Όπως τα θυμάμε

... Νηπιαγωγείον Καλλιθέας 1957...Συνέχεια από κάτω (Β')
... Ένα βράδυ για κάποιο λόγο πήγε μονάχος του στον θάλαμο κι εκεί είδε μια σκιά να περνά επάνω στην μεγάλη τζαμαρία ήταν ανθρώπινη και τεράστια τόσο που έφτανε μέχρις το ταβάνι. πανικόβλητος κοίταξέ τα φώτα κι έπειτα πίσω του, και ξανά την σκιά που λες και τον είδε να την κοιτά, με δυο δρασκελιές εξαφανίστηκε κατά μήκος του τοίχου!

.. Έμμηνε να κοιτά τις λάμπες, κρεμασμένες ακούνητες φώτιζαν καθαρά τον υπνοθάλαμο. Έξω ήταν απολυτό σκοτάδι , έσπαγε το κεφάλι του να καταλάβη από που προερχόταν που ήταν η πηγή της ύπαρξής της ο μόνος άνθρωπος που συνάντησε μπαίνοντας ήταν η κ, Μαρίτσα και το αινιγματικό της χαμόγελο πού άφησε φεύγοντας.
..Τη να πεις ήταν τόσο γλυκιά και καλοσυνάτη που για κανένα λόγο δεν μπορούσες να σκεφτείς για αυτήν κάτι κακό...

Η ΣΥΝΑΝΤΙΣΗ
..................................

emetra

..Κράτα αγάπη μου τις πράξεις
ένδυμα εμπιστοσύνης
για κάθε ον
που κοιτά ,πέρα απ αυτές
εσένα απάτη απέραντη
που άλλη μορφή δεν έχεις
παρά τις πράξεις αυτές
και οι πράξεις αυτές
δεν είσαι
.....................

..Όλα όσα βυθίστηκαν στο νερό
έδωσαν όμορφο χρώμα στην θάλασσα
..κι όσα ε χάθηκαν μέσα στην γη
των χορταριών έδωσαν χρώμα
μα όσα καήκατε λευτερωθήκατε.
.................................

erγa ateleiota !

Άρης Βελουχιώτης ο ηγέτης του ΕΛΑΣ- "proitos"

νηπιαγωγείον Καλλιθέας 1957

........................Ο ΔΙΆΒΟΛΟΣ ΚΑΙ ΟΙ Επισκέψεις ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΣΜΆΤΩΝ...........................

..Ο Παλαμάκιας το είχε καταλάβει. Ο "από του πονηρού" ήταν ο Διάβολος.
H κυρία, που τους έκανε κήρυγμα μια φορά την βδομάδα στο νηπιαγωγείο, αναφερόταν τώρα, στον "οξαποδώ" μα αυτός δεν άκουγε, παρά με τον νου του να ταξιδεύει κοιτούσε τρομαγμένος την σόμπα.
Ποτέ δεν μπορούσε να παρακολουθεί μέχρι τέλος ότι τους έλεγαν, άρπαζε ο νους του μια λέξη ή μια φράση κι έφευγε ταξιδεύοντας
..Κοίταζε λιπών την σόμπα με τρόμο. "Αυτός ο μαυρισμένος όγκος με κάτι μικρά τζάμια σαν μάτια κόκκινα, κατέληγε σε κάτι πόδια με νύχια ΄έτοιμα να τον αρπάξουν.
Ψηλό ίσα με το μπόι του, με εκείνο το μπουρί σαν μαύρο χέρι να βγαίνει από πίσω, αυτό το πράγμα μπορούσε να τον βάλει κάτω και να τον λιώσει"..

..._"Παιδάκια μου, ο έξαποδώ , ο διάβολος δηλαδή, μπαίνει μέσα στους ανθρώπους μεταμορφωμένος και παίρνει τις ψυχές τους αλλάζοντάς σχήμα, δηλαδή πρόσωπο"...
Τον διέκοψε η φωνή της Κυρίας.

.."Ο Διάβολος μπορεί να είναι αυτή η σόμπα, συνέχισε η σκέψη μέσα του,
και ίσως να είχε μπει μέσα σ' αυτήν την Κυρία, όμως μπορεί νάνε κι ο γέρος που σε εκείνο το τραγούδι αντάμωσαν τα παλικάρια απ την Λιβαδειά! Μα που βρέθηκε αυτός ο διάβολος! Τόσα χρόνια στους δρόμους, δεν είχε δει ούτε ακούσει τίποτε για αυτόν και τώρα εδώ μέσα όλο γι αυτόν μιλούσαν' διάβολος πάνω διάβολος κάτω... "

..-"Γονατίστε είπα"! η τσιριχτή φωνή της Κυρίας ΄έκοψε με μιας την περισυλλογή του. Είχε τελειώσει τον λόγο της, και τώρα ήταν η ώρα της προσευχής. ήδη τα υπόλοιπα παιδιά ήταν κάτω κι αυτός είχε μείνει όρθιος, με τα μάτια ορθάνοιχτα καρφωμένα στην σόμπα,

..-όλα τα παιδάκια γονατιστά! Έτσι μπράβο, σταυρωτά τα χεράκια σκυφτό το κεφάλι,. μπράβο! Τώρα όλοι μαζί να πούμε την προσευχή μας"!

.."Πάτερ ημών.." Τα τετράγωνα μάτια της σόμπας τώρα ήταν σαν στόμα κόκκινο με μαύρα δόντια, "ο εν τις ουρανής".
¨..Είχαν γονατίσει μπροστά στον διάβολο!
...................................................................................

συνέχεια...
Όλα τα περίεργα και παράξενα τα ζούσε εκεί μέσα, και δεν ήταν μονάχα στην φαντασία του αυτά, γιατί και τ άλλα παιδιά, συμφωνούσαν στα περισσότερα. Όπως π.χ.αυτά που συνέβησαν εκείνο το βράδυ.

Μόλις είχαν σβησει τα φώτα, την συνηθισμένη ώρα,στον ηπνοθάλαμο ένας θόρυβος ξεκίνησε σιγά κι ολοένα δυνάμωνε, ο παλαμάκιας των εντόπισε αμέσως , ήταν απ τα παντζούρια, ήταν όμως τόσο ανατριχιαστικός που απ την τρομάρα του τυλίχτηκε σφιχτά στα σκεπάσματα, περιμένοντας τη ΆΛΛΟ θα γίνει!
..-"Γαμώ τον κώλο σου με τα λουλούδια"! ακούστηκε η φωνή του Σκονιά απ το διπλανό κρεβάτι ,αυτός ευτυχώς δεν φοβόταν τίποτα, άλλα είχε μια "γλώσσα", χειρότερη απ την δικά του. Όχι ότι ο ίδιος δεν έβριζε, μα ο Σκονιάς ήταν άλλο πράμα.
Ο τελευταίος συνέχιζε εν το μεταξύ να περιλούζει δυνατά, με τα χειρότερα κοσμητικά επίθετα προς την μεριά του θορύβου. ο Παλαμάκιας ξεθαρρεύοντας τότε άρχισε με την σειρά του κι αυτός, να τον σιγοντάρει. κι όπως συμβαίνει σε τέτοιες καταστάσεις ακολούθησαν ο ένας με τον άλλον και τα υπόλοιπα παιδιά. Μερικά μάλιστα άρχισαν να πετάνε προς τα κει μαξιλάρια ,παπούτσια η ότι άλω έβρισκαν βρίζοντας και τσιρίζοντας πανικόβλητα σόλο τον θάλαμο, κι ο θόρυβος απ έξω να μην σταματάει!
Τη νύχτα αξέχαστη κι αυτή.
...

