Σε όσους λείπουν απ την ζωή τους.

σε όσους λείπουν απ το σώμα τους
γιατί δεν ,άντεξαν
γιατί δεν θέλησαν
γιατί κουράστηκαν

Σε όσους λείπουν γιατί τους αφαίρεσαν την ζωή
γιατί αναγνωρίσαμε τον εχθρό ανάμεσα τους
και τον αψήφησαν.
Σε όσους δεν είναι πια εδώ με τις αισθήσεις
μα ντυμένοι το άκαμπτο βαρύ παλτό της συνήθειας
χαρίζονται στα ίδια τα παλιά μονοπάτια.

Και γι αυτούς ακόμη πού καλά κριμένοι
πίσω από σημαίες και λάβαρα
τρέφονται από αγώνες και κατακτήσεις άλλων,
ορφανοί από προσωπικότητα κι από ήθος
ζουμπιγμένει απ το "βαρύ του φόβου χάλκεον χέρι"
ζουν την ζωή,
κάποιων άλλων

Για όλους εμάς που ταλαντευόμαστε
ανάμεσα στις συμπληγάδες του σωστού και του λάθους
της λύπης και της σιχασιάς
του ΄θάρρους και του τρόμου.

του ΄θάρρους και του τρόμου.

Και για τους υπόλοιπους που με μάτια θολά από δίψα
και πάθος σημαδεύουν
το επόμενο θύμα, γιατί έτσι κοστολόγησαν
την ύπαρξη τους΄.

Γράφω βαστούν τούτες τις θύελλες της γης
που την' λέγουν μάνα τους, όσοι ακόμα
περπατούν μιλούν και βλέπουν
τραβούντας πίσω η μπροστά
θύτες και θύματα
διαδέχοντας σαν εποχές την σπορά και την
συγκομιδή τους,
μπροστά στων αθώων το βλέμμα


το επόμενο θύμα