ΜΕΓΆΛΟ το ενδιαφέρον για την ΑΣΚΗΤΙΚΉ του Ν.Καζαντζάκη στην Αίγινα!

Τελευταία παράσταση σήμερα στο "ΓΡΑΜΜΑ" όταν ο λόγος, μεταξύ άρτου και οίνου, δεν σε αφήνει να τα δοκιμάσεις!
...Έτσι κι έγινε! Με την ανάσα κομμένη σχεδόν, παρακουλουθήσαμε την τελευταία παράσταση του έργου.


κι αυτό που έμεινε στο φινάλε ήταν τα ριγμένα σκηνικά .Βασίλη σε ευχαριστούμε πολύ, και θα σε περιμένουμε να μας ταρακουνήσεις ξανά τα μυαλά μας!

Σκηνικό, η συνέχεια απ το σπίτι στην Αίγινα.

ΤΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΌΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΗΣ;;;

ΤΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΌΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΗΣ;;;
Εγώ ήθελα να γίνω καπετάνιος! Τώρα πως μου κώλυσε αυτή η επιθυμία στο κεφάλι, ούτε που ξέρω. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι αισθανόμουν μια βαθιά δικαίωση κάθε που η φαντασία μου με πήγαινε σε έναν γενναίο πνιγμό μαζί με ένα ολάκερο καράβι .Κάπου θα μου κόλλησε αυτό και έκανε την φαντασία μου να οργιάζει, πάντα με ηρωικό τρόπο. Ειλικρινά δεν ξέρω τη να πω! Όμως μπορώ να γράψω, πράγμα που γίνεται τώρα.
Ένα απ τα μεγάλα κοινωνικά παραστρατήματα ανά τον κόσμο, στην πaiδeία είναι η παρότρυνση και το σιγοντάρισμα στην φανταστική ακόμα αυτή ερώτηση, των παιδιών, για το τη θα γίνουν όταν μεγαλώσουν.
Αυτό που χρειάζεται κάθε κοινωνία είναι να επιθυμούν να μάθουν πρώτα τη είναι , και όχι τη θα γίνουν μετά!
Αυτός ο αυτοματισμός της επιλογής μέσα απ τα φαινόμενα εμποδίζει τα νοήμονα όντα να διακρίνουν το περιβάλλον όπου κινείτε η ψυχή τους!
Και δεδομένου ότι αυτή συγγενεύει με τα συναισθήματα και τις αισθήσεις, πλανάτε, ενώ θα έπρεπε να είναι στο κέντρο των αναρωτήσεων.
Όταν αναρωτηθεί γιαυτό η για εκείνο και επιλέξει αυτόματα αποφασίζει το περιχαρακώνομαι και τον εγκλεισμό του σε κάτι που ενώ φαίνεται ακούνητο – Θέλω να γίνω καπετάνιος- και αποδείξιμο απ τα βιβλία και της εικόνες, εντούτοις δεν έχει υπόσταση παρά μόνο μέσα στην φαντασία του. Διότι η εικόνα δεν έχει σπλάχνα, δεν έχει οσμή ούτε λόγο, και οτιδήποτε γύρο απ αυτήν την επιθυμία είναι μια άνευ όρων πλάνη!
Από μικρά παιδιά παραδινόμαστε στο έλεος ενός ψεύτικου κόσμου δημιουργώντας το λιγότερο μια σχιζοφρενική κοινωνία.
Εν ολίγοις δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απ το να θέλεις να γίνεις κάτι. Γιατί έτσι έχεις απόκλισή κάθε σκέψη, κάθε προσπάθεια για να μάθεις τη είσαι, ενώ αυτομάτως, έχεις αποφασίσει,  ότι δεν είσαι.
Και ενώ η θρησκείες μας πληροφορούν ότι είμαστε παιδιά του θεού, δεν μας φτάνει. Όμως αυτά τα ζητήματα που θα έπρεπε να είχαν την υψηλότερη θέση στα σχολειά , έχουν παραγκωνιστεί ως άχρηστα και αναχρονικά χαρακτηριζόμενα το λιγότερο ως γελοία.
Γιαυτό ο άνθρωπος έχει ταυτιστεί με το τη έχει, γιατί στις κοινωνίες αν έχεις τότε είσαι κάτι.
Κι αυτή η σπουδαιότητα που παίρνουν οι τίτλοι βρίσκεται στο γεγονός της αποδοχής από τη μια ότι είμαστε ένα τίποτα , και και σε έναν ατέρμονο αγώνα να γίνουμε και να διατηρήσουμε αυτό που θα γίνουμε!.
Δεν ξεκινάμε απ το τη είμαστε διότι αυτό πρέπει να βεβαιωθεί και να απόκτηση εγκυρότητα από τα υπόλοιπα μέλη τις εκάστοτε κοινωνίας.
Και νιώστε την αγωνία που παίρνει χώρα βαθιά μέσα σας, όταν διαρκώς αρνείστε αυτό που είδη ήστε απτής αρχές του χρόνου.
Κατά την διάρκεια της ωριμότητας σταδιακά ανακαλύπτεται, μέσα μας, η ρίζα του αληθινού χαρακτήρα και έως τότε έχοντας ατοεπιβεβαιοθή ως ο τάδε η ο δείνα, αρχίζουμε να υποκρινόμαστε σε μας τους ίδιους, και στους υπόλοιπους. Και με την πάροδο του χρόνου, έχοντας θεσπιστεί ως αυτονόητο, αυτό το θέατρο, υποχρεώνουμε να το παίζουν και τα παιδιά μας , έστω εν αγνοία μας.
...συνεχειζεται