Την επομένη μερικά παιδιά μαζεμένα έξω απ την τραπεζαρία συζητούσαν τα χθεσινοβραδινά. Ο Λούπας, έλεγε, ότι η Λιολιό ήταν αυτή που έκανε την φασαρία, η Λιολιό ήταν η βοηθός της μαγείρισσας
-"Όχι η Λιολιό" απάντησε ο Σκονιάς "η Λιολιό είναι χαζή"!
-"Ναι" συμφώνησε ο Τσιμπούρας αυτή είναι καλή Η μαγείρισσα το έκανε...
-"Η μαγείρισσα δεν μένει εδώ ρε"! αντείπε ο Σκονιάς
-"Η μαγείρισσα" συνέχισε σε έντονο τόνο ο άλλος, " η χοντρή που βουτάει τα χέρια της μέσα στο λάδι του φαγητού μας και πασαλείβει την μούρη της μ αυτά για νάνε όμορφη"...
..."Είχαν δίκιο γιατί η Λιολιό και να ήθελε δεν θα μπορούσε να πει σε κανέναν τη τραβούσε απ αυτήν κακιά γυναίκα. Ήταν κωφάλαλη! Πολλές φορές έβλεπε να φέρνεται με άσκημο τρόπο η μαγείρισσα στην Λιολιο ο Παλαμακιας, μια μέρα μάλιστα την είδε να την τραβάει σαν σκυλί δεμένη και να την χτυπά .
Ίσως χθες να τόλμησε να της αντισταθεί και η φουκαριάρα η Λιολιο να το πλήρωσε δεμένη απ τον λαιμό ολόκληρη νύχτα, και μάλλον, συνέχισε να συμπεράνει η σκέψη μέσα του, η Λιολιό, ηταν και μην μπορώντας να μιλήσει έσερνε ένα ξύλο στα παντζούρια ζητώντας βοήθεια,. Η Λιοιλιό ήταν! Μα δεν ήθελε να πει ο Παλαμάκιας αυτήν την άποψη σε κανένα.
Την αγαπούσε και την λυπόταν όπως τα περισσότερα παιδιά εκεί μέσα, παρόλο που την πείραζαν πότε πότε . Μια φορά που την είχε ακούσει να βγάζει αυτές τις άναρθρες κραυγές προσπαθώντας να του μιλήσει ο Παλαμάκιας σκέφθηκε μήπως είχε των διάβολο μέσα της, μα σαν συνάντησε τα εκφραστικά της μάτια άλλαξε αμέσως γνώμη αισθανόμενος ντροπή για την σκέψη του.!
..-"Φάγανε το φαγάκι τους τα χρυσούλια μου"; Η μαγείρισσα! Η ΜΑΓΕΊΡΙΣΣΑ ήταν μπροστά του οι υπόλοιποι που την είδαν ν άρχεται έφυγαν με τρόπο αφήνοντας των μόν, εκεί μπροστά της, να την κοιτά σαν χαμένος! Σ αυτό το χοντρό λαδωμένο κεφάλι είχε ανακάλυψη επί τέλους τον Διάβολο!
..Η μαγείρισσα τον κοίταξε ευχαριστημένη, μάλλον γιατί δεν το βαλε μαζί με τους άλλους στα πόδια, και σέρνοντας την χερούκλα τις πάνω στο κεφάλι του (τον χάιδεψε) κι απομακρύνθηκε ικανοποιημένη.
Κοιτώντας όλον αυτόν τον όγκο να μακραίνει με το κουρασμένο απ τα χρόνια βήμα, ο Παλαμάκιας λυπήθηκε. Είχε η δεν είχε τον διάβολο μέσα της; Και άντε πες ότι τον είχε, μπορούσε να μιλά και να χαϊδεύει τόσο τρυφερά και να έχει αυτό το χάλι!
Δεν ήταν καθόλου σίγουρος, τώρα η σκέψεις μέσα του άλλαξαν πάλη.
Νέα συμπεράσματα των οδηγούσαν στην Κυρία Μαρίτσα την καθαρίστρια. πολύ πιθανών να ήταν μέσα σ αυτήν ο Διάβολος, παρ όλη την εξωτερικός καλοσυνάτη εμφάνιση της. και θα σας εξηγήσω παρακάτω γιατί...
...
..αυτό το πενάκι τελικά πολύ μου αρέσει!
..10/12/(;)11/83 ακόμα,. Δεν είναι πενάκι είναι μαρκαδόρος, τέλος πάντων!
..Η βροχή ξανάρχισε, αρχίζει και σταματάει, όχι πολύ μα ίσα που να την ακούς , φρρρ πάν στα νάιλον του Κουτσουρά να νανουρίζει τις αγγουριές και τους ανθρώπους που τις περιποιούνται. Όχι πολλά πράματα δηλαδή γιατί τα πιο δύσκολα έχουν γίνει. όπως η απολύμανση, και η λίπανση της γης, το σκέπασμα με καινούργια γερά νάηλον το φύτεμα κοντολογίς όλες οι κοπιαστικές δουλείες που θέλουν κόπο και χέρια,έχουν εδώ και αρκετό καιρό τελειώσει.
..Τώρα μόνο ψέκασα χρειάζονται τα φυτά, και "στρούφισμα" στρίψιμο πάνω σε κάθετα σκοινιά που είναι δεμένα κάτω απ τα νάιλον. Τα άλλα τα κάνει η μητέρα φύση.

..Μόλις γιερέψουν κι απλώσουν θαρρετά τις φιλάρες τους ολόγυρα, σαν πάρουν ύψος και δέσει ο κορμός, ανάγκη δεν έχουν παρά μονάχα από νερό. Κι αυτό γιατί το στερούνται έτσι που που ναι μέσα στα θερμοκήπια κλεισμένα απ όλες τις πάντες μοιάζουν σαν τους φυλακισμένους που όλα τα περιμένουν απ τις υπηρεσίες των φυλακών.
..Γιατί και το χώμα ακόμα με τόσες χιλιάδες μεταφύτευσις κι άλλες τόσες απολυμάνσεις με δηλητήρια που σκοτώνουν ακόμη κι 'ανθρώπους, έχει χάσει τα συστατικά του. Έτσι τα φυτά από πάνω μέχρι κάτω τις ρίζες, περιμένουν απ τον γεωργό δεσμοφύλακα, συσσίτιο!

..Τώρα όλοι κοιμούνται και η αγαπούλα ξεκουράζεται μέσα και, το άκουσα κάποιος το είπε ! -"Κλαίει ο θεός"! κι εγώ πέταξα από συνήθειο ένα τι; -"Κλαίει ο θεός" επανέλαβε δείχνοντας τον ουρανό. Α! Έκανα χαζά και χαμογέλασα συγκαταβατικά όπως κάνω πάντα από συνήθεια.
..Να που τώρα μία η ώρα τη νύχτα μπροστά απ τη σήτα του παραθύρου της κουζίνας να το θυμάμαι. "Κλαίει ο ουρανός" διάβασα κάποτε στα γραφτά του Λουντέμη κι απόρησα, υπάρχουν άνθρωποι που δε λένε βρέχει μα κλαίει, κλαίει ο ουρανός, πράμα που για μένα σημαίνει ότι αισθάνονται ζωντανό τον καιρό και νιώθουν τις αλλαγές που περνούν μέσα μας, πάει να πει ότι είναι πιο αληθινοί σε ότι λένε, κι ότι αισθάνονται όλοι την ύπαρξη ζωντανά (εδώ ακόμη και το πραγματικά δεν μου λέει τίποτα) όπου κι αν βρίσκονται.

..Δεν κοιμούνται λυπών όλοι. Αυτό το φρρρ είναι ζωή. Το φρέσκο αεράκι που γλιστρά μέσα απ την σήτα, λικνίζοντας το πράσινο καρό κουρτινάκι, είναι ζωή. Είναι η αίσθηση ότι δεν ΚΟΙΜΟΎΝΤΑΙ όλοι.
..Οι άνθρωποι μπορεί να αλληλοεξοντώνονται από τότε που περπάτησαν πάνω στη γη, αυτή όμως απτόητη γυροφέρνει τον ήλιο, ασυγκίνητη στις μεγάλες πυρηνικές βλακείες και στον ηλίθιο ενθουσιασμό για νίκες πάνω στο ίδιο μας το τομάρι. Γενιές γενεών αιώνες για μας , ούτε ένα λεπτό για εκείνη' που να προλάβω να δω την κίνησή της που γεννιέμαι και πεθαίνω πάνω στο "κιχ" της.

