Όλα τ' άλλα παραμένουν ακίνητα. Εντελώς ασάλευτα. Τίποτα δεν κινήται εκτός από την αναπνοή. Το στήθος σου. Το πουκάμισο στο στήθος . Το πουκάμισο είναι γαλάζιο. Τα γυαλιά σου είναι μαύρα. Ένα κουνούπι πετάει γύρο από τ' αυτί σου. Το ίδιο κουνούπι που ακούς

ΟΜΙΛΗΤΗΣ ( διάλογος της πείνας).
Θα ήθελες να πάμε να φάμε; Δεν είναι ώρα να φάμε; Δεν με πειράζει. Δεν είναι υποχρεωτικό. Αώο σένα εξαρτάται. Δεν ΄φάγαμε ήδη; Φάγαμε; Νομίζω πως ναι. Αυτό συναίβει πριν. Η όχι; Ναι. Νομίζω ναι. Έτσι είναι. Πάντως, δεν είναι υποχρεωτικό. Όχι, δεν νομίζω. Μόνο αν πεινάς. Πεινάς; Μάλλον, εγώ δεν πεινάω πολύ. Δεν πεινάς; Όχι, όχι ακριβώς, εννοώ θα 'πέρνα κάτι, εάν ήθελες εσύ.
Αλλά, θα έτρωγες εάν ήσουν μόνος; Όχι δεν νομίζω. Θα φας μόνο για χάρη μου; Λοιπόν, θα πάρω κάτι μαζί σου. Κάτι λίγο. Πάντως δεν θέλω να σε πιέσω να φας, εάν δεν πεινάς. Πεινάω λόγο. ΌΧΙ ΑΡΚΕΤΆ ΓΙΑ ΈΝΑ ΠΛΉΡΕΣ ΓΕΥΜΑ. ΠΕΘΑΊΝΩ ΤΗΣ ΠΕΊΝΑΣ.
Σοβαρά; ...Ακριβός. Πεινάω πολύ. Πεινάω τόσο πολύ που μπορώ να φάω ένα σπίτι. Μα γιατί δεν είπες τίποτα; Γιατί νόμισα πως δεν πεινούσες . Πάντα πεινάω. Ήθελα μόνο να είμαι ευγενικός. Πεινάω τόσο πού θα μπορούσα να φάω ένα βόδι. Όποτε πρέπει να φάμε. Τίποτα δεν θα μπορούσε να ικανοποιήσει την πείνα που έχω τώρα. Τότε πάμε να βρούμε ένα μέρος να φάμε. Αυτή η πείνα δεν έχει όρια. Αυτή η πείνα με τρώει ζωντανό, είναι τόσο πεινασμένη!
Κρατήσου! Θα βρούμε κάτι.
...Ότι κι αν βρούμε δεν θα την ικανοποιήσει. Απολύτως τίποτα. Ότι κι αν βρούμε δεν θα είναι αρκετό. Μόνο θα τη κοπάσει. Για λίγο. Δεν θα εξαφανιστεί. Θα ξανάρθει. Θάνε δυνατότερη από πριν. Θα καταβροχθίσει ότι βρεθεί μπροστά της. Όταν ξανάρθει. Θα με φάει ζωντανό όταν ξανάρθει. Θα γίνει αδηφάγα όταν ξανάρθει. Θα με καταβροχθίσει ολόκληρο όταν ξανάρθει. Θα διαπεράσει όλες τις τροφές . Όταν ξανάρθει. Θα διαπεράσει όλα τα κτήματα του κόσμους ξανάρθει. Θα διαπεράσει όλο το sex του κόσμου όταν ξανάρθει. Θα διαπεράσει όλη τη δύναμη του κόσμου όταν ξανάρθει. Θα διαπεράσει όλες τις ιδέες του κόσμου όταν ξανάρθει. Θα διαπεράσει όλους τους θεούς του κόσμου όταν ξανάρθει. Όταν ξανάρθει δεν θάχει σταματημό. Όταν ξανάρθει δεν θάχει κατευνασμό. Όταν ξανάρθει δεν θα υπάρχει τίποτα παρά η ίδια η πείνα, όταν ξανάρθει. Τίποτα παρά η πείνα, τρώγοντας την πείνα, όταν ξανάρθει. Τίποτα παρά την πείνα, τρώγοντας την πείνα, όταν ξανάρθει. Τίποτα παρά την πείνα τρώγοντας τον εαυτό της. Τίποτα παρά την πείνα.
------------------
ΟΜΙΛΗΤΗΣ (επίκληση)
(συνεχίζετε)
.
Νick b





Γ. Σουρής) 19ος αιώνας !