.ΦΩΣ ΑΠ ΤΗ ΣΚΙΆ 3


......................................................................................................................................................
....................................................................ΦΩΣ ΑΠ ΤΗ ΣΚΙΆ 3
Έτσι αναγνώρισα τους ίδιους χαρακτήρες κάτω από διαφορετικές σημαίες. Και αναρωτήθηκα γιατί ασπάζονται διαφορετικά χρώματα αφού είναι οι ίδιοι; Και όταν τους ρώτησα δεν ήξεραν να μου πουν. Μα εγώ συνέχιζα να τους βλέπω και δεν μπορούσα να τους εξηγήσω γιατί αλλάζω σημαίες και πηγαινοέρχομαι στους αντίθετους στρατούς. με κίνδυνο να με νομίσουν προδότη, μέχρι που κατάλαβα ότι οι φίλοι μου , τα αδέρφια μου και οι συγγενείς μου, είναι σκορπισμένοι παντού.
Σε όλες τις χώρες της γης. ΚΑΙ ΑΦΑΊΡΕΣΑ Τις Σημαίες ΚΑΙ ΚΑΤΈΒΑΣΑ ΤΑ ΛΆΒΑΡΑ για να ιδωθούν, να δουν τα πρόσωπα των. Και να δουν την φλόγα μέσα απ τα μάτια τους την ίδια φλόγα που ενώνει τους ανθρώπους χωρείς λόγια μα με άναρθρες κραυγές το έθνος μου.
Στις λέξης του πόνου της χαράς της πολεμικής ιαχής. Ο ίδιος ήχος σκίζει το σύμπαν προς το αυτί του θεού.Στις λέξης του πόνου!

Ο ίδιος ήχος διασχίζει το σύμπαν προς το αυτί του θεού. Να ακούει το γέννημα του να ξαναγεννιέται μέσα απ αυτό, να νιώθει τον λαό του των πολύχρωμο των διαφορετικό σαν τα μύρια Ίδη της γης του, της μάνας του, γης, της γης του θεού των ανθρώπων!
Και μάζεψα όλους τους πατέρες , όλους τους οδηγούς, τους βασιλείς , κι όλους τους θεούς της γης των ανθρώπων , και τους οδήγησα στα πόδια εμπρός του ξυπόλητου, του ξέσκεπου, του σκονισμένου' και με φωνή, απτά σπλάχνα μου μέσα βγαλμένη, είπα¨: Ιδού ο θεός σας! Ο γιος του θεού, των ανθρώπων.

ΤΟ ΦΩΣ ΣΤΗ ΣΚΙΆ 2

ΤΟ ΦΩΣ ΣΤΗ ΣΚΙΆ 2 ιΈτσι ακολούθησα τα χνάρια των βουβών και απόμακρων ανθρώπων, έγινα φίλος συντάχθηκα στις γραμμές τους ασπάστηκα τις πεποιθήσεις τους κοιμήθηκα και ξύπνησα μαζί τους...συνέχεα. http://aeginalas.blogspot.com

ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΣΚΙΑΣ (ΔΙΟΡΘΩΜΈΝΟ)