..Και πούθε πρόλαβα ο σοφός κι έβγαλα το συμπέρασμα πως πρόκειται για άψυχο πράγμα η γη, πράγμα που δεν αισθάνεται δεν σκέπτεται δεν μιλάει; σάμπως να πρεπε να χει το σύμπαν την γλώσσα την δικιά μου. Πασχίζω τώρα να ξαναενώσω το κεφάλι με την κοιλιά μου για να βρω την αλήθεια, κι αφαιρώ , αφαιρώ, και τη βρίσκω; Το απόλυτο μηδέν συν ένα τόνο, τις αφαιρέσεις μου. Σ' αυτόν τον τόνο απάνω έφαγα απόβαλα συνουσιάστηκα, απ αυτά βέβαια δεν αφαίρεσα τίποτα. οι πράξεις των αφαιρέσεων η λογαριασμοί, δεν ενδιέφεραν τις ουσιαστικές μου ανάγκες. Αναπνοή εισπνοή και τα παρεμφερή εάν αφαιρεθούν, δεν θάχα ούτε ένα λεπτό να κάνω τις αφαιρέσεις μου. Λυπών!

φρρρρ κλαίει ο ουρανός
.....................
..ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ
..Τα ζωγραφιστά μας βοτσαλάκια κοσμούν τις βιτρίνες 3ων μαγαζιών τις Γεράπετρας!
Τέλειωσε και η χιλιοποδαρούσα.
..Ρακβεστιτσεν το όνομα του μωρού τις πρώην μυλωνούς και νυν βασίλισσας. Έτσι γλύτωσε το παιδί τις απ τον ανθρωπάκο που το διεκδικούσε ένεκα τις υπηρεσιών που τις πρόσφερε!

..8΄30 Πάντα Κυριακή εσύ ταξιδεύεις, εγώ έφτασα στην "Γαλήνη" λήγω πιο δω απ την "Άγια Φωτιά"περπατώ απ της 5,30 έχασα το λεωφορείο για μίση ώρα

..Ένα θλιβερό τραγούδι για μια κρεμάστρα που τις κρεμούν ένα σορό ρούχα εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια.
Αλλα τα παρακάτω αφορούν μια νέα ανάρτηση.

....................................................................................
Ανέβασα πάλη τον φαϊρεφόξ με κάτι λεξικάρες μέκγλα (μέϊν ιν ήνγκλαντ-σημ.μετ.Τσιφόρος) έπειτα εμφανίστηκε ως δια μαγείας και ο ορθογραφικός έλεγχος! Φαίνεται το πρόβλημα να ήταν απ το μπλόγκσποτ έφυγαν και τα σπάμ! Ωραία..
....................................................................................

ημερο-λογιο

1/10/83
.."Εμείς αυτά τα λέμε σπίτια του διαβόλου" είπε πηγαίνοντας προς την βρύση, δεν ήταν ώρα που είχαμε κατέβει απ την ράχη τους ο Γ. πλενόταν τώρα με θόρυβο -"Όταν φυσά να δεις τη γίνετε εδα να", πρόσθεσε και τράβηξε για το σπίτι του.
Ήμασταν όλοι κατάκοποι και το έργο μας, ολάκερα στρέμματα γης σκεπασμένα με νάιλον!

..Κι όταν γυρίζεις το χώμα να νιώσεις την άχνα απτες ρίζες των λουλουδιών, σκύψε και μύρισε, την στιγμή που ο ήλιος κόκκινος από ντροπή που άλλο δεν μπορεί να κρατήσει τη μέρα χάνεται πίσω απ τα βουνά, αφήνοντας έτσι λεύτερη την δροσιά τους να κατακλύσει τον κάμπο, σκύψε και πιάσε λίγο απ ετούτο το χώμα κι άστο να πέφτει σιγά, κλεψύδρα να γίνεις του κόσμου ,που μέτρα τις τελευταίες στιγμές της ημέρας.

Το χώμα η ύστατη αγκαλιά τις μάνας γης περιμένει ήσυχα να τις διηγηθούμε τις ιστορίες μας όταν κουρασμένη απ όλα ε τούτα, επιστρέψουμε.

...............................
2/10/83
..Τα κοκόρια έχουν βάλει μπροστά να διώξουν την νύχτα μα του κάκου η μέρα δεν φαίνεται.
Περιμένω λοιπόν και συλλογίζομαι ότι των κοκόρων το λάλημα δεν έχει ούτε ένα "τσα", κι όμως είναι γέννημα θρέμμα της Κρήτης ειδικότερα του Κουτσουρά.
..Γύρω στο ένα χιλιόμετρο και βάλε απλώνεται κατά μήκος της παραλίας ετούτο το χωριό που έτσι το λένε μα έτσι δεν είναι
Αυτό το χωριό είναι τόπος θερμοκηπίων, ένα σπίτι δέκα θερμοκήπια μέτρα κάθε φορά και προχώρα. Μόνο σε τρεις μεριές θα ανταμώσεις πέντε έξη σπίτια μαζεμένα!
Φασαρία ήρθε απ το υπνοδωμάτιο και συνεχίζεται στην κουζίνα..-Νίκο!
..-Μ
..-Γιατί δε μου μιλάς!


.........................
..-"Μόλις αρσίζει τσε ξεμελανιάζει ο ουρανός, ξεφέζτει το παραθύρι, ε, τότε δα σηκώνουμε"!
..Σητεία κάπου από δω περίπου ξεκίνησε η ιστορία τότε που περπάτησα, περπάτησα κατά μήκος της παραλίας, τότε που πάσχιζα μάταια να χαθώ στην θάλασσα κι εσύ μ'εψαχνες
με ένα καρβέλι ψωμί και μια παλάμη τυρί στο χέρι...
..Είμαστε πάλλει μουτρωμένοι σαν τον καιρό, σαν νάχουν φωλιάσει όλα τούτα τα σύννεφα μέσα μας κι από το βάρος τους να σπρώχνεται η αγάπη μας προς τα κάτω!
Λες κι ευδοκιμή σ' αυτόν εδώ τον τόπο η στεναχώρια και τη ξαναβρήκαμε πάλλει τώρα που επιστρέψαμε εδώ!
Εδώ ο μακρύς πέτρινος διάδρομος που κρατά την οργισμένη θάλασσα να μην πέσει πάνω στα ψαροκάικα, κι ακόμα εδώ εκείνο το ρημαγμένο πια ναυάγιο εδώ, όλα εδώ, δεμένα με τις κορυφές των γύρο λόφων και των απόμακρων βουνών, με τα χωριουδάκια επάνω στις ράχες τους αφημένα !

..Όλα οπως τα αφήσαμε ..Να κοίτα, ηλιοκαμένοι άνθρωποι μαζεύονται τώρα γύρο απ αυτό το σκαρί που πλευρίζει με μεγάλη προσοχή στον μόλο, "'Ηντα πιάσε να μάθουν..
Έχει ομως κάτι καινούργιο αυτό το σκηνικό, ένα εστιατόριο σηκώθηκε λίγο ποιο πίσω απ τις παλιές πέτρινες καμπίνες που μας φιλοξενούσαν τα κρύα βράδια..

..Σκοτεινιάζει, φάγαμε κάτι και σε λίγο θα κατευθυνθούμε προς τον σταθμό , η επίσκεψή μας εδώ είχε τελειώσει.

