Η Σμύρνη μάνα κάηκε!

Ευαγγελία Ναζίρη
.. Για να έρθει ετούτος ο άνθρωπος στην ζωή, ενώθηκαν δυο οικογένειες όπως γίνετε στον κόσμο των πολιτισμένο δηλαδή, το σόι της μητέρας της και το αυτό του πατέρα της .
Η Μάνα της Βαγγελιός ήταν η Αργηρό και η Αργηρούλα ήτανε κόρη της Δημητρούλας Φωτηνήδου απ το Καβακλή και απ εδώ ξεκινάμε γιατί υπάρχει κίνδυνος σόι το σόι να βγούμε αφρικάνοι.
..Συγκεκριμένα όταν έγινε εκείνη η μεγάλη ηρωική εκστρατεία του Εσκί Σεχίρ και που κατα την γνώμη της βαγγελιός χάθηκε μια για πάντα, το όραμα της πολύ ποιο μεγάλης Ελλάδας, χάθηκε μαζί κι ο φουκαράς ο άνδρας της Δημητρούλας της γιαγιάς της Βαγγελιός.
..Αυτός , ο Μηνάς Κυριακού, δεν είχε κανένα όραμα μιας ποιο μεγάλης Ελλάδας, γιατί εκεί που ζούσε , στο Τσανάκαλέ, (Δαρδανέλια) μαζί με την Δημητρούλα και την κορούλα τους την Αργυρό, περνούσε υπέροχα με την μεγάλη και άκρος σεβαστή του περιουσία, όπως και οι περισσότεροι Έλληνες κάτοικοι τις Τουρκιάς, αφήστε που ήταν και μπατζανάκης με τον Δεσπότη διότι τον είχε ξάδελφο η Δημητρούλα..
..Είπαμε όραμα για μεγαλύτερη Ελλάδα γιοκ! Τη στο καλό αφού ήταν όλοι άρχοντες εκεί πέρα κι είχαν τους Τούρκους υποταχτικούς διότι ειρηνόφιλοι όντας οι τελευταίοι εθαύμαζαν τον πολιτισμό των Ελλήνων και την νοικοκυροσύνη και τους έκαμαν φίλους γιατί έτσι περνούσαν καλύτερα!
..Δούλευαν δηλαδή στα κτήματά τους φαγίζανε τα ζωντανά τους κι είχαν και δεσμούς αδελφικούς με προεστούς κι αρχόντους και προξενιές και λοιπά τη να την κάμανε την φιλοπόλεμη και καταστροφική όπως αποδείχθηκε ΄ιδέα της ποιο μεγάλης Ελλάδας !
Ελλάδα ήταν, όλοι τους εκεί μια χαρά και μάλιστα διεθνικότερη και ποιο αξιοπρεπέστερη
!
.........................................................
..Όλα καλά όμως δεν αναφέραμε το εθνικό φρόνημα ,τον Πατριωτισμό κοντολογίς που έγινε η Αχίλλειος πτέρνα τους.
..Σε όλους μας πια είναι γνωστός ο τρόπος που χρησιμοποιούν για να διαλύσουν την ηρεμία σε έναν τόπο, διασπώντας με κακές φήμες την ειρηνική συμβίωση μεταξύ των ανθρώπων διαφορετικής εθνικότητας, κατασκευάζοντας απάνθρωπα γεγονότα, πράματα που τώρα συμβαίνουν στον τρίτο κόσμο στο Ιράκ και στην Αφρική, και μπορεί και στην Μακεδονία.
..Πες πες από τη μια κάτι πληρωμένα μούτρα, να απ την άλλη κάτι σφαξίματα από βαλτούς Τούρκους σοτάρουμε κατόπιν με το "έρχονται οι απελευθερωτές" . και με τα αντίποινα που λαβαίνουν χώρα σε τέτοιες περιπτώσεις, έγιναν μαντάρα!
..ως που έφτασε το δούνε και το λαβείν που λένε, μάχαιρα έδωσες στραγάλια θα πάρεις; Τη θα πάρεις , χαντζάρα θα πάρεις, ως και οι ποιο διστακτικοί και οι ποιο συνετοί ακόμα αναλογίστηκαν , -"Ρε τη καθόμαστε τα αδέλφια μας σφάζονται¨!
-Πια αδέρφια μας μπρε Αχμέτ;
-Να μην με ξαναπείς Αχμέτ, γιατί το κανονικό μου όνομα είναι Αναξίμανδρος"! Έτσι έλεγαν τον ΠΑΠΠΟΎ ΜΟΥ!
....συνεχίζεται...
................................συνέχεια...
..Η Δημητρούλα λυπόν χάνοντας τον Μηνά έμεινε με ένα κοριτσάκι μοναχή στην αγκαλιά και ήταν για δρόμο όπως τόσος κόσμος, για κάποια ξένη γη, την πατρίδα της. Το ξαδελφάκι της ,ο Δεσπότης πολύ την λυπόταν - 'Πού θα πας τώρα μοναχή σου με ένα παιδί στην αγκαλιά; της είπε , "Να σε παντρέψω με τον Δημητρό που είναι κι αυτός χήρος, άνθρωπος καλός , νοικοκύρης με τρία παιδιά , να πάτε παρέα στην Ελλάδα".
Η Δημητρούλα κοπέλα θρήσκα μέχρι το κόκαλο, έσκυψε φίλησε το χέρι του Δεσπότη με ευλάβεια, - 'Όπως αγαπά η αγιοσύνη σου" ψιθύρισε, και πήγε κρύφτηκε να κλάψει τα χαμένα.
..
.