ΟΥΚ ΑΝ ΛΆΒΕΙΣ ΠΑΡΆ ΤΟΥ ΜΗ ΈΧΟΝΤΟΣ η αλλιος, ΜΟΝΟΝ ΛΑΒΕ!
Ήρθε λιπών ο μεγάλως ληστής, και τη θέλει; Θέλει να μας βουτήξει ότι με κόπο, η με ρεμούλες μαζέψαμε! Εν ολίγοις τα λεφτά μας.. Τα υπάρχοντα μας δεν τον ενδιαφέρουν προς το παρών.
-Καλά κάνει άλλωστε δικά του είναι. Ε ας του τα δώσουμε!
-Τη αφού επένδυσες πάνω μας με δόλο δεν θα σου κάνουμε την χάρη! Να πάρεις τις τράπεζες σου και να ξεκουμπιστείς απ τον τόπο μας τώρα! Και εμείς ως νοικοκυραίοι θα δούμε τη κάνουμε.
Αυτοί που δεν γνώρισαν το στήθος της μάνας τους, που δεν γεύτηκαν την ζωή πάνω στον χρόνο που η ίδια τους όρισε, την ζητάνε στην φιληδονία στην ματαιοδοξία στις προσευχές και στην yoga ..Μπορείτε να μετρήσετε πόσοι είναι οι άνθρωποι που λόγο εξέλιξης παραβίασαν αυτόν τον κανόνα για να κάνουν την ζωή τους ποιο εύκολη; Και τη κάνουμε τώρα που κατακτήσαμε τον πλανήτη και τον γεμίσαμε στερημένες υπάρξεις;
Πως θα επανορθώσουμε; Πως θα σωθούμε απ αυτό το μέγα αμάρτημα; Αν δεν αντιμετωπιστεί πρώτα ατομικά, δεν γίνεται τίποτε, έτσι και με την κρίση αν δεν αντιμετωπιστεί εθνικά κανένα έθνος δεν πρόκητε να σωθεί.
Ατομικά λιπών ο καθένας να διοίκηση των εαυτό του και να πράξη κατά τις δυνάμεις του.
Απ αυτό σώνονται μονάχα όσοι από μας αγαπήσουμε και ερωτευθούμε, με την ίδια δύναμη που ποθούμε, και αγαπούμε τις εξωτερικές απολαύσεις, αυτά, τα ίδια τα σπλάχνα μας.
Διότι ενώ τα αγνοούμε, τα θυμόμαστε στις κλινικές και στα νοσοκομεία. Τα παυσίπονα δεν αρκούν, δεν αρκεί τίποτε από όσες τεχνικές και ιερές φράσεις που δήθεν τα ξεριζώνουν. Άθελα μας τα φυλακίζουμε και ζούμε έναν αιώνιο πόλεμο που ξεκινά μέσα απ τα σπλάχνα μας, και καταλήγει στο μίσος, και στην εχθρότητα για ότι φαίνεται διαφορετικό απ τις πεποιθήσεις μας. . Αυτό το υπερβολικό νιάσιμο για ότι βρίσκεται έξω απ το σώμα, εξελίσσεται σε φθορά, που αφήνει πίκρα στα γερόντια και αποπροσανατολίζει την ειρηνική μεταφορά τους στην άλλη διάσταση..Γι αυτήν την υπερβολική έγνοια για τις απολαύσεις, (κέρδος) κονταροχτυπιούνται οι στρατοί των ανθρώπων διαιωνίζοντας την έριδα μεταξύ των. στους μεν και τους δε. Έτσι που φαίνεται ολάκερη η ζωή μας να κρατιέται όπα αυτό. Απ το “με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις.”.