.Κωρνάρε εκεί στην πλατεία της Σητείας που σ έχουν μαρμαρώσει, ανάμεσά στα οπωροφόρα στο Δημαρχείο μπροστά, ίσως ξανάρθουμε, ξεκούραστοι κι όχι φορτωμένοι πρησμένους μυς κάλους και τσακισμένα νεύρα,..
......................
.."Ο Νικολάκις βρίζει τους κάλους του! Η αλήθεια είναι ότι έχει αναστενάξει το χώμα του Κουτσουρά απ την τσάπα του. Όμως άρχισε να γίνεται μπλε κι από τότε που έγινε μπλε (μπλε μοβ για την ακρίβεια) δεν μ' αγαπάει.
Γιατί ρε μωράκι; Βαρέθηκες;

..............................................
Καθισμένοι στο "Pasty Shop GARDENIA" Σήμερα το βράδυ, μπορούμε να ανατρέξουμε χαλαρά στις περασμένες ώρες εκεί στο Καφενέ της Σητείας όπου έγραψες τα παραπάνω.
Ίσως να σε μελαγχόλησε ό τόπος όπως κι εμένα, αλλιώς δεν μπορώ να εξηγήσω αυτό το συμπέρασμα, ότι δε σ' αγαπώ πια, δηλαδή.
..Τη τρίχες γράφω ίσως σκεφτείς, τοπίο ο Καφενές;
Κι όμως εκείνοι οι μακρόστενοι μαυρισμένοι τοίχοι, τα λιγδιασμένα τραπεζάκια και η παρέα από κάτι ντόπιους, "πνιγμένους" στα τσάγαλα το ρακί και τα τσιγάρα,
στις δυνατές φωνές και τις χειρονομίες, αυτά για μένα ναι! Είναι ένα τοπίο ή δεν είναι;
..Βάλε και τον οδηγό με το χαρακτηριστικό του αδιάφορο ύφος, και το λεωφορείο, ξεχαρβαλωμένο απ τους δρόμους που στέκει στην αφώτιστη γωνία, βουβό κάτω απέναντι
πόσο αλήθεια έμοιαζαν όλα! Ειδικότερα ο οδηγός, ίσως το ξεθωριασμένο μπλε της στολής του με αυτό του λεωφορείου, ίσως η φτωχιά γέρικη εμφάνιση που κρατεί μια δυνατή σπίθα, φωλιασμένη τις σκοτεινές γωνιές των ματιών του.

..........................................
4/10/83
..Η ρακί έπεσε με μιας στο γέρικο στομάχι ο μεζές, δυο μικρές φέτες καρπούζι σε ένα πιατάκι φαγώθηκε, σηκώθηκε ο οδηγός ένα συναίσθημα χαράς με πλημμύρισε, φεύγουμε...

-Έχεις καιρό να γράψεις, δεν θα γράψεις κάτι αγαπούλα; σου είπα .
Έπειτα με δυο νεαρούς παρέα , τον οδηγό και τον εισπράκτορα βάλαμε την μηχανή να μας πάει' Σητεία Ιεράπετρα το δρομολόγιο.
Η νύχτα σε τούτα τα μέρει είναι βαθιά ό δρόμος στενός κι απότομος ίσα που φαίνεται κι εμείς χαρούμενοι που ακόμα ταξιδεύουμε παρέα εμπιστευόμαστε στον οδηγό να μας περάσει με την μηχανή του πάνω στα απότομα βουνά.
..Το λεωφορείο μουγκρίζει πάνω στο Όρνον και εσύ μου διηγείσαι εκείνη την ιστορία με τον πατέρα σου.
Πέρασε η ώρα, τα δυο "κοπέλια" έχουν κατεβεί κι έχομε μείνει μόνο τέσσερις ψυχές μες σε τούτο το ατίθασο παλιό μηχάνημα.
Τα χέρια του οδηγού χειρίζονται επιδέξια το τιμόνι και τις ταχύτητες, που αλλάζουν με θόρυβο ανάλογα την κλίση του δρόμου
..-Ε που θα κατεύεται;
-Κάπου εδώ, στην πρώτη στάση
-Στου Κουτσουρέλη;
- Ε, χμ, ναι
-Να το θυμάστε εδώ να απέναντι απτό καφενείο σταματώ. Κουτσουρέλη λέγεται
....
-Άστα κοπέλια ντε λόγο θα ξανάρθουν;
-Ε, ένα χρόνο θα μείνουμε εδώ
-Α καλό βράδυ
.......
..Ξημέρωσε για τα καλά σε ένα τέταρτο θα ξυπνήσω και την αγαπούλα να πάμε στα θερμοκήπια!
...................................

9/10/83

..ΗΡΆΚΛΕΙΟ
.."Εδώ στο "Καφέ-Θέατρο" Ηρακλείου, σαν μέρος συμπαθητικό αλλά...
Αλα δεν καταφέρνει να αλλάξει την άποψη μου για τα κουλτουριάρικα υπόγεια. Πράματα που θα μπορούσαν να είναι ωραία, ευχάριστα, ενθαρρυντικά, εμψυχωτικά, γίνονται
απαίσια.
..Οι νεοέλληνες διαμαρτυρόμενοι σ΄όλο το φάσμα τους. Κρίμα κι είναι κ' νέοι.
..Κουλτουριάρηδες με μαλλί στιλ-Γαλάκου δήθεν απασχολημένοι από σοβαρά ζητήματα αλλά πιο ανησυχούντες αν η εντύπωση που κάνουν στους άλλους είναι αρκούντως προοδευτική κ' αν όχι τι θα πρέπει ν αλλάξουν για να γίνει τέτοια.
Μήπως τη μάρκα του τζιν τους ή το σχήμα απ το μούσι τους ή μήπως να αλλάξουν τη χοντρή μπλούζα τους με πουκάμισο καρώ κ' γελεκάκι με αγκράφα.
..Νεαρές "απελευθερωμένες" που σκέφτονται, όταν τους μιλάς, τι έξυπνο ν απαντήσουν για να κάνουν εντύπωση στην παρέα. Μυστηριώδεις υπάρξεις που κοντεύουν να πνιγούν από την καραμέλα του σουρεαλισμού της τέχνης κ' της πεσιμιστικής επίδρασης της στενότητας της κοινωνίας.
Απόμακρες, κοιτούν αφ υψηλού τους διάφορους θαυμαστές τους που κρέμονται απ το στόμα τους κ' περιμένουν κάποιο ενθαρρυντικό βλέμμα. Αυτές βέβαια αισθάνονται πολύ καλά έτσι κ' διατηρούν την κατάσταση στάσιμη (το αιώνιο παιχνίδι του κυνηγού κ' του θηράματος) γιατί αν πάει πιο κει δε θάχει πλάκα κ' ευχαρίστηση.
..Ο νεαρός που πέρασε με τον "οδηγητή" διπλωμένο έτσι που να φαίνεται ο τίτλος φάτσα για να δείχνουμε ότι είμαστε κομουνιστές όχι όποιοι κι όποιοι!
..Ο προοδευτικός οικογενειάρχης που σεργιανίζει τη γκαστρωμένη γυναίκα του περήφανος ανάμεσα στα τραπέζια σαν να λέει: Είμαι σοβαρός εγώ. Όχι σαν κάτι νιάνιαρα που αντιδρούν έτσι από μόδα. Εγώ οικογενειάρχης άνθρωπος κι 'όμως αντί να πάω στα μπουζούκια είμαι εδώ. Αυτό θα πει επανάσταση καθίκια Πρέπει να με σέβεστε!