Ποιός είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά’χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά’χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

The 12 Planets - Οι Δωδεκα Πλανητες

Ανάμεσα στους τοίχους, του Laurent Cantet (2008)

Ανάμεσα στους τοίχους, του Laurent Cantet (2008)
Posted by walk2geographies under Ανθρωπογεωγραφία-ΙΙ, Αστική Γεωγραφία, Εργασίες στην Ανθρωπογεωγραφία-ΙΙ, Εργασίες στην Ευρωπαϊκή Μετανάστευση, Εργασίες φοιτητών/φοιτητριών, Ευρωπαϊκή Μετανάστευση, κινηματογραφικές ταινίες, πόλεις | Ετικέτες: πόλεις, Αστική Γεωγραφία, Ανθρωπογεωγραφία-ΙΙ, Ευρωπαϊκή Μετανάστευση, Πολιτική Γεωγραφία, κοινωνικός αποκλεισμός |
Leave a Comment
από το βιβλίο του François Bégaudeau, Entre les murs, (Editions Gallimard, Verticales 2006).

Η ταινία «Ανάμεσα στους τοίχους» του Laurent Cantet (2008), παρουσιάζει ένα σχολείο σε ένα από τα γκέτο, τις εργατικές κατοικίες της Γαλλίας με μαθητές παιδιά-μετανάστες δεύτερης γενιάς. Το σχολείο αναπαριστά ένα μικρόκοσμο που αντιπροσωπεύει τη γενικότερη κοινωνία του γαλλικού κράτους. Στη διάρκειά της κουλτούρες και συμπεριφορές έρχονται σε αντιπαράθεση σε ένα ευρύτερο πλαίσιο ανάμειξης εθνοτικών ομάδων, ενώ αναδεικνύονται προβλήματα που γεννά η μετανάστευση και οι συνέπειές της: φυλετικές διακρίσεις που τις εντείνει και το σχολικό περιβάλλον, έλλειψη προγραμμάτων για άμβλυνση ανισοτήτων που δημιουργεί η κοινωνική κατάσταση, μέσω της εκπαίδευσης θεσμοθετείται η διαφορετικότητα, η κοινωνική ανισότητα κ.α.( Ανάμεσα στους τοίχους) Ειδικότερα από την οπτική των εκπαιδευτικών βλέπουμε ότι οι καθηγητές που διορίζονται σε σχολεία περιοχών-γκέτο το θεωρούν καταδίκη ενώ σε αρκετές περιπτώσεις δεν αντέχουν τη συμπεριφορά των μαθητών, καθώς δεν είναι σε θέση να την ελέγξουν και να τη διαχειριστούν, ξεσπούν και εγκαταλείπουν την αίθουσα. Δείχνουν θέληση και είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν κάθε μαθητή που ενδιαφέρεται να μάθει αλλά αγανακτούν από τις αντιδράσεις ορισμένων από αυτούς.
Από την άλλη, οι καθηγητές σε τέτοιου είδους σχολεία, θέλοντας ή μη, αντιπροσωπεύουν τον κυρίαρχο λόγο, δεδηλωμένο ή υπονοούμενο ο οποίος επιχειρηματολογεί υπέρ της ευθύνης και ενοχής των κοινωνικά αποκλεισμένων, έναντι του κατώτερου των μαθητών-μεταναστών, των «απόβλητων» (Λαφαζάνη 1997:69-76). Θεωρούν τα παιδιά κοινωνικά αποκλεισμένα άτομα (καθηγητής: «Πάτε στο κέντρο; Είναι 4 στάσεις του μετρό μακριά από τη γειτονιά σας») αλλά τα ίδια υπερασπίζονται το δικαίωμά τους να είναι ίσοι μεταξύ ίσων πολιτών (μαθήτρια: Μα φυσικά! Εγώ πηγαίνω συνέχεια!»).
Οι μαθητές βιώνουν καθημερινά την περιθωριοποίηση και τον κοινωνικό αποκλεισμό από τους ίδιους τους καθηγητές τους και αισθάνονται την κοινωνική αδικία ενώ καλλιεργείται φόβος από μέρους των καθηγητών για να κερδηθεί σεβασμός. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα παίρνουν τη δικαιοσύνη στα χέρια τους προσπαθώντας να υπερασπιστούν τον εαυτό τους εφόσον κανείς δεν το κάνει γι’ αυτούς. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι είναι άτομα με δυνατότητες και γνώση του ποιοί είναι και ποια είναι η θέση τους μέσα στην κοινωνία καθώς και το ποιά είναι η άποψη της κοινωνίας γι’ αυτούς. Δε μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι τα ίδια τα παιδιά αποκαλούν το μέρος όπου ζουν «γκέτο», μια λέξη ιδιαίτερα φορτισμένη με αρνητική έννοια. Συνεπώς η διαδικασία συγκρότησης κοινωνικής ταυτότητας είναι μια κοινωνική κατασκευή την οποία και αντιλαμβάνονται τα παιδιά που φοιτούν σε τέτοιου είδους σχολεία. [“La Haine” του Mathieu Kassovitz (1995)] . Στην ταινία αναπαριστάται το μοντέλο μεταναστευτικής πολιτικής της Γαλλίας, το λεγόμενο αφομοιωτικό, δίκαιο της επικράτειας ή του χώματος, του εδάφους (jus solis). Πρόκειται για το δεύτερο από τα δύο ευρωπαϊκά μοντέλα ένταξης ενσωμάτωσης των μεταναστών κατά το οποίο δεν προβλέπονται συλλογικότητες -κοινότητες σε εθνοπολιτισμική βάση. Συναλλάσσεται με/και ενσωματώνει τους εθνοτικά διαφορετικούς ατομικά, ενώ το κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη διαφορετικότητά του αλλά αυτό, θεωρητικά, δεν αφορά το κράτος. Όλα τα άτομα παρακολουθούν το γαλλικό ενιαίο σχολείο, (école laïque), το οποίο δεν θρησκεύεται, ενώ, παραμένει μία ημέρα την εβδομάδα χωρίς σχολείο, ώστε να την διαθέσει η οικογένεια του μαθητή, κατά τις αντιλήψεις της, στη θρησκευτική του διαπαιδαγώγηση. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, η Γαλλία υιοθέτησε κάποιες τροποποιήσεις στον κώδικα ιθαγένειάς της, που την πλησίασαν κάπως στο πολυπολιτισμικό μοντέλο.
Όσον αφορά το χώρο, το γκέτο αποτελεί έναν κοινωνικά αποκλεισμένο χώρο, όπως και το σχολείο. Είναι μια προσπάθεια δηλαδή, αντιστοίχισης του προβλήματος με έναν τόπο ώστε να εντοπίζουμε καλύτερα το πρόβλημα, εφόσον όταν το περιφράξουμε τότε μπορούμε να το κατανοήσουμε , άρα και να το διαχειριστούμε και να το ελέγξουμε πιο εύκολα. Επιπλέον, μπορούμε να διαπιστώσουμε το ποιος είναι κοινωνικά αποκλεισμένος ή ποιος πρόκειται να γίνει, αν εμπίπτει ή δεν εμπίπτει δηλαδή στο συγκεκριμένο πρόβλημα. Ως αποτέλεσμα, δημιουργούνται χωρο-κοινωνικές διαφοροποιήσεις (κέντρο-γκέτο) αποκτώντας και τα άτομα ένα «ανήκειν»-στίγμα του κοινωνικά αποκλεισμένου και περιθωριοποιημένου εφόσον μέρα με τη μέρα γίνονται περισσότερο άλλοι και λιγότερο δικοί μας, ζώντας αλλού, πηγαίνοντας σε άλλους γιατρούς, αποκτώντας διαφορετικές συνήθειες, διαφορετικούς τρόπους διασκέδασης, ντυσίματος, μέχρι και διαφορετική γλώσσα (Λαφαζάνη 1997:69-76). Βλέπουμε σε μια σκηνή τα παιδιά να αντιδρούν στη γλώσσα τη διδασκαλία της οποίας τους «επιβάλει» ο καθηγητής τους, μια γλώσσα επίσημη εθνική η οποία μάλλον αναδεικνύει παρά αμβλύνει τις διαφορές. Οι μετανάστες με την εγκατάστασή τους σε έναν τόπο, όπως είναι φυσικό, δεν αμελούν παντελώς τη μητρική τους γλώσσα και τον πολιτισμό τους, αλλά ενσωματώνουν λέξεις και συνήθειες στην αντίστοιχη που επικρατεί στη χώρα υποδοχής. Είναι απόλυτα λογικό έτσι, οι μαθητές-μετανάστες να θεωρούν τη γλώσσα που τους διδάσκεται «ξένη», μια γλώσσα που θα τους χρησιμεύσει ,ωστόσο, στη μετέπειτα ζωή τους απλά δεν είναι σε θέση να το κατανοήσουν τη δεδομένη στιγμή (Μαθητής: «Ποιοι μιλούν τη γλώσσα που μας διδάσκετε… μήπως οι επιτηδευμένοι αστοί του μεσαίωνα;»)
Δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι κοινωνικό αποκλεισμό έχουμε από τη στιγμή που οι κοινωνικά αποκλεισμένοι αρχίζουν να εμφανίζονται ως πρόβλημα και απειλή για την κοινωνία(Λαφαζάνη1997:69-76). Στην ταινία αποκλεισμό εκτός του άλλων, υφίσταται και ατομικά ο Σουλεϊμάν, αντιδραστικός μαθητής τον οποίο και αναγκάζονται να απομονώσουν από το σχολείο εξαιτίας της συμπεριφοράς του. Έτσι ο Σουλεϊμάν αποτελεί έναν κοινωνικά αποκλεισμένο μέσα σε έναν χώρο επίσης κοινωνικά αποκλεισμένο, όταν ο ίδιος αποκτά ένα «ανήκειν»-στίγμα, αυτό του αντιδραστικού ατόμου.