Δεν είναι κάποιοι οι ζωή μας. Ούτε αυτοί ούτε εκείνοι Η ζωή μας είναι όλοι και όλα όσα επί του ουρανού τόσα και επί της γης. Ούτε είναι στατικά το καλό και το κακό ώστε να μπορείς να διαλέξεις να α αρνηθείς το ένα για χάρη του άλλου, το αρνητικό και το θετικό, εναλλάσσονται διαρκώς μεταξύ τους , ευρισκόμενα σε αλληλοδιαδοχή , και σε συνεκτικότητα πάντα αλληλοϋποστηριζόμενα κρατώντας σε ισορροπία την ζωή μας kai την πλάση ολόκληρη.
Εμείς αποζητώντας ολοένα ανώτερες απόλαυσης είτε πνευματικές είτε υλικές είναι αυτές, (Ο διαχωρισμός αυτός δεν υπάρχει στο Σύμπαν, μόνο στα αρρωστημένα μυαλά μας). Καταλήγουμε στην απογοήτευση όντας προδομένοι και σκοτωμένοι απ τα παιδιά μας, τα ίδια τα σπλάχνα μας.
Δεν είναι οι μεν και οι δε, , και των δύο κινεί είναι η αντίληψη. Ένα όλα εξ ενός υπάρχουν, ενός “είναι” , του δικού σου. Είναι όμως, πριν ολοκληρωθούν γιατί ότι ολοκληρώνεται παύει,Παύει ο χρόνος του επλειρώθει.(μέσα σου και έξω) Ο έρωτας είναι το τελευταίο κίνητρο (το πρώτο είναι η δίψα και ακολουθεί η πείνα) οπου το τρίτο είναι πάλη το πρώτο. Και σαν πρώτο το τρείτο, (ο οργασμός τελειώνει τον παλαιό άνθρωπο διότι δημιουργεί την νέα ζωή, αναζωογονώντας τον ίδιο των άνθρωπο),ότι το ζωντανό και αποδείξιμο των αιτίων της επονομαζόμενης φθοράς (λαγνεία) ο 'άνθρωπος πάντα εκεί θα στρέφει, κάθε ύπαρξη νοητε εκεί που όλα εξαφανίζονται χάνονται, στον έρωτα! ... και στον θάνατο!
Σκεφτείτε το, όταν υπάρχει έρωτας δεν υπάρχει θάνατος ούτε καν ο φόβος αυτού!
ΠΑΡΆΔΕΙΓΜΑ
Δεν απευθύνεται αυτή η γραφεί σε Όλους ΚΑΙ ΈΤΣΙ ΕΊΝΑΙ ελλιπές..
΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄
΄
Ως εδώ φτάσαμε με μαθηματική ακρίβεια. Χάσαμε στο τεστ της αξιοκρατίας. Ενώ, δεν μοιράσαμε δίκαια των πλούτο που η γη μας προσφέρει., από την άλλη, την πατήσαμε με τις παχουλές επιχορηγήσεις, σαν ιθαγενείς που τους σαγηνεύουν τα καθρεπτάκια! Αυτό είναι
η αιτία της λαγνείας, όχι εν αγνοία μα από κάποιαν αόριστη ελπίδα, ότι θα καταλαγιάσει Γιαυτό ζούμε τώρα στην αβεβαιότητα. Επειδή όλα τα αφήσαμε κυνηγώντας τις εφήμερες, λαχτάρες, να κινδυνεύουν να γίνουν στάχτη!
Όχι μονάχα ότι καταχραστείκαμε μέσα από καλοστημένες γραφειοκρατικές φιοριτούρες, μα και ότι δίκαια αποκτήσαμε μέσα απτήν διαφάνεια!. Ο μεγάλος ληστής έχει ζέψει γερά το αμετανόητο θαρραλέο άλογο και το στρέφει απ την μεριά της δικής του αρρωστημένης διάνοιας. Αυτοί που δεν είναι ζεμένοι είναι οι νέοι απανταχού της υφηλίου λεύτεροι να τον τσακίσουν όντας αδιάφθοροι!