..Όλοι αυτοί έρχονται εδώ γιατί νομίζουν ότι μ' αυτό γίνονται διαφορετικοί, ανώτεροι απ,τους άλλους, ξεχωριστοί. Ανήκουν στην τάξη της προόδου, της επανάστασης, της κουλτούρας.
..Δεν τους νοιάζει αν η μουσική είναι απαίσια αν ο καφές είναι νερόπλυμα, ούτε αν θάχουν όλη την νύχτα πονοκέφαλο απ τους καπνούς κ' τις φωνές. Αλίμονο αυτά είναι δευτερεύοντα πράγματα. Αρκεί που δεν είναι ίδιοι με τους μπαρμπάδες που παίζουν τάβλι στο καφενείο κ' ακούνε Καζαντζίδη ή Κρητικές μαντινάδες ή με κάτι άλλους συνομήλικούς τους που γυρνάνε έξω κ' τολμούν να τα ρίξουν στην πρώτη κοπέλα που θα τους γυαλίσει γιατί έτσι θέλουν, ενώ "αυτοί" ούτε που το διανοούνται κάτι τέτοιο (άσχετα αν η επιθυμία βράζει μέσα τους) τι θα πει ο κόσμος; Δηλαδή αυτός ο κόσμος . Ο υπεράνω μικροπρεπειών κ' επιθυμιών. Ο κουλτουριασμένος;
..Διαβάζεις Ελύτη εδώ μέσα κ' φτάνεις σε σχιζοφρενικές καταστάσεις. Μα πού είναι αυτή η Ελλάδα η όμορφη η καθαρή, η απλή; Πού πήγε; Αλίμονο μας αν πεθάνει μαζί του. (Μ.Γ.)

.......................
..Ηράκλειο με τα πανύψηλα τείχη τα κάστρα σου τις εκκλησιές και τα παλιά καρνάγια! Απ τις φλέβες σου περνούν καταναλωτικά αγαθά κατασκευές , κόσμος πολύχρωμος με μάτια ορθάνοιχτα για αγορές κι απολάψεις΄ σ όλη την Κρήτη έρχονται και φεύγουν τόνοι ζαρζαβατικά, φρούτα ελιές, κρασιά και μηχανές γιατι έτσι σε όρισε η θέση ν άσε η καρδιά της μεγαλόνησος ...

.........................................................................................
(*)!
.....................................................................................

_Πάει ο δέκατος τώρα είμαστε στον ενδέκατο, ακριβός 6 Σεπτέμβρη Κυριακή βράδι στο (helton) του Π.
Η Μ. πλένει θα ετοιμάσει κάτι αυγουλάρες να κολατσίσουμε και μετά έχει γιαούρτι με μέλι, συγνώμη αλά θα φάμε καλά!
Προς το παρών πριν μερικές ώρες , φάγαμε μια αγωνία πολύ χάρμα!
..Ο νους μου πάει στο κακό λέει..Λες; Εγώ φοβόμουνα τους ανθρώπους κι αυτή τα σκυλάκια,. Η Μ. έψαχνε για πέτρες κι εγώ για τανκς, κι αυτά στις στροφές με τις απότομες πλαγιές τις δημοσιάς Ιεράπετρας, Σητείας, περπάτημα νύχτα χωρείς φεγγάρι.
..Υπείρχαν βέβαια αστέρια, έπειτα η ιστορίες απ το παιδικό ρεπερτόριο της ζωής της Μ. δεν έλειψαν , (ίσα ίσα που μας παρηγορούσαν), Τότε που ξεκίνησε με τη θειά της για το δίπλα χωριό και τους βρείκε μεσοδρομής η νύχτα. Εκεί να δεις τρομάρα, ή τότε που ξεκίνησαν να πάνε οικογενειακός κάπου νύχτα και ο Β. έβαλε τα κλάματα γιατί ήδαι το βουνό να περπατάει!
...

ΠΑΡΑΚΕΛΣΟΣ ο πρίγκιπας των ιατρών


Ο Theophrasetus Bombastus von Hohenheim γεννήθηκε το 1493 στο Einsiedeln της Ελβετίας..
( Ο Παράκελσος μου προέκυψε κατά τύχη όταν προσπαθούσα να γράψω κάπου παράκλητος, όταν είδα το λάθος όνομα το άφησα γιατί κάπου είχα ακούσει κάτι για τον Παράκελσο, στην συνέχεια μια φίλη μου έφερε ένα βιβλίο όπου και ανακάλυψα μια πραγματικά αξιόλογη προσωπικότητα που έφερε αυτό το όνομα!).

Ποιο συγκεκριμένα ο κ. Πελεγκρίνης στο βιβλίο του "οι μάγοι της φιλοσοφείας" γράφει ότι ο Παράκελσος "...σπούδασε οπος ο ίδιος έλεγε, την βαθιά φιλοσοφία, που δεν ήταν άλλη από την "λεπτή επιστήμη της αγίας αλχημείας". Της εμπειρίες του και τις γνώσεις του από την θητεία του στην αλχημεία τις συνδύασε κυρίως με τις ιατρικές έρευνες του. Πίστευε ότι ο γιατρός, αν θέλει να είναι αποτελεσματικός στον στόχο του, που είναι η θεραπεία της ανθρώπινης αρρώστιας, θα πρέπει να στηριχθεί στην αλχημεία.
Γράφει σχετικός ο Παράκελσος:

..θεμελιώδης παράμετρος ή κολόνα της αληθινής ιατρικής
..επιστήμης είναι η αλχημεία. Οποιαδήποτε συμβολή του
..γιατρού στην επιστήμη αυτή θα ΄ναι μάταιη και άχρηστη,
..ε' αν αυτός δεν είναι τέλεια εξοικειωμένος με την τέχνη της
..αλχημείας και δεν την γνωρίζει καλά.

Κατ΄ αντίθεσιν προς άλλους αλχημιστές, ο Παράκελσος έθεσε σαν στόχο των αλχημικών αναζητήσεών του όχι τόσο την κατασκευή τεχνητού χρυσού, όσο την παραγωγή φαρμάκων που θα μπορούσαν να θεραπεύσουν τις αρρώστιες των ανθρώπων".

Παθιασμένος αναζητητής ταξίδευσε σε όλη σχεδόν την Ευρώπη βασισμένος στις Ίδη σχηματοποιημένες απόψεις από την παιδική του ηλικία.
Αυθεντικός ερευνητής και επαναστάτης αμφισβήτησε τα καλούπια του κατεστημένου τις ιατρικής στην εποχή του ερχόμενος σε ρήξη με την τότε επιστημονική εγκυρότητα των διανοητών της αριστοτελικής γραμμής έκαψε τον κανόνα τις ιατρικής του Avicenna (*) του οποίου οι θεωρείες διδάσκονταν στις ιατρικές σχολές των πανεπιστημίων της εποχής εκείνης.
" Ο ίδιος είπε για τον εαυτό του:
...Δεν προμηθεύομαι τα φάρμακα μου από τους φαρμακοποιούς, που τα μαγαζιά τους δεν είναι τίποτε άλλο παρά βρομερές κουζίνες από όπου βαίνουν βρομερά ζουμιά κρέατος
...
Επίσης "δεν δίστασε να επικρίνει την σκληρότητα της ψυχιατρικής επιστήμης των Μέσων Χρόνων και, αντ΄αυτής, να εισηγηθεί περισσότερη συμπάθεια και κατανόηση για τα ψυχικώς άρρωστα πρόσωπα.
.. ..." Η ιδέα ότι όλα τα όντα διαπερνούνται από την ίδια δύναμη, τη ζωή, το archaeum,(*)όπως την αποκαλούσε ο Παράκελσος, τον έπεισε 'ότι η κάθε αρρώστια δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός στο σύμπαν και, συνεπώς, η θεραπεία της θα πρέπει να αναζητείται στο ευρύτερο περιβάλλον του ασθενούς, σε συνάρτηση με άλλα όντα.
...
...Ο Παράκελσος, έχοντας μάλιστα επίγνωση του κινδύνου να τον θεωρήσουν κοινό μαγγανεύτη, εκθείαζε την θεραπευτική δύναμη στοιχείων όπως το ήλεκτρον.
Συγκεκριμένα, γράφει αυτός: Δαχτυλίδια φτιαγμένα από ήλεκτρο (*) ...θεράπευσαν όσους τα φόρεσαν από σπασμούς και από παραλυτικές παθήσεις, από επιληψία και από αποπληξία... Οι Αιγύπτιοι, οι Χαλδαίοι και οι μάγοι της Περσίας χρησιμοποιούσαν το ήλεκτρο εναντίον των κακών πνευμάτων.. Αν έλεγα όσα γνωρίζω για τις ιδιότητες του ήλεκτρου, οι σοφιστές θα με απεκήρυσσαν σαν τον μεγαλύτερο μαγγανευτή του κόσμου.
...
...Πριν φτάσει το "τέλος του καλοκαιριού" (*) του, όμως, και παραδώσει το πνεύμα του, ο Παράκελσος φρόντισε να συντάξει, μαζί με την διαθήκη του, και το ακόλουθο επιτύμβιο επίγραμμα, που τοποθετήθηκε πάνω στην ταφόπετρα του:
..Ενθάδε κείται ο Φίλιππος Θεόφραστος, ξακουστός διδάκτωρ
..της ιατρικής επιστήμης, που, με τις θαυμαστές γνώσεις του,
.. γιάτρευε πληγές, την λέπρα, την ποδάγρα, την υδροπικία και
.. άλλες αθεράπευτες -πριν από αυτόν- αρρώστειες του σώματος,
.. ο οποίος έδινε τα αγαθά του να τα μοιράζονται μεταξύ τους
.. οι φτωχοί. Την 24 Σεπτμβρίου του έτους 1541 αντάλλαξε την
.. ζωή του με τον θάνατο χάριν της αληθινής ειρήνης και της
.. ενταφιασμένης αιωνίας ανάπαυσης.