Βιβλιογραφία-Πηγές

Λαφαζάνη, Δώρα, «Χώρος & Κοινωνικές Σχέσεις, Χώρος & Κοινωνικός Αποκλεισμός», στο Σύγχρονα Θέματα, 1997, τεύχος , σσ. 69-76
Εργασία της Στεφανίας Λαζαρίδου, για το μάθημα “Ευρωπαϊκή Μετανάστευση”, Απρίλιος 2010.

tΤΟ ΜΗΤΡΩΟΝ ΤΟΥ ΙΛΙΣΟΥ ΚΑΙ Η ΖΩΦΟΡΟΣ ΑΥΤΟΥ


..Ανάμεσα σε αυτά τα σπαράγματα και τις περικοπές φαίνεται πόσο μεγάλο ήταν το ενδιαφέρων των αρχαιολόγων τότε... Τότε ήταν ολοκληρωτικά δοσμένη στο έργο τους και πολλές φορές το έκαναν αφιλοκερδώς γιατί είχαν αγάπη γιαυτό, το να παρουσιάσουν στο φως τα μηνύματα των προγόνων μας,ήταν γι αυτούς λειτούργημα ...Το βιβλίο του κ. Σβορόνου θα το ανεβάσουμε ολόκληρο σύντομα γιατί έχει ενδιαφέρον για ολόκληρη την ιστορία της χώρας μας, και όχι τοπικά μόνο.

















The Humours of Ballyloughlin - Planxty live 1973

AGROTERA Πρακτικά Αρχαιολογικής Εταιρείας 1897 (αποσπάσματα)

προς ΓΝΩΣΗ και συμμόρφωση...
.........................................................................ακολουθούν και άλλα ποιο ενδιαφέροντα!