ΤΟ ΠΝΕΎΜΑ Μας ΖΕΙ ΣΤΑ ΣΥΝΗΘΙΣΜΈΝΑ αναγνωρίζεται εθισμένα , και υπάρχει μέσα απ την συνείδηση της κάθε συνήθειας, μα ασυνήθιστα.
Αυτό που νομίζουμε ότι καλώς το εννοούμε, δεν αφορά το πνεύμα μας. Αφορά την κτίση όπου έχει κατανοηθεί μέσα απ το πνεύμα με την βοήθειά του και όχι απ το ίδιο το πνεύμα που σαν γεννήτρα μάνα πλανιέται σε άλλες μακρινές διαστάσεις. Το ίδιο το πνεύμα δεν γνωρίζει , ζει στην αιωνία αθωότητα. Εμείς κλαίμε γιαυτό, όμως το αρνιόμαστε διαρκώς.

Η ιστορία μας διδάσκει ότι ο πουριτανισμός θα βοηθήσει να επιβιώσουν αρκετά έθνη τονίζοντας την αξιοκρατία. Επίσης μας διδάσκει ότι επανερχόμαστε στις νόρμες από όπου η προσωπικότητα της ζωής μας ξεκίνησε, αμφισβητώντας, ψάχνοντας, διεκδικώντας. . Η ανάγκη λιπών κοινή στους μεν και στου δε.. (*)Τότε και τώρα.
ΟΙ άνθρωποι αναζητώντας την συντροφικότητα θα ξεχωριστούν σε ομάδες ζητώντας αξία και αναγνώριση οι άνθρωποι θα την επιθυμήσουν μέχρι θανάτου. ΑΥΤΌ είναι Αίνεια που δημιουργεί την εμφάνιση, της διαφοράς, σαν μίσος, σμιλευμένο μέσα απ τον φόβο του διαφορετικού, του άρρωστου , του κακού του βρόμικου κλπ
Όμως μια τέτοιου είδους αντίληψη είναι παραπλανητική.
Διότι αποκλήρωσε την ρίζα της κάθε αιτίας. Όπως ο άνθρωπος αποκλείει τα σπλάχνα του είτε θυσιαζώμενος διαρκώς για κάποιο σκοπό είτε συνιστώμενος ερμητικά στα πάθει του. Κάμει το ίδιο . Απομακρύνεται από την αθωότητα με την οποία το πνεύμα φροντίζει την πλάση.
Κοντόφθαλμα αυτό μοιάζει με αδιαφορία.
Η αποδοχή της σκλαβωμένης μας σάρκας στην πονηρία και στον δόλο, το κρυφτό και το κυνηγητό, πρώτα απ τον εαυτό μας, και έπειτα με τους άλλους φθείρει . Αντίθετα, το να προσπαθούμε να βλέπουμε τη συμβαίνει κάθε που αποφασίζουμε κάτι μας ενώνει με την δημιουργία που είναι είδη προαποφασισμένη απ την στιγμή της γέννησης των γονιών μας., Και η προσπάθεια να απαλλαγούμε απ αυτό το “κάρμα”είναι η αιτία της απομάκρυνσης των πλανητών απ τις εστίες εκπόρευσις κάθε ζωντανής ύπαρξης. Είναι απλό . Κανείς δεν δέχεται να τον διώχνουν αντίθετα νιώθει καλά όταν φεύγει από μόνος του. Το ζητούμενο εδώ είναι και πάλλει η κατανόηση. Γιατί μας διώχνει , μας απωθεί, κάτι και έτσι η συμμόρφωση κατά την τάξη του γίγνεσθαί όπου η αντίληψη μας, σύμφωνη με τον χρόνο και τον χώρο τοποθετεί το σώμα εκεί που είναι απαραίτητο και όχι όπου γουστάρει η προσηλυτισμένη μας, διάνυα. Ότι μας έλκει έπειτα μας απωθεί μη αποδεχόμενοι το τέλος ζούμε την επανάληψη..............................
Και δεν είναι από άγνοια μα από κάποια ελπίδα ότι όλα δικαιωθούν. Ο πόθος η λατρεία το πάθος η στιγμή της τέλειας ευδαιμονίας. Θα ολοκληρώσει τον κύκλο της εκούσια, στην δόξα της αφής της όσφρησης της ακοής, και της γεύσης.
ΑΜ ΔΕ.... το ΆΓΓΙΓΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ Η ΟΣΦΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΔΎΝΑΜΟΥ ΞΥΠΝΗΜΑΤΟΣ ΔΕΝ θα επαναληφθούν τα ίδια ποτέ σε ανθρώπους άνω των 50, ενώ επαναλαμβάνονται κάθε φορά ο φόβος του θανάτου, η βαρεμάρα και η αίσθηση του ανεκπλήρωτου!
...........................................................................................................................................................