Όπως φαίνεται απ τα παραπάνω εδώ γίνεται μια προσπάθεια να αποσαφηνιστεί μέσα από ποια ανθρώπινα, μονοπάτια η ίδια η Ζωή αμφισβητεί την ξεροκεφαλιά των εκάστοτε συντηρητικών μηχανισμών που χάριν του κέρδους και της εξουσίας που παρέχει αυτό,
παραπλανά και καταδιώκει την εξελικτική πορεία ολόκληρης της ανθρωπότητας
Να φανεί ότι απ την ίδια στενοκεφαλιά υποφέρουμε ακόμα και τώρα που ενώ είμαστε έτοιμοι να βρούμε από που πιάσαμε μάζα (gern), αδυνατούμε να προφιλαχτούμε απ τις εκάστοτε επιδημίες (γρίπη χοίρων) που ενεργούν ανενόχλητα επάνω στην μάζα μας!
..
"..Απ΄το κακό κι άπ τ΄άδικο διωγμένος
κι όπως δέν πίστευες στη δίκοπη ζωή
σε βρήκαν ξαφνικά σημαδεμένο
να σ΄έχει ο κάτω κόσμος ξεχασμένο
κι πάνω κόσμος νάναι οι τροχοί
πού σ΄έχουν στα στενά κυνηγημένο

Καί πήρες τού καιρού τ΄αλφαβητάρι
και τής αγάπης λόγια φυλαχτό
για νά΄βρει πάλι ρίζες το χορτάρι
κα πήρες την ελπίδα και την χάρη
ψηλά να΄πάς να φτιάξεις κιβωτό
με την ελπίδα μόνο και την χάρη

Και πώς να μη ξεχάσεις την αυλή σου
και την παλιά τη γνώμη καθενός
όσους κρυφά περπάτησαν μαζύ σου
να σημαδεύουν πάλι τη ζωή σου
και νάσαι τό πουλί κι ο κυνηγός
στίς μαύρες λαγκαδιές του παραδείσου

Κρυφά και φανερά σ΄ακολουθούνε
οι συμμορίες κ οι βασανιστές
και ψάχνουν μέρα νύχτα να σε βρούνε
μα, δεν υπαρχει δρόμος να διαβούνε
γιατί ποτέ δεν ήταν ποιητές
το χώμα που πατούν να προσκυνούνε

...........................................

ΤΡΟΠΑΡΙΑ ΓΙΑ ΦΟΝΙΑΔΕΣ

Μπλουζάκι χίππικο κ'παντελόνι τζήν
και στην καρδιά ζωγραφισμένος ο Γκεβάρα
στα σφαιριστίρια με ουϊσκι και με ζτιν
παίζουν αλέγρο την καρδιά σου σε κιθάρα

Φεγγάρι κίτρινο και πράσινη χολη
τα νειάτα σου, τα νείατα μου κι οι εμπόροι
χρυσο πουλάκι δίχως τό κλουβί
γιά σένα κάνουν τον αγώνα οι τζογαδόροι

Α! Ρόζα Λούξεμπουργκ τι σ'έχω φυλαγμένα
πάνω στο κάρο σ'είδα στα 907
εγώ τότε κοιμόμουνα στό φώς του 21
κι εξήντα χρόνια αργότερα σε βρήκα στα χαρτιά

..........................................

Αισθήματα έχω αδελφικά
για της ασφάλειας τα φτωχά λαγωνικα
που με χιώνια και βροχές,
να με φυλάνε έχουν διαταγές

Αδέρφια μου ασφαλίτες εσείς μόνο
τον δικό μου ξέρετε τον πόνο

Και για ύπνο όταν πάτε
τα τραγούδια μου ξέρω τραγουδάτε
Ευχαριστώ γι αυτό πολύ
συνεργάτες μου πιστοί

............................

Με μια χειραψία

Μια χειραψία κι ένα βοτσαλάκι κύλισε
απ τον τον βράχο

Σαν το φεγγάρι που δεν επιστρέφει
στο σπίτι που ερήμωσε
παρουσιάζομαι

Ακίνητες σχέσεις
ερημική παράλληλοι
στατιστικά χαμόγελα
 φωτογραφίες

Κάτω από εκείνον τον ουρανό
κρυστάλλινος
 στα δυνατά καθαρά
χρώματα
απέναντι
αόρατοι άνθρωποι ενωμένοι
στον θάνατο
εμείς 
με μια χειραψία

Μπροστά στην απορία βλεμμάτων
 αχόρταγα μάτια
φτάνουν πέρα το μοναδικό άστρο
απομακρύνεται
με συμπαντικά βήματα
 λάμψεις πληθαίνουν
 μικρές φωτεινές μπάλες στολίζουν
  
τα τελευταία μας δέντρα

Πριν ακόμα ο ήλιος αιμάτινος φανεί
σε μια χειραψία
κάτω!
ΑΡΑ1980

..............
Κι όμως ακούω
κι όποιος έχει αυτιά ακούει
απ το στόμα των απλών ανθρώπων
την κουβέντα να φτερουγίζει

πιστεύω στον θεό
που αγαπάει τον άνθρωπο
ΑΡΑ1980
....................
ΈΛΕΟΣ
Και έμμηνε το χέρι του
εκεί
στην στάση
της ελεημοσύνης

Κάθε μέρα περνά ισχνός αδύνατος
με τα μεγάλα εκφραστικά του μάτια
να μας φωνάζουν
Δεν λέω ψέματα έχω ανάγκη
-πως σε λένε; Βαγγέλη
-Α! να ζήσεις
-Πραγματικά Έχω ανάγκη
-Δεν έχω τώρα...
απομακρύνθηκε
σκυφτός κατηφής απογοητευμένος
πέρασε τον δρόμο
με το χέρι του
πέρασε τον κόσμο
Απ τα καφενεία τα μαγαζιά
απ τα σπίτια μας
με αυτό το χέρι
να ξεχωρίζει
χωρείς σπαθιά
σημαίες και τρόπαια
ορθομένο στο έλεος
ΑΡΑ2009
.........................
ο έρωτας
Την ακολουθούσα σιωπηλά, την ακουμπούσα δειλά
και προχωρούσα δίχως να κοιτάζω τίποτε άλλο,μονάχα αυτήν
Ένιωθα ένα ασήμαντο χαρτάκι στην τσέπη της
και φοβόμουν μην μην τύχη και βάλει το χέρι της μέσα
από λάθος
και με πετάξει.
Και πήγαινε που με πήγαινε..
Αγάπη μου εκείνο το απόγευμα δεν έβλεπα τα σπιτάκια
ούτε την θάλασσα,
είχαν κρυφτεί
μέσα σε
σένα
ΑΡΑ1982

.................