Δεν θα επαναληφθούν σε εσένα και εμένα που ζούμε το στάδιο της ωριμότητας με την ζυγαριά να κλίνει προς την μεριά του θανάτου. Ούτε σε όσους τραβούν στα άκρα την θετικότητα, μη έχοντας χρόνο, εφόσον συνεχώς προσπαθούν,να δουν ότι κάθε λεπτό γίνονται η αιτία για το τη θα τους συμβεί κατόπιν. Και αντί να πληροφορήσουμε τα παιδιά μας γιαυτό, τα πολεμάμε σαν εχθρούς των τελευταίων μας απολαύσεων. είτε πνευματικές είτε υλικές. είναι αυτές Εχθρούς της σκληρής και φοβισμένης καρδιά μας! Αντί να αισθανθούμε τα φτερουγίσματα της νέας καρδιάς, με μίσος και φόβο, ζηλότυπα την αποκλείουμε όντας αρρωστημένοι απ τες επαναλαμβανόμενες και ερμητικά κλειστές μικρές μας συνήθειες, θετικές η αρνητικές.
Εμείς είμαστε σε θέση όντας εθισμένη, να μετανοούμε, και όχι οι νέα καρδιά. Που καλός προστατεύεται απ την αθωότητα της ψυχής. που το πνεύμα σπέρνει ακατάπαυστα στις νεοδημιουργημένες υπάρξεις..
Ποιος κάνει κουμάντο σε αυτό το σπίτι; Σε αυτό το κράτος ποιος νοιάζεται είναι το θέμα μας.
...''Βράχια οι τίτλοι γαντζωμένα στις τύχης σου το πέλαγο, μόνο τα πρόσωπα αλλάζουν''
Λιπών καθώς η κρίση εντείνεται οι γείτονες ξεσαλώνουν ίσως ΄ένας τοπικός πόλεμος κίνηση την ψόφια οικονομία και ανασάνουν οι κερδοσκόποι ο μεγάλος ληστής αφού δική τους είναι η κρίση και όχι της κυρα Γίωργενας που οι κότες της συνεχίζουν να γεννούν αυγά παρ όλη την κρίση!
Είναι παλιό το κόλπο , βρόμικο αλά πιάνει , και πιάνει καλά!
Και τώρα με την τεχνολογία θα είναι ποιο εύκολα τα πράγματα, και όταν ακούτε συγνώμη λάθος μην πιστεύεται στις αμερικανιές.
-Ναι κέντρο εκεί; Για ρίξτε μερικές βόμβες στο παλιό νοσοκομείο Αγλαΐας Κυριακού διότι θέλουμε να το ανακαινίσουμε με προσοχή όμως , στην 4η πτέρυγα γεννά μια θεία μου! ... και πάει λέγοντας.
Εύκολα πράγματα καθαρά θα δημιουργηθούν πάρκα μεγάλα στην Αθήνα άσχετα αν δεν θα υπάρχουν παιδιά και γονείς να τα χαρούν!
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΥΌΜΕΝΟΙ!
Κάθε Κυριακή με τον Θεό και τις υπόλοιπες μέρες με τον Διάβολο!
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΚΟΜΟΥΝΙΣΤΕΣ
Στον αγώνα ενωμένοι και στην μάσα χωρισμένοι!
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ
Θυσία για το κοινό και ο ναρκισσισμός πάει σύννεφο!
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΊ
Χαλίφηδες στην θέση των χαλίφιδων!
ΟΙ μεν και οι δε... Αμ παρ των έναν και χτύπα τον άλλον!
Είπαμε δεν υπάρχουν οι μεν και οι δε, υπάρχεις εσύ και οι επιθυμίες σου που αυτές οι επιθυμίες σε κάνουν να ξεχωρίζεις τους μεν από τους δε. Υπάρχει η πλύση εγκεφάλου που σου έχει γίνει για τους καλούς και τους κακούς. ! Οι συμμορίες των κυβερνώντων δεν ξεχωρίζουν από αυτές που δήθεν κινδυνεύει η ακεραιότητα σου, αυτή έγινε σκόνη απ την στιγμή που αποφάσισες να φτιάξεις την ζωή σου σύμφωνα με τις επιθυμίες σου.
-Αχ καλέ βοήθεια οι κερδοσκόποι!
-Μα που είναι οι κερδοσκόποι;
-Για κοίτα στα μπακάλικα , στα μάρκετ, στην λαχαναγορά, στα σουβλατζίδικα. Κοίτα στα ΤΑΧΙ, δίπλα σου ! (*) Μπροστά σου μέσα σου, ΜΈΣΑ ΣΟΥ Ναι! Που να τρέχεις τώρα στις coproreison, ! Κοπρορέϊσον καλά το έγραψα ; Αυτός που σου κλέβει το πενηνταράκι είναι εκεί πάνω ο ίδιος κλέφτης απατεώνας με την διαφορά ότι δεν μπορείς να τον δεις πίσω απ τις λεζάντες και τα σποτ που σε βυθίζουν σε λήθαργο!
Επί τέλους θα ησυχάσουμε; Μια οι γρύπες μια μια οι βοσνιες , οι παλεστίνες τα ιρακ, τα ηφεστια οι σεισμοί οι φωτιές, Μα πότε θα έρθει ειρήνη σε αυτήν την γη; Αν γίνει κάτι τέτοιο θα πεθάνουμε οι μισοί από πλήξη!Ε λιπών σ αυτό το καζάνι που βράζει φρόντισε να ίσε έτυμος να το αφήσεις ανά πάσα στιγμή, αλλιώς είναι κρίμα να φύγεις αγχωμένος γιατί η Αμερική έκλασε με περσικό τον κόλπο, η γιατί η Κίνα έκανε τον Πειραιά τσάϊνα τάουν!


Αν θέλετε νόμους, να θέτετε νόμους της ηλικία σας..Δυστυχώς συμβαίνει οι κοινωνίες να στηρίζονται σε νόμους αποξεραμένων ανθρώπων. Γιαυτό επαναστατούν οι νέοι και μετά επανασυνδέονται, αφομοιώνονται, απλά διότι δεν είναι πια νέοι, έχουν γνωρίσει τον φόβο, και αποζητούν την “ασφαλή”, κατά τα άλλα,“ωριμότητα”.
..............................................................................................................................----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
..............................................................................................................................
ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΣΚΙΑΣ
“Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι...”
Υπάρχουν Από τις ποιο άγριες φιλές μέχρι τα ποιο τέλεια αστικά κέντρα υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι. Άνθρωποι που ζουν σε σπηλιές, απόμερες καλύβες, μοναστήρια , κάτω από γέφυρες, ακατοίκητα σπίτια η σε απόμερες βίλες κι όπου βρίσκουν απάγκιο.
Αναρωτιέμαι αν έχουν όνειρα να φτιάξουν κάτι αν ενδιαφέρονται για τα νέα μας επιτεύγματα, τα ταξίδια στο διάστημα τις εξαφανίσεις ολόκληρων πόλεων σε μια μέρα, τα έξυπνα αυτοκίνητα τα τετράγωνα κοτόπουλα, τις κλωνοποιημένες Ντόλες,τα φουσκωτά ταχύπλοα... Αναρωτιέμαι, αν έχουν τις δικές μας ευαισθησίες και πως τα καταφέρνουν να ζουν αποσυρμένα από αυτό το θαύμα του 21ου αιώνα!
Είναι άραγε ο άκρατος εγωισμός τους , η κακία , η ζίλια, η η απελπισία κι φόβος, που τους εξωθεί στο περιθώριο, μήπως έχουν κάποιο μυστικό που ζηλότυπα το κρύβουν από εμάς τους “νορμάλ” ανθρώπους.;
Ποιος είναι ο λόγος; Σίγουρα είναι πολλοί οι λόγοι όσοι και οι άνθρωποι που ζουν στην σκιά που δημιουργεί το φως του κόσμου ετούτου!
Μα μπορεί να μην είναι έτσι, μπορεί, το κομμάτι αυτό να είναι απαραίτητο στις κοινωνίες , και να υπάρχει σαν αντίποδας της ομαδικής ζωής.
Κοντολογίς η ανθρωπότητα χρειάζεται ένα ποσοστό ατόμων που να μην ασχολούνται με τα κοινά και να μην τους ενδιαφέρει η αποτελεσματικότητα της ομαδικής προσπάθειας η ο σεβασμός για τα παιδιά και τους ηλικιωμένους, (*) ανθρώπους που γεννήθηκαν με βαθιά την επιθυμία μέσα τους, να αρπάζουν, όχι μόνο γιατί στερούνται μα και γιατί νιώθουν ικανότεροι εν δυνάμει, και εξυπνότεροι των συνανθρώπων τους.
Καθώς οι κοινωνίες αδιάκοπα, χτίζουν το μέλλον τους, διατηρώντας έστω επιφανειακά την αξιοκρατία, Φαίνεται αυτά τα άτομα να μένουν πίσω και ζώντας σε πρωτογενείς, όσο είναι δυνατόν συνθήκες, να γίνονται εκούσια ο αντίποδας του πουριτανισμού, τη κριμένης κακίας, και οι θεματοφύλακες τις αφετηρίας κάθε πολιτισμού,της αφετηρίας μας. Της πρωτόγονης αφετηρία μας.