Περνά ο άσσος μ'ένα αυτόματο στο χέρι
με ζωγραφιές, ένα παιδί
ακίνητος ο γέρος στην καρέκλα
ψηλά κοιτά, κάτω απ την τέντα
κ' ύστερα χάμω
sτην τσιμεντένια γη

Περειμένοντες το θαύμα
ψωνίσαμε πάλη
γιατί τίποτε δεν έφτανε
τίποτε δεν ήταν αρκετό
Γιατί όταν είχαμε
το κρατήσαμε ζηλότυπα
κρυφά απ τους άλλους
και δεν to χάρηκε κανείς
το μυστικό!
ΑΡΑ1982
.................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................


22/9/1983
"Οι μαγαζάτορες της Άγιας Μαρίνας, απ την πολλή δουλεία το ρίξανε στο ποδόσφαιρο Παίζανε μπάλα μικροί και μεγάλοι στο πλάτωμα του δρόμου που γυρίζει το λεωφορείο
Χαρακτηριστικό δείγμα τού τέλους της καλοκαιρινής σεζόν.
Καλό χειμώνα" (Μ.Γ.)
Μια απ τις τελευταίες νύχτες μας εδώ στην Αίγινα, έχουμε άλλη μια
Στην Μ ,μια φίλη χάρισε κάτι.
-Δέν θέλω να με παρεξηγήσεις της είπε και της έδωσε μια άσπρη ζακέτα..
..Είναι κάτι, να παραπονιέσαι στο χαρτί, κάτι για σένα. Ίσως αν δεν υπήρχε το χαρτί να παραπονιόσουν επάνω σε μια πέτρα και πάλι θα έλεγες ότι το αφήνεις κάπου το παράπονό σου, μαζί και τις στιγμές που το νιώθεις.
Και να που η στιγμή να καταλάβω πως τίποτα δεν ωφελεί όταν γύρο σου οι άνθρωποι αλληλοεξοντώνονται ωπος τότε, τότε που σε μάθαιναν την γραφή.
Δεν ωφελεί τότε που είδες τα σιδερένια κάγκελα.
TONIGHT THE LAST GREEK SHOW
OF THE SEASON
......IN "VILLAGE" TAVERN..............................
,,25 -χρόνια πολλά- Είναι 25 του Σεπτέμβρη και το F/B Κνωσός όπου νάνε φθάνει στην Κρήτη.
Ξημερώνει αλλοδαποί και Κρητικοί σεργιανούν στο κατάστρωμα, αγουροξυπνημένος φωνές και βήματα . Κι όμως λίγα λεπτά ποιο μπροστά η ερημιά σου έδινε την εντύπωση πως τούτο το τεράστιο σιδερένιο σκαρί, πήγαινε ολομόναχο προς σε εκείνα τα μικρά φώτα ακυβέρνητο.

Τώρα που ο κιτρινικόκκινος δίσκος ξεκολλάει νωχελικά πάνω απ τον ορίζοντα, μπορώ να τον κοιτώ όσο θέλω. σιγά σιγά απ την πάνω μεριά αρχίζει να φέγγει ποιο έντονα, λες και βγαίνει ένας άλλος δίσκος από μέσα του, ποιο φωτεινός, ξαναγεννιέται και σταθερά υψώνεται , οδηγώντας εκούσια τα μάτια μου στην υπόκλιση μέχρις να ανταμώσουν την θάλασσα, το κριτικό πέλαγο δηλαδή, που κι αυτό ακολουθώντας, στον ίδιο ρυθμό, αλλάζει χρώμα και από απέραντο μαύρο εμφανίζεται με μπλε κυματιστούς μανδύες
κι άσπρα χαμόγελα.
Ναι! αυτή η μέρα, επάνω στο καράβι γεννιέται .

..............

Ξημέρωσε απ τα μεγάφωνα του πλοίου ακούγεται μουσική δωματίου κάποιοι με κάμερες και φωτογραφικές μηχανές απο-θανατίζουν την ανατολή .
-Δε φάνιτσε ακόμη η Κρήτη ε; ένας άνθρωπος τσαλακωμένους, απ τα χρόνια με ρώτησε πλησιάζοντας
Ήταν ώρα που με περιεργάζονταν
- Φαίνεται, φαίνεται του είπα εξετάζοντας τις χαρακιές στο πρόσωπο του.
-Εμ! μου κάνει φέρνοντας το χέρι στα μάτια του δίνοντας μου με αυτήν την χειρονομία να καταλάβω ότι δεν καλοβλέπει...
- Η Σητεία είναι απέναντί; συνέχισε μετά από λίγο
- Ναι! Έκαμα εγώ βλέποντας μια άκρια γης να ξεχωρίζει πέρα στο βάθος.
Κάθισε λίγο κοντά μου κι έπειτα αφού έριξε μια τελευταία ματιά στο μπλοκ όπου έγραφα, απομακρύνθηκε. Ώρα να φύγω κι εγώ σκέφθηκα , που ξέρεις τα ψιλά που έχουμε στο πορτοφόλι μπορεί να φτάνουν για ένα καφεδάκι!
Ο αέρας έγινε ποιο ζεστός ακολουθώντας κι αυτός με την σειρά του τον ήλιο που πια δεν μπορούσα να δω παρα μονάχα να τον αισθάνομαι
........ στα πράγματα,
....... στον αέρα στις λαμαρίνες
..... , στους ανθρώπους στην θάλασσα.

......................................................
..26/9/83
.."Βράδυ, είμαστε σ'ένα μαγαζάκι λίγο απ όλα στον Κουτσουρά ή όπως αλλιώς το λένε αυτό το μέρος καμιά 10αριά λεπτά απ το σπίτι του Χ. Κοιμηθήκαμε το απόγευμα (το "αφεντικό" ήθελε να δουλέψουμε). Ξεκουραστίκαμε κ΄ βγήκαμε ν'αγοράσουμε μερικά πράγματα κ' κερί γιατί το διαμέρισμα δεν έχει φως ακόμα.
Επίσης το πετρογκάζ δεν δουλεύει κ' δεν έχει ζεστό νερό.

Η κατάσταση είναι θολή, ακόμα δεν ξέρουμε τίποτα (ο Χ ήθελε να μη ξέρουμε ούτε πόσο θα πληρωνόμαστε!!!) Το μέρος εδώ είναι καλό έχει ησυχία. Ας είναι βλέποντας και κάνοντας. Η αγαπούλα ψάχνει να βρεί τον Κουτσουρά στον χάρτη. Αν είναι δυνατόν! Εδώ δεν έχει ολόκληρο Κουρεμάδι, θ'άχει τον Κουτσουρά!"..Μ.Γ.

................................
..Σήμερα καθαρίσαμε ένα θερμοκήπιο έπειτα ήρθε κάποιος πάνω σ΄ένα μικρό τρακτέρ και ζευγάρισε δηλαδή όργωσε. Αυτά μέχρι το μεσημέρι Το απόγευμα καθαρίσαμε άλλο ένα χωράφι.
Είμαστε και οι δυο κουρασμένη, ξυπνήσαμε με την ανατολή και απ τα χωράφια φύγαμε την με την δύση του ήλιου. Καλά ήταν! Ρο ποιο καλό πάντως είναι ότι βρισκόμαστε σε διαμέρισμα με όλα τα κομφόρ,. μπάνιο με ζεστό νερό ψυγείο, πετρογκάζ, και μια
κρεβατάρα πολύ μέγκλα!

O Giordano Bruno


.."Ο άνθρωπος αυτός, πολίτης και υπηρέτης του κόσμου τούτου, τέκνο του Πατέρα Ήλιου και της Μάννας Γης, πρέπει, επειδή αγαπά πολύ τον κόσμο, να μισηθεί, να λογοκριθεί, να προπηλακιστεί και να εξαλειφθεί από αυτόν."

"..Πράγματη, ο Philtheus Jordanus Nolanus magis eladorata Theologia Doctor, όπως αυτοπαρουσιαζόταν ο Bruno, που γεννήθηκε το 1548 στην Nola, μια μικρή πόλη της Ιταλίας, κοντά στην Νάπολη, στους πρόποδες του Βεζούβιου, καταδικάστηκε εις θάνατον από την παπική εκκλησία, ύστερα από οκτώ χρόνια σκληρής απομόνωσης στην φυλακή. Κατηγορήθηκε σαν αιρετικός, σαν αποστάτης, σαν βλάσφημος, σαν άθεος. Εκτελέστηκε το 1600."
(Θ.Ν.ΠΕΛΕΓΡΙΝΗΣ/ΜΑΓΟΙ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ/ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ/στ΄έκδοση)
"...Οποιος επιθυμεί να φιλοσοφήσει πρέπει, πρώτα από όλα,
ν΄αμφιβάλει για όλα τα πράγματα, αρνούμενος να υιοθετήσει οποιαδήποτε άποψη σε μια συζήτηση πριν ν'ακούσει τις αντίθετες απόψεις.

Και αφού σκεφτεί καλά τα υπέρ και τα κατά επιχειρήματα, θα κρίνει και θα υποστηρίξει την θέση του όχι επί την βάσει των διαδόσεων ή σύμφωνα με την άποψη των πολλών, την ηλικία, την αξία ή την υπόληψη των ανθρώπων, αλλά σύμφωνα με την πειστικότητα μιας οργανικής θεωρίας που συνάδει τόσο προς την πραγματικότητα, όσο και προς την αλήθεια η οποία είναι κατανοητή κάτω από το φως του λόγου..." {GIORDANO BRUNO}

'... Ότι κατά τον Bruno, χρειαζόταν το ανθρώπινο γένος ήταν μια παγκόσμια θρησκεία.
.. Μόνο που η τελευταία αυτή, στο μυαλό του Bruno, δεν θα μπορούσε να είναι η μορφή του Χριστιανισμού της εποχής του. Το γιατί, το εξηγεί ο ίδιος, σύμφωνα με την μαρτυρία του ανθρώπου που τον κατέδωσε στην Ιερά Εξέταση:

.. Η Εκκλησία σήμερα δεν πορεύεται με τον τρόπο που συ-
νήθισαν να πορεύονται οι Απόστολοι. Αυτοί προσηλύτι-
ζαν τους ανθρώπους με την διδασκαλία τους και το παρά-
δειγμα της ενάρετης ζωής. Σήμερα, όμως, όποιος δεν επι-
θυμεί ν΄ανήκει στην καθολική εκκλησία πρέπει να υπο-
στεί την τιμωρία και τον πόνο΄ ασκείται η βία και όχι η
αγάπη.

.. Ο Bruno θεώρησε ότι η παγκόσμια θρησκεία, που οραματίστηκε, θα έπρεπε ν΄αναζητηθεί στους κόλπους του πολιτισμού της αρχαίας Αιγύπτου. Την πεποίθηση του αυτή την δικαιολογούσε ιστορικά. Ορισμένως, πίστευε, όπως άλλοι, διαφορετικών μάλιστα αντιλήψεων φιλόσοφοι, σαν τον Francis Bacon για παράδειγμα, στην αξία της αρχαιότητος, ότι "τίποτε νέο δεν υπάρχει στην γη", ότι η σοφία και η αλήθεια έχουν αποκαλυφθεί από παλιά και ότι, συνεπώς, εκείνο που πρέπει να κάνουν όσοι ενδιαφέρονται γι'αυτές είναι να τις αναζητήσουν εκεί, στους αρχάιους πολιτισμούς.
Καθώς, λοιπόν, οι Αιγύπτιοι προηγήθησαν στην ιστορική σκηνή των Ελλήνων, των Χαλδαίων, των Εβραίων και των Χριστιανών, θα πρέπει εκείνοι να διαμόρφωσαν την πληρέστερη μορφή θρησkείας΄ "ουδείς", σημειώνει ο Bruno, "θα μπορούσε να υποστηρίξει μα τον παραμικρό βαθμό πιθανότητος ότι οι Αιγύπτιοι δανείστηκαν οποιαδήποτε, καλή ή κακή, αρχη από τους Εβραίους, αλλά και τους Ελληνες και τους άλλους λαούς που εμφανίστηκαν αργότερα"

"...η πληρέστερη μορφή θρησκείας, για τον Ιταλό "μάγο" και φιλόσοφο της Αναγέννησης, ήταν εκείνη που ήταν εναρμονισμένη και συναφής προς την φύση. Στην αντίληψη αυτή οδηγήθηκε ακολουθώντας την παράδοση της ερμικής και της νεοπλατωνικής φιλοσοφίας.
.. πείστηκε, συγκεκριμένα, ο Bruno ότι η φύση σε όλες τις μορφές της, και τις πιο στοιχειώδεις, έχει μέσα της ψυχή, ζωή.
Η ψυχή του κόσμου, σημειώνει αυτός, "είναι πλήρης και ολόκληρη σε κάθε μέρος, όποιο και αν είναι αυτό, όπως η φωνή μου ακούγεται πλήρης κα ολόκληρη σε όλα τα μέρη του διαδρόμου αυτού", ενώ σε άλλο σημείο παρατηρεί "ότι η ζωή βρίσκεται σε όλα τα πράγματα
τα οποία αν δεν είναι ζώα, είναι οπωσδήποτε έμψυχα" με "την αρχέγονη μορφή της ψυχικότητος και της ζωής". Τα ζώα, τα φυτά και τα άλλα όντα είναι "ζωντανά προϊόντα
της φύσης", "αναπαριστούν διάφορα πνεύματα και ποικίλες δυνάμεις" της φύσης, η οποία, σε ταλευταία ανάλυση, είναι ο θεός -η δύναμη που παράγει κάθε ον και το εφοδιαζει με ψυχή. "Η φύση", αποφαίνεται ο Bruno, "είναι ο θεός εν τοις πράγμασι". Εκφράζοντας με άλλη διατύπωση την παρουσία του θεού στον φυσικό κόσμο, Bryno λέει για την φύση ότι "είναι η ολοκληρωμένη εικόνα της ολοκληρωμένης μορφής του θεού -η μεγάλη ζωντανή ομοιότητά του"

..Καθώς, όμως ο θεός καθεαυτόν παραμένει μια "απόλυτη αρχή", χωρίς καμιάν ανθρώπινη ιδιότητα, "δεν έχει καμιάν σχέση μαζί μας, πέρα από το γεγονός ότι συμμετέχει στα αποτελέσματα της φύσης". Έτσι, ο μόνος τρόπος για να τον προσπελάσει κανείς είναι εμμέσως, μέσα από τα ππράγματα της φύσης, ακολουθώντας, ακριβέστερα, την ποροία που ακολούθησε ο θεός για να φτάσει ως αυτά - ανεστραμμένη, όμως.
"Γιατί, όπως ο θεός κατεβαίνει(*) με τρόπον ορισμένο για να επικοινωνήσει με την φύση, έτσι υπάρχει μια άνοδος προς τον θεό μέσα από την φύση" .

Τέλος, " Ο Giordano Bruno είναι εκείνος που πρέπει να θεωρηθεί ως κύριος εκπρόσωπος της θεωρίας περί ενός αποκεντρωμενου, απέραντου και απείρως πολυάνθρωπου σύμπαντος. Και τούτο, όχι μόνο γιατί διακήρυξε την ιδέα του αυτή σ' ολόκληρη την Δυτική Ευρώπη με το πάθος ενός ευαγγελιστή, αλλά και διότι εξέθεσε με πληρότητα τα επιχειρήματα εκείνα βάσει των οποίων θα μπορούσε η ιδέα αυτή να υιοθετηθεί από το κοινό".
..ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ Ν. ΠΕΛΕΓΡΙΝΗΣ