Αποσυρμένοι από κάθε είδους κοινωνική δραστηριότητα,παραμένουν σε νόρμες πρωτόγονες, ούτως ώστε να ζουν κάθε ημέρα στην αβεβαιότητα για το τη θα κάνουν, και τη θα γίνει, με ανασφάλεια, και μαχητικότητα , σε ετοιμότητα δηλαδή για τα απαραίτητα, αυτά που κρατούν στην ζωή καθετί νοήμον.
Και είναι αυτό για μας η αποστροφή για την πραγματικότητα να βλέπουμε άσκημα, και αρνητικά να σκεπτόμαστε, να απορούμε για το παράλογο, και να γυρνάμε απότομα, αλλού το κεφάλι..
Όσοι απο αυτούς δηλαδή τους μοναχούς δεν εξασκούν κάποια τέχνη, μουσική κοσμηματοπώλες, ηθοποιοί, /home/naznik/Επιφάνεια εργασίας/ΟΥΚ ΑΝ ΛΆΒΕΙΣ ΠΑΡΆ ΤΟΥ ΜΗ ΈΧΟΝΤΟΣ η αλλιώς, ΜΟΝΏΝ ΛΑΒΕ!2.odt
βρίσκονται ποιο κοντά στην φυσική κατάσταση ενός ζώου,.
Τρέχουμε λιπών εμείς μπροστά', δοκιμάζοντας ότι καινούργιο ανακαλύπτουμε, μες την αγωνία και τον μόχθο που μας προσφέρει το “σίγουρο” αύριο, και συναντιόμαστε σε μια στροφή ένα τζάμι μας χωρίζει, και κανείς μας δεν λέει να το σπάσει παρά κοιτιόμαστε μες απτό καβούκι που έχει πλάσει ο καθένας μες στο μυαλό του.
-Εκεί έξω κάνει κρύο δεν υπάρχει σπίτι κι όλα είναι μουντά γκρίζα άχρωμα θλιβερά. Δεν υπάρχουν θαυμαστές, (φίλοι), μόνο φονιάδες και κλέφτες...
-Εκεί μέσα είναι μια φυλακή γεμάτη ψευτιά και υποκρισία, όμως υπάρχει φαγητό,, και πιοτό, και ρούχα και σπίτι.!
-Βλέπω προς το μέλλον, είμαι ποιο μπροστά απ αυτόν. Δεν έχω ανάγκη κανένα.
-Βλέπω φαγητό κάπου να κοιμηθώ, βλέπω την ανάγκη μου. Ξέρω τη με κάνει να τρέχω!
..........................................................................................................................................................
ΤΟ ΦΩΣ ΣΤΗ ΣΚΙΆ 2
Έτσι ακολούθησα τα χνάρια των βουβών και απόμακρων ανθρώπων, έγινα φίλος συντάχθηκα στις γραμμές τους ασπάστηκα τις πεποιθήσεις τους κοιμήθηκα και ξύπνησα μαζί τους . Και είδα την πουστιά και την ντομπροσύνη την απάτη και την καθαρή καρδιά αψεγάδιαστα χωρείς παραπλανητικές φιγούρες και κόλπα! Εκεί ο κλέφτης είναι κλέφτης και ο ψεύτης ψεύτης εκεί ο τίμιος κάνει για δέκα και βάλε τίμιους εισαγγελείς και ο φονιάς είναι έτυμος μπροστά σου με τα όπλα του άγριος πολεμιστής έτυμος να υπερασπίσει ότι θεωρεί οικείο και προσφιλές προς αυτόν.
Γνώρισα αληθινούς καλόγερους,καλλιτέχνες, επιστήμονες, σοφούς, ιερείς, δασκάλους, και ότι έχουμε για σπουδαίο εμείς οι άμεμπτοι , στην καθαρή του μορφή.
Και ήταν οι ποιο ταπεινοί οι ποιο αδύναμοι, κι αποδιωγμένοι απ τα κοινωνικός αποδεχτά πρότυπα που ξεχώρισαν και φώλιασαν στην καρδιά μου!
Πέρασαν χωρείς να αφήσουν κοινωνικά επιτεύγματα άγνωστοι στρατιώτες ενός στρατού απείρως μεγαλύτερου από κάθε γνωστή αυτοκρατορία. Και σε πείσμα της ιστορίας μας ορθώνουν το ανάστημα των , όντας αφορισμένη , κυνηγημένοι και αποκτηνωμένοι στίγμα ντροπής για κάθε κοινωνία που σέβεται των εαυτό της. Αλά 'είπαμε τέτοια κοινωνία ακόμα δεν έχει παρουσιαστή ενώπιον θεού και ανθρώπων!